Nijmegen has three Montessorischools, two of which have the same schoolboard. Out of the wide area around the city, there are nine different schools who attend meetings.
About 8 years ago, the inspection advised the schools to expand their method with realistic education, for example for math; It was said that only the Montessorimaterials were not enough to provide adequate development. The schools needed to start thinking how they could integrate things like RME and still stay true to their ideals and pedagogical methods. It is typical for Montessori to work from the cosmos, starting with the general overview, to more detailed observations. Other methods, like RME and world orientation, do just the opposite and work outwards starting with the small things. They had to make concessions to meet the inspections quota.
Montessori is more then just education, its upbringing as well. Keywords are:
-free choice
-self-correcting
-independence (gradually starting from kindergarten)
-individual and group lessons
-responsibility for development lays with the child
-teacher is only one of the final resources
This also brings up the question were the responsibility for upbringing lies. The school thinks it is very important for parents to be on the same track, work in the same way at home, to optimise the learning transfer in both situations. If you want children to be independent at school, you dont tie their shoelaces at home. Parents should try to stimulate independence in a similar way, letting children, explore, try, answer themselves. Which also puts a big chunk of the responsibility with the parents.
This school has three groups 1 and 2, three groups 3 and 4, one group 5, one group 6 and finally two groups 7 and 8. These classes are quite small, about 20 children in kindergarten en 25 children in the groups going up. Next year however, one group will disappear, because of the stagnating number of pupils. The school changed from regional school to neighbourhood-school, so the population changed also. Now less parents make a conscious choice to bring their kids here, its close, so why not. This is also linked to the declining independence among the population, seeing as there are many immigrants and their children sometimes have language problems.
The schools however treats all children equal, this is one of the important pillars. For example, everyone stays over at lunch. This is another way of ensuring the childrens independence but also enhances the feeling of belonging to one big family at school too. Ad to this the mixed age groups and special days for the whole schools or activities for some classes together; and the children develop social skills, are provided with many sources for learning from each other, materials,
Kindergarten (onderbouw) is what interests me the most, considering my own education.
All classes have the same theme at the same time, this includes identical wall of words, newspapers on the insides of the doors, materials, In the classroom the children put on oversloffen a kind of slipper over their shoes. The respect for the classrooms and materials is tangible. The senses-cabinet is one of the most important cupboards in the whole classroom, especially for kindergarten. Children follow the logical order of the materials (with help of the teacher). Hereby they ad to previous knowledge every time, because the material always holds more difficult qualities to explore.
Otherwise the classrooms and way of working coincides with my general practising knowledge. I will however take elements home for my own practice. The teachers let the children work as free as possible, which is not as easy to do as one might think. They go trough special Montessori-training during their first years of practice to perfect their approach. It is all about letting them go, observing and planning the right intervention at the right time. During all this, having an approach that stimulates their independence and intrinsic will to develop is essential.
On the other hand, the materials: for example: working with the red, green, question-mark dice or the colour clock seems interesting.
The realisation, that children dont need playschool pre-made materials, help from a teacher or computers is surely reinforced.
It is good to hear that Jenaplan, Dalton and Montessori now also have meetings together to discuss their future, survival and how they could work together to improve education. There are already a lot of aspects in common. I hope in future we see a transfer from knowledge between all these schools.
De bewegingsruimte is vrij groot en voorzien van voldoende materiaal, naast de uitdagende en actieve bewegingslessen, wordt er ook dagelijks buiten gespeeld.
.
In de turnzaal worden steeds twee verschillende activiteiten voorzien, de kleuters worden in groepen verdeeld:
-één deel van de zaal is ingericht om de kleuters een bepaalde vaardigheid te laten oefenen, nl. klimmen en klauteren.
-in de andere helft van de zaal spelen ze een spel.
2. Observatieverslag
Vaardigheid: klimmen en klauteren.
De kleuters krijgen een aantal afspraken, een kleuter mag eens een voorbeeld geven en daarna gaan ze zelfstandig aan de slag. Juf Gerry bevestigt kinderen die het goed doen. Ze grijpt enkel in wanneer de veiligheid in het gedrang dreigt te komen, de kleuters de afspraken niet naleven of er een incident ontstaat tussen kinderen. Als kinderen de regels overtreden, wordt deze niet opgedreund. Het kind mag van juf Gerry op rustige toon gewoon heel even op de bank gaan zitten kijken en zelf uitvissen hoe het wel moet.
De kinderen zijn gewend aan deze werkvormen en de opstelling houdt in zich dat nergens lange wachtrijen ontstaan. Juf Gerry noemt het actief wachten wanneer ergens een kleine wachtrij spontaan ontstaat. De kleuters hebben genoeg materiaal om iets anders te gaan doen zonder te moeten wachten. Ze wachten alleen wanneer ze vol spanning zitten en heel gemotiveerd zijn om iets wat hen echt uitdaagt te oefenen. Dit wachten verschilt omdat de kinderen nog steeds betrokken zijn en ook kijken hoe de anderen het doen en hiervan leren.
Er is voldoende differentiatie aangebracht zodat er bij het klimmen voor iedereen uitdagende, maar haalbare, oefeningen zijn. Alle kleuters zijn de hele tijd actief aan het bewegen, nu eens lachend, dan weer met het puntje van hun tong uit hun mond in uiterste concentratie. Op het einde zijn alle kinderen moe en vol zweet maar duidelijk tevreden. Er wordt echt tegemoet gekomen aan hun bewegingsdrang.
Voor de leerkracht valt een heleboel te observeren:
-op handen en knieën? op handen en voeten?
-rechtop klimmen, al dan niet met behulp van het touw?
-armen al dan niet spreiden voor evenwicht?
-mate van bijbewegingen maken
-klimmen de kleuters onder, door, over de hindernissen?
-durven ze springen, hoe doen ze dat? afzetten al dan niet met beide voeten? armbewegingen? wat is voor sommigen te hoog, te laag?
-wie heeft het nog moeilijk, waarmee?
-voor wie is het meest uitdagende misschien al haalbaar?
-creatieve vondsten van de kleuters
Spel: balspel.
De kinderen worden in dit deel van de zaal nog eens in twee groepen verdeeld.
Aan beide uiteinden van het speelveld staan houten blokjes rechtop.
In het midden van het veld hangt een touw schuin gespannen.
Elke kleuter krijgt een mousse bal en probeert een blokje om te gooien door onder het touw door te rollen.
Tegelijk moeten de kinderen hun eigen blokjes beschermen door ballen tegen te houden en de blokjes terug rechtop zetten wanneer ze omgestoten zijn.
De leerkracht kan opnieuw heel wat zien: of de kleuters al dan niet
-aanvallen en/of beschermen
-achteraan in het veld blijven of naar voor komen
-goed mikken van aan dichtbij het touw of van verder
-onder het lage deel van het touw doorrollen of daar waar het hoger is
-enkel naar een blok mikken of rekening houden met de andere kleuters
Ook op vlak van rol en stoptechniek:
-rekening houden met anderen
-tussen de benen met beide handen
-met één hand of beide zijwaarts
-rollen van op de grond, gooien, botsen
-zich op de bal laten vallen, met de handen stoppen, ev. met de voeten
-anticiperen op de bal, de bewegingsbaan inschatten en verplaatsen
3. Reflectie
Het valt me op hoe actief de kinderen de hele tijd blijven. De kleuters worden vanuit het materiaal en de opstelling bij het klimmen intrinsiek gemotiveerd. De opzet, het doel van het spel is uitdagend en betekenisvol voor de kinderen. Het materiaal en de opstelling voorziet telkens voldoende differentiatie zodat de kleuters zichzelf op hun niveau kunnen uitdagen (~zone van naaste ontwikkeling).
Tegelijk zitten in dergelijke opstellingen veel mooie observatiekansen voor de leerkracht. Op welk niveau gaan de kinderen spontaan werken, hoe doen ze dat, wat doen ze juist, wat kunnen ze (net) aan en wat hebben ze nodig om in de toekomst verder te ontwikkelen?
De kinderen nemen hun ontwikkeling voor een groot deel in eigen handen, werken heel zelfstandig en laten door hun bewegingsgedrag duidelijk weten wat ze van je nodig hebben. Als je maar kijkt.
De Schatkist handleiding hanteren en daarbij horende tussendoelen.
Ik plan zeker en werk nog aan
Uitbreiden van de tuinwinkel en verdiepen van het rollenspel.
Een terugblikgesprek in kleine groep met niveaugroepen (de activiteit naargelang differentiëren).
Het geven van een bewegingsles in de lijn van de geobserveerde lessen.
Ik heb tijdens deze twee dagen meer dan ooit ervaren wat het is om kinderen echt vrij te laten (binnen duidelijke regels en afspraken) en hoe belangrijk dat wel is. Het is verbazend om te zien hoeveel meer zij daarvan leren, ze nemen echt hun eigen ontwikkeling in handen.
De leerkracht is daarbij de gids, degene die het mogelijk maakt, de rijke omgeving inricht op basis van hun wensen en noden en hen hierin rondleidt. Wat zij daarmee doen hebben ze zelf in handen.
Stimuleren, bevestigen, uitdagen, helpen, geduld en respect tonen, luistervaardig zijn en tegelijk speels en creatief Enkele belangrijke elementen in de aanpak van mijn mentor. Deze manier van werken creëert niet alleen een heel positieve en veilige omgeving voor de kinderen om te ontwikkelen, maar staat tegelijk ook model voor de kleuters om hetzelfde gedrag te ontwikkelen. Wat ook het geval is!
Juf Gerry geeft me heel veel feedback. Ze laat me initiatief nemen, fouten maken, hiervan leren, om de hele stage op een ontspannen manier te doorlopen. Ik geniet opnieuw van het voor de klas staan en heb vertrouwen in mijn kunnen. Na vorig jaar had ik hier wel wat moeite mee. Ik voel dat ik nu echt de juf word die er in mij verborgen zat, die ik wilde zijn, die me ligt; die rustig en enthousiast tegelijk is en zonder zich kwaad te maken toch gezag heeft. Ik kan me geen mooier voorbeeld dan juf Gerry wensen. Onze leerkrachtstijlen vullen elkaar aan en onze visies liggen in dezelfde lijn, het voelt echt als een samenwerking. Ik ben er zeker van ongelofelijk veel te kunnen leren uit haar ervaring en ben, om eerlijk te zijn, nog door niet veel mensen zó geïnspireerd geweest.
Enkel op dinsdag 1 en woensdag 2 april 2008 (wegens ziekte):
Thema Lente: deelthema groeien en bloeien.
Juf Gerry startte vorige week het thema al op, ik stuurde mijn voorbereidingen door zodat zij deze eventueel kon bijvoegen in haar agenda.
De lentetafel werd opgestart, de materialen uitgebreid waargenomen. De kinderen zaaiden tuinkers in versierde eierdozen en vouwden bloemen uit papier.
Voor mij was het deze keer extra belangrijk de beginsituatie voor dit thema goed te toetsen. Wat werd er al gegeven? Wat boeide de kinderen?
Ik paste mijn rooster en voorbereidingen aan om hier expliciet aandacht aan te besteden. Ook kreeg ik de documenten van de overdracht tussen juf Paula en juf Gerry. Zo wist ik al wat er gedaan was en waar de interesses in eerste instantie lagen.
2. Beschrijving van de ervaring (inhoud en proces)
Bij de inloop zocht ik enkele kleuters op die me wilden vertellen wat er allemaal gebeurd was. De materiaal op de lentetafel boeide enorm, de lente leeft nu echt in de klas. Vorige week was het ook echt nog winterweer, de lentewandeling is toen niet doorgegaan. Juf Gerry was blijven stilstaan bij de winter die ervoor zorgde dat de lente op zich liet wachten. De kleuters hadden het ankerverhaal nog niet gehoord, dus zou ik (na overleg met juf Gerry) i.p.v. de terugblik, in de grote kring het verhaal voor de eerste maal brengen (onvoorbereid).
Tijdens de tuinenwandeling had juf Gerry een gesprek met de ondersteunende leerkracht. Alle leerlingen van de klas werden besproken. Vooraleer op wandel te gaan, heb ik de kleuters eerst enkele minuten buiten te laten spelen op de speelplaats. Sommige kleuters konden het echt gebruiken na het lange verhaal. Hierna ging een vervangende juf mee op de wandeling. Het werd een leuke tocht, het weer zat mee en de kinderen waren enthousiast.
Aan de lentetafel wilde ik zeker nog aandacht besteden, de kleuters waren er immers heel erg door geboeid. Ik had ook nog een heleboel materiaal om toe te voegen en wilde de methode van Schatkist zeker uitproberen. Ook probeer ik ervoor te zorgen dat er een rode draad doorheen mijn activiteiten loopt en wilde ik dit geheel van activiteiten zeker niet laten verloren gaan. De lentetafel werd als het ware de aanzet om de tuinwinkel te gaan bouwen.
De tuinwinkel werd op dinsdag en woensdag een prachtig geheel van activiteiten, waarbij overleg en samenwerking tussen te kinderen centraal stond. Het gemeenschappelijke doel was een mooie functionele hoek maken waarna rollenspel en hoekoverschrijdend spel zouden kunnen ontstaan tussen de lentetafel, de tuinwinkel en de huishoek. Voor Teaching Young Children maakten we een kleine taak over rollenspel, als voorbereiding op de komende lessen. Ik putte uit mijn ervaringen van deze week en voeg dit document dan ook toe in bijlage.
De terugblik op het verhaal hebben we dan op woensdag laten doorgaan. Ik deed dit in grote kring met de prenten en liet de kleuters het verhaal reconstrueren. Bij het reflecteren over deze activiteit, merkte ik dat dit eerder geschikt was voor een kleine kring. De kleuters gaven hier, op hun manier, zelf al blijk van. Ze waren onrustiger dan anders, ongetwijfeld omdat de kansen tot individuele actie veel kleiner zijn dan anders, bij een dergelijke activiteit in grote kring.
3. Eigen functioneren hierbij (beleving)
Inloop en grote kring: vertellen verhaal.
Ondanks dat ik het verhaal niet voorbereid had is deze activiteit goed verlopen. Ik merkte wel dat het een heel lang verhaal was, de kleuters erbij houden d.m.v. bewegingskansen en interactie was dan ook essentieel. Juf Gerry gaf me uitgebreid feedback. Ik wist zelf al dat verhalen vertellen me lag, maar juf Gerry onderstreepte dit nog eens. Ze herkende veel van haar didactiek en merkte op dat ik me dit eigen probeer te maken, dit in mijn aanpak integreer. Op het laatst werden de kleuters een beetje onrustig. Ik heb toen ingegrepen door recht te staan en (binnen de context van het verhaal) door het raam naar buiten te kijken en zo kreeg ik de aandacht meteen terug. De kleuters gingen er helemaal in mee. Het is fijn om aan te voelen dat ik de aandacht automatisch krijg door expressief en speels te handelen, niet door geërgerd of boos te worden.
Tuinenwandeling
Kleuren, geuren, details; de kleuters zijn heel opmerkzaam en duidelijk geoefend in het gericht waarnemen. Ook is het opmerkelijk in hoeverre juf Gerry met dit klasklimaat zorgt dat de kinderen intrinsiek gemotiveerd zijn om te leren. Kinderen zijn van nature geïnteresseerd om hun ervaringswereld te vergroten, maar een rijk en vooral betekenisvol aanbod zorgt ervoor dat ze echt betrokken aan de slag gaan, om, zoals ze zelf zeggen, slim te worden.
Lentetafel
Het liep goed en ik merkte dat het wel een verrijking kan zijn om je bij voorbereidingen extra te gaan inspireren of gedeeltelijk te gaan baseren op dergelijke handleidingen als die van de Schatkist methode. Ik was hier aanvankelijk niet ze enthousiast over. Persoonlijk ben ik bang dat deze werkinstrumenten kunnen leiden tot luiheid, telkens hetzelfde geven, niet meer zelf op onderzoek gaan. Maar ik had het mis. Met juf Gerry besprak ik hoe zij hiermee werkt. Deze documenten worden echt als leidraad gebruikt, bij sommige themas, maar mits aanvulling. Eigen creatieve ideetjes, poppenspel, liedjes. Soms kan je het zoveel rijker maken met andere elementen, dat het heel waardevol is als je al een solide basis hebt. Ze werkt natuurlijk ook zelf volledige themas uit. En we zijn het erover eens dat je als leerkracht steeds lui kan worden, maar dat het ieders individuele plicht is om je hiervoor te behoeden. Door het werken met een methode krijg je ook eens een ander idee, een andere invalshoek aangeboden. Tegelijk ben je er zeker van dat je bepaalde doelen nastreeft en kan ook deze diversiteit op jaarbasis nagegaan worden.
Tuinwinkel
Het was fantastisch om de kleuters te zien samenwerken en overleggen, ondertussen afspraken makend en rollen verdelend. Ze kwamen zelf met ideeën, namen initiatief, verzamelden het nodige en gingen allemaal erg betrokken aan de slag. In het toegevoegde document roleplay komt ook de rode draad tussen de activiteiten naar voor, maar heb ik ook beschreven wat de kleuters nog allemaal plannen voor de volgende dagen.
Terugblikken op het verhaal.
Het komt eraan aan de non-verbale signalen van de kleuters goed te interpreteren en daar dan je (handelingsgerichte) conclusies aan te koppelen. Tijdens het terugblikken heb ik onmiddellijk de bewegingskansen van de vorige dag herhaald en de kleuters zoveel mogelijk aan het woord gelaten. Maar ik merkte dat een andere werkvorm, nl. de kleine kring, voor terugblikken nuttiger zou zijn. Juf Gerry suggereerde dat het ook interessant zou zijn om dit eerst eens met groep1 en dan eens met groep2 te doen. Op die manier zal ik ook het differentiëren in deze activiteit meer kunnen toepassen, mij specifieker richten op de algemene verhaallijn of op details. Ik zal dit met het verhaal van het volgende thema Lamke zeker eens proberen.
plants start growing and everything is blossoming around us
Giving the toddlers a lot of impressions (which we did by telling a story Toon Telleghen Lente, going for a walk in the street and looking at the gardens, taking a closer look at trees, blossom, flowers, flower bulbs, seeds, ) is essential before going to work.
Together with my mentor the children:
-decorated the spring table and researched the materials
-are sowing and growing chives
-are making paper flowers with folding techniques
Spring seasonal table
the wonder of new life in the classroom
mainly decorated and collected by the children
With the access materials the children made a garden store in the hallway.
This way interaction can develop, and thereby roleplay; between the house-corner, the spring seasonal table and the store.
Garden store
The children:
-thought about and decorated the store
-looked for materials in the school, at home
-selected and made groups of buttons as currency
-started roleplaying in the store
-made price tags
-counted money
-
and so they are developing all the time: integrating a wide variety of knowledge, practising a lot of skills, developing socially and emotionally
As a teacher
Stimulating a rich environment in which keywords for you, as a guide, are:
-motivate
-stimulate
-enable
-model behaviour
To me these are the most important in guiding roleplay.
A rich environment however doesnt have to be rich in the sense that you provide them with a high-tech playskool cash register. For example: some boxes, paper and creativity enrich the children a lot more
They designed and created their own cash register to put in the store.
(The boy in the picture also designed a logo for the store to put on the planbord.)
And they are planning to:
-make more paper flowers to sell in the store
-work together with others on projects
-bring materials from home
-buy presents for their friends, parents in the store
-
And along the way they are again:
-learning about behaviour when going to the store
-developing social skills
-handling money, estimating, making groups
-measuring
-creating
-practising
-
Another important aspect afterwards is to discuss and/or show the roleplay in the circle with all the children. I think using the axes is a good method to do this and it already gives toddlers insight in their own and other peoples actions, behaviour and feelings.
We mogen onze ideale school uitdenken en krijgen alle materiaal om een grootschalige maquette te maken. Aan de hand daarvan volgt een presentatie, we beargumenteren onze keuzes en bekijken ook de ideale school van de andere groep (zie ook joke_in_nijmegen).
The visit to the School on Wheels was certainly worth it. This organisation provides schools for circus- and fairground-children. We met the headmaster and some very passionate teachers. Getting to know and love the children, their families, surroundings and lifestyle is only the first step they took to bring education to a specific target public. ICT is one of the means to educate and follow their students. Most of the time however they travel across the country in vans and busses. Bringing the schools to the heart of the circus or fairground.
The teachers have to be involved, because they are put to the test, having to differentiate for a very diverse group. Children of all ages come to the school busses. These provide all the materials a normal class has and can be separated into different rooms. From computers with internet, printers and individual handbooks for each pupil or group; to paint and puppets, building blocks and dress-up-clothes, a lot of metres of electric cable, a vacuum cleaner, sink and bathroom.; the busses have it all. The extendable sides make for a large working area. Its really unbelievable what fits in here!
Its obvious these teachers are bit by the travellers bug themselves. It must be wonderful to be in different surroundings every week or sometimes every day. But that also means you have to be flexible. The teachers talk with such respect about the circus and fairground people. Both are very different worlds.
The circus travellers are incredibly hard workers. The teachers talk about the circus, they explain how it is one big family, working towards a common goal. The children often have similar experiences. Art and beauty have an important place in the circus and children participate in this life from a very early age. One teacher is living with them during the week. She travels across the country with her camper and enjoys this life very much. She really got to know the children and their way of life very well and she says her work is challenging her every day. Its a special world and you have to earn the families respect to really become part of it. You also have to be a versatile teacher: getting the electrics functioning, setting up and packing the busses every visit, adapt the classrooms to the needs of the group, etc.. Every day has its own surprises.
The fairground people are the second group the School of Wheels caters for. This life is similar to the circus life, yet the atmosphere is very different. They are merchants, competing each other for customers, because if the people go next door, you are not making money. With the children, the competitive spirit comes into the classroom, so it is very real in their life. They also dont know each other that well as the pupils from the circus. This makes for an interesting, very different surrounding for teaching. Each child bring a variety of experiences to the table.
The School on Wheels has been educating children across the land for 50 years now. You can tell just by looking at some pictures of the very first school busses. They look like romantic gypsy carts, it must have been wonderful Now the equipment has been completely modernised off course. Just recently some new busses were added. Interesting for me, some of the older models have been sold to Belgium. We have a similar organisation! Im sure I will look into that in the future. I can but have a lot of respect for these people their work and feel attracted to the lifestyle and diversity. So in conclusion, I am very happy to have experienced this.
Op 11 maart liep ik stage bij juf Paula, die normaal op maandag en vrijdag de klas heeft. Ook zij gaf mij feedback over mijn activiteiten, maar vond dat niet altijd gemakkelijk. Ze vertelde me dat het, na enkele jaren uit het onderwijs te zijn geweest, niet altijd gemakkelijk is en ze weer elke dag bijleert. We hadden een interessant gesprek over hoe alles loopt in de klas en blijkbaar is ook zij zich ook echt aan het oefenen in de manier waarop juf Gerry met de kinderen omgaat en activiteiten opstelt. Ik merkte dat de kleuters inderdaad iets drukker waren, ze zegt zelf dat ze het daar soms nog moeilijk mee heeft. Het is fijn om te horen dat de leerkrachten hier echt actief van elkaar leren en dat zelfkennis en openheid hierbij belangrijk zijn en elkaar helpen essentieel.
Het was leuk om de flessendrum activiteit onder haar begeleiding op te starten. Je merkt dat ze heel muzikaal is, bijna alles wordt een lied en gebeurt heel speels. Zij ging dan ook op vrijdag verder met de flessendrum door het toevoegen van twee flessen en het stimuleren van het noteren en componeren. Juf Gerry en juf Paula (h)erkennen elkaars talenten en daarom hebben ze ervoor gekozen de nadruk bij juf Paula iets meer op godsdienst en muziek te leggen; bij juf Gerry ligt die meer op taal en wiskunde, zij geeft ook de bewegingslessen op dinsdag.
Elke daarop volgende stagedag heb ik met juf Gerry uitgebreid nagepraat. De gesprekken waren telkens heel waardevol. We hadden het over de activiteiten, de interactie met de kleuters, hun initiatieven, onze observaties, maar ook over verschillende onderwijssystemen, juf Gerrys ervaringen doorheen de jaren, diverse methodes. Ik voel me nog steeds in mijn nopjes op deze school, heb een heel goed contact met mijn mentor en ik hou echt van deze aanpak met kinderen.
De lessen die ik uit de voorgaande praktijkervaringen getrokken heb, worden enkel nog versterkt. Zo heb ik bvb. nog met mijn mentor gepraat over het sociaal-emotionele klimaat in de klas en het gebruik van de axenroos, waar ik het in mijn vorige verslag ook over had. Ik bekeek artikels die ze zelf schreef en die gepubliceerd zijn, kreeg tips en maakte kopies. Ik voel me groeien in een houding die het toelaat dat de kinderen het helemaal (of toch zoveel mogelijk) zelf doen. Maar er is nog een lange (eindeloze) weg te gaan, want zoals ik al opmerkte, een goede leerkracht blijft levenslang leren. Ik ben heel erg blij dat ik op deze stageplaats terechtgekomen ben, waar het leerpotentieel zo hoog is. Ik hoop maar dat ik nog tijd genoeg heb om alles wat me aanspreekt hier echt te kunnen bestuderen.
Op dinsdag 11 en woensdag 12 maart 2008 en op dinsdag 18 en woensdag 19 maart 2008: Thema 'Water' n.a.v. grote inzamelactie...
We hebben besloten het thema water nog twee weken te laten doorlopen. De sponsortocht gaat door op 19 maart en is de ideale afsluiter van het thema.
° Bij de inloop bied ik prenten aan van waterdieren voor de steekparels, de kinderen gaan hier meteen mee aan de slag. Ze kiezen naargelang hun niveau, maar het valt op dat ze zichzelf ook echt willen uitdagen. De octopus, die toch het moeilijkste is, is altijd in gebruik. De meeste kinderen uit groep 2 slagen erin om, mits concentratie, de inktvis helemaal goed te maken. Kinderen uit groep1 proberen het ook, maar gaan vaak bij elkaar te rade voor hulp of lossen moeilijkheden op door een eigen creatie te maken. Ook de krab is iets moeilijker, maar heel populair. Met een legkaartje is het duidelijker voor de kleuters om te zien wat de volgende stap is. Kleuters helpen elkaar hier ook mee.
° Met een groepje kleuters zal ik een flessendrum maken voor in de klas. Ik geef hiervoor een klassikale aanzet om alle kleuters actief te betrekken bij deze activiteit. Ze allemaal motiveren om aan de slag te gaan met de flessendrum is voor mij essentieel, ik laat ze dus eerst experimenteren met watergeluiden. Ik sluit aan bij het regenlied door ze de regen nog eens met stokjes te laten tikken en vervolgens doen we een parapluspel. De kleuters kunnen spetteren, schudden, tikken, spelen met de regenbuis, zo lang de paraplu open is. Gaat die dicht, dan stopt de regen. Dit was een speels en tof moment, ook al was het iets drukker. De kleuters leefden zich uit, maar hielden zich weldegelijk aan de afspraken. Achteraf was eenieder gemotiveerd om te ontdekken wat je met de flessen nog allemaal kon doen.
° Flessendrum maken:
- Aanzet: experimenteren met geluiden en begrippen:
De kleuters herhalen met mij de begrippen vol, halfvol, leeg, een bodem, bijna vol, bijna leeg. Deze begrippen heeft juf Gerry al eens aangebracht. Ze experimenteren actief met het vullen en bespelen van de flessen. Ik laat ze de flessen ook rangschikken en echt luisteren naar de verschillende klanken van de flessen. Vervolgens starten ze met het maken van de werktekening, niet altijd makkelijk. Kinderen van groep 1 denken vooral na over hoe ze juist kunnen weergeven wat in hun hoofd zit. Het verwoorden speelt ook steeds een grote rol. De kinderen van groep 2 zijn hierin duidelijk meer geoefend; het resultaat van Robine is verbazingwekkend, ze tekent de constructie van de flessendrum precies zoals ik het zou doen én kan het nog uitleggen ook! Bij het werkvertelgesprek laat ik haar als laatste aan het woord, nu weet iedereen wat ons einddoel is en wat we ermee zullen kunnen doen. Heel waardevolle werkvorm
- Constructie:
Dit stuk heb ik door het langere experimenteren met de flessen, de geluiden en de begrippen deels laten wegvallen. Het ging dan vooral over het knopen van de touwen, waar juf Gerry en ikzelf op voorhand twijfels bij hadden. De kleuters speelden wel een rol bij het rangschikken van de flessen, het kleuren van het water en de grote constructie, wat wij op dat moment veel waardevoller vonden. De eerste week breng ik tijdens mijn activiteit de drie eerste flessen aan (bodem-halfvol-vol). Juf Paula gaat op vrijdag verder en vult aan met de twee laatste klanken.
De kleuters begonnen meteen te spelen. We bespraken nog eens speelwijze, aantal kleuters voor deze activiteit en luisterden naar de eerste improvisaties. Tijdens deze eerste week had ik op woensdag nog slechts de tijd om twee kinderen te volgen bij het noteren van hun lied voor de flessendrum. Toen ik de week erna op dinsdag terugkeerde werd ik blij verrast, er waren een heleboel liedjes gecomponeerd. De kleuters hadden ook al voorstellingen gegeven voor elkaar en daar gingen we de tweede week natuurlijk mee verder. De twee flessenklanken die net op vrijdag toegevoegd waren, vormden opnieuw een stimulans om grotere, langere, uitgebreidere melodieën te scheppen. Het verschil tussen de kleuters op vlak van notatie is groot. Sommige kleuters tekenen volledige flessen, anderen zetten gekleurde kruisjes of streepjes. Sommigen verdelen zelfs hun lied in maten om het vlotter te kunnen spelen. De ene zet de maatstrepen waar de opeenvolging van kleuren dat makkelijk maakt, de andere telt effectief telkens evenveel kruisjes en zet dan een streep.
Het is niet enkel een activiteit die heel waardevol was voor de kleuters qua ontwikkelingskansen, maar zeker ook voor de leerkracht om verder uit te diepen (bvb. naar muzieknotatie toe, klankstuk maken, ). Tegelijk was het ook zeer leerrijk om de kinderen te observeren en zo meer te weten te komen over hun ontwikkeling op vlak van betrokkenheid, competenties; hun karakters, beginsituatie en voorkeuren voor muziek, Zeker in de kring, wanneer de kleuters hun stuk spelen en vervolgens bevraagd worden door de andere kleuters merk je hoe zinvol deze manier van werken is en hoeveel ze leren van elkaar.
° Ik herneem de activiteit van het woordweb rond de letter w met kinderen uit groep2. Het valt op dat ze nu sneller met woorden komen, deze veel vlotter schrijven en tekenen en er ook meer creatieve vondsten gedaan worden. Deze activiteit was dus echt te moeilijk voor de kinderen uit groep1. Het woordweb wordt nu zinvol uitgebreid. De kleuters beleven ook veel plezier aan het schrijven van woorden, letters. Met behulp van de letterkaart en mits begeleiding komen ze tot waardevolle succeservaringen rond lezen en schrijven. De lettermuur is nu ook de start van zelfstandige activiteiten met woordkaarten en prenten en het woordweb kan het onderwerp van gesprek vormen in de kring of tussen kleuters onderling.
° De aanzet van de zelfstandige activiteit voor het maken van de flessenpost kon beter. Een volgende keer zou ik zeker Mario (hoofdpersonage van het ankerverhaal) erbij betrekken. Het concreter maken en rechtstreeks naar hem schrijven zou het voor de kleuters betekenisvoller maken. Een boodschap maken of een brief schrijven als je niet weet waar die terecht komt is voor de kleuters nog moeilijk. Sommige kinderen van groep 2 zijn echter heel gemotiveerd en hebben het doel van de activiteit ook echt voor ogen, ze bedenken waar hun flesje zal terechtkomen als ze het in zee gooien en denken ook echt na over wat ze willen meegeven als boodschap.
° Het herhalen van het regenlied is spontaan aan bod gekomen doorheen deze twee weken. Meestal was dit op tussenmomenten wanneer de kleuters zelf begonnen zingen of tikken met de stokjes. De kleuters zingen en spelen graag met het lied, ze hebben het gedurende deze weken echt beleefd.
Ook ik ervaar duidelijk het verschil wanneer kinderen zich het lied eigen maken (niet enkel de ritmes en hoe het te zingen, maar ook de inhoud) en er zelf mee verder gaan. Zo gingen ze het lied ook zelf gaan reproduceren op de flessendrum, het is echt al in elke hoek wel eens opgedoken, een echt plezier. Het ritme wordt nu duidelijk met meer gevoel gespeeld, getikt en gezongen dan tijdens de eerste week.
° Het vertellen van het verhaal Strand van Jip en Janneke was de aanzet voor het maken van een kijk-en speeldoos van de zee. De kleuters genieten intens van korte, speelse vertelmomenten met beweging en veel expressie. Ze waren geïntrigeerd door de aanzet en iedereen wilde wel helpen om een onderwaterwereld in onze klas te scheppen. Een geslaagde start dus We gingen aan de slag met een lege doos, een leeg blad papier, wat potloden en onze verbeelding. De kleuters maakten, zoals steeds, eerst een werktekening. Hier verschenen in de doos dieren aan touwtjes en dieren op stokjes. De kleuters zijn vertrouwd met het werken met klein en groot kosteloos materiaal. Dit vormde dus niet echt een moeilijkheid. Rond het lijmen met zandwerden duidelijke afspraken gemaakt, maar ik voelde al dat hier kansen rond sociale ontwikkeling lagen. Iedereen wilde als eerste lijmen, dus heb ik de kleuters daarop aangesproken en hebben we samen de rolverdeling en het doorschuifsysteem afgesproken. Alle kleuters werden zo tevreden gesteld, ze kwamen immers zelf met de oplossing en nadien werkten ze ook echt samen. Ze helpen wanneer een ander handen tekort komt of een probleem heeft en het is nog zo mooi als de kleuters dan ook elkaars werk gaan bevestigen. Dit was een uitgelezen kans om nog eens te observeren.
° Capoeira les en sponsorwandeltocht ten voordele van Brazilië, voor de hele school.
Voor de Capoeirales op dinsdag kwam een leerkracht van buitenaf. Het was prachtig om de kleuters nog eens in een totaal andere context aan het werk te zien. De sponsorloop was dan weer een mooi moment om individuele contacten te leggen. Zo heb ik na de tocht echt het gevoel dat ik bvb. Stijn beter leren kennen heb.
° Terugblik met Fritz op de waterweken.
De kleuters associëren Fritz nogal met de activiteit rond het woordweb. Hij was daarbij immers de humoristische noot en zijn liedje sprak de kleuters blijkbaar aan. Het was dan ook de eerste activiteit die bij het terugblikken aan bod kwam. De kleuters zongen nog eens het liedje en begonnen allemaal woorden met de w op te noemen. Wat op zich niet slecht was, ze waren tenslotte over het onderwerp bezig. Het was daarna wel moeilijk om ze terug bij de eigenlijke bedoeling van mijn gesprek te krijgen, terugblikken over de hele periode. Enkele kinderen bleven onderling woorden met de w opnoemen, terwijl ik het met anderen al over de regenbuis en de flessendrum had. Het enthousiasme in de groep was al groot na de sponsortocht en de slotactiviteit, dat ik het moeilijk vond om het gesprek te structureren. Ik wilde elk kind wel eens aan bod laten komen, maar dat is niet gelukt. Juf Gerry en ik hebben dit moment ook besproken en ik weet zeker wat ik een volgende keer anders zou doen. Meer leiden aan de hand van concreet materiaal van de voorbije activiteiten en de beurt explicieter aan één kind geven en dit ev. visueel (bvb. met een denkbeeldige microfoon) verduidelijken.
Children's rights class After learning about the different levels of identity-formation, we were asked to prioritise the aspects that are most important for our identity formation now.
n°1 for me is the TET-course now. As a teacher I am a part of a supranational group brought together in a local Erasmus community. Being a teacher is in this moment the most important and how can my experiences here not be very defining for my identity-formation? Im learning so much from my mentor in practice that I feel a change in my approach towards children. I am still forming this identity and belief firmly that a teacher should never stop to do so.
Which bring me immediately to n°2. Being in such a diverse international group makes you aware of your national identity and its cultural values. Realising the differences between lifestyles, really makes you think about the how and why of your own.
n°3 is reserved for friends. Making new friends across borders in this short period of time takes priority to contacting friends back home.
Family unfortunately takes last place for now In younger years: family is the most defining, now: learning to be away from them and being independent is an important step for developing my identity further. However I am realising at the same time how similar I am to them sometimes and what I am taking with me from their teachings, developing as an adult. This may not be n°1 in the identification-priorities-shortlist right now, but still laid the foundations for who I have become, am becoming, as a peron.
Learning about identity and how it is formed in a constant process of growing and interacting with others and in groups got me thinking. About staying yourself while learning from others and how they live life differently. Doing so, you will grow as a person and it all has to do with identity. What fits you, you will choose to make your own, What doesnt fit will be dismissed. Which makes me wonder, are you ever really yourself. Yes of course, but maybe just your own unique mix of bits and pieces
De hele sfeer is hier anders, de mentor past het dagschema aan naargelang de noden van die dag, de klas, zichzelf, Zo wordt er samen gegeten en gedronken in de klas wanneer dat past (geen belsignaal) en is dat net hetzelfde voor het buitenspelen en terug binnenkomen (even in de handen klappen). Ik hou van deze ongedwongen manier van werken. Alles verloopt op een speelse en natuurlijke manier, dit draagt bij aan het positieve klimaat. Niets moet, alles mag is overdreven; maar alles wat zinvol en betekenisvol is voor de ontwikkeling van dat kind, mag!
Je hebt meer echt contact met kleuters en je weet pas wat er echt in hun omgaat in een klimaat van openheid, eerlijkheid en respect voor éénieders eigenheid. De kinderen zijn niet bang om te spreken, vragen te stellen, op te komen voor zichzelf. De mate van zelfstandigheid, verantwoordelijkheid, inzicht in gevoelens en gedrag bij zulke jonge kinderen is voor mij echt een openbaring.
Ik vond het heerlijk om in een dergelijke atmosfeer te kunnen functioneren en merk nu al de invloed op mijn eigen houding. Ik ben veel rustiger en zelfzekerder. Mijn mentor draagt hier ook aan bij, de eerste vraag bij het reflecteren is steevast Wat vond je zelf goed?. Wat eerst niet zo makkelijk te beantwoorden is, als je het gewoon bent om ervan uit te gaan dat wat niet goed is belangrijk is en moet verbeterd worden.
De kleuters gingen ook helemaal op in het aanbod, ze gingen er zelf mee verder, waren gemotiveerd, geïnteresseerd en creatief, (het zingen en toneel spelen op de speelplaats). Dit zijn de momenten waarop ik mij ongelofelijk goed voel. Je werk wordt geapprecieerd, de kinderen gaan er in op, genieten volop en ikzelf bijgevolg ook. Op zon momenten weet je weer waarom je leerkracht wil worden, voel je dat je impact hebt op de ontwikkeling van deze jonge kinderen. Ik heb met mijn mentor al hele mooie, zinvolle gesprekken gehad. Zij laat me dagelijks inzien dat het aan jou als leerkracht is om het waar te maken, dat je een eigen aanpak moet vinden, je een houding moet aannemen die je ligt, past bij je persoonlijkheid en dat je binnen die houding kinderen de hele tijd kan uitdagen, verrijken, Het lijkt bijna te mooi om waar te zijn, maar hier observeer ik het bij alles wat de mentor doet.
°Bij de inloop leerde ik meteen enkele ouders beter kennen, deze zijn heel geïnteresseerd en erg betrokken bij het schoolleven. Bij de kleine kring heb ik het rijmspel begeleid, de kleuters zijn vertrouwd met het spelmateriaal en kennen de regels goed. Ze stellen zelf teams samen en leggen er de nadruk op dat het niet belangrijk is wie er op het einde wint, zolang iedereen zijn best doet.
°De eerste activiteit die ik aanbood tijdens de grote kring was het aanleren van een regenlied. De kleuters kregen ritmestokjes en deden enthousiast mee. Het mooie was dat de kleuters het lied tijdens het buiten spelen spontaan begonnen zingen. Er werden takjes gezocht op de speelplaats en ze gingen opnieuw aan het tikken.
°Het maken van eenregenbuis was een fantastische activiteit. De kleuters waren heel erg betrokken aan het werk om de schroeven en spijkers in de grote buis te krijgen. Het verhaal van de tovenaar die een regenbuis maakt uit een holle tak en zaden was wel motiverend geweest, maar te abstract. Het tweede verhaal van de twee kinderen die een regendans uitvoeren in de tuin en zo een hele hoop regenwormen vinden, was veel beter als motivatie. Dit staat natuurlijk veel dichter bij hun belevingswereld. De kinderen waren nu in de ban van het verhaal. Ze kwamen er zelf achter dat het stampen op de grond net als regen was en dat de regenwormen daarom kwamen piepen. Op de speelplaats gingen ze hier opnieuw mee verder. Na een tijdje werden juf Gerry en ik aangeklampt om naar een toneeltje te gaan kijken. De kinderen hadden het volledig zelf in elkaar gestoken, een kind sloeg het ritme, de tovenaar danste rond en enkele kleuters lagen te kronkelen op de grond. Dit waren de wormen die door de regen, of het stampen op de grond, langzaam omhoog kwamen.
°Ondertussen gingen de kinderen zelfstandig aan de slag met de steekparels. Er verschenen inktvissen en krabben, ook al zijn dit de moeilijkste prenten die erbij zitten, worden deze eerst gekozen, voor sommige kleuters is dit net iets te moeilijk, zij mogen dat creatief aanvullen wat niet lukt. Andere kleuters werken een hele tijd betrokken en krijgen, mits wat hulp van elkaar, de inktvis helemaal goed af. Dit werk wordt trots uitgestald, met beide naamkaartjes erbij. Zo kunnen de kinderen dit morgen bij de inloop eens aan hun ouders tonen.
°Naar goede gewoonte werd er op het einde van de dag teruggeblikt op wat er is gedaan, geleerd, gemaakt. De kinderen van de regenbuizen worden bestookt met vragen en geven uitleg met de werktekening erbij. Het blijft me verbazen hoe welbespraakt al deze kinderen zijn. Er zijn natuurlijk meer verlegen kinderen, maar ook zij formuleren probleemloos ideeën en vragen.
°De volgende dag startte ik samen met Fritz met een woordweb rond de letter w. Aangezien er twee kinderen uit groep1 meededen, ben ik met de activiteit niet helemaal rond geraakt. Zij hebben voornamelijk woorden opgenoemd en getekend. Volgende week herhaal ik deze activiteit nog eens met enkel kinderen uit groep 2, zodat meer kleuters de kans krijgen te schrijven. Nu was vooral Zorin aan het schrijven, maar ook de anderen uit groep2 zijn hier heel gemotiveerd voor. De bijkomende kaarten kunnen dan eveneens gebruikt worden in de lettermuur, als ZA.
°Na het schroeven en duwen en hameren van heel veel spijkers en schroeven, klonken onze buizen ook echt als regen. Nu moesten we ze nog versieren. Uiteindelijk heb ik met de mentor beslist om het met een sponstechniek te doen i.p.v. met ecoline. De kinderen hadden dit nog niet gedaan en het dippen (niet wrijven) was nog een echte uitdaging.
Mijn stageschool voor de komende maanden in Elst... een uitdagende en rijke leeromgeving waar zinvolle activiteiten een hoop betrokkenheid en initiatief van de kleuters uitlokken. (het planningsbord, de axenroos, educatief materiaal, het ligt allemaal nog maar aan de basis van de aanpak van mentor Gerry...)
°De overgang tussen thuis en school wordt voor de kinderen zo klein mogelijk gemaakt. Ouders komen tussen half negen en kwart voor negen rustig binnen en gaan aan de slag met hun kleuter. De kleuterjuf legt het materiaal vooraf zo aantrekkelijk mogelijk klaar, zodat de kinderen erdoor aangetrokken worden en meteen kunnen starten. (Bvb. het rijmwoorden-memoryspel al klaar leggen). Dit is voor de kleuters de uitgelezen kans om mama en papa trots een werkje te tonen, nog even te knuffelen of samen te spelen. De ouders leren zo ook de andere ouders makkelijker kennen, zien hoe het eraan toe gaat in de klas en hebben elke dag de kans om de juf te spreken. Wanneer de kleuterleidster een belletje laat rinkelen, druipen de ouders langzaam af en blijven de kinderen rustig spelen.
°De axenroos wordt vanaf groep 1 in alle kleutergroepen gebruikt. Het is een manier van werken die echt leeft bij de kleuters en ook door henzelf gehanteerd wordt. De kleuterleidster observeert voornamelijk en brengt de dieren van de axenroos ter sprake bij toepasselijke situaties. Dit draagt ongetwijfeld bij aan de hoge mate van welbevinden die duidelijk in de klas aanwezig is. De kleuters vertonen bovendien verbazend veel inzicht in eigen gevoelens en gedragingen, maar ook in die van de ander.
°Samenwerking stimuleren is duidelijk een belangrijk element in de groep, de mentor besteedt hier veel aandacht aan. Dit draagt opnieuw bij aan de goede sfeer in de klas: leren van elkaar is essentieel en elkaar helpen, vanzelfsprekend. Er wordt achteraf steeds gereflecteerd, met of zonder axenroos.
°De kleuters plannen zelfstandig het spelen en werken. Ze doen dit aan de hand van een planningsbord met naamkaarten. De kleuters krijgen veel vrijheid, echter binnen duidelijke regels. Het kleuterinitiatief staat steeds voorop, wie wil maakt zn werk van de vorige dag af. Een kind wil ook pas meedoen als het de activiteit als betekenisvol enzinvol ervaart, een goede aanzet is het begin. De intrinsieke motivatie als noodzakelijke voorwaarde; de kinderen zijn bijna de hele tijd erg betrokken aan het werk.
°De leidster laat altijd zoveel mogelijk uit de kleuters komen, ze vertrekt bij hun context en interesse. Ze stelt de juiste vragen om het denkproces bij hen te laten starten, de kleuters zoeken vervolgens zelf de oplossing, zo wordt er bvb. steeds een werktekening gemaakt vooraleer men met concreet materiaal aan de slag gaat. Er wordt ook heel consequent teruggeblikt, waarbij de kinderen mogen vertellen, elkaar vragen kunnen stellen, uitleg geven. Ze laat de kinderen de hele tijd dingen doen: tonen, onderzoeken, verwoorden, vooraf plannen maken (heel belangrijk), redeneren, navertellen,
°De organisatie is makkelijk te doorzien voor de kinderen, de opbouw is elke dag hetzelfde. Het spelen en werken wordt gevisualiseerd op het planningsbord. De klas is georganiseerd in hoeken en er is een schat aan educatief materiaal, kortom een rijke leeromgeving met veel ontwikkelingskansen.
°Juf Gerry is heel communicatief en open, ze vertelt me dat ze in een gewone school lesgeeft omdat ze dan geen etiket opgeplakt krijgt en het beste uit alle types kan integreren in haar klas. Ik besef nu al dat ik hier veel kan leren.
-alle leerkrachten mag je zomaar bij de voornaam noemen
-tetris spelen op het typisch Nederlandse toilet, minder aangenaam
-blik en dergelijke niet sorteren, enkel gft, zo zijn we dat niet geleerd!
-roken op restaurant mag nog, is voor de Belgen ondertussen echt raar
-kroegentocht organiseren (CIS) als er de volgende dag om 9u les is?
-brood wordt verpakt in plastic zakken (ook al is het vers)
-charcuterie idem dito
-kroket uit de muur en ander fastfood is, voor sommigen, bijna dagelijkse kost
-maar wie zoekt die vindt: aan tafel in een supertof restaurant De Uylenspieghel in Nijmegen (heel erg aan te raden!) komen ze je verleiden met een ongelofelijk humeur en desserts om van te watertanden
Specifiek België Australië
-Australiërs wassen enkel met zeepsop af en laten alles er dan rustig afglijden (soms met etensresten inbegrepen) ook een manier om zuinig om te springen met water natuurlijk.
-Tijdens je Erasmusverblijf ofwel: niet komen opdagen tijdens de les, ofwel een tongpiercing laten schieten (zodat je waarschijnlijk de komende weken niet behoorlijk kan communiceren), ofwel een levend konijn in je kamer op de peda houden, stro inbegrepen J
Haha, het was er toch aan te zien dat het gisteren kroegentocht geweest was. Gelukkig ben ik niet te zwaar doorgezakt. Les, les, les, het is weer even wennen. We werden een eerste maal kort het principe van inclusie uitgelegd en gaan hier een volgende keer mee verder. Tot onze spijt is Intervision gewoonweg PGO, maar uiteindelijk levert het wel resultaten op, dus we zullen maar dankbaar zijn dat we de werkwijze al kennen. Maar vooral de leerkracht Innovations kon me boeien, ook al was het ons laatste uur. Hij geeft geen les, maar laat ons debatteren en heeft daarvoor wel leuke aanzetten die leiden tot interessante discussies, een les om naar uit te kijken.
Vandaag hebben we de Montessorifabriek bezocht. (Even terzijde: openbaar vervoer in Nederland doet wel pijn aan de portemonnee, alles inbegrepen was dit een tripje van 30 euro) Dit bezoek was wel leuk om al het materiaal eens uitgestald te zien, we mochten er zelfs mee spelen. Maar om meer te weten te komen, zal een schoolbezoek ongetwijfeld duidelijkheid brengen. Het bleef een fabriek, waarvan de vertegenwoordigster haar product aanprees. Er was echter wel een klein Montessorimuseum waar we alleen mochten ronddwalen en een video over haar leven konden bekijken. Deze dame is zeker te bewonderen. De vrijheid en de zelfcorrectie staan in haar opvoedingsmethode voorop. Maar we waren er ons allen van bewust dat in de video ons wel een ideaalbeeld werd voorgeschoteld. Benieuwd dus naar mijn ervaring bij een schoolbezoek... (Ik hoop ook snel een paar fotos op de blog toe te voegen. Joke, help, ik ben niet zon computergenie J)
Op donderdag kregen we de eerste lessen De digitale portfolio vormt voor mij alvast één van de grootste uitdagingen. Ik ben niet echt een computerwonden en zal er dus ongetwijfeld veel tijd aan besteden.
Physical Education was niets nieuws onder de zon. De leerkracht legde aan ons de basics voor bewegingsopvoeding aan kleuters uit en we speelden een paar spelletjes, bvb. vosje kom uit je hol. In Nederland wordt er ook volop geëxperimenteerd, spellen gespeeld, gedanst en geslingerd met Kleuterwijs, Onze opdracht is een bewegingsles voor kleuters observeren, dit kan geen probleem zijn. Vrijdag, we kennen al een beetje onze weg op school.
Alle studenten stellen zichzelf ook even voor tijdens 'Intervision', een soort supervisie. Ik verwonder me over het feit dat er zoveel interessante mensen in de groep zitten, met elk hun levensloop, verschillende ervaringen, eigen meningen, diverse kennis, uiteenlopende doelen, . Jezelf voorstellen aan de hand van je eigen past present future doet je wel eens stilstaan bij wat dingen. Ik luisterde geboeid naar ieders verhaal en kan niet wachten om ze allemaal verder uit te vragen. Ik voel nu aan den lijve dat in elk land, elke maatschappij verschillende regels, waarden en verwachtingen gelden. Plots vraag ik me af of het wel vanzelfsprekend is dat we deze dingen zomaar aannemen. Ergens anders heeft men er soms een heel andere kijk op Ik ben echt al een beetje verliefd geworden op deze stad en op sommige aspecten van de Nederlandse way of life, vooral de vrolijkheid die ik tot nu toe heb ervaren, de openheid en het rechtuit zijn, is soms een verademing ten opzichte van de Belgische ingetogenheid. Wat niet wil zeggen dat ik ook sommige dingen uit mijn thuislandje begin te missen, maar gelukkig is daar niet teveel tijd voor
Het kan hier niet op Toch worden alle vrije dagen opgeslorpt door boodschappen doen, eten maken, afwassen, uitstappen met de CIS, kleren wassen, drogen, Het is niet niets om voor jezelf te zorgen... Ondertussen zal ik het wasmiddel toch al niet meer in het vakje voor de wasverzachter gieten en ken ik de weg naar de winkel op mijn duimpje. Een mens leert elke dag iets bij op Erasmus
