Ik ben Caroline
Ik ben een vrouw en woon in Melsen (Belgium) en mijn beroep is Bediende, .
Ik ben geboren op 18/05/1968 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Joggen, tuinieren, kokkerellen, enz..
DE RECREATIEVE JOGGINGCLUB BIJ UITSTEK Vzw joggingclub de scheldevallei is een recreatieve joggingclub uit Melsen-Merelbeke met meer dan 100 leden. Iedere maandagavond om 20u00 verzamelen we aan het scoutslokaal, Kerkwegel in Melsen. er zijn verschillende afstanden mogelijk, gaande van 5km tot 13km. Alles gebeurt onder begeleiding van ervaren mensen.
27-09-2007
No need for speed
9.8km gelopen in 1 uurke tijd. Op't gemakske dus. En amaai, t'was van moeten. Na 600m stond ik eerst alweer thuis voor een sanitaire stop. Daarna vertrokken voor de grote toer en kwas nog niet aan den draai of mijn milt begon te steken. Dapper doorgelopen, maar dat ging niet voorbij. Na 4km sukkelen ging het dan toch ietske beter en kon ik het tempo verhogen van 7 minuten per km naar 6 minuten per km. Rapper ging niet. Nochtans zat de spirit goed, maar de power bleef wat achterwege. Blijven trainen zeker.
T'is er inderdaad niet van gekomen. Alternatief was te aanlokkelijk. In zetel met boekske bij haardvuur. t'kriebelde nochtans. Vandaag staat het in ieder geval op de planning.
Bijna 4 weken aan het revalideren van mijn spierscheur, maar ik denk dat ik nog wel een paar weken voor de boeg heb . Ik voel nog steeds de pijn achteraan mijn rechterbeen. Dus herbeginnen is zeker niet voor morgen. Maandag de wintertoer meegefietst ipv hem te lopen, het is eens iets anders. Al moet ik toch toegeven het heeft ook wel iets, zo eens met de groep meefietsen ipv mee te lopen. Het is in elk geval minder vermoeiend, maar mijn hart kiest uiteindelijk toch voor lopen. Intussen me ook eens op de weegschaal durven stellen, en dat viel behoorlijk mee, slechts +1 kg. Dus op dat gebied zitten we nog vrij goed. Benieuwd hoe het met de conditie zal zijn binnen enkele weken? Maar dat zijn zorgen voor later.
Nog gaan lopen of niet????? Telkens ik naar buiten wil begint het te gieten. Ondertussen teveel gegeten. Doen we het nog of doen we het niet. Ik hou jullie op de hoogte.
Gedaan met lekker niks doen. Gisteravond dan toch de loopschoentjes mogen aantrekken na 14 dagen gedwongen rust. En dan nog in perfecte weersomstandigheden. De eerste kilometertjes wogen het zwaarst, maar het ging me beter af dan gedacht. Eerste 5 km opt gemakske gelopen maar eenmaal Makkegemse bossen in zicht het tempo wat opgedreven. Niet moeilijk als je weet dat het daar eerder bergaf en windachter is. Maar, Spirit is power, dus eenmaal het beter begon te gaan telkens het tempo wat opgedreven en volgehouden tot het laatste moment. Jaja, we gaan er weer voor. Het kriebelt weer. En als het kriebelt moet je ????? Maar genoeg hierover of mijn fietsmaatje wordt groen van jaloezie. Patrick, ik duim dat die blessuretijd vlug voorbij is. Kunnen we weer samen lopen ipv samen drinken.
Zoals jullie waarschijnlijk al hadden opgemerkt, ben ik er eventjes van tussenuit geweest. Na de 13de succesvolle scheldevallei jogging ietwat beneveld thuisgekomen (ik zal het nooit leren). Vlug volgde de ontnuchtering toen bleek dat dochterkelief ziek was. Met een adem die naar Ename rook (stonk) richting spoed vertrokken waar we te horen kregen dat we er eventjes mochten blijven. Vandaag, maandag, 10 dagen en een operatie later eervol onstlag gekregen wegens goed gedrag. Joepi. Ze zullen ons daar missen op de kinderafdeling. Moeder en dochter hebben daar de gang soms wel behoorlijk onveilig gemaakt. We moesten onze training toch onderhouden hé.
Van lopen is er dus niks meer in huis gekomen. In totaal 8 km in 14 dagen op het palmares staan. Dat zal afzien worden deze avond (als ik al een thuiswacht vind).
Na mijn halve marathon op 1 september in Evergem had ik last van een paar stramme spieren. Ik dacht dat dit wel na enkele dagen zou verdwijnen. Maar helaas was dit niet het geval. De pijn bleef, uiteindelijk dan maar een dokter opgezocht. Het verdikt was hard, een spierscheur in mijn rechterbeen. Meteen ook het einde van mijn seizoen, want mijn loopschoenen mogen een aantal weken in de kast. Ik had nog zo graag een mooi orgelpunt achter mijn seizoen gezet, maar dat mag ik dus vergeten. Evergem was dus mijn laatste wedstrijd dit jaar. Ik kan dus over enkele weken (hopelijk) aan de voorbereiding beginnen van volgend jaar. Maarja, er zullen wel ergere dingen in het leven zijn zeker. Het zal me toch heel zwaar vallen om er enkele weken noodgedwongen de brui aan te geven.
305 deelnemers kwamen uiteindelijk een borstnummer afhalen op onze jogging. De weersomstandigheden waren gisteren ideaal, droog en de juiste temperatuur. De eerste wedstrijden waren zoals steeds voorbehouden aan de kinderen, ze liepen zich de ziel uit het lichaam om toch maar met die mooie bekers naar huis te kunnen gaan. En voor iedereen was er achteraf een goed gevulde zak met snoep. Om 19u00 was er dan onze scheldevallei jogging. Heel wat plaatselijke atleten voor 1 dag stonden eveneens aan de start van onze jogging. De ene ging voor de overwinning terwijl de grootste groep uiteindelijk deel nam voor de fun. Achteraf was er uiteraard de afterparty waarbij de Ename alweer overvloedig stroomde. Ja voor sommigen een beetje te overvloedig...... En zo werd het 3 uur in de morgen, en de laatste atleten keerden moe en voldaan naar huis. En voor ons begon dan nog de opkuis van de zaal, met 4 (Ann, Caroline Patrick en ondergetekende) dapperen en vol goede moet waren we nog anderhalf uur zoet met de opkuis van de afterparty. Moe en tevreden konden we uiteindelijk om half vijf de deur sluiten. Ik wil langs deze weg ook iedereen bedanken voor het welslagen van onze organisatie. Afspraak op 19 september 2008 voor de volgende editie.
Eindelijk vrijdag 14 september. Vanavond is er dus onze 13de scheldevalleijogging in Melsen. We zijn er klaar voor, alles is tot in de details uitgewerkt en de zon zal volgens de weerbeelden van deze morgen van de partij zijn. De voorspelde regen voor vanavond komt er dus gelukkig niet. We wensen jullie een fijne wedstrijd toe, en graag tot vanavond.
Vrijdag is het zover, dan staat onze 13de scheldevalleijogging op het programma. Na maanden van voorbereiding is alles in kannen en kruiken. De promotiecampagne zit erop, er zijn ongeveer 3000 flyers op joggings in de streek aan de man gebracht, 1500 reclameboekjes werden in Vurste, Melsen en Schelderode gepost en 1000 emails werden er verstuurd. De prijzen liggen op de joggers te wachten, de tombolaprijzen wachten op een winnaar. Vorig jaar mochten we niet minder dan 364 deelnemers ontvangen op onze jogging. We hopen dit aantal dit jaar terug te evenaren. De zon heeft belooft weer van de partij te zijn, de eerste voorspellingen gaan alvast in die richting voor vrijdag.
Toch nog alles eventjes op een rijtje zetten voor vrijdag:
Kinderjogging vanaf 18u30, 500m tot 8 jaar. 800m tot 12 jaar. Inschrijving 2
Scheldevalleijogging vanaf 19u00. 3.7km, 6.9km, 10.1km en 13.3km Inschrijving 5 Alle formaliteiten parochiezaal Melsen, Kerkwegel 25 Melsen. Inschrijving vanaf 17u30.
Jaja, ik leef nog. En hoe. Deze namiddag nog een poging gedaan om de kilometerteller te doen stijgen. Alle moed bijeen geraapt en in de pletsende regen van start gegaan. Twas toen of nooit. Misschien wel laatste keer dat ik ons zomertoertje gelopen heb dit jaar. En ik werd beloond. Na een paar kilometertjes kwam het zonnetje erdoor. In totaal 12 kilometer aan een gemiddelde snelheid van 10km/uur. Tging dus bijlange nie vanzelfs. Nog meer afgezien dan maandagavond. Aan niemand zeggen, maar na km 7 heb ik 200m gewandeld. Lang geleden. Daarna mij gelukkig direkt herpakt.
Op zaterdag 1 september zou ik dus na vele jaren nog eens een halve marathon lopen. Evergem was daarvoor de place to be. Ik had vooraf heel wat km. getraind, maar eigenlijk had ik geen flauw idee waar ik stond. Ik had mezelf toch maar een doel voorop gesteld, eindigen rond de 1u40min. Het weer had ik al aan mijn zijde, 20 graden, lichte wind, kortom ideaal loopweer. De opwarming zegt me altijd hoe de wedstrijd gaat verlopen. Maar dit keer wou mijn lichaam blijkbaar geen indictie geven. ???? Gelukkig had ik ook nog een geheim wapen achter de deur staan, een even gemotiveerde fietster als ikzelf. Om 15u precies klonk het startschot over Evergem. Wij weg voor 21.100km. De eerste kilometers vlogen voorbij, mijn beoogde doel leek me een fluitje van een cent te worden. 4min 40sec per km werden moeiteloos gehaald, temeer ik in een groepje terecht kwam die perfect mijn tempo liep. Gesteund door Caroline werden de eerste 11 km zonder problemen afgehaspeld. Maar tot aan de aankomst is het dan nog 10km......lange kilometers. Tot aan kp 13 kon ik nog steeds het tempo van het groepje moeiteloos volgen. Maar dan begonnen de eerste vermoeidheidsverschijnselen de kop op te steken. Het groepje volgen leek plots niet meer zo evident, gelukkig moest 1 voor 1 de groep lossen, een extra motivatie voor mij om nog even door te gaan. En ik was er nog altijd bij, bij dat groepje. Al werd het meter na meter lastiger om te volgen. Toen er uiteindelijk maar een zestal atleten meer overbleven, voelde ik dat ik het volgende slachtoffer was. Na 17 km was mijn licht uit, hoe goed Caroline ook haar best deed om mij toch maar bij dit groepje te handhaven, meter per meter liepen ze van mij weg. Mijn droom spatte daar uit elkaar, 1u40 was plots veraf. Maar de aankomst kwam aan de andere kant ook steeds dichter en dichter. Gelukkig vond ik daar plots ook weer mijn tweede adem. Op karakter dan maar gelopen tot het einde, en wat hebben we daar nog afgezien, het was heel diep gaan. De aankomst bereikt na 1u 38min 18sec. Ongelofelijk, mijn doel bereikt, na bloed zweet en tranen. Uiteindelijk werd ik 194ste op 425 deelnemers. Christian bereikte de eindstreep na 1u 43min 45sec, en werd daarmee 253ste. De come-back is een feit. Bedankt aan iedereen die me bij die ondeneming heeft gesteund, ik zou het absoluut niet alleen gekund hebben.
Het lidgeld voor 2016 bedraagt 30€. Storten kan op rek. nr. BE83 8904 6402 7015
Over mijzelf
Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Melsen (Belgie) en mijn beroep is Technicus.
Ik ben geboren op 02/04/1966 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en alles wat erbij komt kijken.
Alternatief was te aanlokkelijk. In zetel met boekske bij haardvuur. t'kriebelde nochtans. Vandaag staat het in ieder geval op de planning. "Sad"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
Op zaterdag 1 september zou ik dus na vele jaren nog eens een halve marathon lopen. Evergem was daarvoor de place to be. Ik had vooraf heel wat km. getraind, maar eigenlijk had ik geen flauw idee waar ik stond. Ik had mezelf toch maar een doel voorop gesteld, eindigen rond de 1u40min. Het weer had ik al aan mijn zijde, 20 graden, lichte wind, kortom ideaal loopweer. De opwarming zegt me altijd hoe de wedstrijd gaat verlopen. Maar dit keer wou mijn lichaam blijkbaar geen indictie geven. ???? Gelukkig had ik ook nog een geheim wapen achter de deur staan, een even gemotiveerde fietster als ikzelf. Om 15u precies klonk het startschot over Evergem. Wij weg voor 21.100km. De eerste kilometers vlogen voorbij, mijn beoogde doel leek me een fluitje van een cent te worden. 4min 40sec per km werden moeiteloos gehaald, temeer ik in een groepje terecht kwam die perfect mijn tempo liep. Gesteund door Caroline werden de eerste 11 km zonder problemen afgehaspeld. Maar tot aan de aankomst is het dan nog 10km......lange kilometers. Tot aan kp 13 kon ik nog steeds het tempo van het groepje moeiteloos volgen. Maar dan begonnen de eerste vermoeidheidsverschijnselen de kop op te steken. Het groepje volgen leek plots niet meer zo evident, gelukkig moest 1 voor 1 de groep lossen, een extra motivatie voor mij om nog even door te gaan. En ik was er nog altijd bij, bij dat groepje. Al werd het meter na meter lastiger om te volgen. Toen er uiteindelijk maar een zestal atleten meer overbleven, voelde ik dat ik het volgende slachtoffer was. Na 17 km was mijn licht uit, hoe goed Caroline ook haar best deed om mij toch maar bij dit groepje te handhaven, meter per meter liepen ze van mij weg. Mijn droom spatte daar uit elkaar, 1u40 was plots veraf. Maar de aankomst kwam aan de andere kant ook steeds dichter en dichter. Gelukkig vond ik daar plots ook weer mijn tweede adem. Op karakter dan maar gelopen tot het einde, en wat hebben we daar nog afgezien, het was heel diep gaan. De aankomst bereikt na 1u 38min 18sec. Ongelofelijk, mijn doel bereikt, na bloed zweet en tranen. Uiteindelijk werd ik 194ste op 425 deelnemers. Christian bereikte de eindstreep na 1u 43min 45sec, en werd daarmee 253ste. De come-back is een feit. Bedankt aan iedereen die me bij die ondeneming heeft gesteund, ik zou het absoluut niet alleen gekund hebben.
