Toen we zaterdagmiddag in de sporthal Hoge Wal aankwamen, werden we direct met een probleem geconfronteerd: de zaal was niet gereserveerd door Oemtata. Gelukkig was er op dat moment niets anders gepland en kregen we toch een piepklein stukje plein (rechts achteraan) ter onze beschikking. 

Lag het aan het feit dat het net 2 cm te hoog hing of lag het aan iets anders, feit was dat we direct tegen een 8-1 achterstand aankeken. Ondanks het dapper terugvechten kwamen de Panda’s niet verder dan 25-23. In de volgende set werd een vroege voorsprong van de tegenstander vermeden en werd de set door een veel lagere foutenlast binnengehaald.  

Door een slimme tactische zet van de spelverdeler (hé, dat ben ik!), met name onze middenman Wim wat meer tijd en ruimte geven in het midden, werden de verdedigers lijfelijk bestookt door zware middenaanvallen. Daarbij kwam nog dat Koen V. op de hoek met een hoge score afwerkte. 

Enig probleem voor mijzelf was de aandacht die onze enigste vrouwelijke supporter (mijn dochtertje Julie) af en toe vroeg tijdens de match. Het hoogtepunt hierbij was een time-out die onze Pat moest aanvragen (pipi-pauze).  

Hoewel ik op het plein stond, heb ik hierdoor de laatste sets niet bewust meegemaakt. We kunnen deze sets gelukkig kort samenvatten: Vanheïer was collectief goed en haalde deze sets vrij gemakkelijk binnen. 

Een tactische dropbal over het blok op positie 3 van onze voorzitter beëindigde deze bekermatch. 

Resultaat: 

Koen C.