|
Als er een plaats is waar je tot rust komt is het hier tussen de enorme boerderijen, de weidse vergezichten, met ergens altijd een prachtig meer rustend in de zon. En daartussen loopt een gelukkige pelgrim. Boerderijen zien er anders uit.. het is een verzameling van grote en kleine gebouwen verspreid, met 1 gebouw in het wit geschilderd ( het woonhuis ) en de anderen meestal in het rood. - vroeger was de witte verf duurder dan de rest... vandaar.
Vandaag begonnen met een uurtje klimmen in het bos, en daarna weidse zichten, golvende "grusvei " , een soort vastgewalste aarde - aangenaam om te wandelen en geëindigd in een pelgrimsherberg, een soort slaapzolder, waar 18 matrassen liggen opgestapeld. We zijn hier als gewoonlijk, opnieuw met zijn drieën, Ursula, Herman en ikzelf.
Overdag zien we elkaar weinig of niet, want iedereen stapt zijn eigen tempo... maar 's avonds zitten we voorlopig nog in dezelfde slaapplaatsen. Het stappen gaat al een stuk beter, alleen vrees ik dat de eerste 4 dagen met een te zware rugzak, mijn achillespees geen deugd heeft gedaan. Nog even wennen,en " geladen "met rust stilaan op richting Lillehammer, voor een eerste tussenstop.
|
