|
Enkele dagen voor de match...
Pat: Hallo, spreek ik met de Beue Venten?
Stem aan de andere kant van de lijn: De Beue Venten? Ja, maar we noemen ondertussen De Dol-fijntjes. Na verschillende klachtenbrieven en een rechtszaak tegen VOBOG moest ons imago wat opgepoetst worden.
Pat: Ah ja, das waar. Zeg, voor onze match van donderdag kan ik niet beloven dat we met 6 spelers gaan zijn. Is dat geen probleem voor jullie.
Stem aan de andere kant van de lijn: Neen hoor. Tot donderdag.
Dag van de match, 21u00, in de kleedkamer van de sporthal van Lokeren.
Pat: Maar allee, wie zou dat nu nog kunnen zijn. Hallo, met Patrick.
Stem aan de andere kant van de lijn: Ja hallo, met De Dol-fijntjes. Waar zijn jullie?
Stem aan de andere kant van de lijn:
Ja zeg, wordt die match hier nog gespeeld? Of geven jullie forfait?
Pat: Natuurlijk wordt de match gespeeld. Wij komen er aan.
Dag van de match, 21u01, op het plein in de sporthal van Lokeren.
Kennismaking met de zeezoogdieren.
Pat: Zeg, is da een probleem dat wij met 5 spelen?
[En dan komt nu de titel van mijn verslag:]
Neen, wij spelen niet tegen 5 (uit te spreken op een Watervlietse zagentoon).
En toen zat het spel op de wagen natuurlijk. Gelukkig zag Pat het zitten om in zijn rol van reservespeler nog eens mee te doen.
Aan onze kant dus 6 geprikkelde Pandas: Pat, Koen V, Tom, Wim O (top-transfermanager en nog maar 40 jaar. Man, man, dat gaat nog vonken geven in de toekomst!), Stefaan en Koen C.
Nog voor de opwarming kwam de vraag van de Reus en de 7 dwergen wie nu onze 6de man was en of deze wel officieel was ingeschreven.
Na het vakkundig negeren van deze vraag en ondanks het feit dat we al onder stoom stonden, konden we aan onze opwarming beginnen.
Dat we de nethoogte nog eens moesten controleren, verbaast mij nu niet meer (na wat lezen van nuttige info bij Schandalen op hun website):
[
Met de match 't Kelderken - De Dol-fijntjes was het nog erger gesteld... Het net hing maar op 2.35 meter (bij de heren!), en op de stoel zat een 13-jarige als arbiter. Als je dan een opmerking maakt krijg je direct als antwoord:" 't is maar VOBOG".
Nogmaals we zijn veel te braaf geworden!
Maar... VOBOG heeft voor de zoveelste maal zijn reglementen aangepast! Er staat dit jaar duidelijk vermeld dat je minstens 16 jaar moet zijn om te mogen arbiteren.]
Ik moet eerlijk toegeven dat ze geen vragen stelden over de leeftijd van onze arbiter.
Het beloofde een dolfijne match te worden!
De eerste set begonnen we furieus met een 8-0 voorsprong, mede dankzij uitstekende recepties en verbluffend aanvalswerk van Stefaan door het midden. De dolfijnen snakten naar lucht (lees: water). Het andere zeezoogdier (het begint met p en het eindigt op vis en neen, het is niet platvis) zag dat het niet goed was.
Dolfijnen blijken slimme dieren te zijn, dus toen ze beseften dat het met aanvallen niet zou lukken, begonnen ze talrijke dropballen en toetsballen naar alle hoeken van ons terrein af te vuren. Hierdoor werd de set toch nog wat spannend. Nooit echt bedreigd wonnen we deze eerste set.
De tweede set was een dubbeltje op zijn kant. Een iets hogere foutenlast bij Vanheïer deed de set gelijk opgaan. Eventjes wat harder doorduwen op het einde bezorgde ons de verdiende setwinst. Dit werd ook beaamd door onze 4 supporters:
-
Hij die niet mocht meedoen (Luk)
-
Hij die niet kon meedoen (Joris; elleboogblessure)
-
Hij die niet meer kan meedoen (Franky)
-
Zij die niet mocht en kon meedoen (Eva, voet in het gips).
In de derde set was de veer duidelijk gebroken (heeft een dolfijn eigenlijk wel veren?). Enkel de passeur scoorde net zoals in de andere sets regelmatig met plaatsballen. Verder dan dat kwamen De Dol-fijntjes niet meer. De enige bedreiging voor set- en matchwinst was onze opgefokte manier van spelen. Eens dat onder controle stond de 25-13 eindstand snel op het bord.
|
