We zijn nog eens op stap geweest. Zoals naar jaarlijkse gewoonte zijn we nog eens naar onze kajakvrienden in La Roche getrokken en nu eens met de koninklijke kano club Lier. De mensen van RBKC zijn voor ons altijd zeer gastvrij en we mogen steeds kamperen op hun prachtige kampeerterrein. Dit weekend staat ervoor bekend dat iedereen kan doen waar hij zin in heeft. Er zijn er die gaan varen, wandelen, fietsen of gewoon niets doen en wie iets van deze activiteiten wil meedoen die gaat gewoon mee, niks moet alles mag. De eerste twee dagen waren een beetje wisselvallig om daarna afgelost te worden door twee prachtig zonnige dagen. Ikzelf ben natuurlijk drie van de vier dagen gaan varen want de waterstand viel nogal goed mee. De laatste afvaart was het water plots met 20 cm gezakt en toen werd het toch wel een beetje krap om goed te kunnen varen.
Kortom gezegd, het was weeral een geslaagd weekendje waar we weeral eens goe hebben kunnen doen wat we graag doen, goed gelachen en nog vanalles. Volgens weekend zijn we weeral weg en dan gaan we naar de Semois.
Vandaag zijn we de laatste wedstrijden van het afdaalseizoen gaan varen op de lage Lesse. Eerst was er een individuele wedstrijd met start aan het kasteel van Walzin en aankomst bij Libert op de maas. Voor mij persoonlijk was dit een goede opwarming voor de ploegenkoers. De ploegenkoers ging over hetzelfde traject als de individuele wedstrijd en wordt altijd fel bestreden. De bedoeling is om met 3 vaarders tegelijk te vertrekken en om samen te finishen. Uiteraard is het de bedoeling om heel goed samen te werken omdat niet elke vaarder even sterk is. Hans Meersmans heeft door zijn vele jaren ervaring de beste strategie uitgestippeld om ons op de beste manier tot aan de finish te krijgen en dan nog liefst te winnen ook. Uiteindelijk vaarden ikzelf, Hans en Eric in eenzelfde ploeg. Afspraak was dat Eric als eerste zou starten gevolgd door mij en Hans. Ik lag in de start een paar boten achter en had moeite om over de golf van Hans en Eric te komen, ik ben een beetje een diesel en heb even tijd nodig om in mijn ritme te komen. Hans motiveerde me dan ook van begin tot einde om sneller te gaan, rechter te zitten, verder in te pikken en als het effe kon nog rapper te varen. Eric moest proberen te volgen en geloof me, hij deed dit heel goed, het is echt niet zo vanzelfsprekend om aan te pikken. Uiteraard was ons supportersteam ook weer ter plaatse en dat hebben we zeker gehoord ook, bedankt hé mannen. Toen we op de Maas kwamen moesten we er nog even alles uitpersen en nog een 2 minuten varen tot de finish. Direct na aankomst wisten we dat we deze wedstrijd gewonnen hadden en kunnen we ons Belgisch kampioen noemen op het onderdeel ploegenkoers bij de veteranen . Bij de seniors ging de titel naar een ploeg van Kasterlee voor Anseremme. Het is altijd plezant als je een Belgische titel mag meenemen naar Lier en dat hopen we in de toekomst nog een paar keer te mogen doen. Nu moeten we ons allemaal nog even insmeren met after-sun want we hebben ons allemaal een beetje laten verrassen door het zonneke vandaag. Het is maar te hopen dat de bende van Cartouche zichzelf goed heeft ingesmeerd tussen de reeds gevormde rimpeltjes op hun verweerde aangezichten en knokelige vingerkes, als ze vandaag gaan varen zijn.
Vandaag heb ik nog maar eens op goed geluk geprobeerd om een tochtje met de bende van Cartouche te maken. Normaal gaan ze steevast elke zondag om 13.30 varen maar door omstandigheden gebeurt het wel eens dat ze een zondag overslaan. Door het feit dat ze enkele zondagen gemist hebben heb ik het al 2x aan mijne rekker gehad om ze dus niet te ontmoeten op het water, en dus 25 km op mijn alleentje kon varen. Ik was vandaag goed op tijd vertrokken en dacht wel dat het goede weer, de bende van Cartouche, in hun bootje hadden gekregen. En ja hoor, even voor de brug van Emblem kon ik ze inhalen. Felixke had een spatdek aan maar niet om over zijn kuip te spannen, dat is namelijk niet nodig want zijn buik sluit deze opening hermetisch af. Al na 30 seconden en 2 zinnen verder kon ik al merken waarvoor dit omhoog gespannen spatdek tot onder zijn kin hing. Het was bedoelt als bavet zoals bij ne kleine om al zijn gezever op te vangen. Pierreke, ge weet wel dien tespiloot van de stad Lier (vooroordelen) kon er natuurlijk weer eens goe mee lachen. Monneke, die van den Opel en van Rina (al voor 10jaar) blijft altijd even op de achtergrond om zijn vriend Felixke niet aan het wenen te brengen. Ondertussen vaarden ze wind tegen aan zo een 7 km/uur verder over het Netekanaal richting Viersel, en ik mocht mee. Ik zag natuurlijk dat ze heel blij waren omdat ik nog eens met hen kwam meevaren, ze waren letterlijk in de wolken, maar ja, ge zou voor minder. Tijdens het tochtje kwam natuurlijk Alex nog eens ter sprake, Alex vaarde ook regelmatig eens mee met de mannen van Cartouche en eigenlijk was hij er vandaag toch ook voor een stukske bij, niet fysiek weliswaar maar steeds in gedachten.
In viersel aangekomen draaiden we onze bootjes rechtsomkeer om aan de terugweg te beginnen en direct zag je dat de Palm op "den Boot" fris stond. Tegen 8 per uur vlogen ze naar Lisp. De Pierre trok even het tempo op en binnen de kortste keren lagen we 100 meter voor op de andere 2 bendeleden, dus wachten geblazen want Pierreke mag niet alleen aan den toog gaan zitten drinken, daar kunnen die andere 2 niet tegen.
Aan den boot nam ik afscheid van die stevige mannen en als ik niet op tijd thuis moest zijn om arseebollen te gaan eten, dan was ik zeker ene mee gaan drinken. Mercikes voor het gezelschap en ik hou er dan nog wel ene te goe van eulle hé.
Ikzelf moest nog een 5 km varen en dan kon ik mijn bootje ook terug te ruste leggen om daarna de lekkere arseebollen te gaan opeten die mijn vrouwke klaargemaakt had.
Dit weekend hebben we deelgenomen aan het BK wildwater op de Ourthe in Houffalize. Op zaterdag was er ook een wedstrijd op de Ourthe van Maboge tot La Roche. Aanwezig waren, Ikzelf, Hans, Eric, Jan, Florent, Brun, Alain en supporters Frank, Mary-Lou, Viki en Sarah. Uiteraard was onze mental coach, Jefke W, ook weer van de partij. We konden kamperen op de mooie kampeergronden van de organiserende Kajak club ter plaatse RBKC. Op zaterdag kregen we het stukje Ourthe van Maboge naar La Roche voorgeschoteld, een vrij makkelijk stukje Ourthe met lange rechte stukken. Het traject werd gevaren rond een gemiddelde tijd van 20 minuten. Voor mezelf ging het goed en kwam eigenlijk nogal laat in de wedstrijd op dreef om uiteindelijk als 3de te eindigen. Hans won de wedstrijd voor Philippe Hassaerts en mij dus.
Op zondag gingen we het traject tussen Houfalize en de molen van Rensiwez koersen, deze wedstrijd ging door als het Belgisch kampioenschap rivierafdaling. Normaal had dit doorgegaan op de Hoge Lesse maar door een te lage waterstand toen, werd deze wedstrijd afgelast. Toen ik de proefafdaling begon voelde ik me eigenlijk wel goed en heb daarna de koers nog eens alles kunnen geven, ik had er een goed gevoel bij en hoop weer een stappeke verder te staan. De uitslag was dezelfde als op zaterdag, Hans Meersmans op 1, Philippe Hassaerts op 2 en ikzelf op 3. De tijden lagen nu wel een stukje korter bij elkaar.
Mede door de toffe groep mensen waarmee we ginder waren, konden we dit weekend als zeer geslaagd bestempelen.
Nu we toch weer bezig zijn, kan ik evengoed ineens voortdoen. Onlangs heb ik de zus van den Hans voor de eerste keer gezien, een knappe verschijning als ge het mij vraagt. Ik weet niet of ze ook wedstrijdvaarster is maar ze heeft er absoluut den bouw voor. Zoals je zelf kan zien zijn de gelijkenissen treffend met haar broer. Ik weet dat Wilhelmina een oogske heeft op mannen met enorm ontwikkelde buikspieren en snorren, dus Jefke W, je bent gewaarschuwd. Het enige nadeel aan Wilhelmina is dat ze rookt en nog geen klein beetje ook niet. De ene pijp na de andere lurkt ze rustig naar binnen. Ze heeft een tijdje in Nederland gewoond en daar heeft ze nog meegespeelt in een serie over een speciale familie. Nu denk ik er juist aan dat Florreke C2 nog een vrouw aan het zoeken is, ik zal de gegevens eens opvragen van die fijne dame en proberen te koppelen. Florreke C2, Jefke W, Robert Banaan, er zittten daar bij ons in de club nog veel schone vrijgezellen.
Als er nog dames op zoek zijn naar een goede partij, je kan in de club altijd wel nen oude tweedehandsvent vinden.
Even een artikeltje over Jefke W. Jefke W. is dus onze mental coach. Zoals je kan zien heeft hij voor gyneacoloog gestudeerd maar was steeds gebuisd, waarom zou ik niet weten. Jefke W. zorgt dus zoals steeds voor onze mentale weerbaarheid tijdens de koersen. Zelf kent hij maar al te goed het klappen van de zweep want hij heeft vroeger (zo rond 1920) nog koers gevaren. Het resultaat van zijn verleden als kajakker resulteerde natuurlijk in een goddelijk gevormd lichaam. Toen we daarstraks gingen varen was hij bij de laatsten op het water en direct vloog hij als een weerlicht weg van de rest. Met zijn verfijnde paddelslag is er geen houden aan. We hebben dus enkel kans in den douche om met hem een klapke te doen of nog waarschijnlijker aan de toog achteraf. Nu was ik toevallig samen met hem in de kleedkamer daarstraks, Hans was er ook nog bij. Jefke ontkleede zijn torso en vol ontzag stonden we te kijken naar die kathedraal van een lichaam. Spieren rolden over zijn schouderbladen alsof het aangespannen scheepstrossen waren. Onder zijn tepelgrens stonden zijn buikspieren zo ongeloofelijk opgezwollen dat je zou denken dat hij 8 maanden zwanger is (tegenwoordig dus ook al mogelijk hé). Je zou het moeten zien, echt ongeloofelijk. Op Jefke kunnen we bijna altijd rekenen. Als we gaan koersen en we vragen of hij wil meegaan dan zal hij voor 99% zeggen dat het goed is. Willen we eens een rivier gaan verkennen buiten het wedstrijdseizoen, dan vragen we Jefke en we hebben onze eigen chaufeur bij. Onlangs in Luxemburg hebben we aan twee wedstrijden deelgenomen en Jefke was er als enige bij om ons bij te staan. Na de koers konden wij in het hotel gaan douchen en hij zorgde ervoor dat de boten op de auto geladen werden. Ne toffe gast, onze Jef. Hij heeft ook nogal veel last van een droge lever en moet daardoor veel drinken, veel mensen begrijpen dat niet, maar wij weten wel beter. We hopen dat hij nog veel met ons op pad gaat want eigenlijk kunnen we hem niet goed meer missen, soms is zo iemand een belangrijke schakel voor ne vaarder en maakt het voor ons veel makkelijker om overal op tijd te komen of ergens onderweg weer opgepikt te worden. Dus Jefke, als je dit leest weet dan dat we je inzet echt wel waarderen.
De begrafenis van Alex is vandaag onder massale belangstelling doorgegaan. Het deed de leden van de beide Lierse clubs enorm deugd dat de grote kerk in Lier helemaal vol zat. De afscheidsplechtigheid werd voorbereidt door Ilse en Hugo, zijn trouwste vrienden en Simonne, secretaris van de koninklijke kano club Lier. Ze hebben gedaan wat normaal door de famillie zou gedragen worden. Een ongeloofelijke dikke mercie voor deze mensen.
Het werd een plechtigheid met veel muziek, Alex was immers een muziekliefhebber. Dat kajakkend Vlaanderen een groot hart heeft is vandaag nog maar eens gebleken. Vanuit alle hoeken van Vlaanderen waren de clubs afgereisd om deel te nemen aan de plechtigheid. Er was zelfs een vertegenwoordiging aanwezig vanuit Rotterdam (Nederland) en Homberg (Duitsland) en Schotland.
Om in Lier een grote kerk vol te krijgen moet je normaal van goeden huize komen of een of andere hoge functie bekleden. Alex moet op zijn manier toch een grote indruk op vele mensen hebben achtergelaten gezien de talrijke opkomst.
Voor de mensen die er op het ogenblik van het ongeval bij waren komt er nu een moment om dit een plaatske te geven en dit allemaal rustig te verwerken, Alex zal nog veel ter sprake komen en dat is maar goed ook.
Dit is wel heel lang geleden dat ik nog eens een stukje schreef op mijn blogske. Ik word regelmatig aangesproken om nog eens iets te schrijven maar het ontbreekt me meestal aan tijd en als ik dan al eens tijd heb dan denk ik er meestal niet aan.
Het is nu eigenlijk geen plezant artikeltje maar ik vind het toch wel even belangrijk om even bij stil te staan. Zoals jullie misschien wel gehoord hebben op het nationale, Vlaamse en regionale nieuws is er op 22 maart een ongeval gebeurt met een kanovaarder, en spijtig genoeg is dit een fataal ongeval geworden. Op 22 maart verloor Alex Vlemincx het leven tijdens het overdragen van een kano aan een stuw in Erpeldange (Luxemburg).
Alex was reeds 35 jaar lid van zowel de Koninklijke Kano club Lier als van Kajak club Anderstad. Hij was dan ook wekelijks in één van deze twee clubs op te merken of zelfs bij alle twee tijdens één weekend. Toen ik vroeger lid werd van de Kano club was het niet echt een makkelijk karakter maar als je hem wist aan te pakken viel dit eigenlijk nog wel mee. De laatste jaren waren de scherpe kantjes er toch wel af en was hij steeds een meewerkende kracht in de beide clubs tijdens allerhande activiteiten.
Wekelijks was hij wel ergens op een tocht terug te vinden of op de wateren rondom Lier. Zo was hij dus ook tijdens het afgelopen paasweekend op uitstap met de Kano club, want uiteindelijk was de kano-en kajaksport toch wel zijn leven en uitlaatklep. Een spijtig ongeval maakte abrupt een einde aan het leven van Alex. Dit had zelfs een wandelaar kunnen overkomen want hij gleed uit en viel in het koude water van de Sûre. Door de overvloedige regen in de maand maart was de rivier serieus gezwollen. Hierdoor stond er onderaan de stuw een stevige wals waar je niet zomaar uitspoelt als je erin sukkelt. De mensen die erbij waren konden dan ook niet anders doen dan hulpeloos toekijken.
Toen het nieuws tot de mensen doordrong dat er geen hulp meer kon baten was de shock groot en dit zowel in Luxemburg als bij de twee clubs in Lier. Alex zal gemist worden in de clubs, we zullen zijn kijk op verschillende aspecten in de maatschappij en de daaraan verbonden discussies zeker missen want Alex hield er zowat overal zijn eigen mening op na.
Nu zaterdag 5 april zullen we met z'n allen afscheid nemen van Alex. Ook al stond hij familiaal alleen op de wereld, hij had vele kameraden, dat voel je overal waar je komt. Ik vermoed ook dat de opkomst zaterdag groot zal zijn, een schrale troost maar vele mensen respecteerden Alex en zullen dit op gepaste wijze laten blijken.
Alex zal steeds meevaren in gedachten bij zijn vrienden en kameraden. Ik heb er toch al veel aan gedacht tijdens mijn trainingen op het water.
De afdalingen zijn nu al een 3 weken geleden begonnen en nu heb ik nog eens even de tijd om een verslagske te maken. De afdaling op de Nete in Lier was de eerste afdaling van het seizoen en tevens ook de eerste keer dat er in Lier een afdaling georganiseerd werd. Het deelnemersaantal was goed maar een beetje meer zal in de toekomst toch geen kwaad kunnen, dit is trouwens over alle afdalingen in ons land iets waar we een beetje op hopen voor de toekomst. Voor LKCA deed Brun Torfs en Elias Bosch voor de eerste keer mee aan een wedstrijd en bekleden een mooie 3de en 5de plaats in de categorie kadetten. Bij de senioren won de voor Anseremme varende Richard Maxime gevolgd door clubgenoot Guy De Prins, een mooie derde plaats was dan weer weggelegd voor Jan Van Tendeloo van onze club LKCA. Jeaneke is goe bezig. Bij de veteranen 1 won naar alle verwachting Hans Meersmans voor LKCA, het is en blijft nen sterken duvel. De tweede plaats ging naar Eric Verduyckt en de 3de plaats werd in de wacht gesleept door Peter Silverans van Mechelen (KCCM). Ikzelf werd 4de op 1.5 seconde van Peter.
De revelatie van het seizoen kwam er bij de veteranen 2 want Danny Bruynseels ging daar met de eerste plaats lopen met een halve minuut voor Peter van Lishout uit Neerpelt. Eric van Oudheusden juist terug van een hoogtestage werd een seconde na Peter mooi derde. Waarschijnlijk heeft het weisenbier en de schnaps, dat rijkelijk vloeit tijdens een hoogtestage, hem de das omgedaan.
De tweede wedstrijd had moeten doorgaan op de Hoge Lesse maar door een onvoldoende waterstand werd deze verplaatst naar het middenstuk van de Lesse. We hadden op voorhand beslist om verstek te laten gaan als er onvoldoende water op de rivier zou staan en dit is dus ook gebeurt.
De derde wedstrijd was normaal de Lienne en tevens het Belgisch kampioenschap afdaling. Ook hier een onvoldoende waterstand en nu werd de wedstrijd verplaatst naar de Warche waarop altijd water kan gelost worden door het stuuwmeer van Bütchenbach. Op zaterdag gingen voor de eerste keer onze jongeren van LKCA mee op het water. Voor de jongsten was dit nog een trapje te hoog. Na een paar zwempartijen was voor hen de lol eraf. Hoewel de Warche geen verschrikkelijk hoog verval heeft zijn er toch verraderlijke stromingen die dan meestal nog onder overhangende bomen en bochten stroomt. Als je dan nog over onvoldoende kracht beschikt en je krijgt een beetje schrik, dan word je een speelbal van de stroming met alle gevolgen vandien. MAAR!!! Wat heel belangrijk was is dat ze na hun zwempartij terug in hun bootje stapten en het hele traject verder afgevaren hebben, knap gedaan jongens en ook al zat de schrik erin, jullie hebben zeker iets bijgeleerd. We zouden ze trouwens nooit meegenomen hebben als er levensgevaarlijke toestanden zouden voorkomen op de rivier, het ergste wat kon gebeuren was zwemmen.
Voor LKCA deden 4 vaarders mee. Jan van Tendeloo vaarde een hele sterke wedstrijd en werd 3de bij de Senioren achter Maxime Richard en Guy de Prins. Hans ging met zijn zoveelste overwinning en ook de Belgische titel lopen bij de veteranen 1. Eric van oudheusden werd nipt achter Peter van Lishout 2de en dit was ook zijn wederoptreden op de afdalingen in de Ardennen. Ikzelf was helemaal niet blij met mijn prestatie. Al vanaf de eerste meters wist ik dat het niet goed zat. Ik heb me tijdens het hele traject niet kunnen inspannen, er was geen agressie(positieve wel te verstaan) merkbaar. Tijdens training gaat dit veel beter maar op wedstrijd laat het me voorlopig even in de steek. Uiteindelijk werd ik nog 5de en is dit ook nog goed. Ik was alleen niet tevreden over het feit dat ik me niet voor 100% kon inspannen. Volgende keer beter en blijven trainen zou ik zeggen.
Voilla de volgende week staat de Salm in Trois-Ponts ons op te wachten. Hopen op goede resultaten!!
Aanstaande zondag is er weer een wedstrijd in Lier. LKCA organiseert voor de eerste keer een afdaling op de Nete te Lier. Deze wedstrijd telt mee voor de beker van België. Er zijn 2 startplaatsen voorzien, de eerste start zal doorgaan aan de molbrug en de 2de startplaats werd bepaald aan de melkerij. De jongsten mogen starten aan de molbrug en aankomst aan de Schranskesbrug, 1.5 km verder. Voor de oudere categorieën is dezelfde aankomst voorzien en telt de totale afstand 3.5 km. Ik heb de voorbije week niet veel kunnen trainen door drukke werkzaamheden maar ik ga mijn uiterste best doen om zo vlug mogelijk aan de aankomst te zijn. De eerste start aan de molbrug is voorzien om 11 uur en de vaarders zullen starten om de halve minuut of om de minuut, dit zal op de voorvergadering beslist worden. Er staat ook een ploegenwedstrijd op het programma die in de namiddag van start zal gaan. Een ploeg bestaat uit 3 vaarders die samen het traject zo snel mogelijk zullen afleggen. Nu maar hopen op een beetje goe weer en de nodige deelnemers om er een toffe dag van te maken.
Onze wintercup is weeral voorbij. Het was in vergelijking met vorige dagen een heel aangenaam weertje, zelfs de zon was van de partij. De eerste start was voorzien voor de jongeren, spijtig genoeg waren ze maar met twee. De jongeren moesten een traject van 3.5 km afleggen van schranskesbrug tot aan de melkerij. Brun, een jonge gast van onze initiatiegroep, werd 2de op drie seconden van Niels Verduyckt. Om voor de eerste keer mee te doen vonden wij dit al heel knap. De start voor alle andere categorieën werd gegeven rond 15.15 uur, een massale start met 47 deelnemers. Spectaculair vanop het water maar ik denk ook vanop de oever. Er deden zowel K1 als R1 boten mee en het was voor de R1 boten soms heel lastig om in de start een lijn te blijven varen. Een R1 boot is namelijk veel wendbaarder dan een K1 boot. Het eerste deel van de wintercup was stroomop vertrekken. Dit was na enkel kilometer al een fameuze dooddoener voor verschillende vaarders, de stroming op de Nete is dan ook niet te onderschatten. Vermits we dus 2 x rond Lier moesten varen kregen we ook 2 x de stroming op kop en 2 x de stroming mee, voor sommigen ging dit al wat makkelijker dan voor de andere maar toch een zwaar parcours. Er waren ook enkele kleppers aanwezig op onze wintercup. Hans Meersmans van onze club als wereldkampioen afdaling in 2006, Eric Verduyckt als wereldkampioen Marathon in 2006, allebei in de masterscategorie en Marcus Gickler uit Duitsland, 4-voudig wereldkampioen bij de elites. LKCA was afgevaardigd met 12 vaarders, sommigen varen veel, sommigen varen maar enkele keren per jaar maar hier is meedoen belangrijker dan winnen. Hans vaarde in zijn K1 bij de top 3 in een knappe tijd, Marcus Gickler won bij de R1 categorie en mocht ik als 2de R1 over de streep varen op een halve minuut gevolgd door Jan (R1) en Eric(K1) ook van LKCA.
Voor de vele wandelaars op de oever zal het alvast een leuk zicht geweest zijn om al die kleurrijke kajaks op de Nete te zien varen. Het was voor ons een geslaagde wintercup en ik denk dat 99% van de deelnemers dit ook zo zagen. Het wedstrijdseizoen kan op 28 januari van start gaan voor de afdalingen. We zullen ons voor de eerste keer niet ver moeten verplaatsen want de eerste afdaling gaat door te Lier op de Nete, details volgen.
We hopen zeker dat we volgend jaar weer zoveel deelnemers mogen verwachten en dat de zon ook weer van de partij zal zijn.
De 2de wintercup wordt dit weekend te Lier georganiseerd door de Lierse kajak club Anderstad. De vorige editie kon op een deelname van 42 kajakkers rekenen uit binnen-en buitenland. Vorig jaar liep het parcours van Lier naar Duffel en terug. Dit jaar zal er 2 x rond Lier gevaren worden met start en aankomst aan de melkerij te Anderstad (Lier). We hebben het parcours voor dit jaar al eens verkend met de waterstand van zondag en ik kan je verzekeren dat het een heel mooi maar ook zwaar parcours geworden is. Als je rond Lier vaart, dan moet je natuurlijk ook 1 x tegen de stroming opboksen en 1 x met de stroming meevaren en dit dan 2 keer. Iedereen mag meedoen en de inschrijvingen zijn ter plaatse en gratis. Het is eigenlijk geen echte wedstrijd maar een training als voorbereiding voor het komende competitieseizoen. Dit neemt niet weg dat er toch stevig tegenaan gegaan zal worden en sommigen hun vel duur zullen verkopen. Het is te hopen dat we met een grote groep vaarders de Nete mogen bevolken zondag. Het zal voor de wandelaars op de oever ook een niet alledaags zicht zijn om een grote bende kajakkers op de Nete te zien. Dus vaarders en toeschouwers, zondag om 15 uur is de start aan de melkerij en het parcours zal voor de snelsten ongeveer één uur in beslag nemen. Allen daarheen zou ik zeggen!!!!!
Zo, eindelijk zijn die ambetante dagen weeral voorbij. Vanmorgen lagen we om 5 uur in ons bed en hebben geslapen tot 12 uur, al goed dat we dit niet ieder weekend moeten meemaken. Het was een heel geslaagd oudjaar en we hebben met een toffe bende nieuwjaar kunnen vieren. Zelfs de eerste controles meegemaakt van de anti-rookwet (Zowel in KKCL als in LKCA), het was hoofdinspecteur Nico Tinne die de controles uitgevoerd heeft. Het viel op dat de meeste mensen reeds buiten hun sigaretje gingen oproken, ongeloofelijk plezant als je s'avonds (s'morgens) thuiskomt en je kleren ruiken niet naar de nicotinne. Bedankt aan de hoffelijke rokers!!
Natuurlijk heb ik deze eerste dag van het jaar al gaan invaren. 10 nieuwe kilometers van een nieuw jaar, ik hoop dat er nog vele mogen bijkomen. De waterstand van de Nete was ook heel hoog, rond Lier varen was zelfs niet mogelijk omdat ik niet onder enkele bruggen kon varen, dit komt zelfs niet zo dikwijls voor. Het weer was goed, enkel een beetje veel wind maar zeker niet geklaagd.
Op 31/12/2006 was ik blijkbaar ook niet alleen op het water want ik heb de bende van Cartouche ook nog zien aankomen na een vaartochtje. Theo, één van de zonderlinge figuren die ook al eens mag meevaren, slaagde erin zelfs een nieuwe uitstaptechniek te tonen. Wat wel heel speciaal is aan deze techniek is dat je eerst 50% eskimoteert om dan in het water uit te stappen. Deze techniek heet nu "Theomoteren" en is niet voor iedereen weggelegd. Een voordeel van deze techniek is wel dat je overal en zonder beperkingen kan uitstappen ongeacht hoe hoog de oever ook mag zijn. Theo, blijf zeker die techniek verfijnen het komt zeker nog allemaal goed.
Vandaag ga ik voor de laatste maal dit jaar een tochtje varen. Niet te ver want ik heb nog wel wat voor te bereiden om de feestelijkheden van oud naar nieuw vlot te laten verlopen. Voor de 8ste maal organiseren ik en mijn vrouw het feestje met oudjaar in de Kano Club. Zoals ieder jaar zal dit ook weer een fondueschotel zijn met achteraf nog een kaastafel en taart. Dit jaar zullen er 28 personen aanwezig zijn. Eén van de minpunten en tevens ook traditie, is dat de mannen zelf den afwas moeten doen. Eigenlijk kunnen vrouwen dit veel beter, maar ja, tradities zijn er om in ere te houden.
De feestdagen zijn er weer. Afgelopen zondag heb ik met de Kano club deelgenomen aan de jaarlijkse kersttocht. We waren met 5 vaarders en eigenlijk zijn dit er een pak te weinig. Velen moeten met hun vrouw de kersttocht wandelen of 't zit er tegen. Wij, de vaarders, moeten dat eigenlijk ook maar wij hebben genen bang van onze vrouw en laten die dan maar alleen mee wandelen. Doel van onze tocht was het terugvinden van Rudolf, het rendier van de gestrande kerstman. We hebben hem gevonden bij de Mark en Tinneke van KKCL. Het was een frisse tocht die ons door de bossen van Kloosterheide tot op onze bestemming bracht. Aan een gezellig vuurmandje werd er cake gegeten en glühwijn of warme choco gedronken. De bende wandelaars ging met de bus terug naar de kano club en wij, de vaarders, moesten door het donkere bos terug naar onze bootjes stappen een paar kilometer verderop. Alle gevaren van het bos getrotseerd stapten we terug op het water en zegde ik mijn medevaarders nog ne goeiendag. Ik was namelijk in de Kajakclub vertrokken en moest nog een 6 km alleen door de koude duistere avond terugpaddelen. Er was in de Kano club nog een gezellig kerstfeest georganiseerd, maar wij vierden dit in familiekring.
Nog een positieve noot uit 2006, de groendienst van de stad Lier heeft op onze vraag een omgevallen boom uit de Nete gevist. En dan zijn er mensen die vooroordelen durven hebben over de stadsdiensten. Bedankt groendienst, nu kunnen we terug veilig rond Lier varen!!!
Nu staat 2007 weer voor de deur en ik kan alleen maar hopen dat dit een even goed jaar wordt op kajakgebied als 2006 gebracht heeft. We zullen er natuurlijk ons uiterste best voor doen en hopen op een beetje geluk. Aan alle lezers van dit blogske het allerbeste en aan de vaarders onder jullie tot op het water in 2007.
Wij weten al wel langer dan vandaag dat de waterkwaliteit van de Nete fel verbetert is de afgelopen jaren. Ik heb nog geweten dat ik mijn boot moest kuisen met aceton om de teervlekken of andere vettigen brol weg te krijgen. Dat properder water brengt natuurlijk weer meer waterleven met zich mee. Gisterenavond was het weer zo ver, de vissen zwommen weer tegen onze boten. Het is sinds het voorjaar dat we dit voor de eerst maal merkten. Eerst was dat wel even verschieten als er zo ineens beweging onder en tegen je boot plaatsvind. Dit verschijnsel kwam zo een 2 keer dit jaar voor, de eerste keer in het vroege voorjaar en nu in het late najaar, heel eigenaardig want in al de jaren dat we varen hebben we dit nog nooit meegemaakt. Het duurt ook maar enkele dagen en dan is het verschijnsel voorbij.
In het voorjaar heb ben ik wel zodanig verschoten dat ik den daver op mijn lijf kreeg. Ik was aan het paddelen en blijkbaar raak ik met mijn paddelblad de staart of rug van een karper en die sprong uit het water recht op mijn spatdek, hij was zo een 30 cm lang (de vis).
Voor diegene die de film gezien hebben van Felix Timmermans of het boek gelezen hebben, ik geloof "Onze Lieve Vrouw der vissen", wel nu zwemmen er ook veel vissen rond, ge kunt het daar best mee vergelijken. Je kan ze daar gewoon uit de Nete scheppen het is ongeloofelijk. Ik zit er misschien een paar naast maar ik denk toch dat ik gisterenavond een 20 tal botsen tegen mijn boot gevoeld heb, je ziet eerst een golfje wegschieten en dan bots met zijnen appel tegen onze kajak. Geweldig eigenlijk, zoveel leven in een rivier die tot over enkele jaren te giftig was om leven in te bespeuren.
Zou het verhaal van Felix Timmermans dan toch kloppen????? Misschien moet je eens gaan snuffelen op de blog over Felix Timmermans, hij staat tussen mijn links
Een foto genomen vanop een brug tijdens de eerste kilometers van het Belgisch Kampioenschap K1 te Lier. Een schoolvoorbeeld van een groep vaarders die in een formatie varen en zo kunnen profiteren van de boeggolf van de concurenten.
Deze wedstrijd werd overigens gewonnen door Eric Verduyckt van de Kastelse Kajakclub voor Hans Meersmans van LKCA Lier.
Eric werd ook nog wereldkampioen op de Marathon en Hans wereldkampioen op rivierafdaling.
Als jullie vorige stukjes gelezen hebben dan zal je gemerkt hebben dat ik op zondag al eens met een groepje "oudere" vaarders een recreatief tochtje ga maken. Dit is altijd plezant om te doen en er wordt altijd wel wat afgelachen. Meestal bespreken ze wat er tijdens de week in de actualiteit is geweest of er in Lier iets gebeurt is, ze hebben dan ook hun mening op al deze zaken en laten die ongezouten horen. Ook ik moet het regelmatig ontgelden omdat ik dan het jonge (37) manneke ben dat meevaar.
Over het algemeen bestaat de bende van cartouche uit 3 vaarders maar soms voegen er zich nog andere duistere figuren bij dit gezelschap. Ik moet er nog bijvermelden dat ze nooit voor minder dan 20 km in hun boot stappen, het zijn dan ook keiharde mannen. Winter en zomer varen ze zonder een zondag over te slaan. Enkel in gevallen van een goei snotvalling of een sputterende prostaat zullen deze vaarders verstek laten gaan. Eerst hebben we de Mon, een grote rijzige figuur met baard (grijs) en dito haar. Deze man vaart al heel zijn leven, ik denk zelfs dat zijn wieg de vorm van een kajak zal gehad hebben. Hij is zowat het leidersfiguur (Cartouche) en dikwijls ook het lijdersfiguur. Mon is al enkele jaren vroegtijdig op rust gesteld na een loopbaan in de autoindustrie, je weet wel die bloeiende (?) tak industrie hier in België.
Felix(ke) is dan weer een ander vaarder van de bende. Hij is nog steeds "actief" aan de stad Lier, ik durfde werkzaam niet echt gebruiken, waarom weet ik ook niet. Waarom hebben we toch ook altijd vooroordelen over mensen die aan de stad werken? Zonder deze mensen zou de stad er niet mooier van worden. Felixke is een braaf manneke maar kan heel hard nijpen als ge tegen zijn kar rijdt. Hij is wat kleiner dan de Mon en draagt nen bril, heeft natuurlijk ook grijs haar, naar verluid hebben ze dit van hun vrouw gekregen. Ne schone cadeau als ge weet hoeveel ne man voor zijn vrouw allemaal doet hé mannen. Eigenlijk zijn Mon en Felix al jaren heel goede vrienden, in vroegere tijden-toen ze nog jong waren- waren het precies Bassie en Adriaan. Komt Bassie eraan dan zie je Adriaan al gaan.
Dan hebben we natuurlijk ook nog Pierre. Deze vaarder is in zijn jonge jaren nog Belgisch kampioen (1928??) geweest op de rivierafdaling in Monschau. Toen ze nog met een gazet op hunnen buik en ne plastieke zak over hun romp vaarden om gene kou te krijgen. Dat waren nog vaarders toen, zulke ontberingen. Trouwens dat van die gazet zou nu niet meer gaan, ze hebben nu al een weekendeditie nodig om hunnen buik bedekt te krijgen. De Pierre vaart natuurlijk met nen competitieboot. Hij had 25 jaar niet meer in een boot gezeten en is over enkele jaren terug begonnen met kajakken. Steevast terug te vinden op het water op dinsdag, donderdag, zaterdag en zondag. Vorig jaar vaarde hij meer dan 5000 km, ongeloofelijk op zo een hoge leeftijd vind ik. Pierre is zowat de normaalste van de drie en heeft dan ook nog een behoorlijke functie aan de Stad Lier. Ik denk dat hij testrijder is voor één of ander automerk want ge ziet hem altijd met zijn wit autoke rondrijden in het stad. Ik heb hem eigenlijk nog nooit in functie tegengekomen als hij niet in zijn autoke zit.Weer die vooroordelen, het is toch wel erg hé.
Ik weet dat ik met deze beschrijving van de bende van Cartouche weeral een schuif omhoog ga bij deze heren en dat ik weeral hoog zal stijgen in hun achting. Ik weet dat natuurlijk maar ze gaan dat waarschijnlijk weeral verkeerd interpreteren, dat weet ik nu al. Al bij al vind ik het toch heel plezant om met die mannen al eens mee te varen na een week werken en trainen. Ik hoop natuurlijk dat ik dat in de toekomst nog veel zal kunnen doen. Bedankt hé mannen. En het is niks hoor, ge moet mij niet bedanken voor deze mooie tekst, ik heb dat graag gedaan.
Dit afgelopen weekend hebben we weeral met veel plezier initiatie gegeven aan beginnende kajakkers. We hadden vanuit LKCA het idee opgevat om een aantal nieuwe en gemotiveerde mensen aan te trekken om de sport een beetje te promoten. Daarom waren we begin september aanwezig op de sportbeurs in Lier. Hierop waren zowat alle sportverenigingen aanwezig die in Lier actief zijn, en hun eigen sporttak promoten. Het werd voor ons een onverhoopt succes. Het plan was en is nog steeds om iedere zaterdagmorgen van 10 tot +-12 uur initiatie kajak te geven aan nieuwe mensen. Aangezien we iedere week weer met 8 a 10 mensen op het water rond Lier aanwezig zijn mogen we toch van een succes spreken. De jongste vaarder is 8 jaar en doet het ontzettend goed. De mensen komen wekelijks trouw terug en dit op een moment in een seizoen dat toch niet zo interssant is om met deze sport te starten. We zijn goed bezig volgens onze bescheiden mening, en we hebben er ook veel plezier aan. We worden in Lier ook verwent met de gemakkelijk te bereiken waterlopen in en rond Lier. We hebben het netekanaal en de Nete. Op stilstaand water zoals het netekanaal kan men perfect de basistechnieken onder de knie krijgen om daarna op het stromende water van de Nete weer andere technieken te leren. De meest mensen verschieten toch wel een beetje van de sterke stroming op de rivier "de Nete". Deze kan zeer snel stromen en er zijn soms hardnekkige keerstromingen en kolken op de rivier.
In-en uitstapplaatsen zijn goed verzorgd door het feit dat de dienst voor de zeeschelde voor prachtige trappen heeft gezorgd. Toen ik leerde varen konden we steevast door het slijk omhoog ploeteren. Binnekort gaan we met de nieuwe mensen eens een tochtje maken tussen 't schipke en De Boeckt te Berlaar, zo leren ze alle stukken van de rivier kennen en wordt het nooit eentonig.
Liefhebbers kunnen steeds op zaterdag eens komen proberen en moeten dan wel rond 9.50 uur aan het clublokaal van LKCA (Lierse kajakclub Anderstad) zijn. Dit is aan het netekanaal en de straat heet Anderstad, beneden aan de brug tussen Lier en Duffel. Voor iedereen, jong of oud is welkom.
Deze week zijn we terug begonnen met een lichte training en tevens een voorbereiding voor het komende winterseizoen. Alles komt nu aan bod, een beetje lopen, een beetje powertraining, een beetje varen. Allemaal nog niet te intensief want het afdaalseizoen is nog 3 maanden van ons verwijderd. De mogelijkheid bestaat dat we nog een riviermarathon gaan varen op de Semois op 29/10 maar enkel onder voorbehoud van een voldoende waterstand. Afgelopen zondag is er op de Ourthe ook een riviermarathon doorgegaan met een minimum (te weinig) waterstand, met resultaat dat er toch weer enkele boten sneuvelen. Even werd er nog getwijfeld om deel te nemen aan de marathon van de Ardeche maar we hebben nu toch maar besloten om niet deel te nemen. Het is wel een mooie en geanimeerde wedstrijd maar om op een paar dagen weer 2000 km te rijden, daar hebben we nu niet echt veel zin meer in. We hebben al enkele duizenden kilometer afgelegd voor het kajakken dit jaar, en zoals jullie misschien weten of niet weten, ontvangen we daar ook geen vergoedingen voor. Ik wil zeker niet klagen hoor, ik doe het voor de sport. Ik kijk er ook al naar uit om nog eens met mijn vrienden recreatievaarders een tochtje te maken op een van de volgende zondagnamiddagen. Dat gaat lekker rustig en er wordt dan ook al wel eens wat afgelachen onderweg, moet ook kunnen als wedstrijdvaarder vind ik. Ik vind trouwens ook dat er geen onderscheid moet gemaakt worden tussen recreatievaarders en competitievaarders, allemaal vertegenwoordigen we een sport die de moeite waard is om te beoefenen. Een gezonde buitenactiviteit waar je lijf en leden niet onder te lijden heeft, je mag natuurlijk ook niet te veel hooi op je vork nemen en rustig opbouwen, zo kan je tot op hoogbejaarde leeftijd varen ( er zijn voorbeelden van , wie voelt zich aangesproken?)
Binnenkort ga ik nog wat foto's plaatsen van onze activiteiten.
Hallo Bloggers
vind ik. Pierre is zowat de normaalste van de drie en heeft dan ook nog een behoorlijke functie aan de Stad Lier. Ik denk dat hij testrijder is voor één of ander automerk want ge ziet hem altijd met zijn wit autoke rondrijden in het stad. Ik heb hem eigenlijk nog nooit in functie tegengekomen als hij niet in zijn autoke zit.Weer die vooroordelen, het is toch wel erg hé.
, wie voelt zich aangesproken?)
