Wat begon als een mistige, wat grijze dag, is geëindigd als een sprookje. Vanmorgen wat later vertrokken dan voorzien, want het ontbijt in de jeugdherberg is op zaterdagochtend pas om 7.30 .Dan nog even langs de winkel want onderweg niks te vinden en morgen zondag alles dicht.Toen ik dan eindelijk klaar was om te vertrekken begon het ook nog te regenen.
Spieren waren duidelijk nog in rustdagmodus, en de voeten moesten duidelijk nog wennen aan de nieuwe hielen op mijn schoenen. Door een paar stevige buien werden kleine paadjes herschapen in kleine riviertjes. Het hoge gras zorgde er voor dat alles tot op heuphoogte doornat werd. Tegen de middag begon stilaan de zon moeite te doen om alles op te drogen.
Picknick uiteindelijk in volle zon, zodat alle regenponcho's droog konden worden weggestopt.
Het is stappen in de flanken van een diep uitgesneden vallei, met beneden de groenkleurige rivier. Ik heb vandaag onderweg welgeteld 1noor gezien, ik vraag me af waar al die noren zitten? In de namiddag nog een zeldzaam exemplaar " pelgrim " ontmoet,een Zwitser. Na de gewone pelgrimstalk... niet meer teruggezien.
Na de middag, zoals gewoonlijk stilaan kijken waar en welke overnachtingsplaatsen er op de route liggen. Vandaag echt weinig keuze, het zou waarschijnlijk het enige hotel in de buurt worden, gelegen op een golfclub, maar voor een doorsnee pelgrim aan de te dure kant, maar het enige alternatief was nog 9 km verder stappen , maar dat zag deze optimist toch niet echt
zitten. Het zou dus het golfhotel worden. Punt.
Op zoek naar de ingang van het golfterrein trekt aan de overkant van de straat een papier met daarop het logo van deze pelgrimstocht mijn aandacht. Bij nader toezien blijkt daar ook een slaapplaats te zijn, deze staat echter nergens vermeld, dus een beetje argwanend het toegangspoortje binnengestapt . Eerst dacht ik, dat ik in een grote wijngaard terecht was gekomen ,maar bij nader toezien bleken het frambozen te zijn..maar op dezelfde manier, in lange rijen aangeplant. Op de flanken van het dal. Een vriendelijke man komt naar me toe , ziet blijkbaar dat ik pelgrim ben en vraagt me of ik slapen zocht.
Hij zei dat " meneer " niet thuis was maar dat er inderdaad een slaapzolder is. Toen hij mij de slaapplaats liet zien heb ik geen moment getwijfeld. De droom van iedere pelgrim.
Een uurtje later hoor ik ergens tussen de frambozerijen een kleine tractor,waarschijnlijk " meneer " ? Inderdaad de eigenaars, een jong koppel met 2 kleine kinderen.
Bij de kennismaking blijkt de vrouw een Nederlandse te zijn. Ze zijn hier een paar jaar geleden gestart met deze frambozenteelt.
En nu het toppunt : deze slaapplaats voor pelgrims is pas sinds vorige week open en ik ben de allereerste pelgrim !!!!!
Een hele oude schuur van 1775 hebben ze in de voorbije maanden omgebouwd tot een hele simpele slaapplaats met 2 bedden, drinkbaar water in een jerrycan, de wc ergens buiten en een waterverwarmer... en een prachtig zicht op de vallei.
Ik zit hier nu buiten in een relaxstoel dit verslag de schrijven, genietend van de zon,kijkend op het dal met de rivier, en lange rijen frambozen.
ALS er een ideale pelgrimsrustplaats bestaat. Wel ik heb ze gevonden
De kaart voor de volgende week bestuderen, eventuele slaapplaatsen opzoeken, de weersverwachting voor de volgende dagen raadplegen,( ziet er niet zo mooi uit als de voorbije week ) wegmijmerend bij een glas wijn en water ( duur maar groooot ) wachtend op een SMS bericht van mijn schoenmaker, ... kortom... een dagje niksen... is niet direct mijn ding en toch lukt het me wonderwel, de rust die hier hangt werkt blijkbaar helend.
Even terugkijkend op het eerste deel van mijn tocht, komen uiteraard de kleine praktische zaken naar boven, maar als grote liefhebber van de Scandinavische tv series wordt de traagheid - in tegenstelling tot mijn karakter - stilaan deel van mezelf. De mensen, het verkeer, alles ademt hier rust, tevredenheid ... ja zelfs de koeien schijnen trager te herkauwen.
Tijdens het stappen realiseer ik me dikwijls welke " chansart " ik wel ben. Gezegend met de nodige dosis " lef " en relativeringsvermogen om dit avontuur aan te durven, maar vooral dankbaar voor de grote, goede gezondheid, die ik cadeau heb gekregen.
Dan gaan mijn gedachten naar de vele vrienden die dit geluk niet hebben, aan ieder van hen een hele lieve knuffel.... zie foto onder ...
Ik zal morgenvroeg echt kontent zijn als ik mijn rugzak opnieuw kan opzetten en kan gaan stappen. De volgende 6 dagen trek ik door het dal Gudbrandsdalen waar de rivier Lagen stroomt. Een dal dat steeds steiler en nauwer wordt. Daarna klimmen WE ( want dan is Wiske erbij ) naar de hoogvlaktes van Dovrefjell.
Maar eerst hopen dat we de rustdag goed verteerd hebben.
Mijn verblijf in het prachtig gelegen revalidatiecentrum heeft wonderen gedaan, alle achillespees en andere ongemakken zijn verdwenen. Alleen voor de hielen van mijn schoenen heeft men blijkbaar geen remedie. De enige werkbare therapie is een echte, goeie schoenmaker vinden of drastischer nog, nieuwe schoenen. Met het weekend in zicht, en de nodige ervaring, heeft mijn buikgevoel me aangeraden te anticiperen. Dus op naar Lillehammer - het kleine stadje waar in 1994 de olympische winterspelen plaatsvonden -
Ik was sowieso van plan om hier een rustdag te nemen.
Aan de incheckbalie van de jeugdherberg ( ik vind het altijd plezant te logeren in een JEUGDherberg ..dat geeft een goed gevoel) onmiddellijk gevraagd of er soms een hele goeie schoenmaker in de buurt was. YES!! Ik heb er het volste vertrouwen in, die man wist direct wat te doen,, tegen morgenavond zijn ze klaar. Ervaring en buikgevoel..... onmisbaar.
Intussen al een beetje rondgeslenterd in dit pittoreske toeristisch stadje. Maar ook uit ervaring weet ik dat dergelijke (rust)dagen een nachtmerrie zijn voor iedere trekker.
Intussen ben ik een week onderweg,tijd voor een eerste balans - morgen - maar 1 ding weet ik zeker: Noorwegen is adembenemend mooi...
ps: een ander nadeel van een rustdag , een pint kost hier ong 10 , en na een week water, en wetende dat mijn dokter ( sorry P) me op het hart gedrukt heeft om veel en regelmatig te drinken .. 😂
Of Hyppocrates dat ook nog zou beweerd hebben nadat hij deze laatste 2 uur durende beklimming zou gedaan hebben betwijfel ik ten zeerste. En als zijn bewering dan toch juist zou zijn, dan heb ik vandaag wel een serieuze injectie gekregen.
Overigens is zijn uitspraak hier perfect op zijn plaats. Ik logeer namelijk in een revalidatiecentrum. Dit majestueuze centrum ligt pal op de pelgrimsweg, en als er kamers vrij
zijn, kunnen pelgrims hier overnachten. Oorspronkelijk was ik van plan om beneden aan het meer op een camping te overnachten, maar toen ik dit zag liggen, gans boven op de berg, en ik hier toch voorbij moest en het tenslotte nog maar 3 uur was, heb ik deze toch wel serieuze beklimming er vandaag nog maar bij gedaan. En het loont echt. Mooie kamer met een onovertrefbaar uitzicht, een zwembad!!!!!! EN voor de eerste keer in een week slapen in een kamer die donker zal zijn ( rolluiken) . Het doet wel iets raars, als het 's nachts niet donker wordt, je schiet wakker, het is klaar en je denkt , oei, tijd om op te staan, maar dan blijkt het nog maar 2 uur 's nachts te zijn. Nog 2 rustige dagen richting Lillehammer,waar een goeie schoenmaker hopelijk kan toveren, want met mijn scheve ..... verslijten mijn zolen verschrikkelijk abnormaal , en deze keer geen reserve zolen bij.. dus hopen maar...
Nu nog een wasje doen , en genieten van het uitzicht.
Ursula und Herman, van wie ik morgen afscheid moet nemen, ze slaan namelijk een stuk over, omdat Ursula maar vrij is tot begin juli, ze gaan nog een paar dagen het noordelijke deel stappen. Het waren fijne momenten samen, die voor altijd op mijn harde schijf staan.
Dit is mijn bedstee vanavond... op grond, want bij de andere steken de veren er zo door!!
Als er een plaats is waar je tot rust komt is het hier tussen de enorme boerderijen, de weidse vergezichten, met ergens altijd een prachtig meer rustend in de zon. En daartussen loopt een gelukkige pelgrim. Boerderijen zien er anders uit.. het is een verzameling van grote en kleine gebouwen verspreid, met 1 gebouw in het wit geschilderd ( het woonhuis ) en de anderen meestal in het rood. - vroeger was de witte verf duurder dan de rest... vandaar.
Vandaag begonnen met een uurtje klimmen in het bos, en daarna weidse zichten, golvende "grusvei " , een soort vastgewalste aarde - aangenaam om te wandelen en geëindigd in een pelgrimsherberg, een soort slaapzolder, waar 18 matrassen liggen opgestapeld. We zijn hier als gewoonlijk, opnieuw met zijn drieën, Ursula, Herman en ikzelf.
Overdag zien we elkaar weinig of niet, want iedereen stapt zijn eigen tempo... maar 's avonds zitten we voorlopig nog in dezelfde slaapplaatsen. Het stappen gaat al een stuk beter, alleen vrees ik dat de eerste 4 dagen met een te zware rugzak, mijn achillespees geen deugd heeft gedaan. Nog even wennen,en " geladen "met rust stilaan op richting Lillehammer, voor een eerste tussenstop.
Het was wel even schrikken in het postkantoor van Hamar iets voor de middag, toen ik het pak (je) met tent, kookgerei enz... op de weegschaal zette. 6 kg !!! Back home !!
De keuze lag voor de hand. Het overgewicht in mijn rugzak moest eruit. Na veel opzoeken en vragen, was de beste oplossing, zo vlug mogelijk een postkantoor vinden dat min of meer op mijn route ligt. Hamar, een klein stadje, maar iets te ver om in 1 dag te stappen. Dus een stukje trein genomen.Noorwegen is qua gedienstigheid, een onvergetelijke ervaring. Ik stap uit de trein, bestudeer mijn kaart en wordt direct aangesproken door een bereidwillige jongeman. Een postkantoor aub ? Niet ver, maar moeilijk te vinden, maar geen probleem, ik breng je wel. Binnen 10 min stond ik in het postkantoor. Daar dezelfde ongelooflijke service.
Wat een verademing, een "normale " rugzak. Als op wolkjes wandelend op zoek naar het pelgrimscentrum. Opnieuw een onvergetelijke ervaring, een droom van een centrum.
Ik dacht hier waarschijnlijk alleen te zijn voor de nacht, maar plots komen mijn 2 Duitse wandelvrienden hier ook binnen gewandeld. Toeval bestaat niet !!! Er was niks afgesproken, normaal zouden zij hier nooit kunnen zijn, maar ze hebben een stukje bus genomen omdat hier blijkbaar deze namiddag een bijzonder concert was in de kathedraal.
Dus : toeval bestaat niet. Eind goed.. meer dan alles goed .
Morgen herbeginnen we met een lichtere rugzak en met nieuwe moed aan deze wondermooie tocht.
Vanmorgen in mijn tentje wakker gemaakt door loslopende schapen met belletjes om de hals...alles ingepakt , koffie gekookt en ontbijt met zicht op mijn privé meer in Het hoge noorden..met een schuchter zonnetje , ideaal stap weer . Constant klimmen en dalen, op een smal drassig padje omgeven door massa''s bessen die spijtig genoeg nog niet rijp zijn.
Hoog boven in de onmetelijke bossen zie je af en toe door de bomen in de verte een ander meer. Daar moet het naartoe, maar eerst een lastige lange glibberige afdaling, met een rugzak die stilaan ondraaglijk wordt. Mijn 2 Duitse tochtgenoten - Ursula en Herman, vandaag een paar keer tegengekomen, samen op weg naar een slaapplaats, maar deze blijkt niet meer te bestaan !! Dan maar 5 km verder, op naar een camping, waar we nu zitten.
Alles , behalve mijn rugzak is prima, unieke natuur, prachtig stapweer, heel vriendelijke mensen, al 3 keer water gekregen en veel aanmoedigingen. Deze pelgrims weg is ook onvoorstelbaar goed aangeduid, het was voor een geoefende GR stapper wel wat gewoon worden, want de tekens hangen en staan overal, maar ook dikwijls onlogisch, of misschien Noors-logisch????
Het verhaal van mijn te zware rugzak zal misschien morgen een oplossing krijgen ??????
Een doordenkertje..... Ik heb zojuist mijn tentje rechtgezet en soep gekookt met water uit het meer... na 8 uren stappen eindelijk een droom lokatie gevonden.. Het is echt afzien en doorbijten geweest vandaag, zeer moeilijk begaanbare paden,en voor een TE zware rugzak. Met 20 kg rondtrekken is niet echt gezond vrees ik. We zullen in de komende dagen een oplossing moeten vinden anders riskeer ik problemen met mijn achillespees.
Maar ik wou absoluut eerst toch nog van de meegesleurde tent, slaapmatje, kookgerei enzo..
proberen te genieten...en zie ..onvoorstelbaar... ik wist in mijn binnenste dat ik dit zou vinden
Een zoveelste droom die werkelijkheid wordt...Gevoelens en emoties van grote dankbaarheid overkomen mij... ik ga nu genieten van de prachtige noorse midzovernacht. Tot morgen
Moet dringend een cursus poncho-worstelen gaan volgen, want vanmorgen toen ik buiten kwam was het aan het regenen. Na een aantal vergeefse pogingen om dat ding ook nog over mijn rugzak te krijgen, ben ik half aangekleed terug naar de balie van het hotel gegaan en in mijn beste Noors...hulp gevraagd aan een mooie lieve juffrouw.
Natuurlijk stopt het dan met regenen na een kwartier. Poncho uit... Voor de rest van de dag, alhoewel het de ganse dag wat gemiezerd heeft.
Na een uurtje stappen 2 wandelaars , gepakt zoals alleen echte pelgrims dat kunnen , tegengekomen. Blijken een koppel Duitsers te zijn, met exact hetzelfde idee als ikzelf.
We zullen elkaar de volgende maand waarschijnlijk nog veel zien. Vanavond al slapen we in dezelfde pelgrimsherberg... een oude pastorie waar een 3 tal kamers zijn ingericht.
Ikzelf slaap op een kamertje met 3 kleine bedden, voorlopig alleen.
Mijn Duitse stapgenoten hebben me zojuist uitgenodigd om vanavond samen spaghetti te koken in de keuken, want er is wel een keuken beschikbaar, voor de rest niks of niemand te zien,alleen ons drieën.
Ben zojuist nog even naar het dorp (?) geweest,en heb eindelijk gas gevonden voor mijn kookvuur. De uitrusting in nu compleet.
Morgen een zware tocht van ong 25 km, met geen slaapplaatsen, alleen een onbemande hut ... of de tent.?.
Maar "de kop" is eraf... de rugzak weegt nog altijd zwaar... maar de goesting is heel groot.
Deze namiddag op tijd vertrokken ondanks een brand in de luchthaven vanmorgen. Prima vlucht gehad en rond 17 uur geland op de luchthaven van Oslo Gardemoer, ongeveer 30 km buiten Oslo.
Ik had vooraf een hotelkamer geboekt gelegen kort bij de pelgrimsroute. En hier ben ik intussen. In Dal, morgenvroeg kan ik eraan beginnen. Een korte tocht om warm te lopen en de zware rugzak gewoon te worden.
Het dringt nog niet echt door, maar dat zal wel vlug komen. De weersverwachting is in ieder geval goed, en vanuit het vliegtuig zag de natuur er prachtig, veelbelovend uit.
Hopelijk volgt nu een fijne, rustige Noorse nacht, en wie weet worden we morgenvroeg wakker als een Noor (man) En dan die fameuze eerste stappen van een lange reeks.
Morgen is 't eindelijk zover. Na maanden voorbereiden, informeren lezen.... eindelijk de rugzak gepakt. Valt wel wat tegen..18 kg zonder water..dat wordt rustig aan beginnen en wennen...en dan komt er morgen in Oslo nog kookgaz bij ( mag niet op het vliegtuig )
Maar het ziet er goed uit.. de weersverwachting ligt voor de volgende dagen rond de 18 graden.....ideaal stapweer .
Uit ervaring weet ik intussen dat het een paar dagen duurt voordat je het ritme echt te pakken hebt.
Wat begon als een mistige, wat grijze dag, is geëindigd als een sprookje. Vanmorgen wat later vertrokken dan voorzien, want het ontbijt in de jeugdherberg is op zaterdagochtend pas om 7.30 .Dan nog even langs de winkel want onderweg niks te vinden en morgen zondag alles dicht.Toen ik dan eindelijk klaar was om te vertrekken begon het ook nog te regenen.
De kaart voor de volgende week bestuderen, eventuele slaapplaatsen opzoeken, de weersverwachting voor de volgende dagen raadplegen,( ziet er niet zo mooi uit als de voorbije week ) wegmijmerend bij een glas wijn en water ( duur maar groooot ) wachtend op een SMS bericht van mijn schoenmaker, ... kortom... een dagje niksen... is niet direct mijn ding en toch lukt het me wonderwel, de rust die hier hangt werkt blijkbaar helend.
Mijn verblijf in het prachtig gelegen revalidatiecentrum heeft wonderen gedaan, alle achillespees en andere ongemakken zijn verdwenen. Alleen voor de hielen van mijn schoenen heeft men blijkbaar geen remedie. De enige werkbare therapie is een echte, goeie schoenmaker vinden of drastischer nog, nieuwe schoenen. Met het weekend in zicht, en de nodige ervaring, heeft mijn buikgevoel me aangeraden te anticiperen. Dus op naar Lillehammer - het kleine stadje waar in 1994 de olympische winterspelen plaatsvonden -
Als er een plaats is waar je tot rust komt is het hier tussen de enorme boerderijen, de weidse vergezichten, met ergens altijd een prachtig meer rustend in de zon. En daartussen loopt een gelukkige pelgrim. Boerderijen zien er anders uit.. het is een verzameling van grote en kleine gebouwen verspreid, met 1 gebouw in het wit geschilderd ( het woonhuis ) en de anderen meestal in het rood. - vroeger was de witte verf duurder dan de rest... vandaar.
Het was wel even schrikken in het postkantoor van Hamar iets voor de middag, toen ik het pak (je) met tent, kookgerei enz... op de weegschaal zette. 6 kg !!! Back home !!
Vanmorgen in mijn tentje wakker gemaakt door loslopende schapen met belletjes om de hals...alles ingepakt , koffie gekookt en ontbijt met zicht op mijn privé meer in Het hoge noorden..met een schuchter zonnetje , ideaal stap weer . Constant klimmen en dalen, op een smal drassig padje omgeven door massa''s bessen die spijtig genoeg nog niet rijp zijn.
Een doordenkertje..... Ik heb zojuist mijn tentje rechtgezet en soep gekookt met water uit het meer... na 8 uren stappen eindelijk een droom lokatie gevonden.. Het is echt afzien en doorbijten geweest vandaag, zeer moeilijk begaanbare paden,en voor een TE zware rugzak. Met 20 kg rondtrekken is niet echt gezond vrees ik. We zullen in de komende dagen een oplossing moeten vinden anders riskeer ik problemen met mijn achillespees.
Morgen is 't eindelijk zover. Na maanden voorbereiden, informeren lezen.... eindelijk de rugzak gepakt. Valt wel wat tegen..18 kg zonder water..dat wordt rustig aan beginnen en wennen...en dan komt er morgen in Oslo nog kookgaz bij ( mag niet op het vliegtuig )
