Ik ben Caroline
Ik ben een vrouw en woon in Melsen (Belgium) en mijn beroep is Bediende, .
Ik ben geboren op 18/05/1968 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Joggen, tuinieren, kokkerellen, enz..
DE RECREATIEVE JOGGINGCLUB BIJ UITSTEK Vzw joggingclub de scheldevallei is een recreatieve joggingclub uit Melsen-Merelbeke met meer dan 100 leden. Iedere maandagavond om 20u00 verzamelen we aan het scoutslokaal, Kerkwegel in Melsen. er zijn verschillende afstanden mogelijk, gaande van 5km tot 13km. Alles gebeurt onder begeleiding van ervaren mensen.
10-09-2007
Nog enkele dagen......
Vrijdag is het zover, dan staat onze 13de scheldevalleijogging op het programma. Na maanden van voorbereiding is alles in kannen en kruiken. De promotiecampagne zit erop, er zijn ongeveer 3000 flyers op joggings in de streek aan de man gebracht, 1500 reclameboekjes werden in Vurste, Melsen en Schelderode gepost en 1000 emails werden er verstuurd. De prijzen liggen op de joggers te wachten, de tombolaprijzen wachten op een winnaar. Vorig jaar mochten we niet minder dan 364 deelnemers ontvangen op onze jogging. We hopen dit aantal dit jaar terug te evenaren. De zon heeft belooft weer van de partij te zijn, de eerste voorspellingen gaan alvast in die richting voor vrijdag.
Toch nog alles eventjes op een rijtje zetten voor vrijdag:
Kinderjogging vanaf 18u30, 500m tot 8 jaar. 800m tot 12 jaar. Inschrijving 2
Scheldevalleijogging vanaf 19u00. 3.7km, 6.9km, 10.1km en 13.3km Inschrijving 5 Alle formaliteiten parochiezaal Melsen, Kerkwegel 25 Melsen. Inschrijving vanaf 17u30.
Jaja, ik leef nog. En hoe. Deze namiddag nog een poging gedaan om de kilometerteller te doen stijgen. Alle moed bijeen geraapt en in de pletsende regen van start gegaan. Twas toen of nooit. Misschien wel laatste keer dat ik ons zomertoertje gelopen heb dit jaar. En ik werd beloond. Na een paar kilometertjes kwam het zonnetje erdoor. In totaal 12 kilometer aan een gemiddelde snelheid van 10km/uur. Tging dus bijlange nie vanzelfs. Nog meer afgezien dan maandagavond. Aan niemand zeggen, maar na km 7 heb ik 200m gewandeld. Lang geleden. Daarna mij gelukkig direkt herpakt.
Op zaterdag 1 september zou ik dus na vele jaren nog eens een halve marathon lopen. Evergem was daarvoor de place to be. Ik had vooraf heel wat km. getraind, maar eigenlijk had ik geen flauw idee waar ik stond. Ik had mezelf toch maar een doel voorop gesteld, eindigen rond de 1u40min. Het weer had ik al aan mijn zijde, 20 graden, lichte wind, kortom ideaal loopweer. De opwarming zegt me altijd hoe de wedstrijd gaat verlopen. Maar dit keer wou mijn lichaam blijkbaar geen indictie geven. ???? Gelukkig had ik ook nog een geheim wapen achter de deur staan, een even gemotiveerde fietster als ikzelf. Om 15u precies klonk het startschot over Evergem. Wij weg voor 21.100km. De eerste kilometers vlogen voorbij, mijn beoogde doel leek me een fluitje van een cent te worden. 4min 40sec per km werden moeiteloos gehaald, temeer ik in een groepje terecht kwam die perfect mijn tempo liep. Gesteund door Caroline werden de eerste 11 km zonder problemen afgehaspeld. Maar tot aan de aankomst is het dan nog 10km......lange kilometers. Tot aan kp 13 kon ik nog steeds het tempo van het groepje moeiteloos volgen. Maar dan begonnen de eerste vermoeidheidsverschijnselen de kop op te steken. Het groepje volgen leek plots niet meer zo evident, gelukkig moest 1 voor 1 de groep lossen, een extra motivatie voor mij om nog even door te gaan. En ik was er nog altijd bij, bij dat groepje. Al werd het meter na meter lastiger om te volgen. Toen er uiteindelijk maar een zestal atleten meer overbleven, voelde ik dat ik het volgende slachtoffer was. Na 17 km was mijn licht uit, hoe goed Caroline ook haar best deed om mij toch maar bij dit groepje te handhaven, meter per meter liepen ze van mij weg. Mijn droom spatte daar uit elkaar, 1u40 was plots veraf. Maar de aankomst kwam aan de andere kant ook steeds dichter en dichter. Gelukkig vond ik daar plots ook weer mijn tweede adem. Op karakter dan maar gelopen tot het einde, en wat hebben we daar nog afgezien, het was heel diep gaan. De aankomst bereikt na 1u 38min 18sec. Ongelofelijk, mijn doel bereikt, na bloed zweet en tranen. Uiteindelijk werd ik 194ste op 425 deelnemers. Christian bereikte de eindstreep na 1u 43min 45sec, en werd daarmee 253ste. De come-back is een feit. Bedankt aan iedereen die me bij die ondeneming heeft gesteund, ik zou het absoluut niet alleen gekund hebben.
Gisteren opnieuw met veel plezier gaan lopen. Van dat herstelloopje gepland op zondag was er niet veel in huis gekomen. Vroeg vertrokken richting scoutslokaal want yoepi, ik mocht nog een keer de aanwezigheden aantekenen vermits onze voorzitter er nie kon zijn. Altijd leuk om de vele lopers bij naam te leren kennen. Met een 40tal gingen we uiteindelijk van start. Eerste kilometertje samen aan 8km per uur, daarna elk ons eigen weg. De spirit was goed, de beentjes waren goed dus besloot ik met het kopgroepje mee te lopen. En ik heb het me niet beklaagd. Kuiten gevolgd van Luc, Koen en Marc D. (waarschijnlijk daarom dat de kmters voorbijvlogen) en met Roger en Thierry in het kielzog. Uiteindelijk nog een km of 10 gelopen aan een snelheid rond de 11.5 km per uur. Da laatste kilometertje was er natuurlijk zoals altijd teveel aan. Heuveltje op. En dat bleef maar stijgen. Gelukkig trok Thierry me mee naar de finish. Merci Thierry. Normaalgezien staan er morgen nog een paar kilometertjes op het programma. Zaterdag halve marathon. Die fiets ik mee ipv lopen, als privé buddy van Patrick. Iemand moet toch die gellekes meesleuren hé. 21km is toch niet aan mij besteed. Ik ben al blij dat ik de 16km blessuurloos kan lopen.
Blijkbaar een beetje te diep gegaan in De Pinte oftewel te weinig getraind de laatste weken, maar in ieder geval doen 2 dagen later mijn achterste bilspiertjes (jaja, spiertjes, want moesten het "spieren" geweest zijn ging ik tegen 14km per uur wedstrijd lopen) nog pijn. Lang leve de flexium gel, vandaag hebben we er toch gretig gebruik van gemaakt. Deze avond staat er een herstelloopje op het programma, wat ik eigenlijk gisteren moest lopen maar dat is me niet gelukt.
Gisteren streek het joggingcircus neer in De pinte, rond de voetbalvelden van JV De Pinte. Met 4 dapperen van de club stonden we aan de start. Christian, Caroline, Jose en ikzelf. Slechts 210 deelnemers aan de start want de concurentie in de streek was zeer groot. Er stond vrij veel wind en voor de rest was het weertje ideaal om te lopen. Christian koos voor de 13.4km, de rest verkoos de 10.05km. Christian was gisteren niet in zijn beste doen, vorig jaar liep hij daar 58 min, vandaag kwam hij uit op een tijd van 1:03:35 en werd daarmee 26ste op 49. Blijkbaar een beetje teveel getraind deze week voor de halve marathon van volgende week. Caroline werd op de 10km 36ste in 0:50:56 en was daarmee eerste vrouw op deze afstand. Meteen ook de eerste overwinning van dit jaar voor onze club, en ergens onderweg liep ze haar 1000ste km van dit jaar. Proficiat. Jose werd 37ste in 0:51:00. Ik koos er weer voor om van bij de start er in te vliegen, je weet wel, verstand op nul en wegwezen. De benen waren heel goed maar toch vond ik net iets minder dan vorige week. De eerste ronde in 0:14:18, op naar een PR voor dit seizoen. Maar ik kon het tempo de 2 volgende ronde niet aanhouden. Tja, soms is het net niet zoals vandaag. Eindtijd na 10km 0:43:40 , waarmee ik best tevreden ben, maar ook een beetje ontgoocheld. De top 10 zat er vandaag echt in maar het werd uiteindelijk een 12de plaats op 54 deelnemers. Deze week gaan we het rustig aandoen, want zaterdag maken we samen met Christian een sprong in het duister, de halve marathon in Evergem. Wat gaan we ervan terechtbrengen? We zien het wel, we gaan er in ieder geval voor gaan. Patrick
Na een dagje regen scheen vanavond eindelijk de zon. Dus tijd om de loopschoenen van stal te halen. Na een zware training op dinsdag, stond er vandaag een rustig loopje op het programma. Een tochtje van 13km was mijn bedoeling, maar het werden er uiteindelijk 15km. Halfweg Christian tegen het lijf gelopen, blijkbaar stevig aan het trainen voor de halve marathon op 1 september. Op het einde mijn blogmaatje tegengekomen en nog een toertje meegelopen. Morgen de jogging in De Pinte, we gaan voor de 10 km. En zo komen we dit jaar toch al aan 1262 km, in 98 loopdagen. Op naar de 100. En intussen komt ook 14 september dichterbij, onze 13 scheldevallei jogging. Vandaag op stap geweest, op zoek naar prijzen voor onze jogging en het een en het ander op de kop kunnen tikken. Benieuwd wat het wordt op 14 september, zouden we ons record kwa deelnemers dit jaar opnieuw kunnen breken?
Plan was om vandaag een paar kilometertjes te gaan lopen ter voorbereiding van de wedstrijd gepland op vrijdag in De Pinte, maar daar kwam natuurlijk niks van in huis. Met dit guur herfstweertje vond ik 1001 andere dingen uit om maar niet te gaan lopen. Geen karakter dus. Komt gelukkig niet elke dag voor. Morgen hopelijk herkansing.
Veel volk gisteren op de training. Afwezigen hadden ongelijk want het was een zalig weertje om te lopen. De eerste km werd aan een supertraag tempo gelopen. 7.6km per uur. Ideaal om alle spiertjes op te warmen. Daarna splitsten onze wegen en zocht iedereen zijn eigen parcour en eigen tempo. Blijkbaar zijn er velen onder ons die trainen voor een bepaald doel want het was lang geleden dat het toertje van de 15km gelopen werd. Dat zag ik wel niet zitten. Wim kwam als eerte aan de eindmeet, gevolgd door Marc en Christiaan. Zij moeten blijkbaar een hels tempo gelopen hebben want 5 minuten later waren ze nog aan het hijgen. Patrick was zo vriendelijk om zijn tempo wat aan te passen en mij te vergezellen op de 11km. Ideaal als training voor de halve marathon die hij binnen 2 weken zal lopen. Benieuwd wie als eerste over die eindstreep zal vliegen. Christiaan of Patrick. Jongens, ik kom supporteren . Zijn er nog mensen die meedoen?????
T'geraakt hier hoog tijd dat ik iets van mij laat horen hé. Gedaan met die luie vakanties. Na een dag of 10 out of running werd het hoog tijd om de draad terug op te pakken. Alhoewel, zeg maar van begin af aan te herbeginnen. Donderdagavond dus alle moed bijeen geraapt en mijn loopschoentjes aangetrokken. Na veel aitjes en oeitjes kreeg ik er uiteindelijk wat beweging in. In slow motion (gem. 9.3km per uur) een kleine 7 km afgelegd. Deed wel deugd zo langs de Schelde op het gemakske. Vrijdag zag ik het niet zitten om de mannen te vergezellen naar De Pinte. Blijkbaar een goeie keuze want de afterparty was zo te merken zwaarder dan het lopen zelf. Oef. Vandaag vertrokken voor de 11 km. Amaai, Conditie was weerom ver te zoeken. Na de opwarming ging het nog redelijk goed, maar tijdens de laatste kilometerkes gingen alle spierkes pijn doen en moest ik me vooruitslepen. Toch het gemiddelde wat omhoog gekregen naar 9.7km per uur. Kan dus alleen maar verbeteren. Ik kijk al uit naar maandag. Nog 20km te gaan en ik bereik de kaap van de 1000 kilometers. Joegoe. Op naar de 1500. Mooi, mooi, mooi.
Gisteren alweer een wedstrijd gelopen, dit keer in De Pinte. Op het menu stonden 11.1km. Alweer ideaal loopweer, dus konden we op zoek gaan naar een scherpe tijd. 225 joggers verschenen er aan de start voor de 13de editie van deze wedstrijd. Ik heb niet de gewoonte om kritiek te leveren op organisaties, maar na 13 jaar zou men toch al wat ervaring moeten hebben. Het was een zeer triestige bedoening, aan de inschrijvingstafel waren een half uur voor de start geen inschrijvingsformulieren meer te bespeuren. Blijkbaar hadden ze maar op 100 man gerekend. Het parcours van de jogging leek wel een veldloop, zeer slechte aardewegen met putten en modder. Eenmaal aangekomen bleek een glaasje water ook al niet evident, het was beperkt tot 1 bekertje de man en dan nog een half bekertje. Alles gehad zul je denken. Wel wel wel dan had je de kleedruimte nog niet gezien. In de keuken van het restaurant tussen de mosselpotten stonden een paar stoelen en een paar emmertjes en dat was het dan. Uitslagen waren enkel te verkrijgen tegen betaling en van een tombola was geen spoor. Dat is dan joggen anno 2007. Ik hoop dat dergelijke organisatoren eens naar een paar goed georganiseerde joggings gaan zien en er het een en het ander van opsteken. Alee het kan alleen maar beter. De wedstrijd dan, na een zware trainingsweek en nog zware benen had ik er niet echt veel van verwacht. Temeer dat ik een paar uur voor de wedstrijd nog een paar pintjes had achterover geslagen ergens in de vlaamse ardennen. Maar wat bleek na een paar 100 meter, superbenen en mogelijks op weg maar een besttijd dit jaar. 48minuten en 5 seconden later stonden we aan de aankomst, en meteen ook mijn snelste wedstrijd van het jaar. Joepie, ik wist niet dat ik nog zo snel kon lopen. Bijna 14 per uur. In de uitslag was ik goed voor plaats 47 op 105 deelnemers. Christian, Koen en Jose heb ik enkel gezien aan de start en aan den toog achteraf alwaar de Ename weer lekker smaakte. De komende paar dagen ga ik me ergens gaan verstoppen in de Vlaamse Ardennen, om er maandag weer in te vliegen met lopen. Vrijdag alweer wedstrijd in De Pinte, afwachten hoe we daar presteren op een omloop die me absoluut niet ligt. En zo naderen we ons doel op 1 september, een halve maraton lopen. We zullen er tegen dan klaar voor zijn hoop ik.
Jammergenoeg konden we er gisterenavond voor de eerste maal dit jaar niet bij zijn. Het alternatief was te aantrekkelijk. Reeds meer dan een week geleden dat we de loopschoentjes aangetrokken hebben. Foei dus. Vanaf donderdag herpakken we ons en bouwen we de kilometertjes weer langzaam op. Als alternatieve training ondertussen : veel eten, veel drinken en wat aquajoggen. Dat belooft. Groetjes en tot volgende week
Vandaag stond de jogging in Lovendegem op mijn programma. Met geen enkel verwachtingspatroon er naar toe getrokken. Ik had een zware trainingsweek, en ook nog een paar toffe feestjes overgoten met drank en spijs achter de rug. De weersomstandigheden waren optimaal, droog bijna windstil en een graad of 20. Ik koos voor de 10 km, er was ook nog de mogelijkheid van 5 en 15 km. Door omstandigheden was ik vrij laat op de afspraak, dus opwarmen zat er niet in. Dus zonder opwarming de weg op, het is eens iets anders. Na enkele honderden meters voelde ik al dat ik zeer goede benen had. Dus gewoon verstand op 0 en alles geven. De eerste ronde van 5km gelopen in precies 22 min. Ronde 2 in 21m57sec. Een eindtijd dus van 43m 57sec. , wat de op een na snelste wedstrijd van dit seizoen is (in Zevergem liep ik net een paar seconden sneller). En daarmee werd ik 21ste op 82 deelnemers. Ik vraag me af of ik vandaag niet sneller had gekund zonder die feestjes? Maarja, dat zullen we dus nooit weten. Het is gewoon ergens een gulden middenweg te zoeken. Mijn volgende wedstrijd staat volgende vrijdag reeds op de agenda in De Pinte. Maar eerst moeten we deze week nog veel kilometertjes trainen (over de feesten gaan we niet uitwijden). In Lovendegem kwamen we ook nog Christian en Jose tegen, ze liepen respectievelijk 15 en 10 km.
Tegen alle verwachting in viel het lopen toch goed mee gisteren avond. Mooi weer, grote opkomst. Velen een paar kilootjes bij. Geen enkel reden om thuis in de zetel te blijven zitten. Na een paar kilometertjes opwarming en uitwisselen van straffe vakantieverhalen, het tempo wat opgedreven tot max 11.5 km per uur. Meer dan rap genoeg voor een zomerse avond. We kunnen er weer een paar daagjes tegen. Doel is wel om elke dag een paar kilometertjes te lopen. Nu nog in de praktijk omzetten.
Na een weekje vakantie in Frankrijk, zijn we al enkele dagen terug in Belgie. De valiezen zijn eindelijk aan de kant, en we kunnen terug aan het dagelijkse leven beginnen. En ook op loopgebied gaan we vanavond terug de draad opnemen. Vorige week zijn we niet verder geraakt dan 1 tochtje van 11 km in de bergen, voor de rest veel eten en drank. Resultaat, een paar kilo erbij. Die zou ik er graag terug afkrijgen, of dit zal lukken is een ander paar mouwen. De komende weken staan er nog een aantal feestjes in mijn agenda. We zijn gisterenavond al zeer goed begonnen, het was een van die zeldzame zwoele zomeravonden, en dan kan een mens toch niet vroeg gaan slapen. Het gezelschap waarin we vertoefden was blijkbaar van hetzelfde gedacht. Resultaat, zeer laat en enkele biertjes achterover geslagen. Gelukkig net op tijd kunnen stoppen om erger te voorkomen, wat van een paar anderen niet kon gezegd worden.
Wat het lopen betreft, ga ik deze week er keihard tegenaan gaan. Vrijdag hoop ik dan een wedstrijdje mee te pikken in Lovendegem.
Na een dagje bakken in het zonnetje aan het strand van De Panne, 30 jaar lang mijn woonplaats, (Je kon er op de koppen lopen), s'avonds meegedaan aan de jaarlijkse Beach run. 8 kilometers over het strand, richting franse grens en terug. Start op het esplanade plein. Klokslag halfacht was het zover. Ik stond vooraan, maar dat duurde niet lang. Langs alle kanten werd ik voorbij gezoefd. Eenmaal op het strand zelf begon het tempo zich te normaliseren. De eerste km tegen wind en door het mulle schelpezand. Vlotjes ging anders. Daarna mochten we van richting veranderen en konden we de verloren tijd inhalen. 4 km wind achter op hard zand. Yahoo. Eenmaal camping Peroquet aan de franse grens bereikt was het gedaan met de leute. Een grote bocht van 180 graden en we konden weer zand eten. Doel was om op de bunkers te lopen maar die lagen vol met opgewaaid fijn zand. Het tempo zakte enorm. Uiteindelijk aangekomen na 39 minuten afzien. 4 minuutjes sneller dan vorig jaar. De laatste meters een sprintje ingezet en nog een man of3 ingehaald. De Tshirt hadden we al op voorhand gekregen, een AA drankje stond ons nog op te wachten. Jammer genoeg niet fris. Na een goeie douche ons bloed weer aangezuiverd met een frisse Leffe en we konden weer huiswaarts trekken. Volgend jaar zien ze me zeker terug. Nu op zoek naar een volgende wedstrijd. Voorlopig staan er geen meer in de planning maar we houden jullie op de hoogte.
Gisteren 11km gelopen in 1 uur en 3 minuutjes. Gezamelijk gestart aan 7 min 30 sec. per km,, 2de km aan 6km 30, enz. steeds een beetje vlugger om te eindigen aan 5 minuutjes 20 sec. Moe maar voldaan de eindstreep bereikt waar ons Annie ons weeral met bekertjes water stond op te wachten. Terwijl veel loperkes andere oorden opzoeken, maakten we gisteren toch met zijn 29en de scheldevallei onveilig. Al 10 sportievelingen meer dan vorige week. Binnen een paar weken zijn we hopelijk weer voltallig. Onze voorzitter meldt vanuit Frankrijk dat hij solidair was en eveneens 11km gelopen heeft. De helft bergop, de andere helft bergaf. Merci Patrick.
Prettige week verder. Hopelijk wat bbq weer. Vandaag heeft het zonnetje alvast beslist te schijnen. Groetjes Caroline
Eindelijk een weekje vakantie in Frankrijk. Eindelijk een weekje lekker weer, en doen waar we zin in hebben. Kortom, leven als god in Frankrijk. Wat moet een mens nog meer hebben? Genieten op een terrasje van de plaatselijke godendrank en een barbecuetje. Ik wil jullie niet laten watertanden maar we gaan het er toch van pakken.
Gisteren dus zoals voorzien de beachrun van Koksijde gelopen. Amaai zeg wat was dat. Een 1000 tal deelnemers aan de start bij een onheilspellende hemel, zware windstoten, die soms wel de sterkte hadden van een storm. Allee wij weg om 20u00 en nog geen 200m ver en daar waren de eerste regenbuien reeds op het appel. Eerst een aanloopstrook naar het strand van ruim 1 km en na een paar bochtjes toch op het strand terechtgekomen. Het was overduidelijk dat het zeer lastig zou worden. De eerste 5km op het strand blies de wind ons letterlijk naar het keerpunt. Ik was zeer traag vertrokken, maar na een paar km toch wat sneller gaan lopen deels door de wind.Toen we de eerste atleten tegenkwamen na het keerpunt van de 2.5km toch weer het tempo laten zakken, ze raakten bijna niet vooruit. Wat stond ons aan het keerpunt allemaal te wachten? Ik denk dat ik na al die wedstrijden die ik heb gelopen, nog nooit in zo'n stormweer ben terechtgekomen. 5km beuken tegen de wind in, op zoek naar de aankomst. Uiteindelijk de aankomst bereikt na 56m03sec. Afgezien maar toch tevreden dat we er bij waren. En die 10km waren uiteindelijk ruim 11 km. Meteen onze laatste wedstrijd voor we een weekje naar het zuiden trekken. En voor 1 keer heb ik ook mijn loopschoenen in de valies gestoken, maar of ze er gaan uitkomen daar in Frankrijk weet ik nog niet. Wie weet wat er ons daar staat te wachten. De groetjes en tot binnen enkele dagen
Het lidgeld voor 2016 bedraagt 30€. Storten kan op rek. nr. BE83 8904 6402 7015
Over mijzelf
Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Melsen (Belgie) en mijn beroep is Technicus.
Ik ben geboren op 02/04/1966 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en alles wat erbij komt kijken.
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
Lang geleden. Daarna mij gelukkig direkt herpakt. 
Op zaterdag 1 september zou ik dus na vele jaren nog eens een halve marathon lopen. Evergem was daarvoor de place to be. Ik had vooraf heel wat km. getraind, maar eigenlijk had ik geen flauw idee waar ik stond. Ik had mezelf toch maar een doel voorop gesteld, eindigen rond de 1u40min. Het weer had ik al aan mijn zijde, 20 graden, lichte wind, kortom ideaal loopweer. De opwarming zegt me altijd hoe de wedstrijd gaat verlopen. Maar dit keer wou mijn lichaam blijkbaar geen indictie geven. ???? Gelukkig had ik ook nog een geheim wapen achter de deur staan, een even gemotiveerde fietster als ikzelf. Om 15u precies klonk het startschot over Evergem. Wij weg voor 21.100km. De eerste kilometers vlogen voorbij, mijn beoogde doel leek me een fluitje van een cent te worden. 4min 40sec per km werden moeiteloos gehaald, temeer ik in een groepje terecht kwam die perfect mijn tempo liep. Gesteund door Caroline werden de eerste 11 km zonder problemen afgehaspeld. Maar tot aan de aankomst is het dan nog 10km......lange kilometers. Tot aan kp 13 kon ik nog steeds het tempo van het groepje moeiteloos volgen. Maar dan begonnen de eerste vermoeidheidsverschijnselen de kop op te steken. Het groepje volgen leek plots niet meer zo evident, gelukkig moest 1 voor 1 de groep lossen, een extra motivatie voor mij om nog even door te gaan. En ik was er nog altijd bij, bij dat groepje. Al werd het meter na meter lastiger om te volgen. Toen er uiteindelijk maar een zestal atleten meer overbleven, voelde ik dat ik het volgende slachtoffer was. Na 17 km was mijn licht uit, hoe goed Caroline ook haar best deed om mij toch maar bij dit groepje te handhaven, meter per meter liepen ze van mij weg. Mijn droom spatte daar uit elkaar, 1u40 was plots veraf. Maar de aankomst kwam aan de andere kant ook steeds dichter en dichter. Gelukkig vond ik daar plots ook weer mijn tweede adem. Op karakter dan maar gelopen tot het einde, en wat hebben we daar nog afgezien, het was heel diep gaan. De aankomst bereikt na 1u 38min 18sec. Ongelofelijk, mijn doel bereikt, na bloed zweet en tranen. Uiteindelijk werd ik 194ste op 425 deelnemers. Christian bereikte de eindstreep na 1u 43min 45sec, en werd daarmee 253ste. De come-back is een feit. Bedankt aan iedereen die me bij die ondeneming heeft gesteund, ik zou het absoluut niet alleen gekund hebben.
. Zijn er nog mensen die meedoen?????
