Ondanks de dappere inspanningen van Pat zijn sms-duim om veel volk op de been te brengen, daagden slechts 6 Vanheïers op in zaal Hoge Wal te Ertvelde, hét typevoorbeeld van de bouwstijl strak-modernisme met geen gevoel voor indeling van ruimtes.
Vanheïer kon eindelijk terug rekenen op Koen V. (met geluksnummer 13), die na een lange blessure voor het eerst dit seizoen kon aantreden.
In de eerste set was het even paniek toen onze middenman Francky na contact met een tegenspeler op de grond ging liggen en naar zijn enkel greep. Gelukkig kon hij met een paar ijsblokjes in zijn kous de match verder zetten. Hopelijk is er niets ergs aan de hand/voet.
In die eerste set zaten de tegenstanders nog niet goed in de match en behield Vanheïer steeds enkele punten voorsprong. Helaas konden we 4 setballen niet verzilveren en ging de eerste set geheel onverwacht toch nog naar Oemtata.
Dit zondags mirakel voor Oemtata deed de match volledig kantelen. In de tweede set was het continu achtervolgen en stond al gauw een 25-15 eindstand op het scorebord.
De derde set was helaas een kopie van de tweede en na 1 uur match stonden we al onder de douche.
Aan de toog werd bij een overheerlijke Sparta-pils (bij gebrek aan cola) gelaten nagekaart over de match. Gelukkig trakteerden de uitbaters van de kantine ons totaal onverwachts op enige Ertveldse humor, wat ons leed wat deed verzachten.
In deze donkere dagen van verlies en verdriet,
Kan ik terug maar één ding herhalen:
Spelen op zondag
, dat ligt ons niet!
Speelden voor Vanheïer: Pat, Dim, Francky, Yves, Koen V. en ikzelf.
|
