Nu ik 36 weken ver ben in mijn zwangerschap, heb ik toch maar eens werk gemaakt van al een beetje gerief klaar te zetten om mee te nemen naar de materniteit. Dit vele gerief heb ik gepakt in een reuze-grote koffer (zie foto). ;-)
Het begint nu echt wel dichtbij te komen, hé! Vandaar dat ik al een aantal voorbereidingen heb getroffen: De begin-kleertjes (maatje 50, 56) zijn gewassen. Gelukkig dat er een wasmachine bestaat, want ik ging wel weten wat doen. Jerommeke heeft verdikke meer kleren dan ik. Dat is het voordeel van de jongste van de vriendengroep te zijn, hé. De meeste hebben al ietwat oudere pagadders rondlopen en geraken zo van hun baby-kleertjes af. Goed voor mijn portefeuille. Jerommeke zal in 2e-hands gehuld zijn. 't is er wel niet aan te zien, hoor. De etiketten zijn opgemaakt en reeds geprint/geplakt. Allé, het 1e deel dan toch. Ik heb me een gymnastiekbal en yoga-mat aangeschaft. Kwestie van "comfortabel" de weeën op te vangen zoals geleerd in de prenatale lessen. :-s Ook de opbouw van de kinderkamer verloopt vlotjes. Nog een 2-tal weekendjes doorwerken en hopelijk is het dan af.
Vandaag zijn we 34 weken ver in de zwangerschap. Vandaag heb ik les 3 prenatale kiné tot een (goed?!) einde volbracht. Ik volg deze lessen echt wel met een dubbel gevoel. Ik geloof dat ik blij zal zijn als ik er vanaf ben. Vandaag hebben we verschillende uitgangshoudingen gezien om weeën op te vangen. Pff, ik ga waarschijnlijk alles al vergeten zijn tegen dat het eigenlijke moment is aangebroken.
Met week 34 in het verschiet heb ik besloten om eens werk te maken van de doopsuiker. Wat was me dat een karwei, zeg. Pff! Nu ja, ik heb de tijd om het zelf in een te knutselen, hé. Of dat het in de smaak zal vallen is weer een andere zaak, maar laat ons zeggen, ik ben er best tevreden over.
Zoals elke dag lees ik de (online) krant en het volgende artikel deed me toch even schrikken: "verwisselde baby's na een jaar herenigd met echte ouders - In Brazilië hebben de moeders van twee baby's, die bij de geboorte werden verwisseld, na een jaar alsnog de kinderen geruild. ..." Ik hoop dat dit in België niet meer voorkomt, hoor. Misschien moeten we maar meteen een chip bij Jerommeke doen inplanten Neen, ik ben maar aan het grappen. Maar ge zult het maar tegenkomen, hé! Amai.
Deze namiddag gaan shoppen! Ik heb geïnvesteerd in pyjama's zodat ik er toch ietwat treffelijk bij lig/loop in het ziekenhuis, hé. Maar euhm, shoppen met een dikke buik is lastig en vermoeiend, hoor. Hopelijk vallen de pyjama's in de smaak, want het is gedaan met shoppen zolang ik rondloop met een dikke buik.
Pff, amai, zoveel om te onthouden en dit was nog maar een eerste les. Ik vrees dat ik dat nooit allemaal zal onthouden en kunnen. Het ding is dat Jerommeke er ooit wel uit zal moeten, hé.
Op de site www.babybytes.nl kan je je zwangerschap op de voet volgen. Je geeft er je vermoedelijke bevaldatum in en dan zie je precies hoe ver je bent en wat er in die week gebeurt met je lichaam en kindje. Leuk, hoor. Zo kon ik er vandaag lezen dat het kan zijn dat Jerommeke al een ferme bos haar heeft, maar dat dit niet perse zo hoeft te zijn. Het maakt me enorm nieuwsgierig hoe ons manneke er zal uitzien.
Zoals je op de foto kunt zien, blijft de buik groeien en uitzetten. Sommigen zouden hun inzet/kg's van Jerommeke al wat hoger willen schatten, maar misschien dat het weten van: zowel mama als Jerommeke zijn niet te zwaar, dat dit hen kan gerust stellen. De buik groeit, maar voorlopig resulteert dit niet in vele kg's die erbij komen. Hopelijk blijft dit zo. Jerommeke weegt een 100 gr boven het gemiddelde.
Vandaag ben ik alleen naar de gynaecologe moeten gaan. Omdat ik al 31 weken ver ben, wou ze graag even vaginaal voelen. Dat is toch maar raar, hoor. Zo met die voeten in de beugels, benen wijd open. Nu ja, raar, eigenlijk is het allemaal erg natuurlijk. Het hoofdje ligt intussen naar beneden en ik heb nog geen opening. Goed, hé! Daarna even op de weegschaal en ik weeg al .......... kg. :-p Na het aankleden nog even op de andere behandeltafel voor een echo en het beluisteren van het hartje. Ik hoef niet eens naar een dancing om techno te horen. De beat van het hartje is voor mij voldoende. De gynaecologe heeft ook een 3D-echo genomen ter compensatie van de uitgestelde afspraak. Leuk, hoor. Bij het zien van Jerommeke zijn gezicht kan je niet anders dan vertederd zijn. De volgende afspraak is gepland binnen 4 weken. Ik ben dan al 35 weken ver. Het gaat plots allemaal wel heel snel.
Hihi. Filip heeft ook een paar schopjes gekregen van ons manneke. Gisteren (21-04-2010) lagen we samen gezellig in bed. Ik kroop dicht tegen Filip aan, want ik had het koud (zomerdons ligt op) en ik voel ons boeleke. Plots zegt Filip: 'hela, de kleine is aan het schoppen tegen mijn buik'. Dus die schopjes zijn zelfs voelbaar doorheen mijn buikwand, mijn pyjama en het t-shirt van Filip. Een echt Jerommeke met veel kracht in de beentjes!
Wie had er nu gedacht dat ook wij (Filip, Jerommeke en ik) hinder zouden ondervinden van de uitbarsting van de vulkaan? Allé, hinder?! Een ongemakje. De gynaecologe is in de paasvakantie op verlof geweest en zit (zoals vele anderen) vast in het buitenland. Normaliter had ik deze namiddag een afspraak. Intussen is deze verplaatst naar vrijdag, maar zoals het ernaar uit ziet, zal ook deze worden verplaatst. Nu ja, we kunnen niet anders dan het nieuws afwachten.
Vandaag zijn we begonnen aan de kinderkamer. Een 1e deel van het vele werk is gedaan: de trap naar zolder omkeren. Ik hoor jullie al denken: 'dat is toch zo moeilijk niet'. Het is hetgene dat daarbij komt kijken. De kamer leegmaken, het gerief (massa's) op zolder aan de kant schuiven en afdekken tegen het stof, de laminaat afdekken, de balustrade op zolder afbreken, de trap omdraaien en ervoor zorgen dat die mooi waterpas staat (wat betekent kappen in de muur). Ook is er reeds wat voorbereidend werk (meten en plannen) voor de volgende dagen/weken gedaan. Al zeg ik het zelf, we hebben vandaag veel gedaan! Jerommeke mag trots zijn op zijn papa en nonkel Pieter. Nu ja, Filip en Pieter kunnen ook niet anders dan er vaart achter te steken, want er zit een ongeduldige mama in spe achter hun veren.
Soms vergeet ik mijn buikje wel eens. Maar altijd opnieuw word je er mee geconfronteerd, hoor. Zoals jullie wel weten, wonen Filip en ik gezellig en knus (lees: klein) en dat is ook het geval in de keuken. Ik wil passeren en er is een gaatje, dan denk ik: 'dat zal wel lukken', maar neen, dan moet ik vaak vaststellen dat die buik in de weg zit. Er zijn wel vaak 'botsingen' met de buik. Botsingen is wellicht een beetje dramatisch uitgedrukt, euhm, het zijn meer aanrakingen omdat ik de situatie/buik niet altijd even goed inschat. Ook het aandoen van sokken en schoenen begint moeilijker te worden. Ondanks deze kleine ongemakjes, ben ik er nu al zeker van dat ik straks als Jerommeke er daadwerkelijk is ik m'n buikje zal missen. Nu ja, we krijgen er wel iets mooi voor terug. Allé, dat hopen we.
Het voorbije weekend zijn we (Filip en ik, Lieven en Marleen) naar Amsterdam geweest. We wilden er nog even op uit vooraleer ons Jerommeke er is. Toch zal Jerommeke kunnen zeggen dat hij al in Amsterdam is geweest, zelfs vooraleer hij geboren was. En ja, hij en wij hebben ons goed geamuseerd. Natuurlijk zijn we nu wel een beetje moe'tjes, maar dat hadden we er graag voor over.
Naar het schijnt is muziek voor het kleintje goed. We hebben al een aantal keer de koptelefoon op m'n buik gezet. Ik vraag me af of hij reageerde op de muziek of gewoon omdat het zijn moment van de dag was. Sowieso is het voelen bewegen van Jerommeke een zalig gevoel!
Ja, WOEHOEW, want vandaag zijn we 28 weken ver en hebben we opnieuw een mijlpaal bereikt. We zijn beland in het 3e trimester. Het laatste trimester! Jerommeke zou er nu als een pasgeborene moeten uitzien. De verhoudingen zouden meer en meer beginnen te kloppen. Zijn hoofdje is niet meer te groot in vergelijking met zijn lichaampje. Het laatste trimester bestaat er vooral uit dat Jerommeke kilo's/grammen zal bijkomen. Toch allemaal wel spannend!
