Mijn persoonlijke voorbereiding naar deze match toe was chaotisch: opleiding tot 20u, 2x gebeld worden door ploeggenoten tijdens opleiding, geen avondeten, tijdelijke problemen met de remmen op de E17 en verschillende overtredingen op de baan (gelukkig was er geen politie in de buurt,… of toch wel?). 

De sporthal in kwestie (in de kerkhofstraat) oogde net iets minder fris en modern dan die andere sporthal in de buurt (Bourgoyen), om dan nog maar te zwijgen over die scheve muren en het insijpelende water! 

In deze omstandigheden begonnen de 7 Vanheïers (Pat, Yves, Joris, Koen V., Tom, Wim en ikzelf) vol moed aan de opwarming. 

Vanaf de eerste set was het vrij duidelijk dat het niet gemakkelijk zou worden tegen deze oudere ploeg vol ervaren (weliswaar sympathieke) spelers. 

Het leek bij momenten meer op een aflevering uit een niet nader genoemd komisch programma waarin de bejaarden content zijn dat ze de jongeren lik op stuk kunnen geven. 

Wat bij Vanheïer moeilijk lukte, lukte bij de V-boys probleemloos: moeilijke opslagen in de buurt van onze achterlijn, op de juiste plaats staan in verdediging en scoren met dropballen en aanvallen via ons blok of tactisch geplaatst in de hoeken. Langzaam maar zeker zakten we dieper en dieper weg. Zou er een oorzakelijk verband bestaan met het feit dat Mariakerke vroeger uit 70% moerasgebied bestond? 

Gelukkig kenden de Pandas enkele opflakkeringen en werd in extremis een tiebreak uit de brand gesleept. In deze tiebreak ging het gelijk op tot 4-4, maar bij 11-4 was het geloof in een overwinning al lang verdwenen. 

We mogen blij zijn met dit ene puntje, evenals met het warme water (dit in tegenstelling tot de thuisploeg), want een tweede koude douche zou er echt teveel aan geweest zijn. 

Gelukkig vond ik thuis om 1u ’s nachts nog een bord spaghetti in de koelkast. 

Volgende keer beter! 

Sportieve groeten van uw verslaggever van dienst, 

Koen C

“De strijd der verzekeringsmaatschappijen” 

Na de verloren veldslag van vorige week in de Gentse Kanaalzone diende Vanheïer deze keer het eigen grondgebied te verdedigen tegen een op papier geduchte tegenstander (voorlopig 3de in de rangschikking). 

Lovendegem2, net als Oemtata1 afkomstig uit het Meetjesland, stuurde 7 spelers richting onze sporthal, allen gekleed in een op zijn minst gezegd opvallende AXA-outfit. 

Dit werkte als een rode lap op onze voorzitter Pat, onze stier van dienst en zelf werkzaam bij een concurrerende verzekeraar. Het beloofde een interessante match te worden. 

Bij Vanheïer betreuren we (nog steeds) de afwezigheid van Stefan en Francky (blessures). Joris had meer zin in een optreden van de virtuele Britse band en multimedia-project “Gorillaz”. 

De eerste set leek aanvankelijk zeer vlot binnengehaald te worden, maar op setbal sputterde de Pandas-machine eventjes en kon Lovendegem2 enkele punten dichterbij komen. Wat niet lukte tegen Oemtata lukte nu gelukkig wel: de eerste set was voor ons. 

In de tweede set ging het van kwaad naar erger bij Vanheïer. Misverstanden, communicatieproblemen en het niet vinden van een antwoord op de vele dropballen van Lovendegem2 zorgden aanvankelijk voor een continu achtervolgen. Bij een 22-22 stand kwam Vanheïer voor het eerst langzij. In extremis werd ook deze set binnengehaald. Vanuit de tribunes zag onze vrouwelijke supporter dat het (bij momenten) goed was. 

De 2-0 voorsprong werkte verlossend en af en toe werd zelfs overgegaan tot ‘Samba-volleybal’. 

Om 22u30 stond een meer dan verdiende 3-0 op het scorebord. 

“Een andere dimensie in verzekeringen” heeft het dus vlot gehaald van “bank en verzekering – anders bekeken”. 

De speculaties over een mogelijke crisis binnen Vanheïer zijn hiermee de kop ingedrukt. De winstverwachtingen mogen weer wat verhoogd worden. Het dividend voor de spelers zal hopelijk alle verwachtingen overstijgen. 

Met 12 punten uit 8 matchen hebben we ons van een 10de naar een voorlopige 7de plaats gevolleybald. Volgende week komt de laatste in de stand (VC Staffel) bij ons op bezoek: 3 extra punten zou ons in de buurt van de 3de plaats brengen. 

Toch oppassen voor de spreuk over “het vel van de beer”: een condoomautomaat verkoopt het vel van de beer vooraleer deze geschoten heeft. Enfin, het lijkt er toch ongeveer op. 

Sportieve groeten en “Keep on dredging, baby!” 

Uw verslaggever, ploeggenoot en milieucoördinator Koen C. 

“Die zondag in Ertvelde” 

Ondanks de dappere inspanningen van Pat zijn sms-duim om veel volk op de been te brengen, daagden slechts 6 Vanheïers op in zaal Hoge Wal te Ertvelde, hét typevoorbeeld van de bouwstijl “strak-modernisme met geen gevoel voor indeling van ruimtes”. 

Vanheïer kon eindelijk terug rekenen op Koen V. (met geluksnummer 13), die na een lange blessure voor het eerst dit seizoen kon aantreden. 

In de eerste set was het even paniek toen onze middenman Francky na contact met een tegenspeler op de grond ging liggen en naar zijn enkel greep. Gelukkig kon hij met een paar ijsblokjes in zijn kous de match verder zetten. Hopelijk is er niets ergs aan de hand/voet. 

In die eerste set zaten de tegenstanders nog niet goed in de match en behield Vanheïer steeds enkele punten voorsprong. Helaas konden we 4 setballen niet verzilveren en ging de eerste set geheel onverwacht toch nog naar Oemtata. 

Dit ‘zondags mirakel voor Oemtata’ deed de match volledig kantelen. In de tweede set was het continu achtervolgen en stond al gauw een 25-15 eindstand op het scorebord. 

De derde set was helaas een kopie van de tweede en na 1 uur match stonden we al onder de douche. 

Aan de toog werd bij een overheerlijke Sparta-pils (bij gebrek aan cola) gelaten nagekaart over de match. Gelukkig trakteerden de uitbaters van de kantine ons totaal onverwachts op enige Ertveldse humor, wat ons leed wat deed verzachten. 

In deze donkere dagen van verlies en verdriet, 

Kan ik terug maar één ding herhalen: 

Spelen op zondag…, dat ligt ons niet! 

Speelden voor Vanheïer: Pat, Dim, Francky, Yves, Koen V. en ikzelf. 

Sportieve groeten, 

Koen C. 

Recept voor een geslaagde volleybalavond 

Ingrediënten 

1 vuvuzela (demonteerbaar of uit 1 geheel) 

6 moedige Vanheïers (bij voorkeur een tweetal de avond ervoor goed laten drenken in de alcohol) 

1 Ontmoetingscentrum Polderbos in De Pinte 

7 jeugdige tegenstanders (maximaal 32 jaar laten rijpen) 

Duurtijd 

Ca. 2u (0,5 uur voorbereiding, 1,5 uur effectieve bereiding) 

Bereidingswijze 

Neem de 6 Vanheïers (in dit geval: Pat, Franky, Joris, Tom, Fré en ikzelf) en breng die achtereenvolgens voor 1 minuut naar terrein C, terrein B, terug naar terrein C en vervolgens naar terrein A. 

Warm deze daar vervolgens goed op (ca. 30 minuten) tot enige zweetdruppels zichtbaar worden. 

Breng tegelijkertijd de tegenstanders aan de andere kant van het net op dezelfde temperatuur. 

Meng dit geheel met volleyballen in verschillende kleuren. 

Indien je houdt van een pittige toets: Kleur de lokken van 1 tegenstander (bij voorkeur de grootste) blond en laat deze tijdens de bereidingsfase goed koken in eigen vocht. 

Voeg 4 sets goede opslagen, recepties, verdedigingen, passen en aanvallen toe en besprenkel de tegenstander met listige dropballen en harde smashes. Laat de tegenstander af en toe eens schrikken door een 1-mans blok (Pat: Ge ziet dat ik u niet vergeten ben) of breng deze van streek door het blok weg te spelen (Merci Tom). 

Werk vervolgens af tot een mooie 1-3. 

Maak de Vanheïers nadien terug schoon met warm water. Zet deze vervolgens aan den toog met wat bier en klaar is kees. 

Zalig….! 

Uw hobbykok van dienst, 

Koen C. 

Na ons verlies tegen Pervol (G)old kregen we ditmaal de V-Boys of Europe op bezoek (Iets in mij zegt dat deze beide ploegen hoog kunnen eindigen in de zoektocht naar de meest bizarre ploegnaam, dit echter geheel terzijde). 

Het was op voorhand aangekondigd: Een bekermatch is niet te vergelijken met een gewone competitiematch. De Voice of Europe, euh pardon, de V-Boys of Europe, konden in de eerste twee sets geen antwoord vinden op het goede volleybal van Vanheïer (Pat, Wim, Tom, Fré, Franky, Joris en ikzelf). In de twee volgende sets lukte bij de bezoekers quasi alles en was de vechtlust bij Vanheïer volledig verdwenen. Na een ware uitputtingsslag stonden de bordjes terug in evenwicht (2-2). In de tiebreak kon Vanheïer de motor terug aan de praat krijgen en werd met een 14-11 tussenstand een flinke optie genomen op set- en matchwinst. De derde matchbal was uiteindelijk de goede en na ongeveer 1u30 spelen kon deze pyrrusoverwinning gevierd worden in de kleedkamer. Tot ver buiten Lokeren weerklonk de vuvuzela en het gezang… 

In de 1/16 FINALE (te spelen na 05/09/2010 en vóór 17/01/2011) moeten we naar Oemtata 1! 

Koen C. 

Bij Vanheïer kwamen voor deze thuismatch 6 van de 11 spelers opdagen (Pat, Tom, Joris, Franky, Yves en ikzelf). Dim, Koen V. en Stefan waren (nog steeds) afwezig door blessures; Fré en Wim hadden andere verplichtingen. 

Vanheïer kon tegen deze ploeg uit het West-Vlaamse Ruiselede nooit echt een vuist maken en verloor deze match met te zware 1-3 cijfers. Mogow zeg, je zoet der miern van zéekn! (Maar allee, je zou er iets van krijgen, nvdr). Hier komt het “onrecht” naar boven: Pervol (G)Old en Vanheïer waren zo aan elkaar gewaagd, dat een tie-break een meer rechtvaardige uitslag zou zijn geweest. 

Koen C. 

Na ons verlies in Uustakker tegen Den Distel (met slechts 5 Vanheïers), waren de heren van VOM uit het naburige Sint-Amandsberg onze tegenstanders. 

Hoewel VOM ons bij de opwarming bij momenten probeerde te imponeren met harde aanvallen, bleef het er bij Vanheïer, dankzij de mix van ervaring en jeugdig enthousiasme, zoals altijd onbezorgd en gezellig aan toe gaan. 

De eerste set kon beschouwd worden als een kennismakingsronde. Beide ploegen hielden elkaar goed in evenwicht en konden nooit een beslissende kloof maken. Enige opschudding was er evenwel toen een VOM-speler de bal ‘vakkundig’ in het oog van een medespeler trapte. De vervanging die daarop volgde deed bij VOM even het vuur aanwakkeren, maar dit was niet voldoende om Vanheïer te verontrusten. 

In de tweede set was de veer bij VOM precies gebroken. De recepties kwamen bovendien quasi perfect op het hoofd van onze passeur Tom, die enkele mooie dingen uit zijn “poppenkast” toverde, waaronder een geslaagde combinatie in het midden met Joris als afwerker en een volledig vrijgespeelde Wim die op een kort achter pas een put in de grond boorde. 

De set werd vrij overtuigend gewonnen. 

De derde en moeilijkste set in dergelijke matchen werd vooral gekenmerkt door enkele lange opslagreeksen bij Vanheïer, waardoor de buit na ca. 1 uur spelen binnen was. 

Met een ijzersterke thuisreputatie, een 6 op 9 en een gedeelde 4de plaats lijkt de nieuwkomer in 2de Vobog zijn visitekaartje met daarop de tekst “We zijn gekomen om te blijven” reeds af te geven. 

Dit kan ook gezegd worden van onze bezoeken aan de cafetaria achteraf (no comment). 

Onze voorzitter Pat is tevreden en bovendien is er nu een Chinese vrijwilliger aangeduid om de uitslagen en de rangschikking bij te houden en een verslag te maken van elke match. 

Wat een nieuwkomer lijden kan… 

Sportieve groeten van de speler uit Klein-Snoa, 

Koen C.