“Er is veel meer nodig dan 1 middenman om Vanheïer te kunnen verslaan” 

Aan de kant van Vanheïer was er ruime belangstelling om deze match te mogen spelen (10 spelers). Dit positief selectieprobleem werd door Pat vakkundig opgelost met de profetische woorden: “Is er iemand voor wie het vanavond toevallig past om eens “vrij” te zijn?”. Nog geen 5 minuten later hadden 2 vrijwilligers zich gemeld. Door nog een extra afzegging traden uiteindelijk 7 spelers aan (Pat, Joris, Stefan, Tom, Koen V, Franky en ikzelf).  

De eerste set was een triller van formaat, maar werd uiteindelijk gewonnen door Vanheïer met 29-27. 

Doordat de receptie op een uitzonderlijk hoog niveau bleef, kon Tom naar hartenlust verdelen en werden de volgende twee sets met groot gemak binnengehaald. 

Aan de kant van Oemtata gingen vanaf het midden van set 2 bijna alle passen naar hun aanvankelijk niet af te stoppen middenman. Helaas voor zijn ploeggenoten kon deze zijn niveau niet behouden en belandde op het einde van de 3de set de ene na de andere aanval in het net of buiten. 

Vanheïer zet zijn zegetocht verder (4 overwinningen op rij) en nestelt zich terug in het midden van het klassement (voorlopig 6de plaats). 

Door een geplande operatie aan de knie was dit voor Joris (waarschijnlijk) zijn laatste match van het seizoen. Toeval of niet, maar net op de dag van zijn operatie (15/02/2011) ben ik bezig met het verslag te schrijven. Eén telefoontje later weet ik dat de operatie goed verlopen is en dat hij ondertussen al ‘rondpikkelt’ met krukken. Of ze iets aan zijn rood oog gedaan hebben, weet ik niet, maar net zoals die andere krijger met zijn rood oog (the Terminator) zal Joris bij het ontwaken in het ziekenhuis wel gedacht hebben: “I’ll be back!”. 

Sportieve groeten, 

Koen C.

Onze vaste reporter was spijtig genoeg niet van de partij. 

Ik wil zijn taak zeker niet overnemen, dus hou ik mijn verslag heel beperkt :-) 

Na de vrij logische 2-0 kwam er een kwakkelset waarin we niet konden afwerken en we een 23-25 aan onze broek kregen. 

Dit was voldoende om in gang te schieten en uiteindelijk vrij makkelijk de 3 punten binnen te halen. 

Speelden mee: stefaan, koen v, dim, yves, pat, tom, fré, franky, joris 

Joris.

“Heroïsche overwinning” 

Vanheïer heeft alweer geschiedenis geschreven, want gisteren zijn de Pandas er namelijk in geslaagd om voor de eerste keer te gaan winnen in Zele. 

Wat voorafging 

Door het verlies van zaterdag tegen VOM is Vanheïer virtueel in de degradatiezone beland. In de twee komende matchen (Zele en Plus) zouden dan ook best enkele punten gepakt worden. 

Na het verlies in de heenmatch tegen VC Windsor Zele (16 december 2010), waarbij een 2-0 voorsprong niet kon verzilverd worden, was de tijd rijp voor “payback time”. 

De match 

7 Vanheïers (Koen V, Tom, Franky, Wim, Joris, Stefan en ikzelf) trokken richting bloedhete en kurkdroge sporthal De Zeven te Zele. 

De eerste set was een nek aan nek race tot het einde. Ondanks spectaculaire reddingen met de voet, tegenstanders die onzacht met hun hoofd in aanraking kwamen met “het decor” en mede door enkele scheidsrechterlijke dwalingen en enkele onsportieve fases verloor Vanheïer deze eerste set met het kleinste verschil (26-24). 

Geprikkeld door de afloop van deze eerste set waren de Pandas nog meer gemotiveerd om orde op zaken te stellen,… en hoe! 

Combineer zware opslagdruk, puike recepties, vlotte spelverdeling en hoge aanvalspercentages met het opzetten van torenhoge muurtjes in blok en solide verdedigingen en je komt tot spectaculaire setstanden (2x 16-25 voor Vanheïer). De driepunter die Franky scoorde (bal in de basketbalring) bij een -helaas slechte- verdedigingsactie, kan toch als symbool staan voor het vlot scoren en binnenhalen van deze sets. 

No pain, no gain, want de hoofdblessure van één van de tegenstanders (zie eerste set) was niet het enige fysieke gevolg van deze felbevochten partij: Een omgeslagen enkel bij één van de tegenstanders (zonder onmiddellijke gevolgen) en een opgezwollen duim bij onze passeur Tom (bij een zoveelste succesvolle blokactie!) vervolledigen het lijstje. 

De vierde set bleek aanvankelijk een kopie van de twee voorgaande, maar doordat Tom last begon te krijgen van zijn blessure, door een tijdelijk gebrek aan concentratie en omdat we in een time-out beslist hadden dat de tegenstander ging terugkomen, gebeurde dit laatste dan ook in de praktijk (15-20 naar 22-20). 

Gelukkig konden we deze tijdelijke opflakkering tijdig doven en wonnen we eveneens deze vierde set en daarmee ook de match. 

Nabeschouwing 

Felicitaties voor het ganse team met deze 3 punten! Door deze overwinning staan we voorlopig terug op een 8ste plaats. 

Het vertrouwen is bij deze helemaal terug en biedt mooie vooruitzichten voor de 4 opeenvolgende thuismatchen die ons nu te wachten staan. 

Bij deze ook een woord van lof voor Wim die zichzelf heeft opgeofferd om niet te spelen (“Never change a winning team”). 

Sportieve groeten, 

Koen. 

“Welkom in de degradatiezone” 

Ik ga het niet blijven herhalen (spelen op zaterdag, nvdr), maar gisteren was het weer eens zover. 

De 6 Vanheïers (Joris, Yves, Stefan, Koen V., Fre en ikzelf) kregen slechts 20 minuten tijd om op te warmen en te wennen aan de ‘uitstekende’ zaalverlichting. 

Als VOM dacht dat we nog niet warm stonden, dan hadden ze het grondig mis. Met stevig opslagwerk van de ploegkapitein ad interim stond het in geen tijd 0-8 in het voordeel van de Pandas. De set werd -achteraf gezien- té vlot binnengehaald (13-25 of zoiets). Een wissel aan de overkant bracht de tegenstander terug in evenwicht en zorgde voor een totale ommekeer van de match. Alles wat oh zo vlot ging bij Vanheïer was ver te zoeken in de volgende sets: opslagdruk viel weg (of lag het aan het betere receptiewerk bij VOM waardoor de middenmannen veel meer werden aangespeeld?), veel misverstanden bij Vanheïer, weinig afwerking aan het net,… Ondanks dit verval bleef Vanheïer moedig doorvechten en werden de twee volgende sets nipt verloren. In de vierde set was het kalf al vroeg verdronken. Deze set werd een kopie van de eerste, doch met omgekeerd resultaat (25-13). 

Moraal van het verhaal: we hebben gedaan wat we konden, maar keren zonder punten terug naar huis en staan ondertussen -weliswaar voorlopig- in de degradatiezone(!). Hopelijk schudt dit iedereen een beetje wakker. 

Er volgen nu 12 matchen op rij, te beginnen met een verplaatsing naar Zele (dinsdag), waarbij het 2-3 thuisverlies van 16 december nog fris in ons geheugen ligt, en de derby op donderdag tegen Plus. 

Enige lichtpuntjes: Stefan blijkt geen last meer te hebben van zijn knie, mijn schouderkwetsuur blijkt ook wat te beteren en de dames 1ste prov. hebben hun match tegen VDK gewonnen (ikke vreed content). 

Sportieve groeten en tot dinsdag,

Uw ploegkapitein ad interim, 

Koen C.

“De kortste weg naar Europa is via de beker” 

Dat we bij Vanheïer een bekermatch serieus opvatten mag blijken uit onze uitstekende voorbereiding en professionele attitude. Na de doorgedreven donderdagtraining vonden Joris en ik om 3u ’s nachts aan de toog nog even wat tijd om de mogelijkheden qua opstelling te bespreken. Veel variatie was er niet, aangezien Vanheïer maar over 6 spelers kon beschikken (Pat, Joris, Dim, Koen V, Wim en ikzelf). Resultaat van deze nachtelijke brainstormsessie: een bierviltje vol gekrabbel, maar wel met 6 namen in hopelijk de juiste volgorde en een beetje koppijn de volgende dag. 

Mijn persoonlijke voorbereiding naar deze match toe was chaotisch: opleiding tot 20u, 2x gebeld worden door ploeggenoten tijdens opleiding, geen avondeten, tijdelijke problemen met de remmen op de E17 en verschillende overtredingen op de baan (gelukkig was er geen politie in de buurt,… of toch wel?). 

De sporthal in kwestie (in de kerkhofstraat) oogde net iets minder fris en modern dan die andere sporthal in de buurt (Bourgoyen), om dan nog maar te zwijgen over die scheve muren en het insijpelende water! 

In deze omstandigheden begonnen de 7 Vanheïers (Pat, Yves, Joris, Koen V., Tom, Wim en ikzelf) vol moed aan de opwarming. 

Vanaf de eerste set was het vrij duidelijk dat het niet gemakkelijk zou worden tegen deze oudere ploeg vol ervaren (weliswaar sympathieke) spelers. 

Het leek bij momenten meer op een aflevering uit een niet nader genoemd komisch programma waarin de bejaarden content zijn dat ze de jongeren lik op stuk kunnen geven. 

Wat bij Vanheïer moeilijk lukte, lukte bij de V-boys probleemloos: moeilijke opslagen in de buurt van onze achterlijn, op de juiste plaats staan in verdediging en scoren met dropballen en aanvallen via ons blok of tactisch geplaatst in de hoeken. Langzaam maar zeker zakten we dieper en dieper weg. Zou er een oorzakelijk verband bestaan met het feit dat Mariakerke vroeger uit 70% moerasgebied bestond? 

Gelukkig kenden de Pandas enkele opflakkeringen en werd in extremis een tiebreak uit de brand gesleept. In deze tiebreak ging het gelijk op tot 4-4, maar bij 11-4 was het geloof in een overwinning al lang verdwenen. 

We mogen blij zijn met dit ene puntje, evenals met het warme water (dit in tegenstelling tot de thuisploeg), want een tweede koude douche zou er echt teveel aan geweest zijn. 

Gelukkig vond ik thuis om 1u ’s nachts nog een bord spaghetti in de koelkast. 

Volgende keer beter! 

Sportieve groeten van uw verslaggever van dienst, 

Koen C

“De strijd der verzekeringsmaatschappijen” 

Na de verloren veldslag van vorige week in de Gentse Kanaalzone diende Vanheïer deze keer het eigen grondgebied te verdedigen tegen een op papier geduchte tegenstander (voorlopig 3de in de rangschikking). 

Lovendegem2, net als Oemtata1 afkomstig uit het Meetjesland, stuurde 7 spelers richting onze sporthal, allen gekleed in een op zijn minst gezegd opvallende AXA-outfit. 

Dit werkte als een rode lap op onze voorzitter Pat, onze stier van dienst en zelf werkzaam bij een concurrerende verzekeraar. Het beloofde een interessante match te worden. 

Bij Vanheïer betreuren we (nog steeds) de afwezigheid van Stefan en Francky (blessures). Joris had meer zin in een optreden van de virtuele Britse band en multimedia-project “Gorillaz”. 

De eerste set leek aanvankelijk zeer vlot binnengehaald te worden, maar op setbal sputterde de Pandas-machine eventjes en kon Lovendegem2 enkele punten dichterbij komen. Wat niet lukte tegen Oemtata lukte nu gelukkig wel: de eerste set was voor ons. 

In de tweede set ging het van kwaad naar erger bij Vanheïer. Misverstanden, communicatieproblemen en het niet vinden van een antwoord op de vele dropballen van Lovendegem2 zorgden aanvankelijk voor een continu achtervolgen. Bij een 22-22 stand kwam Vanheïer voor het eerst langzij. In extremis werd ook deze set binnengehaald. Vanuit de tribunes zag onze vrouwelijke supporter dat het (bij momenten) goed was. 

De 2-0 voorsprong werkte verlossend en af en toe werd zelfs overgegaan tot ‘Samba-volleybal’. 

Om 22u30 stond een meer dan verdiende 3-0 op het scorebord. 

“Een andere dimensie in verzekeringen” heeft het dus vlot gehaald van “bank en verzekering – anders bekeken”. 

De speculaties over een mogelijke crisis binnen Vanheïer zijn hiermee de kop ingedrukt. De winstverwachtingen mogen weer wat verhoogd worden. Het dividend voor de spelers zal hopelijk alle verwachtingen overstijgen. 

Met 12 punten uit 8 matchen hebben we ons van een 10de naar een voorlopige 7de plaats gevolleybald. Volgende week komt de laatste in de stand (VC Staffel) bij ons op bezoek: 3 extra punten zou ons in de buurt van de 3de plaats brengen. 

Toch oppassen voor de spreuk over “het vel van de beer”: een condoomautomaat verkoopt het vel van de beer vooraleer deze geschoten heeft. Enfin, het lijkt er toch ongeveer op. 

Sportieve groeten en “Keep on dredging, baby!” 

Uw verslaggever, ploeggenoot en milieucoördinator Koen C. 

“Die zondag in Ertvelde” 

Ondanks de dappere inspanningen van Pat zijn sms-duim om veel volk op de been te brengen, daagden slechts 6 Vanheïers op in zaal Hoge Wal te Ertvelde, hét typevoorbeeld van de bouwstijl “strak-modernisme met geen gevoel voor indeling van ruimtes”. 

Vanheïer kon eindelijk terug rekenen op Koen V. (met geluksnummer 13), die na een lange blessure voor het eerst dit seizoen kon aantreden. 

In de eerste set was het even paniek toen onze middenman Francky na contact met een tegenspeler op de grond ging liggen en naar zijn enkel greep. Gelukkig kon hij met een paar ijsblokjes in zijn kous de match verder zetten. Hopelijk is er niets ergs aan de hand/voet. 

In die eerste set zaten de tegenstanders nog niet goed in de match en behield Vanheïer steeds enkele punten voorsprong. Helaas konden we 4 setballen niet verzilveren en ging de eerste set geheel onverwacht toch nog naar Oemtata. 

Dit ‘zondags mirakel voor Oemtata’ deed de match volledig kantelen. In de tweede set was het continu achtervolgen en stond al gauw een 25-15 eindstand op het scorebord. 

De derde set was helaas een kopie van de tweede en na 1 uur match stonden we al onder de douche. 

Aan de toog werd bij een overheerlijke Sparta-pils (bij gebrek aan cola) gelaten nagekaart over de match. Gelukkig trakteerden de uitbaters van de kantine ons totaal onverwachts op enige Ertveldse humor, wat ons leed wat deed verzachten. 

In deze donkere dagen van verlies en verdriet, 

Kan ik terug maar één ding herhalen: 

Spelen op zondag…, dat ligt ons niet! 

Speelden voor Vanheïer: Pat, Dim, Francky, Yves, Koen V. en ikzelf. 

Sportieve groeten, 

Koen C. 

Recept voor een geslaagde volleybalavond 

Ingrediënten 

1 vuvuzela (demonteerbaar of uit 1 geheel) 

6 moedige Vanheïers (bij voorkeur een tweetal de avond ervoor goed laten drenken in de alcohol) 

1 Ontmoetingscentrum Polderbos in De Pinte 

7 jeugdige tegenstanders (maximaal 32 jaar laten rijpen) 

Duurtijd 

Ca. 2u (0,5 uur voorbereiding, 1,5 uur effectieve bereiding) 

Bereidingswijze 

Neem de 6 Vanheïers (in dit geval: Pat, Franky, Joris, Tom, Fré en ikzelf) en breng die achtereenvolgens voor 1 minuut naar terrein C, terrein B, terug naar terrein C en vervolgens naar terrein A. 

Warm deze daar vervolgens goed op (ca. 30 minuten) tot enige zweetdruppels zichtbaar worden. 

Breng tegelijkertijd de tegenstanders aan de andere kant van het net op dezelfde temperatuur. 

Meng dit geheel met volleyballen in verschillende kleuren. 

Indien je houdt van een pittige toets: Kleur de lokken van 1 tegenstander (bij voorkeur de grootste) blond en laat deze tijdens de bereidingsfase goed koken in eigen vocht. 

Voeg 4 sets goede opslagen, recepties, verdedigingen, passen en aanvallen toe en besprenkel de tegenstander met listige dropballen en harde smashes. Laat de tegenstander af en toe eens schrikken door een 1-mans blok (Pat: Ge ziet dat ik u niet vergeten ben) of breng deze van streek door het blok weg te spelen (Merci Tom). 

Werk vervolgens af tot een mooie 1-3. 

Maak de Vanheïers nadien terug schoon met warm water. Zet deze vervolgens aan den toog met wat bier en klaar is kees. 

Zalig….! 

Uw hobbykok van dienst, 

Koen C. 

Na ons verlies tegen Pervol (G)old kregen we ditmaal de V-Boys of Europe op bezoek (Iets in mij zegt dat deze beide ploegen hoog kunnen eindigen in de zoektocht naar de meest bizarre ploegnaam, dit echter geheel terzijde). 

Het was op voorhand aangekondigd: Een bekermatch is niet te vergelijken met een gewone competitiematch. De Voice of Europe, euh pardon, de V-Boys of Europe, konden in de eerste twee sets geen antwoord vinden op het goede volleybal van Vanheïer (Pat, Wim, Tom, Fré, Franky, Joris en ikzelf). In de twee volgende sets lukte bij de bezoekers quasi alles en was de vechtlust bij Vanheïer volledig verdwenen. Na een ware uitputtingsslag stonden de bordjes terug in evenwicht (2-2). In de tiebreak kon Vanheïer de motor terug aan de praat krijgen en werd met een 14-11 tussenstand een flinke optie genomen op set- en matchwinst. De derde matchbal was uiteindelijk de goede en na ongeveer 1u30 spelen kon deze pyrrusoverwinning gevierd worden in de kleedkamer. Tot ver buiten Lokeren weerklonk de vuvuzela en het gezang… 

In de 1/16 FINALE (te spelen na 05/09/2010 en vóór 17/01/2011) moeten we naar Oemtata 1! 

Koen C. 

Bij Vanheïer kwamen voor deze thuismatch 6 van de 11 spelers opdagen (Pat, Tom, Joris, Franky, Yves en ikzelf). Dim, Koen V. en Stefan waren (nog steeds) afwezig door blessures; Fré en Wim hadden andere verplichtingen. 

Vanheïer kon tegen deze ploeg uit het West-Vlaamse Ruiselede nooit echt een vuist maken en verloor deze match met te zware 1-3 cijfers. Mogow zeg, je zoet der miern van zéekn! (Maar allee, je zou er iets van krijgen, nvdr). Hier komt het “onrecht” naar boven: Pervol (G)Old en Vanheïer waren zo aan elkaar gewaagd, dat een tie-break een meer rechtvaardige uitslag zou zijn geweest. 

Koen C. 

Na ons verlies in Uustakker tegen Den Distel (met slechts 5 Vanheïers), waren de heren van VOM uit het naburige Sint-Amandsberg onze tegenstanders. 

Hoewel VOM ons bij de opwarming bij momenten probeerde te imponeren met harde aanvallen, bleef het er bij Vanheïer, dankzij de mix van ervaring en jeugdig enthousiasme, zoals altijd onbezorgd en gezellig aan toe gaan. 

De eerste set kon beschouwd worden als een kennismakingsronde. Beide ploegen hielden elkaar goed in evenwicht en konden nooit een beslissende kloof maken. Enige opschudding was er evenwel toen een VOM-speler de bal ‘vakkundig’ in het oog van een medespeler trapte. De vervanging die daarop volgde deed bij VOM even het vuur aanwakkeren, maar dit was niet voldoende om Vanheïer te verontrusten. 

In de tweede set was de veer bij VOM precies gebroken. De recepties kwamen bovendien quasi perfect op het hoofd van onze passeur Tom, die enkele mooie dingen uit zijn “poppenkast” toverde, waaronder een geslaagde combinatie in het midden met Joris als afwerker en een volledig vrijgespeelde Wim die op een kort achter pas een put in de grond boorde. 

De set werd vrij overtuigend gewonnen. 

De derde en moeilijkste set in dergelijke matchen werd vooral gekenmerkt door enkele lange opslagreeksen bij Vanheïer, waardoor de buit na ca. 1 uur spelen binnen was. 

Met een ijzersterke thuisreputatie, een 6 op 9 en een gedeelde 4de plaats lijkt de nieuwkomer in 2de Vobog zijn visitekaartje met daarop de tekst “We zijn gekomen om te blijven” reeds af te geven. 

Dit kan ook gezegd worden van onze bezoeken aan de cafetaria achteraf (no comment). 

Onze voorzitter Pat is tevreden en bovendien is er nu een Chinese vrijwilliger aangeduid om de uitslagen en de rangschikking bij te houden en een verslag te maken van elke match. 

Wat een nieuwkomer lijden kan… 

Sportieve groeten van de speler uit Klein-Snoa, 

Koen C.