Nu de heilige man het land uit is, kunnen we beginnen genieten van de kerstsfeer. De kerstboom staat reeds in huis en gisteren lag er sneeuw. Leuk, hé. Allé, toch om naar te kijken.
Kerstmis en Nieuwjaar betekent natuurlijk opnieuw cadeautjes. Ik heb ze al zien liggen, hoor. Eigenlijk kriebelt het best om er eentje te pakken en te openen, maar mama heeft ze op de kast gelegd (i.p.v. onder de kerstboom). Ik denk dat mama al het vermoeden had dat het zou kriebelen.
Na lange tijd niks meer van mij te laten horen, ben ik terug (hopelijk kan mama het nu wat beter onderhouden). Ik ben hier met super nieuws: nl. ik word grote broer. Dus binnenkort speel ik niet meer in mijn EENDJE! Meer nog, ik kan zelfs vertellen dat ik er een broertje bij krijg.
Allemaal heel spannend, maar het meeste kijk ik toch uit naar het slapen op de zolder.
Pasen is alweer voorbij! De paashaas of de klokken of ... zien mij toch graag. Ze hebben mij verwend bij omama & opapa, bij oma & opa in Tielt, bij mama en papa. Super. Ik heb mijn buikje weer goed rond gegeten.
Ik had ook een week congé. De crèche was een weekje gesloten en kon ik dus thuis blijven met mama. Helaas wou het weer niet zo goed meewerken. Hopelijk is het een volgende vakantie beter weer. Het is niet leuk buiten spelen als alles nat is.
Nog even en dan zijn we alweer juni en dan word ik 2 jaar!
Pff! 39°, veel hoesten. Mama heeft er geen gras laten over groeien en van zodra de koorts de kop op stak, zijn we (omama en ik) naar de dokter geweest. Het verdict: opnieuw een oorontsteking (rechts) en opnieuw een bronchitis. Gevolg: 9 beurten kiné, blijven aerosollen (weliswaar 3 dagen zeer intensief (3 x per dag), oordruppels, neusdruppels, hoestsiroop. De dokter wil nog geen oorbuisjes steken omdat ze de zomer wil afwachten. De zomer moet niet meer lang op zich laten wachten, hoor.
Het was dus niet het laatste kwaaltje. De ooronsteking blijft hardnekkig ontsteken. Ook heeft het rochelen aan de longen nu een naam gekregen. Bronchitis. Boeh! De dokter heeft gezegd als ik ooronstekingen blijf doen dat er buisjes gestopt moeten worden. Maar als daar de problemen mee opgelost zijn, graag!
Er bestaat nooit een ideale timing om ziek te worden, maar momenteel komt het voor mama helemaal niet uit. Een voordeel aan ziek zijn zijn de zorgen van mama en papa. Alleen heeft mama net nu weinig tijd.
De laatste (hopelijk) winterprik heeft het hem gedaan. Een ooronsteking en darmpjes die wat rommelen en de longen die wat rochelen ... Na een fles antibiotica, hoestsiroop en druppels symbioflor ben ik er zo goed als helemaal door. Ik ben nog niet verlost van mijn snotneus. Nu ja, da's het minste. Alhoewel, ik hou er helemaal niet van dat mama en en papa mijn neus spoelen.
Ik hou enorm van buiten spelen. Vandaag heb ik een vliegtuig zien over vliegen. Ik moest nogal kijken en wijzen. Mama heeft me een trucje geleerd. Als ik buiten val, dan moet ik gewoon opnieuw opstaan en mijn handen eens tegen elkaar wrijven en/of klappen en dan kan ik weer verder spelen. Dat is toch veel makkelijker dan ik zou moeten wenen en naar mama lopen zodat zij mijn handen kan schoonwrijven.
Het lukt me nog niet om alleen buiten te spelen. Mama en/of papa moeten er ook zijn. Nu ja, samen is gezelliger, hé!
Het is welletjes geweest. Intussen weet ik wel wat kou en sneeuw is. Ik hou toch meer van de zon. Vorig weekend zijn we gaan wandelen in de sneeuw. Brr, allemaal heel leuk en plezant, zolang je niet valt. Ik vind het helemaal niet leuk om dik ingeduffeld te zijn: dikke jas, muts, kap, handschoenen. Pff! Zo'n gedoe!
Nog even en dan is het weer zomer. Ik (en mama) kijk er al naar uit!
Ik denk dat we Murphy op bezoek hebben. Neen, niet Eddy Murphy, maar Murphy van in de wet van Murphy. De laptop is gecrasht. Blijkbaar zou er schade zijn aan de hardware, met als gevolg dat we alle gegevens kwijt zijn. Dus alle foto's die nog niet overgezet waren naar de externe harde schijf (en het zijn er heel wat) zijn foetsie. Gelukkig heeft mama reeds mijn foto-album 'mijn 1e levensjaar' afgedrukt.
Waarschijnlijk is er een toestel in de living of garage met kortsluiting, want het electriciteitscircuit van de living en garage valt regelmatig uit. Het is wel heel bizar, hoor. Meestal ligt alles al minstens 2u aan vooraleer de stop springt. Gisterenavond hebben we geen problemen gehad. Verklaar dat maar eens. Mama en papa kunnen het probleem niet vinden. Wie weet kan opa Johan dit wel?
Mama liep deze week een beetje zenuwachtig. Ze heeft examens. Mama en examen-stress, dat is geen zo'n leuke combinatie.
Ik loop ook weer rond met verschillende blauwe plekken op m'n voorhoofd. Om de een of andere reden vind ik het leuk (alhoewel, de traantjes zijn er niet minder om) om tegen van alles te lopen: de hoek van de tafel, tegen een deur die open staat, tegen de muur. Ik ga toch een beetje beter uit m'n ogen moeten kijken.
@ Murphy: het is welletjes geweest, nu mag je een ander gaan lastig vallen, hoor.
De afgelopen 2 maanden heb ik niet veel gepost, omdat ik het druk, drukker, drukst had.
Ik kan in de zetel klauteren - mijn woordenschat is uitgebreid: nog, appel, papa, kaka, pa (opa) - ik zeg nog niet super veel, maar ik begrijp quasi alles - ik kan al zelf uit een bekertje drinken - mijn lepel naar mijn mondje brengen - ik ben een deugnietje. Ik ben zo nieuwsgierig en leergierig dat ik alle lades opentrek, aan de kerstboom wil komen.
Op maandag 5 december ben ik even in het ziekenhuis geweest. Op zondag was ik met mijn mondje op de salontafel bij oma & opa Tielt gevallen. Ik had heel veel verdriet en kon alleen maar getroost worden met mijn tutje. Mama mocht niet in mijn mondje kijken. Later die namiddag at ik picknickjes en moest ik weer hard huilen. Toen zag mama bloed. Op maandagochtend ben ik opgestaan met een raar mond en dikke lippen. Na een telefoontje met de tandarts zijn we naar het ziekenhuis gegaan om na te gaan dat mijn tandjes niet beschadigd waren. Tot nu toe heb ik er geen last meer van. Laat ons hopen dat het zo blijft.
Mijn mondje is al goed gevuld met tandjes. Je bent gewaarschuwd: ik zou geen vinger meer geven om aan te sabbelen. Plus een mals stukje vlees gaat er bij mij altijd in.
Ik wil zelf! Ik kan het nog niet met zoveel woorden zeggen, maar ik denk wel dat ik dit genoeg probeer duidelijk te maken. Ik roep, ik gooi, ik smijt mezelf, ... Zo stond gisteren het bos in rep en roer omdat ik mijn willetje niet kreeg. Ik ben aan peuterpuberen!
De lieve momenten hebben de overhand op deze driftbuien. Ik geef knuffeltjes, gooi zoentjes en kom zoentjes geven (al is dit dan met open mond).
Ik ben beloond voor mijn stappen. Ik heb een paar schoenen gekregen: maatje 20. Het was natuurlijk wat onwennig om die dingen aan mijn voeten te hebben en dat maakt lawaai als je er mee stapt, maar na een paar stappen was ik al grote fan. Leuk, hoor.
Meestal val ik na een paar stappen op mijn poep en ga ik over op kruipen, want dit gaat nog altijd veel sneller. Mama en papa hebben het al geprobeerd op film vast te leggen, maar ze zijn te traag. ;-) Misschien lukt het hun wel als ik een ietwat langere afstand afleg of ze moeten maar rapper zijn.
Ik meet 78cm en ik weeg 10,170kg. Vooral die 170gr is belangrijk! Mijn hoofdomtrek meet 48,2.
Ik heb in elke arm een spuitje gekregen. Het deed geen deugd. Mijn boos zijn en verdriet was op slag vergeten toen ik een koekje kreeg. ;-) Normaliter ben ik van die akelige spuitjes af tot ik 6 jaar ben. OEF!
Ik word een grote jongen. Ik ben al een heuse peuter!
Sedert dinsdag maak ik koorts. Ik heb al enkele maal 39,5° gehad. Mama vond het wel welletjes en een bezoek aan de dr. kon niet uitblijven. Het verdict: oorontsteking. Ik zou naar het schijnt een hoge pijndrempel hebben, want ik ween niet perse als men mij neerlegt en slapen gaat wonderwel goed. Ik slaap zelfs meer dan anders. Er is nog niet zoveel tijd voorbij dat ik medicatie moest nemen tegen impetigo en alweer staat er een dozijn medicatie op me te wachten. En ze smaken helemaal niet lekker. Mama zou beter een spaarkaart vragen bij de dr. (bij de apotheek heeft ze al eentje (maar ze mag hem dan niet vergeten))
Helaas zijn we van een kale shopping-tocht teruggekomen. Geen schoentjes gevonden. Nu ja, niet helemaal kaal, want we hebben geen schoentjes gekocht, maar wel kousjes. Ik ben wel slimmer van ons uitje geworden. Ik heb maatje 18,5.
