|
2 jaar geleden ( maart 2009 ) ben ik met veel verwachtingen vertrokken op een pelgrimstocht van ong. 3 maanden naar Compostela.
Het werd een prachtige tocht om nooit meer te vergeten. Het stappen, de ontmoetingen, de reacties via mijn blog, mooie momenten,
moeilijke momenten... clichés die je waarschijnlijk in elk verslag zal terugvinden, maar toch is het zo.
Maar blijkbaar werkt het ook verslavend. Nu 2 jaar verder droom ik opnieuw van zo'n tocht. De keuze was vrij snel gemaakt. Ik wil via Assisi naar Rome gaan, dat andere grote pelgrimsoord. Maar de bestemming op zich is minder belangrijk, - hoewel Fransiscus van Assisi mij bijzonder boeit - het is het onderweg zijn, het stappen , de rugzak , de natuur, de ontmoetingen, tijd kunnen nemen, het avontuur.
Ik besef eens te meer welke gelukzak ik ben. Wel een paar jaar ouder, maar een goeie gezondheid en fysiek( dat hoop ik toch ). Ik voel gewoon dat ik deze toch moet doen, terwijl alles nog kan.
|
