We zijn er absoluut zeker van, de heilige Olav is ne goeie kameraad. Hij volgt ons overal op de voet. Het scenario van vandaag kan onmogelijk door een gewone sterveling geschreven zijn.
Gisteren is Wiske letterlijk en figuurlijk het bos " ingedoken " bij een steile, glibberige afdaling. Plots was ze verdwenen , weggetuimeld achter de rotsen. Buiten een paar blauwe plekken heeft alleen haar schouder wat last van de rugzak. Toen we gisterenavond met de gastvrouw zowat aan het praten waren, en ons afvroegen of de pijnlijke schouder de voorziene zware tocht van vandaag wel zou aankunnen, stelde ze voor om met een bus de kleine binnenbaantjes van dit fantastische land te verkennen, en zo nog een ander beeld te krijgen van de streek.
Na het overwegen van alle mogelijkheden, voor en nadelen, hebben we besloten het voorstel van onze gastvrouw te volgen. Wetende dat er slechts 1 of 2 bussen per dag onze richting uitgingen, werd het puzzelen. Toen we dachten dat we op onze eindbestemming waren aangekomen, bleek dit niet juist te zijn. Ten einde raad in een tankstation gaan vragen, maar daar waren 2 bedienden die elkaar tegenspraken. Terug buiten een dame aangesproken die op een bank een ijsje aan het eten was. Dank je heilige Olav .. deze dame moest exact naar dezelfde plaats als wij... en straffer nog.. op hetzelfde moment komt het juiste busje aangereden. Anders hadden we waarschijnlijk ergens in een of andere afgedankte hooizolder moeten inbreken om te slapen.
Nu zitten we in de parochiezaal van Skaun. Een noorse versie van " Ons Huis " Ergens in een hoek van de grote zaal 2 matrassen op grond.. en Wiske heeft zojuist lekkere spaghetti klaargemaakt in de keuken. We zijn hier gans alleen. En zopas nog een prive rondleiding gekregen in een uniek historisch kerkje.
Deze verandering in ons schema maakt dat we nog 2 volledige stapdagen hebben tot Trondheim, en geeft ons de kans om Trondheim wat uitgebreider te bezichtigen.
Maar eerst nog 2 mooie stapdagen langs de fjorden. Hopelijk blijft onze vriend
Na een rustige nacht in onze " Stabur " een etappe in twee delen. De start was steil, moeilijk door de regen van gisteren en vannacht. Door het kniehoge gras waren onze schoenen en broek doornat. De kilometers gingen moeizaam. Zodanig dat we tegen 11 uur slechts 7 km hadden gestapt....7 km op 3 uur !!!.
Rond 11 uur aangekomen in het pelgrimscentrum van Rennebu, waar we met wafels en koffie werden ontvangen. We kregen ook een prive rondleiding in de prachtige kerk.
Buiten aan de kerk staat de mijlpaal : 101 km tot Trondheim!!!
Na de picknick onder een stralende zon werd de weg beter, en hebben we ons stapritme teruggevonden. Onderweg zijn de noren druk bezig met het klieven en stapelen van hout voor de winter. Tegen het einde van onze tocht werd de rugzak steeds zwaarder... een voorteken dat het tijd werd om te stoppen. Onze rustplaats was vlakbij. In onze hut ontmoeten we opnieuw 2 bekenden.... een Zwitser en een Duitse pelgrim....zij zitten al een paar dagen op hetzelfde stapschema. Nog 4 dagen te gaan en minder dan 100 km...
Het einddoel komt stilaan in zicht, nog een paar mooie dagen hopen we.
Ondanks de ganse dag regen ( de eerste in 3 weken ! ) werd het een bijzonder fijne tocht vandaag. Gisteren doodmoe aangekomen, maar na een heerlijke lange nacht en een stevig ontbijt vanmorgen in volle regenuitrusting vertrokken.goeie wandelwegen, golvendï tussen weiden en bossen , maar steeds met " mistig " uitzicht over de wild stromende rivier.
De Orkla rivier staat bekend als één van de zalmrijkste van Noorwegen. En het is eraan te zien. Overal langs de rivier staan kleine en minder kleine " vissershutten ". Je kan het zo gek niet bedenken. Het toppunt is dat de meeste aan de kant van de rivier volledig open zijn, en dat alle mogelijke materiaal er zomaar onbewaakt ligt. In sommige staat zelfs een bed. Men vertelde ons dat er ook ''s nachts wordt gevist, vermits het nooit donker wordt.
In het bos ook een paar knappe schuilhutten tegengekomen, met alle kookgerei aanwezig, zomaar open en vrij beschikbaar. De schuilhutten waren welkom vandaag als picknick plaatsen.
Op een bepaald ogenblik was er een wagen - midden in een bos - die ons even voordien was voorbij gereden, die terugkeerde en stopte om ons de waarschuwen dat er een beetje verder een eland met een jong op de weg stond, en gezien er een jong bij was, zou het kunnen gevaarlijk zijn. Ik had mijn fototoestel al klaar maar helaas.... niks meer te zien.
Rond 15 uur kletsnat aangekomen op onze slaapplaats, zoals gewoonlijk heel vriendelijk onthaal met koffie en gebak. We slapen in een piepklein maar super gezellige oude schuur met boven op het zoldertje 3 bedden. Samen met 3 andere pelgrims zopas het avondeten gegeten.
Intussen zijn onze schoenen, na 2 uur aan de schoenendroogmachine , opnieuw klaar voor een nieuw avontuur morgen... richting Trondheim.
23 km rechtdoor, in de flanken van de zeer brede vallei, overal rondom besneeuwde bergtoppen. We wandelen door het uitgestrekte skigebied van Oppdal. Overal verspreid, weggestopt ontelbare buitenverblijven. Blijkbaar heeft de helft van de Noren ergens zo'n stulpje staan. Wat opvalt zijn de enorme terassen en overal kanjers van BBQ stellen. We horen hier dat de noren altijd bbq'en als ze naar hun zomerhuis gaan.
Bijna 90% van alle daken zijn bedekt met gras ipv dakpannen, een raar zicht als je dan plots dennenbomen op een dak ziet groeien
De boeren zijn hier met man en macht, maar vooral met de meest futuristische machines die ik ooit gezien heb bezig te hooien. Men verwacht regen ?!!.
We logeren hier op een manege waar juist vandaag een paardenkamp voor kinderen eindigde.
De bijzonder vriendelijke mevrouw heeft voor ons - we zijn hier alleen - de zo lang verwachte, uitzonderlijk lekkere Noorse zalm klaargemaakt. Één groot genieten, na een tocht, die zeker door het warme weer, op het einde wat moeizaam verliep door een protesterende achillespees.
We zijn benieuwd voor morgen... de slaapplaatsen liggen hier ver uit elkaar en geen enkele bevoorrading onderweg, en bovendien voorspelt men echt regen.
Vanmorgen afscheid genomen van Suzanne & Robert uit Frankfurt, die een aantal dagen heel fijne " compagnons de route " waren, en die volgend jaar terugkomen om het resterende deel te stappen. Wijzelf hebben vandaag een treinsprong van een dag gemaakt, zodat we eind volgende week op tijd in Trondheim zijn voor onze geplande terugreis.
We logeren in een gezellig hutje op een camping - tijd om een laatste grote was - en beginnen morgen aan het laatste deel van onze pelgrimstocht. De hoogvlakte ligt achter ons. De huizen zijn anders, het klimaat is anders, het landschap is anders. Er is weer ruimte voor akkers en weiden.
De tocht naar Kongsvold, een koninklijke herberg waar reizigers en pelgrims sinds de middeleeuwen een rustplaats en beschutting vinden, was " koninklijk " over gans de lijn. Majestueuze omgeving, een wandelpad om U tegen te zeggen, prachtig weer met unieke wolkenformaties tegen een fel blauwe achtergrond. Een ongezien schouwspel als prachtig orgelpunt van deze 4 daagse overtocht over de hoogvlakte van Dovrefjell.
Het is alsof de wolken hier korter bij zijn, feller van kleur en mooier van vorm.
De rust die hier hangt, de tijd die je hebt en neemt om van kleine dingen te genieten is een belangrijk onderdeel van deze pelgrimstocht. Ik hoop dat we iets van deze rust kunnen meenemen en vasthouden voor de rest van ons leven.
De wilde muskusossen met hun indrukwekkende kop die hier grazen hebben we spijtig genoeg niet gezien.
Vermits deze koninkijken herberg de enige overnachtingsplaats is in de wijde omgeving, zijn alle ( 8) pelgrims die we de laatste dagen ontmoet hebben hier samen... een toffe bende met veel " pelgrimsverhalen " .
Gezien er bij deze herberg ook een culinair toprestaurant hoort - in principe niets voor pelgrims- en ik de laatste weken overleefd heb op brood, kaas en tomatensoep, hebben we onszelf op een Noors " verwendiner " getrakteerd met uitzonderlijk lekker rendierenvlees.
Morgen nemen we een snipperdag en maken ons klaar voor de resterende 7 dagtochten richting Trondheim.
Op de schapenboerderij waar we logeerden was een kleine super gezellige kapel ingericht in een oude schuur. We waren uitgenodigd om deel te nemen aan een "Taize bezinningsmoment " een pakkend moment samen met andere pelgrims.
Een parcours met rugzak voor gevorderden in een overweldigend en tot de verbeelding sprekend kader, zo kan je best deze tocht van vandaag omschrijven
Vanmorgen dus op tijd vertrokken voor onze fitnesstocht langs een pad vol met rendiermos.
De bergen links en rechts zorgen steeds opnieuw voor oogstrelende vergezichten. De ondergrond wordt meer en meer drassiger. Regelmatig zijn loopplanken de enige oplossing.
Onder begeleiding van de goudplevier nemen we de ene na de andere hindernis.
De laatste grote sneeuwplekken beginnen stilaan te smelten en zorgen voor snel stromende riviertjes waar enige creativiteit nodig is en natte voeten bijna onvermijdelijk zijn.
Het grootste slachtoffer zijn onze voeten. 8 uur lang bij iedere stap zoeken waar en hoe je voeten te zetten eist zijn tol tegen het einde van de dag.
Intussen zijn we al een paar dagen goede maatjes met Suzanne en Robert, een koppel pelgrims uit Frankfurt.
Weeral een dag die ondanks de inspanningen en voetpijntjes zomaar voorbij gevlogen is.
Ondanks minder goede weersverwachting en dreigende wolken is het de ganse dag droog gebleven. De streek waar we de volgende dagen doortrekken staat in alle gidsen als één van de hoogtepunten, letterlijk en figuurlijk van deze tocht beschreven. De machtige hoogvlakte van Dovrefjell. De tocht die we vandaag gemaakt hebben zal ons nog heel lang bijblijven.
Een tocht van 9 uur stappen, waarvan ong 6 uur klimmen. Maar de inspanningen loonden
We zijn vandaag over de koningsweg getrokken, tussen magnifieke bergen, waar alleen lage begroeiing het klimaat kan trotseren. Mossen, dwergberken en een ongelooflijk mooie bergflora zorgen voor een tapijt van vele tinten groen en een bonte mengeling van kleuren.
Het " Dovrefjell Nasjonalpark " is opgericht in 1974 om het landschap van ongewone planten en dieren te beschermen. Er groeien maar liefst 420 verschillende plantensoorten en daarmee heeft dit gebied de meest uitgebreide bergflora van Noord Europa.
Bij het begin van deze tocht stond een groot waarschuwingsbord met informatie over de weersomstandigheden boven. Ondanks het goe weer was het bij momenten ijzig koud.
Muts en sjaal waren geen overbodige luxe. We vragen ons af wat moet dat hier zijn bij slecht weer. Wiske heeft deze eerste zware tocht met uitmuntendheid gestapt... straffe madam !!!
Morgen blijven we de ganse dag boven voor een tocht van opnieuw ong. 20 km.
De uitzonderlijke pracht van dit uniek biotoop met zijn prachtige vergezichten kan je moeilijk vervelen, telkens opnieuw kijk je met verstomming naar dit uniek schouwspel van kleur.
Vanavond logeren we op een authentieke Noorse schapenboerderij.
Een korte mini bergetappe, om Wiske te laten gewennen aan de Noorse bergen. Morgen wacht het betere klimwerk. Na een lange rustige nacht in onze chalet op een camping en een korte pittige wandeling aangekomen in wat misschien wel eens de mooiste overnachtingsplaats van gans deze tocht zou kunnen zijn. Dit adres werd ons reeds terecht onderweg door andere pelgrims aanbevolen.Onthaal door de eigenaars, op het zonnig terra's van hun woning
met koffie en zelfgemaakte Noorse taart. Een gezellige babbel terwijl nog 2 Duitse pelgrims toekomen. In een oud authentiek bijgebouw werd een overnachtingshuis ingericht. Een droom voor iedere pelgrim om hier te kunnen overnachten. Vanavond gaat de vrouw des huizes typisch Noors koken. Waarschijnlijk zullen we met 6 pelgrims zijn. Iedereen hier is benieuwd naar wat de dag van morgen zal brengen. Dat het een zware dag zal worden dat staat vast.
Angstvallig wordt via allerlei apps de weersverwachting geraadpleegd, en dat ziet er voor morgen niet te best uit, regen ,wind en temperaturen rond de 8 gr. Het wordt klimmen van ong 400 m naar ong.1400 meter,om de hoogvlakte van Dovrefjell te bereiken. Op deze hoogvlakte volgen we 6 dagen de hier beroemde oude koningsweg. Benieuwd.
Maar eerst vanavond genieten van deze prachtige lokatie en het Noorse eten.
Wiske is gisterenavond om 22.10 uur, zoals verwacht stipt op tijd in Otta aangekomen na een vlekkeloze reis per vliegtuig en trein. Ik had voor deze gelegenheid in het enige hotel in Otta op voorhand een kamer gereserveerd. Het lange wachten hebben we in de bar van het hotel met een alcoholvrij Noors bier doorgespoeld . En zoals verwacht dacht Wiske plots ergens midden in de nacht dat we ons overslapen hadden, want het was al klaar.
Duidelijk nog niet gewoon aan de midzomernachten in Noorwegen, waar het 's nachts niet donker wordt. Na een overheerlijk uitgebreid Noors ontbijt, klaar voor onze eerste etappe samen. Bij de etappeplanning hebben we rekening gehouden met een " inloopstage ", daarenboven de allereerste vlakke etappe. In vergelijking met vorige dagen een wandeling in het park. Nochtans komt het ook mij zeer goed uit, want een bloedblaar op een ongemakkelijke plek onderaan mijn rechtervoet raakt maar niet genezen. Dus voorlopig maar een beetje mankepoten en op de tanden bijten.
Morgen nog een korte, wel iets steilere tocht en maandag echt bergop, op naar de hoogvlakte
We overnachten hier in een hut op een camping, waar Wiske zopas een echt typisch Noors recept heeft klaargemaakt. Iets dat naar niks smaakt tot je er suiker en kaneel bij doet, en dan plots heel lekker is.
Ongeveer halfweg, twee weken ben ik reeds onderweg. Wat maanden geleden nog een verre toekomstdroom was is nu reeds halverwege. Ik kan niet anders dan heel tevreden terugkijken op die 2 voorbije weken. Iedereen hier bevestigd dat we enorm geluk hebben met het weer.
Op 14 stapdagen heb ik welgeteld een half uurtje regen gehad.
Dikwijls vragen vrienden mij....en alleen???.... en heb je geen schrik ???.... en als er iets gebeurt ???? .... Misschien moeilijk te begrijpen, maar iedere echte trekker-pelgrim zal hierop zonder aarzelen bevestigend antwoorden. Onderweg kom je regelmatig andere pelgrims tegen, een korte kennismaking, en verder. Af en toe en soms langere tijd zie je mekaar terug 's avonds op de slaapplaatsen. Op deze tocht heb ik reeds een Fin, Zwitser,Pool, 3 Duitsers tegengekomen.
Het zal waarschijnlijk nu ietske drukker worden, omdat ook hier de vakantie begint.
Het alleen stappen van een pelgrim heeft onderandere te maken met het stapritme. Maar ook met de rust van geest, het alleen zijn in gemoed. Ik denk dat iedereen af en toe nood heeft aan... een soort " retraite van de geest " en een pelgrim vindt dit in het alleen stappen.
De grootste luxe die wij de dag van vandaag kunnen hebben , is de luxe om alles voor even achter te laten. Dit te kunnen en te mogen doen is een onvoorstelbaar privilege. Een dergelijke pelgrimstocht is natuurlijk ook een zware fysieke uitdaging. Maar de combinatie van beiden maakt het wat het is voor de pelgrim.
Binnen een paar uurtjes komt Wiske hier aan in Otta, en gaan we vanaf morgen samen op Pelgrimstocht. Het is trouwens niet de eerste keer dat we dit zo doen.Dit hebben we ook gedaan naar Compostela en naar Rome. Dus we weten waar we aan beginnen.
We zijn er absoluut zeker van, de heilige Olav is ne goeie kameraad. Hij volgt ons overal op de voet. Het scenario van vandaag kan onmogelijk door een gewone sterveling geschreven zijn.
Na een rustige nacht in onze " Stabur " een etappe in twee delen. De start was steil, moeilijk door de regen van gisteren en vannacht. Door het kniehoge gras waren onze schoenen en broek doornat. De kilometers gingen moeizaam. Zodanig dat we tegen 11 uur slechts 7 km hadden gestapt....7 km op 3 uur !!!.
Ondanks de ganse dag regen ( de eerste in 3 weken ! ) werd het een bijzonder fijne tocht vandaag. Gisteren doodmoe aangekomen, maar na een heerlijke lange nacht en een stevig ontbijt vanmorgen in volle regenuitrusting vertrokken.goeie wandelwegen, golvendï tussen weiden en bossen , maar steeds met " mistig " uitzicht over de wild stromende rivier.
23 km rechtdoor, in de flanken van de zeer brede vallei, overal rondom besneeuwde bergtoppen. We wandelen door het uitgestrekte skigebied van Oppdal. Overal verspreid, weggestopt ontelbare buitenverblijven. Blijkbaar heeft de helft van de Noren ergens zo'n stulpje staan. Wat opvalt zijn de enorme terassen en overal kanjers van BBQ stellen. We horen hier dat de noren altijd bbq'en als ze naar hun zomerhuis gaan.
Vanmorgen afscheid genomen van Suzanne & Robert uit Frankfurt, die een aantal dagen heel fijne " compagnons de route " waren, en die volgend jaar terugkomen om het resterende deel te stappen. Wijzelf hebben vandaag een treinsprong van een dag gemaakt, zodat we eind volgende week op tijd in Trondheim zijn voor onze geplande terugreis.
De tocht naar Kongsvold, een koninklijke herberg waar reizigers en pelgrims sinds de middeleeuwen een rustplaats en beschutting vinden, was " koninklijk " over gans de lijn. Majestueuze omgeving, een wandelpad om U tegen te zeggen, prachtig weer met unieke wolkenformaties tegen een fel blauwe achtergrond. Een ongezien schouwspel als prachtig orgelpunt van deze 4 daagse overtocht over de hoogvlakte van Dovrefjell.
Ondanks minder goede weersverwachting en dreigende wolken is het de ganse dag droog gebleven. De streek waar we de volgende dagen doortrekken staat in alle gidsen als één van de hoogtepunten, letterlijk en figuurlijk van deze tocht beschreven. De machtige hoogvlakte van Dovrefjell. De tocht die we vandaag gemaakt hebben zal ons nog heel lang bijblijven.
Een korte mini bergetappe, om Wiske te laten gewennen aan de Noorse bergen. Morgen wacht het betere klimwerk. Na een lange rustige nacht in onze chalet op een camping en een korte pittige wandeling aangekomen in wat misschien wel eens de mooiste overnachtingsplaats van gans deze tocht zou kunnen zijn. Dit adres werd ons reeds terecht onderweg door andere pelgrims aanbevolen.Onthaal door de eigenaars, op het zonnig terra's van hun woning
Wiske is gisterenavond om 22.10 uur, zoals verwacht stipt op tijd in Otta aangekomen na een vlekkeloze reis per vliegtuig en trein. Ik had voor deze gelegenheid in het enige hotel in Otta op voorhand een kamer gereserveerd. Het lange wachten hebben we in de bar van het hotel met een alcoholvrij Noors bier doorgespoeld . En zoals verwacht dacht Wiske plots ergens midden in de nacht dat we ons overslapen hadden, want het was al klaar.
Ongeveer halfweg, twee weken ben ik reeds onderweg. Wat maanden geleden nog een verre toekomstdroom was is nu reeds halverwege. Ik kan niet anders dan heel tevreden terugkijken op die 2 voorbije weken. Iedereen hier bevestigd dat we enorm geluk hebben met het weer.
