Over de match kunnen we vrij kort zijn: tegenstand was er niet echt (op enkele individuele acties van de arbiter en de bediener van het scorebord na). Feit was wel dat de 7 spelers van Pandas Vanheïer een super dag hadden.
We hebben langer in de auto gezeten van en naar Zomergem, dan dat we op het plein hebben gestaan.
Dik tegen mijn goesting zal ik ook iets vertellen over de training de dag nadien.
Was het vooraf afgesproken of was het spontaan ontstaan, feit was dat iedereen die met mij volleybalde plots spectaculair minder zijn best deed, waardoor ik geen enkele set kon winnen.
OK, ik moet toegeven dat ik wel beloond ben met de prijs van slechtste blokker. Deze wisselbeker, die blijkbaar al lang in het bezit is van Jorre, moet ik wel nog ontvangen.
Gelukkig deden uitspraken als één zwaluw maakt nog geen zomer mijn niveau even opflakkeren (lees: een verdrievoudiging van het aantal succesvolle blokacties: 3 in totaal).
Gelukkig duurde deze kwelling maar 1 uur, t is te zeggen, drie kwartier, aangezien enkele spelers het aandurfden om een beetje te laat te komen.
Na een half uur kwam onze arbiter ad interim ook opdagen, beter gekend als de man die tegenwoordig terug met scherp schiet (niet te verwarren met de eeuwige scherpschutters in onze ploeg).
Nog vergeten te vermelden:
-
De man die tegen gsms was, tot wanneer hij in panne viel met zijn BMW op de Brusselse ring;
-
Een vermoedelijke wanbetaler;
-
De S-man;
-
De man die thuis nooit vedett drinkt, maar op een ander des te meer;
-
De kersverse blokkenkampioen.
Over naar de nieuwjaarsreceptie
.
Na een wilde achtervolging in de straten in Lokeren, kwamen Patrick en ik als eerste aan bij Jorre thuis. Althans dat dachten we, want we hadden geen rekening gehouden met de badkamer-man, die zijn plekje aan tafel, samen met de gastvrouw Eva, al opgeëist had.
Over de hapjes wil ik het volgende zeggen: ze waren super, super, super lekker! Wat ik mij nog herinner zijn ingrediënten als faux gras de gaia, pijnboompitten, sla, tomaten (helaas niet door iedereen geapprecieerd), feta kaas,
Ik kan mij toch moeilijk voorstellen dat onze voorzitter, zoals hij zelf trots beweerde, dit allemaal zelf klaargemaakt heeft. Ik vermoed dat zijn vrouw daar toch voor iets moet tussen zitten. Had ik mijn gsm bij gehad, ik had Marijke onmiddellijk een vriendschapsverzoek via Facebook gestuurd.
Dat ze bovendien nog alles voorzien had voor 12 man, was echt bijzonder attent van haar.
De geïmporteerde schuimwijn uit Frankrijk kon blijkbaar niet lang stand houden tegen het aantal aanwezigen. In een mum van tijd was de roze frigobox helemaal leeg. En zeggen dat er niet zolang geleden schuimwijn-koopjes konden gedaan worden in Lokeren
Sorry aan de kindjes van Joris en Eva: we hebben namelijk de helft van jullie eten van morgen opgegeten.
Het is een avond geworden vol nostalgie. Ik heb alleszins veel bijgeleerd over mijn volleybalvriendjes, gaande van het feit dat ze graag houten balken gooien naar rijdende autos, tot het feit dat enkelen nog bij Plus gespeeld hebben (stel je voor). Sommige zaken, zoals goede vrienden komen langs achteren en iets van 1,60 meter heb ik niet volledig begrepen. Ik heb blijkbaar nog veel te leren (dus niet enkel blokken).
Vanaf nu mis ik geen enkele nieuwjaarsreceptie meer.
De sfeer is goed, we staan voorlopig op de 4 de plaats en kunnen weer een beslissende rol spelen inzake wie over kan en mag gaan naar 1ste Vobog, een rol die ons op het lijf geschreven is, zeker als je weet dat we over 2 weken tegen Plus moeten spelen (of was het nu Pandas Plus?).
Het zal volgend seizoen voor velen weer drummen worden om geselecteerd te geraken als speler bij Vanheïer. Velen zijn geroepen, slechts weinigen zijn uitverkoren!
Sportieve groeten van uw verslaggever die (tijdelijk) terug van weg is geweest.
29-03-2015, 20:43
Geschreven door KCLE 
 Reageren (0)
|
