Vandaag zijn we de laatste wedstrijden van het afdaalseizoen gaan varen op de lage Lesse. Eerst was er een individuele wedstrijd met start aan het kasteel van Walzin en aankomst bij Libert op de maas. Voor mij persoonlijk was dit een goede opwarming voor de ploegenkoers. De ploegenkoers ging over hetzelfde traject als de individuele wedstrijd en wordt altijd fel bestreden. De bedoeling is om met 3 vaarders tegelijk te vertrekken en om samen te finishen. Uiteraard is het de bedoeling om heel goed samen te werken omdat niet elke vaarder even sterk is. Hans Meersmans heeft door zijn vele jaren ervaring de beste strategie uitgestippeld om ons op de beste manier tot aan de finish te krijgen en dan nog liefst te winnen ook. Uiteindelijk vaarden ikzelf, Hans en Eric in eenzelfde ploeg. Afspraak was dat Eric als eerste zou starten gevolgd door mij en Hans. Ik lag in de start een paar boten achter en had moeite om over de golf van Hans en Eric te komen, ik ben een beetje een diesel en heb even tijd nodig om in mijn ritme te komen. Hans motiveerde me dan ook van begin tot einde om sneller te gaan, rechter te zitten, verder in te pikken en als het effe kon nog rapper te varen. Eric moest proberen te volgen en geloof me, hij deed dit heel goed, het is echt niet zo vanzelfsprekend om aan te pikken. Uiteraard was ons supportersteam ook weer ter plaatse en dat hebben we zeker gehoord ook, bedankt hé mannen. Toen we op de Maas kwamen moesten we er nog even alles uitpersen en nog een 2 minuten varen tot de finish. Direct na aankomst wisten we dat we deze wedstrijd gewonnen hadden en kunnen we ons Belgisch kampioen noemen op het onderdeel ploegenkoers bij de veteranen . Bij de seniors ging de titel naar een ploeg van Kasterlee voor Anseremme. Het is altijd plezant als je een Belgische titel mag meenemen naar Lier en dat hopen we in de toekomst nog een paar keer te mogen doen. Nu moeten we ons allemaal nog even insmeren met after-sun want we hebben ons allemaal een beetje laten verrassen door het zonneke vandaag. Het is maar te hopen dat de bende van Cartouche zichzelf goed heeft ingesmeerd tussen de reeds gevormde rimpeltjes op hun verweerde aangezichten en knokelige vingerkes, als ze vandaag gaan varen zijn.
Vandaag heb ik nog maar eens op goed geluk geprobeerd om een tochtje met de bende van Cartouche te maken. Normaal gaan ze steevast elke zondag om 13.30 varen maar door omstandigheden gebeurt het wel eens dat ze een zondag overslaan. Door het feit dat ze enkele zondagen gemist hebben heb ik het al 2x aan mijne rekker gehad om ze dus niet te ontmoeten op het water, en dus 25 km op mijn alleentje kon varen. Ik was vandaag goed op tijd vertrokken en dacht wel dat het goede weer, de bende van Cartouche, in hun bootje hadden gekregen. En ja hoor, even voor de brug van Emblem kon ik ze inhalen. Felixke had een spatdek aan maar niet om over zijn kuip te spannen, dat is namelijk niet nodig want zijn buik sluit deze opening hermetisch af. Al na 30 seconden en 2 zinnen verder kon ik al merken waarvoor dit omhoog gespannen spatdek tot onder zijn kin hing. Het was bedoelt als bavet zoals bij ne kleine om al zijn gezever op te vangen. Pierreke, ge weet wel dien tespiloot van de stad Lier (vooroordelen) kon er natuurlijk weer eens goe mee lachen. Monneke, die van den Opel en van Rina (al voor 10jaar) blijft altijd even op de achtergrond om zijn vriend Felixke niet aan het wenen te brengen. Ondertussen vaarden ze wind tegen aan zo een 7 km/uur verder over het Netekanaal richting Viersel, en ik mocht mee. Ik zag natuurlijk dat ze heel blij waren omdat ik nog eens met hen kwam meevaren, ze waren letterlijk in de wolken, maar ja, ge zou voor minder. Tijdens het tochtje kwam natuurlijk Alex nog eens ter sprake, Alex vaarde ook regelmatig eens mee met de mannen van Cartouche en eigenlijk was hij er vandaag toch ook voor een stukske bij, niet fysiek weliswaar maar steeds in gedachten.
In viersel aangekomen draaiden we onze bootjes rechtsomkeer om aan de terugweg te beginnen en direct zag je dat de Palm op "den Boot" fris stond. Tegen 8 per uur vlogen ze naar Lisp. De Pierre trok even het tempo op en binnen de kortste keren lagen we 100 meter voor op de andere 2 bendeleden, dus wachten geblazen want Pierreke mag niet alleen aan den toog gaan zitten drinken, daar kunnen die andere 2 niet tegen.
Aan den boot nam ik afscheid van die stevige mannen en als ik niet op tijd thuis moest zijn om arseebollen te gaan eten, dan was ik zeker ene mee gaan drinken. Mercikes voor het gezelschap en ik hou er dan nog wel ene te goe van eulle hé.
Ikzelf moest nog een 5 km varen en dan kon ik mijn bootje ook terug te ruste leggen om daarna de lekkere arseebollen te gaan opeten die mijn vrouwke klaargemaakt had.
