23 km rechtdoor, in de flanken van de zeer brede vallei, overal rondom besneeuwde bergtoppen. We wandelen door het uitgestrekte skigebied van Oppdal. Overal verspreid, weggestopt ontelbare buitenverblijven. Blijkbaar heeft de helft van de Noren ergens zo'n stulpje staan. Wat opvalt zijn de enorme terassen en overal kanjers van BBQ stellen. We horen hier dat de noren altijd bbq'en als ze naar hun zomerhuis gaan.
Bijna 90% van alle daken zijn bedekt met gras ipv dakpannen, een raar zicht als je dan plots dennenbomen op een dak ziet groeien
De boeren zijn hier met man en macht, maar vooral met de meest futuristische machines die ik ooit gezien heb bezig te hooien. Men verwacht regen ?!!.
We logeren hier op een manege waar juist vandaag een paardenkamp voor kinderen eindigde.
De bijzonder vriendelijke mevrouw heeft voor ons - we zijn hier alleen - de zo lang verwachte, uitzonderlijk lekkere Noorse zalm klaargemaakt. Één groot genieten, na een tocht, die zeker door het warme weer, op het einde wat moeizaam verliep door een protesterende achillespees.
We zijn benieuwd voor morgen... de slaapplaatsen liggen hier ver uit elkaar en geen enkele bevoorrading onderweg, en bovendien voorspelt men echt regen.
Vanmorgen afscheid genomen van Suzanne & Robert uit Frankfurt, die een aantal dagen heel fijne " compagnons de route " waren, en die volgend jaar terugkomen om het resterende deel te stappen. Wijzelf hebben vandaag een treinsprong van een dag gemaakt, zodat we eind volgende week op tijd in Trondheim zijn voor onze geplande terugreis.
We logeren in een gezellig hutje op een camping - tijd om een laatste grote was - en beginnen morgen aan het laatste deel van onze pelgrimstocht. De hoogvlakte ligt achter ons. De huizen zijn anders, het klimaat is anders, het landschap is anders. Er is weer ruimte voor akkers en weiden.
De tocht naar Kongsvold, een koninklijke herberg waar reizigers en pelgrims sinds de middeleeuwen een rustplaats en beschutting vinden, was " koninklijk " over gans de lijn. Majestueuze omgeving, een wandelpad om U tegen te zeggen, prachtig weer met unieke wolkenformaties tegen een fel blauwe achtergrond. Een ongezien schouwspel als prachtig orgelpunt van deze 4 daagse overtocht over de hoogvlakte van Dovrefjell.
Het is alsof de wolken hier korter bij zijn, feller van kleur en mooier van vorm.
De rust die hier hangt, de tijd die je hebt en neemt om van kleine dingen te genieten is een belangrijk onderdeel van deze pelgrimstocht. Ik hoop dat we iets van deze rust kunnen meenemen en vasthouden voor de rest van ons leven.
De wilde muskusossen met hun indrukwekkende kop die hier grazen hebben we spijtig genoeg niet gezien.
Vermits deze koninkijken herberg de enige overnachtingsplaats is in de wijde omgeving, zijn alle ( 8) pelgrims die we de laatste dagen ontmoet hebben hier samen... een toffe bende met veel " pelgrimsverhalen " .
Gezien er bij deze herberg ook een culinair toprestaurant hoort - in principe niets voor pelgrims- en ik de laatste weken overleefd heb op brood, kaas en tomatensoep, hebben we onszelf op een Noors " verwendiner " getrakteerd met uitzonderlijk lekker rendierenvlees.
Morgen nemen we een snipperdag en maken ons klaar voor de resterende 7 dagtochten richting Trondheim.
Op de schapenboerderij waar we logeerden was een kleine super gezellige kapel ingericht in een oude schuur. We waren uitgenodigd om deel te nemen aan een "Taize bezinningsmoment " een pakkend moment samen met andere pelgrims.
Een parcours met rugzak voor gevorderden in een overweldigend en tot de verbeelding sprekend kader, zo kan je best deze tocht van vandaag omschrijven
Vanmorgen dus op tijd vertrokken voor onze fitnesstocht langs een pad vol met rendiermos.
De bergen links en rechts zorgen steeds opnieuw voor oogstrelende vergezichten. De ondergrond wordt meer en meer drassiger. Regelmatig zijn loopplanken de enige oplossing.
Onder begeleiding van de goudplevier nemen we de ene na de andere hindernis.
De laatste grote sneeuwplekken beginnen stilaan te smelten en zorgen voor snel stromende riviertjes waar enige creativiteit nodig is en natte voeten bijna onvermijdelijk zijn.
Het grootste slachtoffer zijn onze voeten. 8 uur lang bij iedere stap zoeken waar en hoe je voeten te zetten eist zijn tol tegen het einde van de dag.
Intussen zijn we al een paar dagen goede maatjes met Suzanne en Robert, een koppel pelgrims uit Frankfurt.
Weeral een dag die ondanks de inspanningen en voetpijntjes zomaar voorbij gevlogen is.
Ondanks minder goede weersverwachting en dreigende wolken is het de ganse dag droog gebleven. De streek waar we de volgende dagen doortrekken staat in alle gidsen als één van de hoogtepunten, letterlijk en figuurlijk van deze tocht beschreven. De machtige hoogvlakte van Dovrefjell. De tocht die we vandaag gemaakt hebben zal ons nog heel lang bijblijven.
Een tocht van 9 uur stappen, waarvan ong 6 uur klimmen. Maar de inspanningen loonden
We zijn vandaag over de koningsweg getrokken, tussen magnifieke bergen, waar alleen lage begroeiing het klimaat kan trotseren. Mossen, dwergberken en een ongelooflijk mooie bergflora zorgen voor een tapijt van vele tinten groen en een bonte mengeling van kleuren.
Het " Dovrefjell Nasjonalpark " is opgericht in 1974 om het landschap van ongewone planten en dieren te beschermen. Er groeien maar liefst 420 verschillende plantensoorten en daarmee heeft dit gebied de meest uitgebreide bergflora van Noord Europa.
Bij het begin van deze tocht stond een groot waarschuwingsbord met informatie over de weersomstandigheden boven. Ondanks het goe weer was het bij momenten ijzig koud.
Muts en sjaal waren geen overbodige luxe. We vragen ons af wat moet dat hier zijn bij slecht weer. Wiske heeft deze eerste zware tocht met uitmuntendheid gestapt... straffe madam !!!
Morgen blijven we de ganse dag boven voor een tocht van opnieuw ong. 20 km.
De uitzonderlijke pracht van dit uniek biotoop met zijn prachtige vergezichten kan je moeilijk vervelen, telkens opnieuw kijk je met verstomming naar dit uniek schouwspel van kleur.
Vanavond logeren we op een authentieke Noorse schapenboerderij.
Een korte mini bergetappe, om Wiske te laten gewennen aan de Noorse bergen. Morgen wacht het betere klimwerk. Na een lange rustige nacht in onze chalet op een camping en een korte pittige wandeling aangekomen in wat misschien wel eens de mooiste overnachtingsplaats van gans deze tocht zou kunnen zijn. Dit adres werd ons reeds terecht onderweg door andere pelgrims aanbevolen.Onthaal door de eigenaars, op het zonnig terra's van hun woning
met koffie en zelfgemaakte Noorse taart. Een gezellige babbel terwijl nog 2 Duitse pelgrims toekomen. In een oud authentiek bijgebouw werd een overnachtingshuis ingericht. Een droom voor iedere pelgrim om hier te kunnen overnachten. Vanavond gaat de vrouw des huizes typisch Noors koken. Waarschijnlijk zullen we met 6 pelgrims zijn. Iedereen hier is benieuwd naar wat de dag van morgen zal brengen. Dat het een zware dag zal worden dat staat vast.
Angstvallig wordt via allerlei apps de weersverwachting geraadpleegd, en dat ziet er voor morgen niet te best uit, regen ,wind en temperaturen rond de 8 gr. Het wordt klimmen van ong 400 m naar ong.1400 meter,om de hoogvlakte van Dovrefjell te bereiken. Op deze hoogvlakte volgen we 6 dagen de hier beroemde oude koningsweg. Benieuwd.
Maar eerst vanavond genieten van deze prachtige lokatie en het Noorse eten.
Wiske is gisterenavond om 22.10 uur, zoals verwacht stipt op tijd in Otta aangekomen na een vlekkeloze reis per vliegtuig en trein. Ik had voor deze gelegenheid in het enige hotel in Otta op voorhand een kamer gereserveerd. Het lange wachten hebben we in de bar van het hotel met een alcoholvrij Noors bier doorgespoeld . En zoals verwacht dacht Wiske plots ergens midden in de nacht dat we ons overslapen hadden, want het was al klaar.
Duidelijk nog niet gewoon aan de midzomernachten in Noorwegen, waar het 's nachts niet donker wordt. Na een overheerlijk uitgebreid Noors ontbijt, klaar voor onze eerste etappe samen. Bij de etappeplanning hebben we rekening gehouden met een " inloopstage ", daarenboven de allereerste vlakke etappe. In vergelijking met vorige dagen een wandeling in het park. Nochtans komt het ook mij zeer goed uit, want een bloedblaar op een ongemakkelijke plek onderaan mijn rechtervoet raakt maar niet genezen. Dus voorlopig maar een beetje mankepoten en op de tanden bijten.
Morgen nog een korte, wel iets steilere tocht en maandag echt bergop, op naar de hoogvlakte
We overnachten hier in een hut op een camping, waar Wiske zopas een echt typisch Noors recept heeft klaargemaakt. Iets dat naar niks smaakt tot je er suiker en kaneel bij doet, en dan plots heel lekker is.
Ongeveer halfweg, twee weken ben ik reeds onderweg. Wat maanden geleden nog een verre toekomstdroom was is nu reeds halverwege. Ik kan niet anders dan heel tevreden terugkijken op die 2 voorbije weken. Iedereen hier bevestigd dat we enorm geluk hebben met het weer.
Op 14 stapdagen heb ik welgeteld een half uurtje regen gehad.
Dikwijls vragen vrienden mij....en alleen???.... en heb je geen schrik ???.... en als er iets gebeurt ???? .... Misschien moeilijk te begrijpen, maar iedere echte trekker-pelgrim zal hierop zonder aarzelen bevestigend antwoorden. Onderweg kom je regelmatig andere pelgrims tegen, een korte kennismaking, en verder. Af en toe en soms langere tijd zie je mekaar terug 's avonds op de slaapplaatsen. Op deze tocht heb ik reeds een Fin, Zwitser,Pool, 3 Duitsers tegengekomen.
Het zal waarschijnlijk nu ietske drukker worden, omdat ook hier de vakantie begint.
Het alleen stappen van een pelgrim heeft onderandere te maken met het stapritme. Maar ook met de rust van geest, het alleen zijn in gemoed. Ik denk dat iedereen af en toe nood heeft aan... een soort " retraite van de geest " en een pelgrim vindt dit in het alleen stappen.
De grootste luxe die wij de dag van vandaag kunnen hebben , is de luxe om alles voor even achter te laten. Dit te kunnen en te mogen doen is een onvoorstelbaar privilege. Een dergelijke pelgrimstocht is natuurlijk ook een zware fysieke uitdaging. Maar de combinatie van beiden maakt het wat het is voor de pelgrim.
Binnen een paar uurtjes komt Wiske hier aan in Otta, en gaan we vanaf morgen samen op Pelgrimstocht. Het is trouwens niet de eerste keer dat we dit zo doen.Dit hebben we ook gedaan naar Compostela en naar Rome. Dus we weten waar we aan beginnen.
In mijn pelgrimsgids staat : " een bosrijke etappe met drie pittige beklimmingen die het nodige van het uithoudingsvermogen vragen ". Ik kon het niet beter beschrijven. Dit was zo één van die bergtochten waar je regelmatig de limiet van je fysieke grenzen tegenkomt. Ik hou van deze uitdagingen, alhoewel ik een paar keer gedacht heb, " hoe dom kan een mens toch zijn,
zich zo moe maken, en dan doornat van het zweet nog 10 betalen voor een grote pint. En ik kan je verzekeren na een ganse dag rivierwater kan het toch deugd doen zelfs ondanks de verschrikkelijke hoge prijs voor bier - als je er al vind - hier in Noorwegen.
Morgen rest nog zo'n etappe, maar half zo lang.
Noorwegen is inderdaad zeer duur volgens mij...maar ik ben een leek als het op boodschappen doen aankomt. Volgende week als Wiske erbij is zal ik oordeel van een specialist kennen.
Wat wel fijn en niet te duur is zijn de meeste overnachtingen. Noorwegen heeft een zeer uitgebreid en goed uitgerust camping aanbod. Met overal een aantal " trekkershutten "
eenvoudig, maar echt al wat je nodig hebt. En als je een beetje uitkijkt betaal je tussen de 15 en de 35 voor een hut. Op deze pelgrimstocht zijn bovendien een aantal pelgrimszolders voorzien, die meestal gelegen zijn in heel oude, dikwijls historische boerderijen, waar het comfort soms niet alles is.... maar het is tenslotte voor " pelgrims "
Maar dit alles verdwijnt tussen de uitzonderlijke schoonheid van dit land. Dit is één prachtige aaneenschakeling van ongerepte natuur.
In Woile zegge ze " k'hem vandaag meine père gezee " wel ik heb hem 2 keer gezien vandaag.
De 1 st keer door de lengte van de tocht, ,maar vooral door de warmte en vooral de laatste 6 km naar de slaapplaats, over brandend asfalt waren een foltering voor de voeten.
De 2de " père " ben ik vandaag in deze streek tegengekomen Dit is het thuisland van "Pěre/ Peer Gynt ". Het is hier dat in 1876 het toneelstuk over deze sagefiguur werd geschreven. De boerderij waar hij volgens de volksverhalen zou gewoond hebben is vandaag een luxe resort. Maar we kennen allemaal wel de prachtige wereldberoemde muziek die de Noorse componist Edward Grieg schreef rond dit toneelstuk.
Ik vermoed dat vele pelgrims die hier voorbij komen wel een beetje meehebben van deze " rusteloze jongen " die door de trollen wordt geadviseerd - na dat hij niet meer welkom was in zijn dorp. Hij had op een bruiloft namelijk de bruid verleid en met haar een nacht in de bergen doorgebracht - om voor zichzelf te kiezen, en zo de wereld intrekt, maar op het einde beseft dat hij alleen bij zijn geliefde rust en geluk kan vinden.
Ik kijk intussen heel erg uit naar het tweede deel van deze tocht. Nog 1 etappe tot Otta waar Wiske vrijdagavond toekomt. Maar gezien het een zware tocht beloofd te worden en ik nog 2 dagen heb ga ik deze opsplitsen in 2 korte tochten, liever dan een rustdag.
Het tweede deel van deze tocht brengt ons naar Dovrefjell, een machtige hoogvlakte en volgens de wandelgidsen letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van deze pelgrimstocht.
Onder een stralende blauwe hemel met een frisse wind na een perfecte nachtrust vertrokken. De bakker B&B waar ik logeerde ging pas open om 9 uur, te laat om te ontbijten, dus vlug even de winkel binnen om de hoek. Een paar broodjes, kaas en een paar kiwis... voldoende voor een dag. Bij het afrekenen aan de kassa, vroeg ik aan het meisje om me te helpen met een ganse hoop klein geld waar ik mee zat. Ze zag blijkbaar dat îk pelgrim was en vroeg waar ik vandaan kwam. Toen ik zei , België, antwoordde ze meteen : nou dan kunnen we mooi nederlands praten. Inderdaad, juist een mooie leuke Hollandse meid. Maar ik moest verder!!!
De kaarten waren heel duidelijk vandaag, alles verliep prachtig, een mooie wandeling in de flanken van het dal, met beneden nog steeds die machtige rivier, stromend tussen een overvloed van groene bergen, met overal verspreid enorme boerderijen.
Door de duidelijk aangegeven en gemakkelijk begaanbare paden komen en gaan gedachten spontaan naar boven. Zoals in een film passeren mensen en gebeurtenissen soms kriskras pdoor mekaar de revue. De km's vliegen voorbij als je in gedachten de film van je leven in flarden ziet voorbij komen. De waaromvraag over vele dingen blijft onbeantwoord, en misschien maar best ook, want tegenwoordig willen we op alles een antwoord, maar misschien is dat niet echt nodig.
Al wandelend wegdromen, begeleid door de groenling en de witte kwik heeft ook een nadeel, voor je het weet heb je een wegwijzer niet opgemerkt, terugkeren, maar geen erg want de vele witte kwikken blijven dartelend en opvliegend me vergezellen.
Vanavond slapen gevonden in een historisch oude hoeve, met een grote slaapzolder voor pelgrims, we zijn met z'n drieën, een Fin, een Zwitser en mezelf.
Na een onrustige regennacht in mijn te klein voorhistorisch bed, en na een lekker ontbijt dat klaar stond was ik al om 6.30 op stap. Waar ik hoopte dat het pad vandaag beter zou zijn, kwam ik de eerste uren bedrogen uit. Die laatste 700 m die ik gisteravond zo moeilijk was opgeklouterd was door de regen vannacht herschapen in een glijbaan. De ganse voormiddag van hetzelfde van gisteren, bijna onbegaanbare paden en veel recente houtkap waardoor veel wegwijzers verdwenen zijn. Op een bepaald ogenblik was ik totaal de weg kwijt en ben ik onder een hoogspanningskabel loodrecht naar beneden gegaan want daar was een baan. Bleek dit de enige grote drukke hoofdweg te zijn tussen Oslo en Trondheim, echt niet te doen te voet....om moedeloos van te worden. Maar als de nood het hoogst is... toeval wil dat ik uitkom net aan een bushalte. Na grondig uitpluizen van kaarten en andere gps'en en een uurtje wachten de bus genomen tot een volgende dorpje waar de weg niet meer door het bos liep, maar door open vlakten en boerderijen. Intussen was het wel hoogtijd voor de picknick. Mijn noodrantsoen ( peperkoek, heb ik altijd bij..blijft vers ) aangesproken en liggend in een vers gemaaide weide bekomen van een vermoeiende en soms hopeloze voormiddag.
Hier in Noorwegen is het pas lente. De vergeet-mij-nietjes staan volop in bloem en de " sussemeene " staan overal licht- en donkerpaars te pronken.
Na de middag dan wijselijk gekozen voor een paar uur asfalt. En hier in Ringebu een mooie en goedkope B&B gevonden. Voor de eerste keer in 10 dagen niet in mijn slaapzak!!!!!
Volgens de informatie die ik heb zou het slechtste stuk voorbij zijn. Ik ben nu niet echt bang van een avontuur, maar hiervan wordt je soms wat moedeloos. Maar de vele " vergeetmijnietjes " thuis doen me morgen weeral uitkijken naar een nieuw avontuur.
23 km rechtdoor, in de flanken van de zeer brede vallei, overal rondom besneeuwde bergtoppen. We wandelen door het uitgestrekte skigebied van Oppdal. Overal verspreid, weggestopt ontelbare buitenverblijven. Blijkbaar heeft de helft van de Noren ergens zo'n stulpje staan. Wat opvalt zijn de enorme terassen en overal kanjers van BBQ stellen. We horen hier dat de noren altijd bbq'en als ze naar hun zomerhuis gaan.
Vanmorgen afscheid genomen van Suzanne & Robert uit Frankfurt, die een aantal dagen heel fijne " compagnons de route " waren, en die volgend jaar terugkomen om het resterende deel te stappen. Wijzelf hebben vandaag een treinsprong van een dag gemaakt, zodat we eind volgende week op tijd in Trondheim zijn voor onze geplande terugreis.
De tocht naar Kongsvold, een koninklijke herberg waar reizigers en pelgrims sinds de middeleeuwen een rustplaats en beschutting vinden, was " koninklijk " over gans de lijn. Majestueuze omgeving, een wandelpad om U tegen te zeggen, prachtig weer met unieke wolkenformaties tegen een fel blauwe achtergrond. Een ongezien schouwspel als prachtig orgelpunt van deze 4 daagse overtocht over de hoogvlakte van Dovrefjell.
Ondanks minder goede weersverwachting en dreigende wolken is het de ganse dag droog gebleven. De streek waar we de volgende dagen doortrekken staat in alle gidsen als één van de hoogtepunten, letterlijk en figuurlijk van deze tocht beschreven. De machtige hoogvlakte van Dovrefjell. De tocht die we vandaag gemaakt hebben zal ons nog heel lang bijblijven.
Een korte mini bergetappe, om Wiske te laten gewennen aan de Noorse bergen. Morgen wacht het betere klimwerk. Na een lange rustige nacht in onze chalet op een camping en een korte pittige wandeling aangekomen in wat misschien wel eens de mooiste overnachtingsplaats van gans deze tocht zou kunnen zijn. Dit adres werd ons reeds terecht onderweg door andere pelgrims aanbevolen.Onthaal door de eigenaars, op het zonnig terra's van hun woning
Wiske is gisterenavond om 22.10 uur, zoals verwacht stipt op tijd in Otta aangekomen na een vlekkeloze reis per vliegtuig en trein. Ik had voor deze gelegenheid in het enige hotel in Otta op voorhand een kamer gereserveerd. Het lange wachten hebben we in de bar van het hotel met een alcoholvrij Noors bier doorgespoeld . En zoals verwacht dacht Wiske plots ergens midden in de nacht dat we ons overslapen hadden, want het was al klaar.
Ongeveer halfweg, twee weken ben ik reeds onderweg. Wat maanden geleden nog een verre toekomstdroom was is nu reeds halverwege. Ik kan niet anders dan heel tevreden terugkijken op die 2 voorbije weken. Iedereen hier bevestigd dat we enorm geluk hebben met het weer.
In mijn pelgrimsgids staat : " een bosrijke etappe met drie pittige beklimmingen die het nodige van het uithoudingsvermogen vragen ". Ik kon het niet beter beschrijven. Dit was zo één van die bergtochten waar je regelmatig de limiet van je fysieke grenzen tegenkomt. Ik hou van deze uitdagingen, alhoewel ik een paar keer gedacht heb, " hoe dom kan een mens toch zijn,
In Woile zegge ze " k'hem vandaag meine père gezee " wel ik heb hem 2 keer gezien vandaag.
Onder een stralende blauwe hemel met een frisse wind na een perfecte nachtrust vertrokken. De bakker B&B waar ik logeerde ging pas open om 9 uur, te laat om te ontbijten, dus vlug even de winkel binnen om de hoek. Een paar broodjes, kaas en een paar kiwis... voldoende voor een dag. Bij het afrekenen aan de kassa, vroeg ik aan het meisje om me te helpen met een ganse hoop klein geld waar ik mee zat. Ze zag blijkbaar dat îk pelgrim was en vroeg waar ik vandaan kwam. Toen ik zei , België, antwoordde ze meteen : nou dan kunnen we mooi nederlands praten. Inderdaad, juist een mooie leuke Hollandse meid. Maar ik moest verder!!!
Na een onrustige regennacht in mijn te klein voorhistorisch bed, en na een lekker ontbijt dat klaar stond was ik al om 6.30 op stap. Waar ik hoopte dat het pad vandaag beter zou zijn, kwam ik de eerste uren bedrogen uit. Die laatste 700 m die ik gisteravond zo moeilijk was opgeklouterd was door de regen vannacht herschapen in een glijbaan. De ganse voormiddag van hetzelfde van gisteren, bijna onbegaanbare paden en veel recente houtkap waardoor veel wegwijzers verdwenen zijn. Op een bepaald ogenblik was ik totaal de weg kwijt en ben ik onder een hoogspanningskabel loodrecht naar beneden gegaan want daar was een baan. Bleek dit de enige grote drukke hoofdweg te zijn tussen Oslo en Trondheim, echt niet te doen te voet....om moedeloos van te worden. Maar als de nood het hoogst is... toeval wil dat ik uitkom net aan een bushalte. Na grondig uitpluizen van kaarten en andere gps'en en een uurtje wachten de bus genomen tot een volgende dorpje waar de weg niet meer door het bos liep, maar door open vlakten en boerderijen. Intussen was het wel hoogtijd voor de picknick. Mijn noodrantsoen ( peperkoek, heb ik altijd bij..blijft vers ) aangesproken en liggend in een vers gemaaide weide bekomen van een vermoeiende en soms hopeloze voormiddag.
