Ik ben Caroline
Ik ben een vrouw en woon in Melsen (Belgium) en mijn beroep is Bediende, .
Ik ben geboren op 18/05/1968 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Joggen, tuinieren, kokkerellen, enz..
DE RECREATIEVE JOGGINGCLUB BIJ UITSTEK Vzw joggingclub de scheldevallei is een recreatieve joggingclub uit Melsen-Merelbeke met meer dan 100 leden. Iedere maandagavond om 20u00 verzamelen we aan het scoutslokaal, Kerkwegel in Melsen. er zijn verschillende afstanden mogelijk, gaande van 5km tot 13km. Alles gebeurt onder begeleiding van ervaren mensen.
31-10-2007
Halloween run
8km 270 meter gelopen in 52 minuten en 11 seconden oftewel aan een gezapig tempootje van gem. 10 km per uur. Zonder co-piloot deze keer, want die was gaan werken op tmoment dat ik efkes tijd vond om mijn loopschoenen aan te trekken. Ervan geprofiteerd terwijl dochterlief na veel moeite uiteindelijk in slaap gevallen was. En we hebben er van genoten. Op naar de volgende.
Groetjes en prettig verlengd weekend iedereen. Duimen voor mooi weer
Vandaag stond er een oefenveldloop op de agenda in Gavere. Vermits ik nog maar een weekje terug aan het trainen ben, was dergelijke wedstrijd nog niet aan mij besteed. Dus met mijn 2 kids naar Gavere. Vooraf hadden ze zelf al een pronostiek gemaakt, de overwinning kon hun niet ontglippen (dachten ze). Ik had er zo mijn bedenkingen erbij. Eerst was Bram aan de beurt, hij werd 5de bij de pupillen op 9 deelnemers. Stijn moest het opnemen tegen 5 andere deelnemers. Van zijn vooraf aangekondigde overwinning kwam helaas ook niets in huis. Hij werd toch mooi 2de na de 1 jaar oudere winnaar. Wij dik tevreden over de prestaties van mijn kids, maar toch had ik ook graag deelgenomen. Maar het zal voor een latere datum zijn. De afgelopen week verder aan mijn come back gewerkt. Ik was echt teleurgesteld over mijn conditie na 6 weken inactiviteit. Er schiet nog maar weinig over van de conditie van afgelopen zomer. We zijn 3 maal gaan lopen de afgelopen week, en het ging zaterdag toch al een beetje beter dan maandag. Er is dus nog hoop dat het terug goed komt met mijn conditie. Al hebben we nog een lange weg voor de boeg. Maar ale hoop doet lopen. Patrick
Beginnen bij het begin. Ondertussen zijn we weer 2 weken verder. Mens, wat vliegt diene tijd. In de brielmeersen te Deinze dus jammergenoeg niet aan de start geraakt wegens ruzie met virussen. Wel de finish gezien. J. en Ch. waren wel aan de start verschenen dus gingen we ze wat aanmoedigen. Uiteindelijk juist op tijd gearriveerd om hen een blonde Tongerlo te trakteren wegens hun goede prestaties. Ook belangrijk hé.
Sederdien wel 5 keer gaan lopen. Maandag 10 km, woensdag 6 km , donderdag een km of 7 (come back van Patrick op de voet gevolgd) en zaterdag opnieuw een km of 10 (in da zalig zonneke). Gisteren wat meer afgezien. Door die vrieze kou geraakten mijn spierkes gelijk niet opgewarmd, dus dat ging niet vooruit. Gemiddeld aan een snelheid van bijna 10km/uur gelopen. Volgens mij lag het wel degelijk aan het weer, volgens een paar doorwinterde lopers was dat belange geen waar. Wie heeft er gelijk???? Ik was nu wel gewoon om een fietsende begeleider naast me te hebben. Gisteren stond die fiets (hopelijk voorgoed) op stal. Eenmaal in de makkegemse bossen was halloween akelig van de partij. In den donker hoorde ik plots een woewoe geroep. Uilen???? Daarna zag ik lichtjes in het bos. Nog een beetje later viel de straatverlichting uit. Brrrr.
Niettegenstaande die eerste vriezekou waren er heel veel joggertjes op het appel. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Subiet breekt onze club uit zijn voegen, stel je voor. Die opkomst gaan we natuurlijk moeten belonen hé. We zullen een keer moeten brainstormen.
Een schitterend weertje vandaag, en toevallig een paar dagen vrijaf gekregen op het werk. Wat kan een mens nog meer verlangen? Gisteren een stevige tocht gedaan met de mountainbike, 51 km door de modder gefietst. En wat belangrijk is, geen last van mijn spieren. We zijn op de goede weg....
Vanmiddag kreeg ik het aanbod om een klein tochtje te gaan lopen samen met Caroline. Ik kon dit uiteraard niet wijgeren, al kon het na enkele meters alweer voorbij zijn. Nieuwe schoenen en nieuw jasje aan en wij op weg. 5 kilometer was ons doel, een gezapig tempo was het andere doel. En eindelijk voor het eerst na 1 september een tochtje van uiteindelijk 7.7km gelopen zonder pijn in mijn spieren. Een gemiddelde gelopen van 10.5 km, en na al die weken deed het echt deugd. Mijn conditie, dat is een ander paar mouwen. Af en toe toch even op de tanden moeten bijten, gelukkig had Caroline het niet in de gaten. Maar het belangrijkste voor mij was toch het feit dat ik geen last heb gehad van mijn spierscheur. Achteraf samen met onze partners een paar leffe's van 9° achterovergeslagen om mijn come-back te vieren. Amaai dat deed deugd (het lopen of de leffe of beiden?) In ieder geval, ik ben terug van weggeweest.
De integrale versie van Koen zijn verslag van zijn eerste halve marathon afgelopen zondag in Brussel. Met een tijd van 1u47m55s werd hij 1212 op 4157 deelnemers. Niet slecht gelet op het zware parcours.
Omdat de 20 km van Brussel dit jaar zo goed meegevallen was (eindtijd 1u50) had ik kort daarna besloten het nog eens over te doen in de halve marathon van Brussel. Bedoeling was om dit samen met mijn vriendin te doen welke jammer genoeg uitviel met een blessure in de voorbereiding. Zondag om 10u30 samen met nog 4100 andere gekken de start genomen aan het Jubelpark onder een stralende zon en een ideale looptemperatuur. Doel de 21,1 km in 1u45 afhaspelen. We waren het park nog niet uit of we stonden al stil, een oponthoud van een dertigtal seconden tot gevolg. De organisatie had zich blijkbaar niet verwacht aan dergellijke grote opkomst en het startvak naar mijn bescheiden mening veel te smal gemaakt, voor de rest prima organisatie. Na de eerste kilomters niet het gevoel dat ik superbenen heb maar echt slecht gaat het nu ook weer niet. Na 6 km lig ik al 1 minuut achter op mijn schema, dan wordt het mij al duidelijk dat de 1u45 waarschijnlijk niet voor vandaag zal zijn. Aan km-punt 12 blijkt dat ik toch 15 seconden teruggewonnen heb en slechts 45 seconden achter lig op schema, eventjes keert de hoop terug om alsnog het beoogde doel te bereiken. Maar niet zoveel later wordt die hoop helemaal de kop ingedrukt. Vanaf km 16 duikt de gevreesde Tervurenlaan op. Na en 500-tal meter op deze nijdige helling krijg ik het bezoek van de zo gevreesde man met de hamer. 4100 loper en toch vondt de man het nodig uitgerekend mij enkele rake mokerslagen uit te delen. De rest van de beklimming moet meer op naar boven kruipen hebben geleken dan wel op lopen. Eenmaal boven is het nog 4 km tot aan de finish. De spierkes zijn helemaal verstijfd en ieder kasseisteentje (en dat zijn er heel wat) voelt aan alsof er een olifant op mijn schouder rust. Mijn tempo is dermate gezakt dat ik langs alle kanten wordt voorbijgestoken door lopers die ik eerder op de dag achter mij had gelaten. Er leek geen einde te komen aan de laatste kilometers. Uteindelijk op de Grote Markt gefinished in 1u 47 min 55 seconden. Enerzijds lichtjes ontgoocheld omdat ik die 1u45 niet gehaald heb anderzijds tevreden omdat ik toch weer vooruitgang geboekt heb ten opzichte van de 20 km van Brussel. De halve Marathon van Brussel zet ik volgend jaar niet op mijn verlanglijstje denk ik. Organisatie is OK, maar er heerst zeker niet die fantastische sfeer van op de 20 km van Brussel. Scherpe tijden zetten op dergelijk lastig parcours is ook al niet evident dus denk dat ik volgend jaar voor een vlakke halve marathon zal kiezen. Misschien was mijn doelstelling iets te scherp, uiteindelijk nog maar een jaar geleden begonnen met lopen, of misschien was mijn laatste voorbereiding vrijdagnacht met Patrick aan de toog er te veel aan. Eén ding is zeker de riem gaat er eventjes af en ik ga in navolging van Patrick mijn mountainbike vanonder het stof halen. Ik blijf wel op post de maandagavonden uiteraard, maar vandaag liever niet (jullie kennen ongetwijfeld het gezegde zo stijf als een plank).
Het mooie weer de laatste dagen, nodigt uit om mooie tochtjes te gaan lopen. Nu de bladeren beginnen te vallen krijg je er nog een mooi kleurenpallet bovenop. Helaas, helaas voorlopig zijn deze tochtjes nog steeds niet aan mij besteed. Gisteren begon het toch echt wel te kriebelen, en als het kriebelt moet je sporten zeker. Dus maar de moutenbike uit de garage genomen, vestand op nul en vlammen maar door de scheldemeersen. Lekker vettig door de modder ploeteren dat geeft ook wel een kik. Na lopen is moutenbiken toch wel de sport waar ik de meeste voldoening aan beleef. Afgezien als de beesten, tja ik kan nu eenmaal niet traag fietsen, anders heb ik er geen fun aan. Mijn conditie is duidelijk aan de mindere kant, nu ik toch al een paar weken op non actief sta. Achteraf een lekkere douche en we waren weer de oude. s'Avonds me dan maar getrakteerd op een paar lekkere Jupilers. Toevallig kwamen we toch wel een paar leden tegen zeker, aan den toog in Munte. Tommeke was duidelijk ook niet echt aan zijn conditie aan het werken. Koen die was aan de laatste voorbereidingen bezig voor zijn halve maraton zondag in Brussel. Ja iedereen op zijn manier natuurlijk, en het zal wel de juiste zijn zeker. iedereen kent zijn eigen lichaam niewaar. Zijn beoogde doel zondag, 1u 45. Al denk ik dat hij toch wel een betere tijd in de benen heeft, 1u 42 is mijn pronostiek. Geniet alvast nog van de mooie herfstdagen. Patrick
Afgelopen maandag na een inactiviteit van enkele weken de draad terug proberen op te nemen. Het was afwachten of het niet te vroeg was na mijn spierscheur. De verwachtingen waren niet hoog gespannen, het kon al na 100m afgelopen zijn. Ik dus naar de finse piste in Gavere. Na een stevige opwarming er dan maar aan begonnen. En gelukkig voelde ik niets van mijn spierscheur, dan maar 3 toertjes gelopen van elk 1.4km in een zeer rustig tempo. Achteraf toch nog een lichte pijn achteraan mijn been, dus dat wordt nog eventjes rusten. Op naar de volgende poging binnen enkele dagen, en we zien dan wel verder. Gisteren dus inderdaad vergadert met het bestuur, geen wereldschokkende zaken besproken. De jogging geevalueerd, en goed bevonden. Vermits er op het einde van het jaar een paar maandagen op een feestdag vallen, hebben we besloten om uit te wijken naar woensdag. Het gaat om woendag 26 december ipv 24 december en woensdag 2 januari ipv 31 december. Na een paar pintjes achteraf en de gebruikelijke na kaarting waren we inderdaad op een behoorlijk uur thuis.
Zaterdag in een rappeke tussendoor een km of 5 gelopen. Maandagavond de gebruikelijke 9 kilometer wintertoer. Tempo lag bij de mannen superhoog vanaf de start dus bengelde ik ergens aan het staartje. Na een slechte start uiteindelijk me dan toch kunnen aanklampen aan groepke met J. Toen het tempo daar wat verzwakte naar mijn gevoel een beetje voorsprong genomen, maar tegen het einde toe werd ik al snel weer ingehaald. In feite niet eerlijk hé. Onderweg kunnen de mannen het gras water geven zoveel ze willen, maar wij vrouwen moeten het gewoon met een volle blaas volhouden tot aan de finish. Nie fair.
Gisteren vergadering, en we waren nog redelijk op tijd thuis ook. (alléé,ik toch) Klokslag 12 uur, niettegenstaande de vele variapuntjes op de agenda en het feit dat er enkelingen weeral in slaagden om niet op tijd te komen.
Vandaag niet gelopen wegens mottig gevoel. Gisteren nochtans veel cola en water gedronken. Die vierrussen geraken hier gewoon ons huis niet uit.
Zondagmorgen staat er een wedstrijdje te Deinze op het programma.
En terwijl Patrick op zijn tanden zit te bijten om toch maar niet die nieuwe schoenen te proberen, ben ik weest lopen vandaag. Jaja. Op het onverwachts dan nog wel. Ik was al wat depri aan het worden toen manlief toch wat tijd vond om oppas te spelen voor ons dochter die deze keer geveld door het buikgriepvirus in de zetel lag. Dat liet ik hem geen 2 keer zeggen. Bibi was ribbedebie. 10km 180m in 58 minuten oftewel aan een gezapig gem. tempo van 10.2 km/uur. Zodanig van genoten dat ik bijna F. voorbij liep zonder goeiendag te zwaaien. Juist op tijd thuis voor den donker(ondergaande zon was prachtig). Op programma staat volgende week zondag een wedstrijdje te Deinze.
Intussen zijn we bijna 5 weken ver na het oplopen van een spierscheur. Het einde van mijn lijdensweg is dus in zicht. We kunnen dus binnen een paar weken, als alles gunstig evalueert terug beginnen lopen. Ik ga alvast met een nieuw blad beginnen. Ik ben gisteren alvast nieuwe schoenen gaan kopen bij VO2 sport. Het is de saucony progrid hurricane 9 geworden. Voor de rest is het gewoon wachten tot mijn eerste rustige loopje, een datum kan ik er voorlopig niet opkleven, maar ik hoop dat het heel binnenkort zal zijn. Voor de rest gaat het leven hier zijn gewone gang van iedere dag.
Een ganse dag gietende regen en op het moment dat de scheldevalleijoggers massaal uit hun huizen komen blijft het droog. Zo moet dat zijn hé. Met andere woorden: uitstekend weer om te lopen. Veel zuurstof in de lucht en toch droog gebleven. De eerste kilometerkes wat last gehad van pijn in de milt, maar eenmaal opgewarmd begon de pastaschotel te werken en kon ik het kopgroepje redelijk goed volgen. Jochei. Tging bijna vanzelf. Eenmaal het bos voorbij zelfs een tandje bijgestoken. En dat had ik beter niet gedaan. Serieus op mijn tanden moeten bijten om dat tempo tot het einde vol te houden en kramp in mijn kuiten toen ik thuiskwam. Maar we hebben er weer van genoten. 10km bij op de kilometerteller die hiermee op 1085km komt te staan.
Het lidgeld voor 2016 bedraagt 30€. Storten kan op rek. nr. BE83 8904 6402 7015
Over mijzelf
Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Melsen (Belgie) en mijn beroep is Technicus.
Ik ben geboren op 02/04/1966 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en alles wat erbij komt kijken.
Op naar de volgende. 
