Children's rights class After learning about the different levels of identity-formation, we were asked to prioritise the aspects that are most important for our identity formation now.
n°1 for me is the TET-course now. As a teacher I am a part of a supranational group brought together in a local Erasmus community. Being a teacher is in this moment the most important and how can my experiences here not be very defining for my identity-formation? Im learning so much from my mentor in practice that I feel a change in my approach towards children. I am still forming this identity and belief firmly that a teacher should never stop to do so.
Which bring me immediately to n°2. Being in such a diverse international group makes you aware of your national identity and its cultural values. Realising the differences between lifestyles, really makes you think about the how and why of your own.
n°3 is reserved for friends. Making new friends across borders in this short period of time takes priority to contacting friends back home.
Family unfortunately takes last place for now In younger years: family is the most defining, now: learning to be away from them and being independent is an important step for developing my identity further. However I am realising at the same time how similar I am to them sometimes and what I am taking with me from their teachings, developing as an adult. This may not be n°1 in the identification-priorities-shortlist right now, but still laid the foundations for who I have become, am becoming, as a peron.
Learning about identity and how it is formed in a constant process of growing and interacting with others and in groups got me thinking. About staying yourself while learning from others and how they live life differently. Doing so, you will grow as a person and it all has to do with identity. What fits you, you will choose to make your own, What doesnt fit will be dismissed. Which makes me wonder, are you ever really yourself. Yes of course, but maybe just your own unique mix of bits and pieces
De hele sfeer is hier anders, de mentor past het dagschema aan naargelang de noden van die dag, de klas, zichzelf, Zo wordt er samen gegeten en gedronken in de klas wanneer dat past (geen belsignaal) en is dat net hetzelfde voor het buitenspelen en terug binnenkomen (even in de handen klappen). Ik hou van deze ongedwongen manier van werken. Alles verloopt op een speelse en natuurlijke manier, dit draagt bij aan het positieve klimaat. Niets moet, alles mag is overdreven; maar alles wat zinvol en betekenisvol is voor de ontwikkeling van dat kind, mag!
Je hebt meer echt contact met kleuters en je weet pas wat er echt in hun omgaat in een klimaat van openheid, eerlijkheid en respect voor éénieders eigenheid. De kinderen zijn niet bang om te spreken, vragen te stellen, op te komen voor zichzelf. De mate van zelfstandigheid, verantwoordelijkheid, inzicht in gevoelens en gedrag bij zulke jonge kinderen is voor mij echt een openbaring.
Ik vond het heerlijk om in een dergelijke atmosfeer te kunnen functioneren en merk nu al de invloed op mijn eigen houding. Ik ben veel rustiger en zelfzekerder. Mijn mentor draagt hier ook aan bij, de eerste vraag bij het reflecteren is steevast Wat vond je zelf goed?. Wat eerst niet zo makkelijk te beantwoorden is, als je het gewoon bent om ervan uit te gaan dat wat niet goed is belangrijk is en moet verbeterd worden.
De kleuters gingen ook helemaal op in het aanbod, ze gingen er zelf mee verder, waren gemotiveerd, geïnteresseerd en creatief, (het zingen en toneel spelen op de speelplaats). Dit zijn de momenten waarop ik mij ongelofelijk goed voel. Je werk wordt geapprecieerd, de kinderen gaan er in op, genieten volop en ikzelf bijgevolg ook. Op zon momenten weet je weer waarom je leerkracht wil worden, voel je dat je impact hebt op de ontwikkeling van deze jonge kinderen. Ik heb met mijn mentor al hele mooie, zinvolle gesprekken gehad. Zij laat me dagelijks inzien dat het aan jou als leerkracht is om het waar te maken, dat je een eigen aanpak moet vinden, je een houding moet aannemen die je ligt, past bij je persoonlijkheid en dat je binnen die houding kinderen de hele tijd kan uitdagen, verrijken, Het lijkt bijna te mooi om waar te zijn, maar hier observeer ik het bij alles wat de mentor doet.
