De begrafenis van Alex is vandaag onder massale belangstelling doorgegaan. Het deed de leden van de beide Lierse clubs enorm deugd dat de grote kerk in Lier helemaal vol zat. De afscheidsplechtigheid werd voorbereidt door Ilse en Hugo, zijn trouwste vrienden en Simonne, secretaris van de koninklijke kano club Lier. Ze hebben gedaan wat normaal door de famillie zou gedragen worden. Een ongeloofelijke dikke mercie voor deze mensen.
Het werd een plechtigheid met veel muziek, Alex was immers een muziekliefhebber. Dat kajakkend Vlaanderen een groot hart heeft is vandaag nog maar eens gebleken. Vanuit alle hoeken van Vlaanderen waren de clubs afgereisd om deel te nemen aan de plechtigheid. Er was zelfs een vertegenwoordiging aanwezig vanuit Rotterdam (Nederland) en Homberg (Duitsland) en Schotland.
Om in Lier een grote kerk vol te krijgen moet je normaal van goeden huize komen of een of andere hoge functie bekleden. Alex moet op zijn manier toch een grote indruk op vele mensen hebben achtergelaten gezien de talrijke opkomst.
Voor de mensen die er op het ogenblik van het ongeval bij waren komt er nu een moment om dit een plaatske te geven en dit allemaal rustig te verwerken, Alex zal nog veel ter sprake komen en dat is maar goed ook.
Dit is wel heel lang geleden dat ik nog eens een stukje schreef op mijn blogske. Ik word regelmatig aangesproken om nog eens iets te schrijven maar het ontbreekt me meestal aan tijd en als ik dan al eens tijd heb dan denk ik er meestal niet aan.
Het is nu eigenlijk geen plezant artikeltje maar ik vind het toch wel even belangrijk om even bij stil te staan. Zoals jullie misschien wel gehoord hebben op het nationale, Vlaamse en regionale nieuws is er op 22 maart een ongeval gebeurt met een kanovaarder, en spijtig genoeg is dit een fataal ongeval geworden. Op 22 maart verloor Alex Vlemincx het leven tijdens het overdragen van een kano aan een stuw in Erpeldange (Luxemburg).
Alex was reeds 35 jaar lid van zowel de Koninklijke Kano club Lier als van Kajak club Anderstad. Hij was dan ook wekelijks in één van deze twee clubs op te merken of zelfs bij alle twee tijdens één weekend. Toen ik vroeger lid werd van de Kano club was het niet echt een makkelijk karakter maar als je hem wist aan te pakken viel dit eigenlijk nog wel mee. De laatste jaren waren de scherpe kantjes er toch wel af en was hij steeds een meewerkende kracht in de beide clubs tijdens allerhande activiteiten.
Wekelijks was hij wel ergens op een tocht terug te vinden of op de wateren rondom Lier. Zo was hij dus ook tijdens het afgelopen paasweekend op uitstap met de Kano club, want uiteindelijk was de kano-en kajaksport toch wel zijn leven en uitlaatklep. Een spijtig ongeval maakte abrupt een einde aan het leven van Alex. Dit had zelfs een wandelaar kunnen overkomen want hij gleed uit en viel in het koude water van de Sûre. Door de overvloedige regen in de maand maart was de rivier serieus gezwollen. Hierdoor stond er onderaan de stuw een stevige wals waar je niet zomaar uitspoelt als je erin sukkelt. De mensen die erbij waren konden dan ook niet anders doen dan hulpeloos toekijken.
Toen het nieuws tot de mensen doordrong dat er geen hulp meer kon baten was de shock groot en dit zowel in Luxemburg als bij de twee clubs in Lier. Alex zal gemist worden in de clubs, we zullen zijn kijk op verschillende aspecten in de maatschappij en de daaraan verbonden discussies zeker missen want Alex hield er zowat overal zijn eigen mening op na.
Nu zaterdag 5 april zullen we met z'n allen afscheid nemen van Alex. Ook al stond hij familiaal alleen op de wereld, hij had vele kameraden, dat voel je overal waar je komt. Ik vermoed ook dat de opkomst zaterdag groot zal zijn, een schrale troost maar vele mensen respecteerden Alex en zullen dit op gepaste wijze laten blijken.
Alex zal steeds meevaren in gedachten bij zijn vrienden en kameraden. Ik heb er toch al veel aan gedacht tijdens mijn trainingen op het water.
