Eligius, of E-li-gis zoals de tegenpartij riep
Nooit van gehoord. Blijkt één of andere christelijke heilige te zijn die ergens rond het jaar 600 gevaarlijke dingen uitstak (wat ik als preventieadviseur uiteraard niet kan goedkeuren). Zie één van de legendes hieronder (Dont try this at home).
Eligius wandelde langs de wegen en gebruikte daarbij een stok. Maar toen hij een greppel over moest, brak deze bijna door. Eligius zocht naar een smederij waar men er een ijzeren band omheen kon leggen, zodat hij de stok weer gebruiken kon.
Toen hij een smid gevonden had en hem vroeg het karweitje voor hem op te knappen, kreeg hij een nors antwoord. Voor zulk prutswerk had de smid geen tijd. Eligius verliet de smidse en trof buiten een stokoude vrouw die hem vertelde dat de smid altijd al een verwaande en hovaardige man was geweest, maar dat het zou helpen als ze hem zou aanspreken met de titel Baas boven baas.
Eligius volgde de raad op, de smid deed het karwei en Eligius dankte hem. Maar alvorens weg te gaan, riep Eligius de oude vrouw naar binnen, greep haar rond het middel, hield haar even boven het laaiende smidsvuur en zette haar als jonge maagd weer op de grond. Eligius ging met haar naar buiten en ieder ging zijn eigen weg.
Nu had de smid een vrouw, die zó lelijk was dat hij haar aan niemand durfde laten zien. Na het vertrek van Eligius haalde hij haar uit het huis waar hij haar opgesloten hield en deed met haar wat hij de heilige met de oude vrouw had zien doen. Maar haar kleren vatte vlam, zij jammerde verschrikkelijk en tenslotte was zij aan een kant al helemaal verkoold. De smid wist in zijn wanhoop niets anders te doen dan haar over het aambeeld te leggen om er met zijn hamer nog enig model in te slaan, maar daarmee maakte hij alles nog erger dan het al was. Toen vloog hij naar buiten om de vreemdeling te zoeken die hij had willen na-apen en zag in de verte nog juist zijn hoofd boven het gewas. Eligius ging op zijn verzoek met hem terug, maar toen hij de smidsvrouw zag schudde hij het hoofd en zei dat het ook voor hem onmogelijk was daar nog iets goeds van te maken,
Later is aan dit verhaal nog toegevoegd dat Eligius in een luide lach schoot en de smid de raad gaf uit zijn vrouw maar een aap te smeden.
Terug naar de orde van de dag: De match.
Volgende afwezigen waren op voorhand aangekondigd: Pat, Tom en Wim O.
Wim O. bleek op miraculeuze wijze genezen (een schietgebedje tot Eligius gedaan waarschijnlijk) en vond net als Stefaan, Joris, Bart, Wim M, Koen V en Koen C de weg naar het vernieuwde sportcomplex te Lokeren. Bleek daar nog een 8ste man rond te lopen: Koen Maes (broer van
én van
). Geen idee wie deze keer deze toptransfer heeft geregeld.
Genoeg spelers dus aan onze kant, waardoor de verhoopte wij spelen niet tegen 5 oppepper uitbleef.
Bovendien werden we ook uit onze vertrouwde omgeving gehaald (3de plein ipv 2de plein).
De eerste set startte vrij aardig. De Pandas hielden de druk hoog door o.a. zwaar opslagwerk naar de zwakke libero. Hierdoor werd de middenaanval bij Eligius lamgelegd en konden we af en toe eens zwaar uitpakken met een op zijn sloefen blok op de hoeken.
In set twee kwam de grootste tegenstand van binnenuit. Storende opslagmissers, iets minder secuur receptioneel werk en te weinig afwerking aan onze kant typeerden deze set, waardoor Eligius de score in evenwicht kon brengen.
Set drie was dan weer een kopie van de eerste set. Zelfs een opslag van de tegenstander die op aangeven van Wim O. niet werd gepakt door onze receptiespeler van dienst en daarom zo duidelijk binnenviel dat zelf Leo niet anders kon doen dan te bevestigen dat dit om een ace ging, kon setwinst niet verhinderen.
In set vier konden we deze positieve lijn niet doortrekken en begon het vertrouwen bij Eligius te groeien. Vanaf dan ging het bergafwaarts bij Vanheïer. Set 4 ging rond 22u55 naar de tegenstander. We zouden nog vlug een 5de set spelen
En of deze vlug gedaan was. Na luttele minuten stond al een heuse achterstand op het scorebord. Bij het wisselen van kant was het kalf al lang verdronken en was het wachten op het eindsignaal van Leo alvorens we konden douchen en de nieuwe cafetaria konden uittesten (in deze discipline zijn we nog steeds kampioen!).
Omdat we toch in de religieuze sfeer zitten, sluit ik af met twee gebedjes.
Onze Leo die op de stoel zit, geheiligd zij Uw Naam.
Uw fluitsignaal kome, Uw Wil geschiede op het veld als ernaast.
Geef ons heden ons af en toe een puntje
en vergeef ons onze netfouten,
gelijk ook wij vergeven aan onze arme tegenstanders.
En leid ons niet in verwarring, maar verlos ons van het drinken.
Wees gegroet Patje, vol van genade.
Gezegend zijt Gij boven alle voorzitters,
en gezegend zijn de aperitiefhapjes van Uw vrouw,
Heilige president, voor het leven,
bid voor ons, arme volleyballers,
nu en in het uur van onze matchen. Amen.
Uit het evangelie volgens Koen C.
