Tradities zijn er om in ere te houden 

Bij Vanheïer is het blijkbaar een traditie om elke eerste thuismatch te winnen (oefenmatchen niet meegerekend ). En vermits tradities in ere moeten gehouden worden... 

In eerste instantie zag het er echter niet zo goed uit voor ons. Om 21u05 was ik nog steeds de enige Panda op het plein. Ik ben blijkbaar de enige die nog steeds geloofd dat de training van de dames ooit eens op tijd zal gedaan zijn. 

Gesterkt door het intensieve e-mail verkeer als voorbereiding op deze match, was ik echter overtuigd dat we met voldoende spelers zouden zijn. De uiteindelijke aanwezigen: Koen V, Joris, Frankie, Yves, Stefaan, Tom en Koen C. 

De eerste set van dit seizoen werd verstoord door de vele zelf gemaakte fouten (opslag en aanval). Hierdoor bleef het verschil in punten minimaal tot op het einde van de set die we gelukkig in ons voordeel konden laten uitdraaien. 

In set twee leek het alsof we beter speelden, maar blijkbaar was dit ook het geval bij de tegenpartij. Terug een gelijkopgaande set dus, die deze keer echter in het voordeel van de bezoekers uitdraaide. 

Aangezien we steeds uitgaan van eigen sterkte en talent, begonnen we terug vol plezier en vertrouwen aan set 3. In deze set stond er geen maat op Vanheïer. Er ontstonden na enkele mooie punten zelfs spontane feestjes op het plein (professioneel zoals we zijn zonder drank en vrouwen). In geen tijd stond het 2-1 voor Vanheïer. 

Set 4 begon moeizaam en twijfelachtig, maar werd na een paar niet omgezette setballen toch door de thuisploeg binnen gehaald. 

Direct na de match een smsje gestuurd naar enkele afwezigen, met volgende reacties: 

Zou het aan de inhoud van mijn sms liggen? 

Sportieve groeten, 

Shoulderboy Koen C.