plants start growing and everything is blossoming around us
Giving the toddlers a lot of impressions (which we did by telling a story Toon Telleghen Lente, going for a walk in the street and looking at the gardens, taking a closer look at trees, blossom, flowers, flower bulbs, seeds, ) is essential before going to work.
Together with my mentor the children:
-decorated the spring table and researched the materials
-are sowing and growing chives
-are making paper flowers with folding techniques
Spring seasonal table
the wonder of new life in the classroom
mainly decorated and collected by the children
With the access materials the children made a garden store in the hallway.
This way interaction can develop, and thereby roleplay; between the house-corner, the spring seasonal table and the store.
Garden store
The children:
-thought about and decorated the store
-looked for materials in the school, at home
-selected and made groups of buttons as currency
-started roleplaying in the store
-made price tags
-counted money
-
and so they are developing all the time: integrating a wide variety of knowledge, practising a lot of skills, developing socially and emotionally
As a teacher
Stimulating a rich environment in which keywords for you, as a guide, are:
-motivate
-stimulate
-enable
-model behaviour
To me these are the most important in guiding roleplay.
A rich environment however doesnt have to be rich in the sense that you provide them with a high-tech playskool cash register. For example: some boxes, paper and creativity enrich the children a lot more
They designed and created their own cash register to put in the store.
(The boy in the picture also designed a logo for the store to put on the planbord.)
And they are planning to:
-make more paper flowers to sell in the store
-work together with others on projects
-bring materials from home
-buy presents for their friends, parents in the store
-
And along the way they are again:
-learning about behaviour when going to the store
-developing social skills
-handling money, estimating, making groups
-measuring
-creating
-practising
-
Another important aspect afterwards is to discuss and/or show the roleplay in the circle with all the children. I think using the axes is a good method to do this and it already gives toddlers insight in their own and other peoples actions, behaviour and feelings.
We mogen onze ideale school uitdenken en krijgen alle materiaal om een grootschalige maquette te maken. Aan de hand daarvan volgt een presentatie, we beargumenteren onze keuzes en bekijken ook de ideale school van de andere groep (zie ook joke_in_nijmegen).
The visit to the School on Wheels was certainly worth it. This organisation provides schools for circus- and fairground-children. We met the headmaster and some very passionate teachers. Getting to know and love the children, their families, surroundings and lifestyle is only the first step they took to bring education to a specific target public. ICT is one of the means to educate and follow their students. Most of the time however they travel across the country in vans and busses. Bringing the schools to the heart of the circus or fairground.
The teachers have to be involved, because they are put to the test, having to differentiate for a very diverse group. Children of all ages come to the school busses. These provide all the materials a normal class has and can be separated into different rooms. From computers with internet, printers and individual handbooks for each pupil or group; to paint and puppets, building blocks and dress-up-clothes, a lot of metres of electric cable, a vacuum cleaner, sink and bathroom.; the busses have it all. The extendable sides make for a large working area. Its really unbelievable what fits in here!
Its obvious these teachers are bit by the travellers bug themselves. It must be wonderful to be in different surroundings every week or sometimes every day. But that also means you have to be flexible. The teachers talk with such respect about the circus and fairground people. Both are very different worlds.
The circus travellers are incredibly hard workers. The teachers talk about the circus, they explain how it is one big family, working towards a common goal. The children often have similar experiences. Art and beauty have an important place in the circus and children participate in this life from a very early age. One teacher is living with them during the week. She travels across the country with her camper and enjoys this life very much. She really got to know the children and their way of life very well and she says her work is challenging her every day. Its a special world and you have to earn the families respect to really become part of it. You also have to be a versatile teacher: getting the electrics functioning, setting up and packing the busses every visit, adapt the classrooms to the needs of the group, etc.. Every day has its own surprises.
The fairground people are the second group the School of Wheels caters for. This life is similar to the circus life, yet the atmosphere is very different. They are merchants, competing each other for customers, because if the people go next door, you are not making money. With the children, the competitive spirit comes into the classroom, so it is very real in their life. They also dont know each other that well as the pupils from the circus. This makes for an interesting, very different surrounding for teaching. Each child bring a variety of experiences to the table.
The School on Wheels has been educating children across the land for 50 years now. You can tell just by looking at some pictures of the very first school busses. They look like romantic gypsy carts, it must have been wonderful Now the equipment has been completely modernised off course. Just recently some new busses were added. Interesting for me, some of the older models have been sold to Belgium. We have a similar organisation! Im sure I will look into that in the future. I can but have a lot of respect for these people their work and feel attracted to the lifestyle and diversity. So in conclusion, I am very happy to have experienced this.
Op 11 maart liep ik stage bij juf Paula, die normaal op maandag en vrijdag de klas heeft. Ook zij gaf mij feedback over mijn activiteiten, maar vond dat niet altijd gemakkelijk. Ze vertelde me dat het, na enkele jaren uit het onderwijs te zijn geweest, niet altijd gemakkelijk is en ze weer elke dag bijleert. We hadden een interessant gesprek over hoe alles loopt in de klas en blijkbaar is ook zij zich ook echt aan het oefenen in de manier waarop juf Gerry met de kinderen omgaat en activiteiten opstelt. Ik merkte dat de kleuters inderdaad iets drukker waren, ze zegt zelf dat ze het daar soms nog moeilijk mee heeft. Het is fijn om te horen dat de leerkrachten hier echt actief van elkaar leren en dat zelfkennis en openheid hierbij belangrijk zijn en elkaar helpen essentieel.
Het was leuk om de flessendrum activiteit onder haar begeleiding op te starten. Je merkt dat ze heel muzikaal is, bijna alles wordt een lied en gebeurt heel speels. Zij ging dan ook op vrijdag verder met de flessendrum door het toevoegen van twee flessen en het stimuleren van het noteren en componeren. Juf Gerry en juf Paula (h)erkennen elkaars talenten en daarom hebben ze ervoor gekozen de nadruk bij juf Paula iets meer op godsdienst en muziek te leggen; bij juf Gerry ligt die meer op taal en wiskunde, zij geeft ook de bewegingslessen op dinsdag.
Elke daarop volgende stagedag heb ik met juf Gerry uitgebreid nagepraat. De gesprekken waren telkens heel waardevol. We hadden het over de activiteiten, de interactie met de kleuters, hun initiatieven, onze observaties, maar ook over verschillende onderwijssystemen, juf Gerrys ervaringen doorheen de jaren, diverse methodes. Ik voel me nog steeds in mijn nopjes op deze school, heb een heel goed contact met mijn mentor en ik hou echt van deze aanpak met kinderen.
De lessen die ik uit de voorgaande praktijkervaringen getrokken heb, worden enkel nog versterkt. Zo heb ik bvb. nog met mijn mentor gepraat over het sociaal-emotionele klimaat in de klas en het gebruik van de axenroos, waar ik het in mijn vorige verslag ook over had. Ik bekeek artikels die ze zelf schreef en die gepubliceerd zijn, kreeg tips en maakte kopies. Ik voel me groeien in een houding die het toelaat dat de kinderen het helemaal (of toch zoveel mogelijk) zelf doen. Maar er is nog een lange (eindeloze) weg te gaan, want zoals ik al opmerkte, een goede leerkracht blijft levenslang leren. Ik ben heel erg blij dat ik op deze stageplaats terechtgekomen ben, waar het leerpotentieel zo hoog is. Ik hoop maar dat ik nog tijd genoeg heb om alles wat me aanspreekt hier echt te kunnen bestuderen.
Op dinsdag 11 en woensdag 12 maart 2008 en op dinsdag 18 en woensdag 19 maart 2008: Thema 'Water' n.a.v. grote inzamelactie...
We hebben besloten het thema water nog twee weken te laten doorlopen. De sponsortocht gaat door op 19 maart en is de ideale afsluiter van het thema.
° Bij de inloop bied ik prenten aan van waterdieren voor de steekparels, de kinderen gaan hier meteen mee aan de slag. Ze kiezen naargelang hun niveau, maar het valt op dat ze zichzelf ook echt willen uitdagen. De octopus, die toch het moeilijkste is, is altijd in gebruik. De meeste kinderen uit groep 2 slagen erin om, mits concentratie, de inktvis helemaal goed te maken. Kinderen uit groep1 proberen het ook, maar gaan vaak bij elkaar te rade voor hulp of lossen moeilijkheden op door een eigen creatie te maken. Ook de krab is iets moeilijker, maar heel populair. Met een legkaartje is het duidelijker voor de kleuters om te zien wat de volgende stap is. Kleuters helpen elkaar hier ook mee.
° Met een groepje kleuters zal ik een flessendrum maken voor in de klas. Ik geef hiervoor een klassikale aanzet om alle kleuters actief te betrekken bij deze activiteit. Ze allemaal motiveren om aan de slag te gaan met de flessendrum is voor mij essentieel, ik laat ze dus eerst experimenteren met watergeluiden. Ik sluit aan bij het regenlied door ze de regen nog eens met stokjes te laten tikken en vervolgens doen we een parapluspel. De kleuters kunnen spetteren, schudden, tikken, spelen met de regenbuis, zo lang de paraplu open is. Gaat die dicht, dan stopt de regen. Dit was een speels en tof moment, ook al was het iets drukker. De kleuters leefden zich uit, maar hielden zich weldegelijk aan de afspraken. Achteraf was eenieder gemotiveerd om te ontdekken wat je met de flessen nog allemaal kon doen.
° Flessendrum maken:
- Aanzet: experimenteren met geluiden en begrippen:
De kleuters herhalen met mij de begrippen vol, halfvol, leeg, een bodem, bijna vol, bijna leeg. Deze begrippen heeft juf Gerry al eens aangebracht. Ze experimenteren actief met het vullen en bespelen van de flessen. Ik laat ze de flessen ook rangschikken en echt luisteren naar de verschillende klanken van de flessen. Vervolgens starten ze met het maken van de werktekening, niet altijd makkelijk. Kinderen van groep 1 denken vooral na over hoe ze juist kunnen weergeven wat in hun hoofd zit. Het verwoorden speelt ook steeds een grote rol. De kinderen van groep 2 zijn hierin duidelijk meer geoefend; het resultaat van Robine is verbazingwekkend, ze tekent de constructie van de flessendrum precies zoals ik het zou doen én kan het nog uitleggen ook! Bij het werkvertelgesprek laat ik haar als laatste aan het woord, nu weet iedereen wat ons einddoel is en wat we ermee zullen kunnen doen. Heel waardevolle werkvorm
- Constructie:
Dit stuk heb ik door het langere experimenteren met de flessen, de geluiden en de begrippen deels laten wegvallen. Het ging dan vooral over het knopen van de touwen, waar juf Gerry en ikzelf op voorhand twijfels bij hadden. De kleuters speelden wel een rol bij het rangschikken van de flessen, het kleuren van het water en de grote constructie, wat wij op dat moment veel waardevoller vonden. De eerste week breng ik tijdens mijn activiteit de drie eerste flessen aan (bodem-halfvol-vol). Juf Paula gaat op vrijdag verder en vult aan met de twee laatste klanken.
De kleuters begonnen meteen te spelen. We bespraken nog eens speelwijze, aantal kleuters voor deze activiteit en luisterden naar de eerste improvisaties. Tijdens deze eerste week had ik op woensdag nog slechts de tijd om twee kinderen te volgen bij het noteren van hun lied voor de flessendrum. Toen ik de week erna op dinsdag terugkeerde werd ik blij verrast, er waren een heleboel liedjes gecomponeerd. De kleuters hadden ook al voorstellingen gegeven voor elkaar en daar gingen we de tweede week natuurlijk mee verder. De twee flessenklanken die net op vrijdag toegevoegd waren, vormden opnieuw een stimulans om grotere, langere, uitgebreidere melodieën te scheppen. Het verschil tussen de kleuters op vlak van notatie is groot. Sommige kleuters tekenen volledige flessen, anderen zetten gekleurde kruisjes of streepjes. Sommigen verdelen zelfs hun lied in maten om het vlotter te kunnen spelen. De ene zet de maatstrepen waar de opeenvolging van kleuren dat makkelijk maakt, de andere telt effectief telkens evenveel kruisjes en zet dan een streep.
Het is niet enkel een activiteit die heel waardevol was voor de kleuters qua ontwikkelingskansen, maar zeker ook voor de leerkracht om verder uit te diepen (bvb. naar muzieknotatie toe, klankstuk maken, ). Tegelijk was het ook zeer leerrijk om de kinderen te observeren en zo meer te weten te komen over hun ontwikkeling op vlak van betrokkenheid, competenties; hun karakters, beginsituatie en voorkeuren voor muziek, Zeker in de kring, wanneer de kleuters hun stuk spelen en vervolgens bevraagd worden door de andere kleuters merk je hoe zinvol deze manier van werken is en hoeveel ze leren van elkaar.
° Ik herneem de activiteit van het woordweb rond de letter w met kinderen uit groep2. Het valt op dat ze nu sneller met woorden komen, deze veel vlotter schrijven en tekenen en er ook meer creatieve vondsten gedaan worden. Deze activiteit was dus echt te moeilijk voor de kinderen uit groep1. Het woordweb wordt nu zinvol uitgebreid. De kleuters beleven ook veel plezier aan het schrijven van woorden, letters. Met behulp van de letterkaart en mits begeleiding komen ze tot waardevolle succeservaringen rond lezen en schrijven. De lettermuur is nu ook de start van zelfstandige activiteiten met woordkaarten en prenten en het woordweb kan het onderwerp van gesprek vormen in de kring of tussen kleuters onderling.
° De aanzet van de zelfstandige activiteit voor het maken van de flessenpost kon beter. Een volgende keer zou ik zeker Mario (hoofdpersonage van het ankerverhaal) erbij betrekken. Het concreter maken en rechtstreeks naar hem schrijven zou het voor de kleuters betekenisvoller maken. Een boodschap maken of een brief schrijven als je niet weet waar die terecht komt is voor de kleuters nog moeilijk. Sommige kinderen van groep 2 zijn echter heel gemotiveerd en hebben het doel van de activiteit ook echt voor ogen, ze bedenken waar hun flesje zal terechtkomen als ze het in zee gooien en denken ook echt na over wat ze willen meegeven als boodschap.
° Het herhalen van het regenlied is spontaan aan bod gekomen doorheen deze twee weken. Meestal was dit op tussenmomenten wanneer de kleuters zelf begonnen zingen of tikken met de stokjes. De kleuters zingen en spelen graag met het lied, ze hebben het gedurende deze weken echt beleefd.
Ook ik ervaar duidelijk het verschil wanneer kinderen zich het lied eigen maken (niet enkel de ritmes en hoe het te zingen, maar ook de inhoud) en er zelf mee verder gaan. Zo gingen ze het lied ook zelf gaan reproduceren op de flessendrum, het is echt al in elke hoek wel eens opgedoken, een echt plezier. Het ritme wordt nu duidelijk met meer gevoel gespeeld, getikt en gezongen dan tijdens de eerste week.
° Het vertellen van het verhaal Strand van Jip en Janneke was de aanzet voor het maken van een kijk-en speeldoos van de zee. De kleuters genieten intens van korte, speelse vertelmomenten met beweging en veel expressie. Ze waren geïntrigeerd door de aanzet en iedereen wilde wel helpen om een onderwaterwereld in onze klas te scheppen. Een geslaagde start dus We gingen aan de slag met een lege doos, een leeg blad papier, wat potloden en onze verbeelding. De kleuters maakten, zoals steeds, eerst een werktekening. Hier verschenen in de doos dieren aan touwtjes en dieren op stokjes. De kleuters zijn vertrouwd met het werken met klein en groot kosteloos materiaal. Dit vormde dus niet echt een moeilijkheid. Rond het lijmen met zandwerden duidelijke afspraken gemaakt, maar ik voelde al dat hier kansen rond sociale ontwikkeling lagen. Iedereen wilde als eerste lijmen, dus heb ik de kleuters daarop aangesproken en hebben we samen de rolverdeling en het doorschuifsysteem afgesproken. Alle kleuters werden zo tevreden gesteld, ze kwamen immers zelf met de oplossing en nadien werkten ze ook echt samen. Ze helpen wanneer een ander handen tekort komt of een probleem heeft en het is nog zo mooi als de kleuters dan ook elkaars werk gaan bevestigen. Dit was een uitgelezen kans om nog eens te observeren.
° Capoeira les en sponsorwandeltocht ten voordele van Brazilië, voor de hele school.
Voor de Capoeirales op dinsdag kwam een leerkracht van buitenaf. Het was prachtig om de kleuters nog eens in een totaal andere context aan het werk te zien. De sponsorloop was dan weer een mooi moment om individuele contacten te leggen. Zo heb ik na de tocht echt het gevoel dat ik bvb. Stijn beter leren kennen heb.
° Terugblik met Fritz op de waterweken.
De kleuters associëren Fritz nogal met de activiteit rond het woordweb. Hij was daarbij immers de humoristische noot en zijn liedje sprak de kleuters blijkbaar aan. Het was dan ook de eerste activiteit die bij het terugblikken aan bod kwam. De kleuters zongen nog eens het liedje en begonnen allemaal woorden met de w op te noemen. Wat op zich niet slecht was, ze waren tenslotte over het onderwerp bezig. Het was daarna wel moeilijk om ze terug bij de eigenlijke bedoeling van mijn gesprek te krijgen, terugblikken over de hele periode. Enkele kinderen bleven onderling woorden met de w opnoemen, terwijl ik het met anderen al over de regenbuis en de flessendrum had. Het enthousiasme in de groep was al groot na de sponsortocht en de slotactiviteit, dat ik het moeilijk vond om het gesprek te structureren. Ik wilde elk kind wel eens aan bod laten komen, maar dat is niet gelukt. Juf Gerry en ik hebben dit moment ook besproken en ik weet zeker wat ik een volgende keer anders zou doen. Meer leiden aan de hand van concreet materiaal van de voorbije activiteiten en de beurt explicieter aan één kind geven en dit ev. visueel (bvb. met een denkbeeldige microfoon) verduidelijken.
Children's rights class After learning about the different levels of identity-formation, we were asked to prioritise the aspects that are most important for our identity formation now.
n°1 for me is the TET-course now. As a teacher I am a part of a supranational group brought together in a local Erasmus community. Being a teacher is in this moment the most important and how can my experiences here not be very defining for my identity-formation? Im learning so much from my mentor in practice that I feel a change in my approach towards children. I am still forming this identity and belief firmly that a teacher should never stop to do so.
Which bring me immediately to n°2. Being in such a diverse international group makes you aware of your national identity and its cultural values. Realising the differences between lifestyles, really makes you think about the how and why of your own.
n°3 is reserved for friends. Making new friends across borders in this short period of time takes priority to contacting friends back home.
Family unfortunately takes last place for now In younger years: family is the most defining, now: learning to be away from them and being independent is an important step for developing my identity further. However I am realising at the same time how similar I am to them sometimes and what I am taking with me from their teachings, developing as an adult. This may not be n°1 in the identification-priorities-shortlist right now, but still laid the foundations for who I have become, am becoming, as a peron.
Learning about identity and how it is formed in a constant process of growing and interacting with others and in groups got me thinking. About staying yourself while learning from others and how they live life differently. Doing so, you will grow as a person and it all has to do with identity. What fits you, you will choose to make your own, What doesnt fit will be dismissed. Which makes me wonder, are you ever really yourself. Yes of course, but maybe just your own unique mix of bits and pieces
De hele sfeer is hier anders, de mentor past het dagschema aan naargelang de noden van die dag, de klas, zichzelf, Zo wordt er samen gegeten en gedronken in de klas wanneer dat past (geen belsignaal) en is dat net hetzelfde voor het buitenspelen en terug binnenkomen (even in de handen klappen). Ik hou van deze ongedwongen manier van werken. Alles verloopt op een speelse en natuurlijke manier, dit draagt bij aan het positieve klimaat. Niets moet, alles mag is overdreven; maar alles wat zinvol en betekenisvol is voor de ontwikkeling van dat kind, mag!
Je hebt meer echt contact met kleuters en je weet pas wat er echt in hun omgaat in een klimaat van openheid, eerlijkheid en respect voor éénieders eigenheid. De kinderen zijn niet bang om te spreken, vragen te stellen, op te komen voor zichzelf. De mate van zelfstandigheid, verantwoordelijkheid, inzicht in gevoelens en gedrag bij zulke jonge kinderen is voor mij echt een openbaring.
Ik vond het heerlijk om in een dergelijke atmosfeer te kunnen functioneren en merk nu al de invloed op mijn eigen houding. Ik ben veel rustiger en zelfzekerder. Mijn mentor draagt hier ook aan bij, de eerste vraag bij het reflecteren is steevast Wat vond je zelf goed?. Wat eerst niet zo makkelijk te beantwoorden is, als je het gewoon bent om ervan uit te gaan dat wat niet goed is belangrijk is en moet verbeterd worden.
De kleuters gingen ook helemaal op in het aanbod, ze gingen er zelf mee verder, waren gemotiveerd, geïnteresseerd en creatief, (het zingen en toneel spelen op de speelplaats). Dit zijn de momenten waarop ik mij ongelofelijk goed voel. Je werk wordt geapprecieerd, de kinderen gaan er in op, genieten volop en ikzelf bijgevolg ook. Op zon momenten weet je weer waarom je leerkracht wil worden, voel je dat je impact hebt op de ontwikkeling van deze jonge kinderen. Ik heb met mijn mentor al hele mooie, zinvolle gesprekken gehad. Zij laat me dagelijks inzien dat het aan jou als leerkracht is om het waar te maken, dat je een eigen aanpak moet vinden, je een houding moet aannemen die je ligt, past bij je persoonlijkheid en dat je binnen die houding kinderen de hele tijd kan uitdagen, verrijken, Het lijkt bijna te mooi om waar te zijn, maar hier observeer ik het bij alles wat de mentor doet.
°Bij de inloop leerde ik meteen enkele ouders beter kennen, deze zijn heel geïnteresseerd en erg betrokken bij het schoolleven. Bij de kleine kring heb ik het rijmspel begeleid, de kleuters zijn vertrouwd met het spelmateriaal en kennen de regels goed. Ze stellen zelf teams samen en leggen er de nadruk op dat het niet belangrijk is wie er op het einde wint, zolang iedereen zijn best doet.
°De eerste activiteit die ik aanbood tijdens de grote kring was het aanleren van een regenlied. De kleuters kregen ritmestokjes en deden enthousiast mee. Het mooie was dat de kleuters het lied tijdens het buiten spelen spontaan begonnen zingen. Er werden takjes gezocht op de speelplaats en ze gingen opnieuw aan het tikken.
°Het maken van eenregenbuis was een fantastische activiteit. De kleuters waren heel erg betrokken aan het werk om de schroeven en spijkers in de grote buis te krijgen. Het verhaal van de tovenaar die een regenbuis maakt uit een holle tak en zaden was wel motiverend geweest, maar te abstract. Het tweede verhaal van de twee kinderen die een regendans uitvoeren in de tuin en zo een hele hoop regenwormen vinden, was veel beter als motivatie. Dit staat natuurlijk veel dichter bij hun belevingswereld. De kinderen waren nu in de ban van het verhaal. Ze kwamen er zelf achter dat het stampen op de grond net als regen was en dat de regenwormen daarom kwamen piepen. Op de speelplaats gingen ze hier opnieuw mee verder. Na een tijdje werden juf Gerry en ik aangeklampt om naar een toneeltje te gaan kijken. De kinderen hadden het volledig zelf in elkaar gestoken, een kind sloeg het ritme, de tovenaar danste rond en enkele kleuters lagen te kronkelen op de grond. Dit waren de wormen die door de regen, of het stampen op de grond, langzaam omhoog kwamen.
°Ondertussen gingen de kinderen zelfstandig aan de slag met de steekparels. Er verschenen inktvissen en krabben, ook al zijn dit de moeilijkste prenten die erbij zitten, worden deze eerst gekozen, voor sommige kleuters is dit net iets te moeilijk, zij mogen dat creatief aanvullen wat niet lukt. Andere kleuters werken een hele tijd betrokken en krijgen, mits wat hulp van elkaar, de inktvis helemaal goed af. Dit werk wordt trots uitgestald, met beide naamkaartjes erbij. Zo kunnen de kinderen dit morgen bij de inloop eens aan hun ouders tonen.
°Naar goede gewoonte werd er op het einde van de dag teruggeblikt op wat er is gedaan, geleerd, gemaakt. De kinderen van de regenbuizen worden bestookt met vragen en geven uitleg met de werktekening erbij. Het blijft me verbazen hoe welbespraakt al deze kinderen zijn. Er zijn natuurlijk meer verlegen kinderen, maar ook zij formuleren probleemloos ideeën en vragen.
°De volgende dag startte ik samen met Fritz met een woordweb rond de letter w. Aangezien er twee kinderen uit groep1 meededen, ben ik met de activiteit niet helemaal rond geraakt. Zij hebben voornamelijk woorden opgenoemd en getekend. Volgende week herhaal ik deze activiteit nog eens met enkel kinderen uit groep 2, zodat meer kleuters de kans krijgen te schrijven. Nu was vooral Zorin aan het schrijven, maar ook de anderen uit groep2 zijn hier heel gemotiveerd voor. De bijkomende kaarten kunnen dan eveneens gebruikt worden in de lettermuur, als ZA.
°Na het schroeven en duwen en hameren van heel veel spijkers en schroeven, klonken onze buizen ook echt als regen. Nu moesten we ze nog versieren. Uiteindelijk heb ik met de mentor beslist om het met een sponstechniek te doen i.p.v. met ecoline. De kinderen hadden dit nog niet gedaan en het dippen (niet wrijven) was nog een echte uitdaging.
Mijn stageschool voor de komende maanden in Elst... een uitdagende en rijke leeromgeving waar zinvolle activiteiten een hoop betrokkenheid en initiatief van de kleuters uitlokken. (het planningsbord, de axenroos, educatief materiaal, het ligt allemaal nog maar aan de basis van de aanpak van mentor Gerry...)
°De overgang tussen thuis en school wordt voor de kinderen zo klein mogelijk gemaakt. Ouders komen tussen half negen en kwart voor negen rustig binnen en gaan aan de slag met hun kleuter. De kleuterjuf legt het materiaal vooraf zo aantrekkelijk mogelijk klaar, zodat de kinderen erdoor aangetrokken worden en meteen kunnen starten. (Bvb. het rijmwoorden-memoryspel al klaar leggen). Dit is voor de kleuters de uitgelezen kans om mama en papa trots een werkje te tonen, nog even te knuffelen of samen te spelen. De ouders leren zo ook de andere ouders makkelijker kennen, zien hoe het eraan toe gaat in de klas en hebben elke dag de kans om de juf te spreken. Wanneer de kleuterleidster een belletje laat rinkelen, druipen de ouders langzaam af en blijven de kinderen rustig spelen.
°De axenroos wordt vanaf groep 1 in alle kleutergroepen gebruikt. Het is een manier van werken die echt leeft bij de kleuters en ook door henzelf gehanteerd wordt. De kleuterleidster observeert voornamelijk en brengt de dieren van de axenroos ter sprake bij toepasselijke situaties. Dit draagt ongetwijfeld bij aan de hoge mate van welbevinden die duidelijk in de klas aanwezig is. De kleuters vertonen bovendien verbazend veel inzicht in eigen gevoelens en gedragingen, maar ook in die van de ander.
°Samenwerking stimuleren is duidelijk een belangrijk element in de groep, de mentor besteedt hier veel aandacht aan. Dit draagt opnieuw bij aan de goede sfeer in de klas: leren van elkaar is essentieel en elkaar helpen, vanzelfsprekend. Er wordt achteraf steeds gereflecteerd, met of zonder axenroos.
°De kleuters plannen zelfstandig het spelen en werken. Ze doen dit aan de hand van een planningsbord met naamkaarten. De kleuters krijgen veel vrijheid, echter binnen duidelijke regels. Het kleuterinitiatief staat steeds voorop, wie wil maakt zn werk van de vorige dag af. Een kind wil ook pas meedoen als het de activiteit als betekenisvol enzinvol ervaart, een goede aanzet is het begin. De intrinsieke motivatie als noodzakelijke voorwaarde; de kinderen zijn bijna de hele tijd erg betrokken aan het werk.
°De leidster laat altijd zoveel mogelijk uit de kleuters komen, ze vertrekt bij hun context en interesse. Ze stelt de juiste vragen om het denkproces bij hen te laten starten, de kleuters zoeken vervolgens zelf de oplossing, zo wordt er bvb. steeds een werktekening gemaakt vooraleer men met concreet materiaal aan de slag gaat. Er wordt ook heel consequent teruggeblikt, waarbij de kinderen mogen vertellen, elkaar vragen kunnen stellen, uitleg geven. Ze laat de kinderen de hele tijd dingen doen: tonen, onderzoeken, verwoorden, vooraf plannen maken (heel belangrijk), redeneren, navertellen,
°De organisatie is makkelijk te doorzien voor de kinderen, de opbouw is elke dag hetzelfde. Het spelen en werken wordt gevisualiseerd op het planningsbord. De klas is georganiseerd in hoeken en er is een schat aan educatief materiaal, kortom een rijke leeromgeving met veel ontwikkelingskansen.
°Juf Gerry is heel communicatief en open, ze vertelt me dat ze in een gewone school lesgeeft omdat ze dan geen etiket opgeplakt krijgt en het beste uit alle types kan integreren in haar klas. Ik besef nu al dat ik hier veel kan leren.
-alle leerkrachten mag je zomaar bij de voornaam noemen
-tetris spelen op het typisch Nederlandse toilet, minder aangenaam
-blik en dergelijke niet sorteren, enkel gft, zo zijn we dat niet geleerd!
-roken op restaurant mag nog, is voor de Belgen ondertussen echt raar
-kroegentocht organiseren (CIS) als er de volgende dag om 9u les is?
-brood wordt verpakt in plastic zakken (ook al is het vers)
-charcuterie idem dito
-kroket uit de muur en ander fastfood is, voor sommigen, bijna dagelijkse kost
-maar wie zoekt die vindt: aan tafel in een supertof restaurant De Uylenspieghel in Nijmegen (heel erg aan te raden!) komen ze je verleiden met een ongelofelijk humeur en desserts om van te watertanden
Specifiek België Australië
-Australiërs wassen enkel met zeepsop af en laten alles er dan rustig afglijden (soms met etensresten inbegrepen) ook een manier om zuinig om te springen met water natuurlijk.
-Tijdens je Erasmusverblijf ofwel: niet komen opdagen tijdens de les, ofwel een tongpiercing laten schieten (zodat je waarschijnlijk de komende weken niet behoorlijk kan communiceren), ofwel een levend konijn in je kamer op de peda houden, stro inbegrepen J
Haha, het was er toch aan te zien dat het gisteren kroegentocht geweest was. Gelukkig ben ik niet te zwaar doorgezakt. Les, les, les, het is weer even wennen. We werden een eerste maal kort het principe van inclusie uitgelegd en gaan hier een volgende keer mee verder. Tot onze spijt is Intervision gewoonweg PGO, maar uiteindelijk levert het wel resultaten op, dus we zullen maar dankbaar zijn dat we de werkwijze al kennen. Maar vooral de leerkracht Innovations kon me boeien, ook al was het ons laatste uur. Hij geeft geen les, maar laat ons debatteren en heeft daarvoor wel leuke aanzetten die leiden tot interessante discussies, een les om naar uit te kijken.
Vandaag hebben we de Montessorifabriek bezocht. (Even terzijde: openbaar vervoer in Nederland doet wel pijn aan de portemonnee, alles inbegrepen was dit een tripje van 30 euro) Dit bezoek was wel leuk om al het materiaal eens uitgestald te zien, we mochten er zelfs mee spelen. Maar om meer te weten te komen, zal een schoolbezoek ongetwijfeld duidelijkheid brengen. Het bleef een fabriek, waarvan de vertegenwoordigster haar product aanprees. Er was echter wel een klein Montessorimuseum waar we alleen mochten ronddwalen en een video over haar leven konden bekijken. Deze dame is zeker te bewonderen. De vrijheid en de zelfcorrectie staan in haar opvoedingsmethode voorop. Maar we waren er ons allen van bewust dat in de video ons wel een ideaalbeeld werd voorgeschoteld. Benieuwd dus naar mijn ervaring bij een schoolbezoek... (Ik hoop ook snel een paar fotos op de blog toe te voegen. Joke, help, ik ben niet zon computergenie J)
Op donderdag kregen we de eerste lessen De digitale portfolio vormt voor mij alvast één van de grootste uitdagingen. Ik ben niet echt een computerwonden en zal er dus ongetwijfeld veel tijd aan besteden.
Physical Education was niets nieuws onder de zon. De leerkracht legde aan ons de basics voor bewegingsopvoeding aan kleuters uit en we speelden een paar spelletjes, bvb. vosje kom uit je hol. In Nederland wordt er ook volop geëxperimenteerd, spellen gespeeld, gedanst en geslingerd met Kleuterwijs, Onze opdracht is een bewegingsles voor kleuters observeren, dit kan geen probleem zijn. Vrijdag, we kennen al een beetje onze weg op school.
Alle studenten stellen zichzelf ook even voor tijdens 'Intervision', een soort supervisie. Ik verwonder me over het feit dat er zoveel interessante mensen in de groep zitten, met elk hun levensloop, verschillende ervaringen, eigen meningen, diverse kennis, uiteenlopende doelen, . Jezelf voorstellen aan de hand van je eigen past present future doet je wel eens stilstaan bij wat dingen. Ik luisterde geboeid naar ieders verhaal en kan niet wachten om ze allemaal verder uit te vragen. Ik voel nu aan den lijve dat in elk land, elke maatschappij verschillende regels, waarden en verwachtingen gelden. Plots vraag ik me af of het wel vanzelfsprekend is dat we deze dingen zomaar aannemen. Ergens anders heeft men er soms een heel andere kijk op Ik ben echt al een beetje verliefd geworden op deze stad en op sommige aspecten van de Nederlandse way of life, vooral de vrolijkheid die ik tot nu toe heb ervaren, de openheid en het rechtuit zijn, is soms een verademing ten opzichte van de Belgische ingetogenheid. Wat niet wil zeggen dat ik ook sommige dingen uit mijn thuislandje begin te missen, maar gelukkig is daar niet teveel tijd voor
Het kan hier niet op Toch worden alle vrije dagen opgeslorpt door boodschappen doen, eten maken, afwassen, uitstappen met de CIS, kleren wassen, drogen, Het is niet niets om voor jezelf te zorgen... Ondertussen zal ik het wasmiddel toch al niet meer in het vakje voor de wasverzachter gieten en ken ik de weg naar de winkel op mijn duimpje. Een mens leert elke dag iets bij op Erasmus
We leren Els van Wezel kennen: ze is medewerkster van de internationale dienst en ons aanspreekpunt voor stage. Els stelt zich voor aan de hand van fotos, zo heeft ze twee maal langere tijd in Afrika gewerkt en vertelt ze boeiende verhalen over haar eigen loopbaan en de mensen die ze zo leerde kennen. Ze is heel open wanneer ze over zichzelf vertelt, dit valt me telkens weer op van de Nederlanders. Ook Sanne stelt zich voor, ze is zelf voor de tweede maal studente, maar werkt ondertussen al als assistente bij de internationale dienst van de HAN. Zelf ging ze op Erasmus naar Finland en ze vertelt er nog over met een fonkeling in haar ogen en toont ons trots haar fotoalbum. Ik vind het ongelofelijk verrijkend om al deze mensen te lezen kennen en te ontdekken hoeveel manieren er bestaan om tijdens je werk mensen van over de hele wereld te ontmoeten.
Na deze kennismaking verschijnt de CIS voor een pabotour aan de hand van een wedstrijd; zoek zo snel mogelijk bij elke foto het juiste lokaal en leer zo je school kennen ook eens iets anders dan de standaard rondleiding. Over de middag werden we weer eens verwend met diverse soorten broodjes, fruit, soep, drankjes, het kan hier niet op! Als laatste les van de eerste dag, gingen we samen musiceren. Er was een getalenteerde percussionist naar de school afgezakt, om met ons wat ritmes tot leven te brengen. Als je zo allemaal samen speelt en naar elkaar luistert om een mooi muziekstuk te brengen, ontstaat er als vanzelf een groepsgevoel. Op het einde waren we er duidelijk op vooruit gegaan, echt een tof uur, de sfeer zat er goed in.
Een weekje vakantie? Het was een welgekomen geschenk. Na de examens en de drukke eerste introductieweek kon ik eindelijk eens volledig uitrusten. Erg rustig was het echter niet in Nijmegen en andere steden ten zuiden van de rivier. Carnaval had zijn intrede gedaan en dat wordt hier extreem enthousiast gevierd door alle lagen en leeftijden van de bevolking. Geloof het of niet, maar echt iedereen is verkleed. We reisden op een overvolle trein naar het carnavalsstadje Kuyck en keken onze ogen uit. Niet te geloven hoe er gefeest werd, volgens mij komt Aalst carnaval niet in de buurt.
Nu we elkaar beter leren kennen hadden, organiseerden we zelf twee dagen Amsterdam. Ik was er al één keer geweest, maar ontdekte nu toch nog een heel andere kant van de stad. We verbaasden ons over de walletjes, de coffeeshops, gingen langs op het Rembrandtplein en bij het Van Gogh museum en schrokken bijna elke keer we de rekening kregen, het was een hele belevenis. Uiteindelijk was iedereen blij terug naar Nijmegen te kunnen komen. Zon grote stad is leuk om eens te bezoeken, maar kan toch nooit in de buurt komen van de gezelligheid hier. In Amsterdam zou ik me nooit veilig voelen, terwijl ik me hier nog geen enkel moment ongemakkelijk gevoeld heb.
Dit weekend had ik mijn beste vriendin al op bezoek, het was fijn iets van het thuisfront te vernemen, ik heb beseft dat ik voorlopig helemaal geen heimwee heb. Misschien komt dat nog, eens de lessen starten, het werk begint, Dan zal ik heel wat meer tijd in mijn eigen huisje doorbrengen, terwijl ik nu nog veel het gezelschap van de andere studenten opzoek op de peda. Ik begin Nijmegen ondertussen al een beetje te kennen en leer voor mezelf koken, met behulp van een kookboek voor beginners weliswaar. Ik geniet met volle teugen van de vrijheid, de eigen verantwoordelijkheid en het leren op eigen benen staan. Ondertussen is het ongelofelijk verrijkend, nu al, om al deze studenten uit verschillende landen en culturen te leren kennen. We verbazen ons soms over de kleinste dingen, leren elkaars taal, delen onze verwachtingen, dromen en doelen voor de komende maanden en verbreden zo onze kijk op de wereld. Ik kan niet wachten tot de lessen morgen beginnen en we (hopelijk snel) een overzicht zullen krijgen van wat ons hier te doen staat.
Op woensdag vertrok de hele groep op de Tour to the west. De cultuurschok was groot wanneer de Nederlandse CISgroep de bus betrad: van s morgens vroeg werden we geëntertaind met Nederlandstalige carnavalsliedjes...
Na een lange rit kwamen aan in Spakenburg, één van de meer bekende steden van de Nederlands Bible belt. We leerden de traditionele klederdracht kennen, kregen informatie over de visserij, vroeger en nu, en maakten een wandeling in de haven. In de oude stad viel het me op dat alle huizen televisieantennes op het dak hadden, volgens Ben om de plaatselijke omroep te ontvangen.
Deze driedaagse verbleven we in een Stayokay jeugdherberg in Haarlem. Het was een gezellig hostel en de sfeer onder de studenten was optimaal. Haarlem stad werd onze thuisbasis en moest dus degelijk verkend worden.
We zetten onze tocht verder in de Zaanse Schans. Hier werden we ingewijd in de geheimen van de windmolenbouw en de klompenmakerij. Al deze productieprocessen deden Joke en ik terugdenken aan de lessen van Mevrouw Van Eetvelde over de boerderij, wol, en veel van wat we zagen is zeer interessant voor kleuters. Wij wisten zelf ook niet hoe een windmolen gebouwd werd!
In Delft bezochten we het Prinsenhof. Delft is natuurlijk het bekendst als de stad van het blauwe porselein, Delfts blauw. We kregen een gids en gingen ook een kijkje nemen in de fabriek. In de shop waren we niet langer verbaasd over de prijzen. Wanneer je weet dat het grootste deel van de productie handwerk is, alle tekeningen met de hand geschilderd worden en één derde van de materialen stuk gaan in de productie, is het nog te begrijpen.
Den Haag bracht ons naar het Mauritsmuseum. Hier bewonderden we voornamelijk werken van de Vlaamse Primitieven, bvb. Rembrandts Anatomische les van Dr. Nicolaes Tulp. Maar ook Het meisje met de parel van Vermeer. Iedereen kreeg een koptelefoon in zijn of haar eigen taal en kon naar believen de tentoonstelling bekijken.
Ik heb tijdens deze drie dagen echt genoten van de bezoeken, de oude delen van de steden, de gebouwen, musea en de sfeer. Samen in de jeugdherberg logeren was de ideale manier om elkaar echt beter te leren kennen.
Terug in Nijmegen werd ik meteen uitgenodigd op mee te eten op de peda. De zuiderse gastvrijheid zou zich de komende dagen verder manifesteren. Uit eerlijk belgisch schuldgevoel, ontfermde ik me dan maar zoveel mogelijk over het desert... Nu begin ik me hier stilaan thuis te voelen, mijn kamer is mijn kamertje geworden en langzaamaan leren we elkaar kennen en kunnen we het met elkaar vinden. Als het in deze lijn verder evolueert, weet ik nu al dat drie maanden veel te kort zullen zijn.
Met heel veel kriebels stapte ik in de auto en vertrok richting Nijmegen, het grote onbekende avontuur tegemoet. Door de examens is alles heel vlug gegaan. Bagage maken, afscheid nemen, het ging allemaal zo snel dat ik met een klein hartje aan mijn tocht begon. Toen ik echter, veilig en wel toegekomen, mijn kamertje ingericht had, voelde ik me al meteen een beetje thuis.
De eerste twee dagen werden we door Ben (Bartels: international office) wegwijs gemaakt op school en in de stad. Een kopje koffie was het startsein voor een drukke verkenweek. Ben was een volleerd gids, na jaren in de toeristische branche werkzaam te zijn geweest. Hij leidde ons rond op de enorme en indrukwekkende campus en blies iedereen omver wanneer hij ons (nog maar een deel van) de sportfaciliteiten liet zien. Daar kunnen we thuis alleen van dromen. We leerden de mooiste plekjes van de stad en ondertussen ook elkaar al een beetje kennen. Waar het in het begin nog aftasten was, begon iedereen zich nu duidelijk meer op zijn gemak te voelen. Als slot van de introductie werd een heuse kooknamiddag georganiseerd door HAN studenten voeding en diëtetiek. De erasmusstudenten werden in groepen verdeeld: because we would (m)eat the Dutch and their cooking. Samen met Tania (Portugal), Tomi (Finland) en Gintare (Litouwen) ging ik aan de slag. Het koken was voor mij een toffe manier om mensen te leren kennen waar ik toen nog weinig contact mee gehad had.
Op de afsluitende drink van de introductie tweedaagse werden we voorgesteld aan de CIS: The Committee for International Students. Zij zullen de komende drie maanden allerlei buitenschoolse activiteiten organiseren voor ons. Zo staat er bvb. bowling, restaurantavond, uitgaan, schaatsen, filmavond, op het programma.
Ik ben deze twee dagen ongelofelijk goed opgevangen. We konden steeds met onze vragen bij Ben terecht, kregen voldoende informatie met betrekking tot de eerste twee weken en kregen zelfs al een eerste les Nederlands, wat meteen duidelijk maakte hoe moeilijk Nederlands wel is als nieuwe taal.
