Even terugkijkend op het eerste deel van mijn tocht, komen uiteraard de kleine praktische zaken naar boven, maar als grote liefhebber van de Scandinavische tv series wordt de traagheid - in tegenstelling tot mijn karakter - stilaan deel van mezelf. De mensen, het verkeer, alles ademt hier rust, tevredenheid ... ja zelfs de koeien schijnen trager te herkauwen. 

Tijdens het stappen realiseer ik me dikwijls welke " chansart " ik wel ben. Gezegend met de nodige dosis " lef " en relativeringsvermogen om dit avontuur aan te durven,  maar vooral dankbaar voor de grote, goede gezondheid, die ik cadeau heb gekregen. 

Dan gaan mijn gedachten naar de vele vrienden die dit geluk niet hebben,  aan ieder van hen een hele lieve knuffel.... zie foto onder ...

Ik zal morgenvroeg echt kontent zijn als ik mijn rugzak opnieuw kan opzetten en kan gaan stappen.  De volgende 6 dagen trek ik door het dal Gudbrandsdalen waar de rivier  Lagen  stroomt. Een dal dat steeds steiler en nauwer wordt.  Daarna klimmen WE ( want dan is Wiske erbij  ) naar de hoogvlaktes van Dovrefjell. 

Maar eerst  hopen dat we de rustdag goed verteerd hebben.