Hoog boven in de onmetelijke bossen zie je af en toe door de bomen in de verte een ander meer. Daar moet het naartoe, maar eerst een lastige lange glibberige afdaling, met een rugzak die stilaan ondraaglijk wordt. Mijn 2 Duitse tochtgenoten - Ursula en Herman, vandaag een paar keer tegengekomen,  samen op weg naar een slaapplaats, maar deze blijkt niet meer te bestaan !! Dan maar 5 km verder, op naar een camping,  waar we nu zitten. 

Alles , behalve  mijn rugzak is prima, unieke  natuur, prachtig stapweer, heel vriendelijke mensen, al 3 keer water gekregen en veel aanmoedigingen.  Deze pelgrims weg is ook onvoorstelbaar goed aangeduid,  het was voor een geoefende GR stapper wel wat gewoon worden,  want de tekens hangen en staan overal,  maar ook dikwijls onlogisch,  of misschien Noors-logisch????

Het verhaal van mijn te zware rugzak zal misschien morgen een oplossing krijgen ??????