Sri Lanka, het vroegere Ceylon, lag eeuwenlang in het hart van de specerijenroute. Heel wat zeeslagen zijn beslecht tussen Engelse en Spaanse galjoenen, tussen Hollandse en Portugese koopvaardijschepen om controle te krijgen over dit gebied. Onze verwachtingen zijn dan ook hoog gespannen als we een bezoekje brengen aan een kruidentuin. Het valt echter zwaar tegen. Schraal en slordig. Een gebrekkige uitleg van een tandeloze grootva, een haast nutteloze vertoning van allerlei smeersels en zalven. In een slodderachtig schuurtje enige kromme rekken met wat peperdure flesjes op een rij. Kortom, een toeristenval van kwakzalverij. Op de bijgevoegde beelden zie je cacaobonen en peperbolletjes. Best niet samen te bereiden.
Een juwelier pikt onze opgestoken duim op. Belgen, ah zo, in onze sieradenzaak werken we met enkele diamantairs uit jullie land. De goudsmid zet ons af op onze dagbestemming. We speurneuzen de jungle in op zoek naar wellicht het oudste gebouw op dit tropisch eiland. We bereiken vlotjes de eeuwenoude tempel Nagande Gedige, gemengde stijl van Hindoe en Boeddhist, daterend uit onze 8ste eeuw na Christus. Pittoresk gelegen naast een stuwmeer. In 1985 is deze heiligdom verplaatst door de Unesco omdat men het waterbekken ging uitbreiden. De oude steenblokken kantelen harmonieus een oase van historische verering. We smullen van deze, door weinig toeristen bezochte, lekkernij. En we snuiven heel wat gelijkenissen op met het oude, overwoekerde Angkor Wat uit Cambodja.
Eindelijk boven. De ruines van het voormalig royale paleis strekken zich boven uit op een breed en plat plateau. Hier had de koning zijn hoofdgebouw, diverse ontvangstruimtes en een imposante tuin met zwembad. Zijn uit een rotssteen gehouwen troon heeft de tand des tijds overleefd... Het immense vergezicht over de jungle wordt vastgelegd in het fotodoosje. Hier niet veraf ligt Pidurangala die we enkele dagen geleden beklommen. Wij zetten ons op een muurtje voor een piknik. Na de eerste boterham worden we belaagd door een troep apen.- Kom, schatteke, we zijn hier weg !- Op mijn verjaardagsfeestje mag ik toch uitnodigen wie ik wil... ?? Autostop terug naar onze logies. We worden opgepikt door een Zuidkoreaans meisje, voor 2 dagen op bezoek in Sri Lanka. Zij heeft een pepe ingehuurd als chauffeur, die zich afvraagt wat wij in zijn autooke komen doen. Hij wijst naar ons op de achterbank.- Do you know them ?- Travelling people help each other ! Even verderop moeten wij hem echter helpen want pepe kent hier de weg niet en kijkt meer sluiks naar zijn knappe opdrachtgeefster dan naar de Singalese verkeerschaos...
Op een platform kunnen we uitblazen. Sigiriya betekent Leeuwenrots. Hier vinden we de hoofdingang van de koninklijke paleizen, die zelf nog ettelijke trappen hoger liggen. In totaal 1200 trappen van de watertuinen. Oorspronkelijk prijkte hier een reuzenleeuw, rechtop staand, die de bezoekers opslokte in een grote muil. Nu schieten er enkel de twee klauwen over. Ik ben echter mijn nagelvijltje vergeten... Hier moet je wel extra opletten voor reuzenwespen. Er hangen twee grote nesten tegen de rots geplakt. Drie dagen terug zijn er heel wat mensen opgenomen geweest in een hospitaal na een aanval door een zwerm. Er staat een groot waarschuwingsbord wat je in dat geval moet doen : stil blijven staan en geen geluid maken. Grappig zeker...
Deze knappe site vormt een decor in de film Vervloekte tempel met Indiana Jones van Steven Spielberg. We schuiven mee tussen hele slierten toeristen uit alle hoeken van de wereld en passeren eerst de symmetrische watertuinen. Vervolgens klimmen we doorheen de rotstuinen en via de Trap van steen en wolken van Johan Daisne hijgen we ons naar zweetnatte teeshirts. Het zijn een van de oudst bewaarde tuinen van Azie. Een wenteltrap in een torenhoge ijzeren kooi leidt ons naar een galerij van paradijselijk mooie fresco s... Koning Kassyapa hield van kunst en vrouwen. Wat oogstrelende muurschilderingen...
Voor mijn verjaardag krijg ik van mijn lieve schat ingangsticketten voor Sigiriya rock, dat we enkele dagen geleden al hadden zien blinken met onze beklimming van Pidurangala rots. Een viertal eeuwen voor Christus doodde Kassyapa zijn koningsvader en verjoeg zijn broer. Om zijn machtspositie te beschermen bouwde hij een nieuw paleis bovenop een gigantische rode monoliet. Achttien jaren later keerde zijn broer terug met een leger uit India en nam op zijn beurt de macht over. Het nieuwe complex werd aan de monniken geschonken. Die hielden het echter voor bekeken anderhalf decennium verder. Langzaam palmde de jungle het boeltje in, eeuwenlang, tot herontdekking en restauratie in het begin van de 19de eeuw. Dagelijks trekt de site, geklasseerd als werelderfgoed, honderden bezoekers.
Dambulla is een handelscentrum. We werpen een blik achter de schermen van de groenten- en fruitveiling. Een oogstrelende drukte. Vrachtwagens worden afgeladen en weer volgestouwd. Volgepropte balen puffen uitgeput van de ene hoek naar de andere en uitpuilende zakken vinden nergens rust. Vandaag wasdag. Onze shirts, broeken en sokken kraken stijf van verpareld tropenzweet en worden om de drie dagen terug soepel gewassen in een smoske van waspoeder en kraantjessap. Maar deze keer laat onze droogkast het afweten : de zon kruipt meesmuilend weg en wat later barst een late rest van een moessonvlaag scheurend open. Ook nu schuilgeluk en droog onderdak. In de namiddag slaan we wat groentes in aan ons gebruikelijk barakje langs de weg en slokken weer een koninklijke kokosnoot leeg. De venter laat ons proeven van embrella, in de plaatselijke taal zoveel betekenend als zure mango. Niet slecht. We sloffen terug en maken een praatje met een Duitse fietser. Deze Erik Zabel volgt ons met plezier en checkt ook in Relax Guesthouse in. Hij kiest voor de eerste kamer, de luxe versie. Ha haa, onze Singalese sprookjesprinses heeft vannacht sportief gezelschap ! Kwaak kwaak... Een geanimeerd gesprek volgt. Onze stoere biker heeft inmiddels al 47 landen onder zijn zadel geduwd... En een volgende langere tropische waterbui krijgt ons maar niet te pakken op onze halfopen tuinveranda. Het wordt vandaag de eerste regendag, culinair afgerond met eigengereide koude schotel van verse tomaten, knapperige peterselie en garnaaltjes.
Dambulla is een handelscentrum. We werpen een blik achter de schermen van de groenten- en fruitveiling. Een oogstrelende drukte. Vrachtwagens worden afgeladen en weer volgestouwd. Volgepropte balen puffen uitgeput van de ene hoek naar de andere en uitpuilende zakken vinden nergens rust. Vandaag wasdag. Onze shirts, broeken en sokken kraken stijf van verpareld tropenzweet en worden om de drie dagen terug soepel gewassen in een smoske van waspoeder en kraantjessap. Maar deze keer laat onze droogkast het afweten : de zon kruipt meesmuilend weg en wat later barst een late rest van een moessonvlaag scheurend open. Ook nu schuilgeluk en droog onderdak. In de namiddag slaan we wat groentes in aan ons gebruikelijk barakje langs de weg en slokken weer een koninklijke kokosnoot leeg. De venter laat ons proeven van embrella, in de plaatselijke taal zoveel betekenend als zure mango. Niet slecht. We sloffen terug en maken een praatje met een Duitse fietser. Deze Erik Zabel volgt ons met plezier en checkt ook in Relax Guesthouse in. Hij kiest voor de eerste kamer, de luxe versie. Ha haa, onze Singalese sprookjesprinses heeft vannacht sportief gezelschap ! Kwaak kwaak... Een geanimeerd gesprek volgt. Onze stoere biker heeft inmiddels al 47 landen onder zijn zadel geduwd... En een volgende langere tropische waterbui krijgt ons maar niet te pakken op onze halfopen tuinveranda. Het wordt vandaag de eerste regendag, culinair afgerond met eigengereide koude schotel van verse tomaten, knapperige peterselie en garnaaltjes.
Een relaxte ochtend. Gisterenavond sproeiden de hemelsluizen onze eerste tropenbui naar beneden, als we met autostop tijdig terug waren geraakt aan ons tehuisje. Onder het terrasafdak genoten we na van de uitstap. De confituur van houten appels wordt tot de laatste zoetigheid uitgelepeld. Een Singalese specialiteit. Het volgende potje is gevuld met gelei van ananas. Na de ochtendthee trakteert een buurvrouw met ricemilk omdat haar zoontje verjaart. Gans anders dan onze goeie rijstpap uit de Kempen. Hier wordt hij bereid met kokosmelk en kruiden. Dan een wandeling naar de nabije Golden Temple. Met het grootste Boeddha standbeeld ter wereld, voltooid in 2001. Het Lourdes van Sri Lanka.
We bussen naar Sigiriya met een formule 23 piloot aan het roer. Dat is de klasse van de schildpadden. Zelfs een brommerke pruttelt ons voorbij met een flauw rooksliertje. Wellicht nam zijn vrouw vanmorgen afscheid met een : wees voorzichtig he schatteke ! We kiezen voor de beklimming van een verderop gelegen tweede rotsheuvel. We laten de door Unesco beschermde Sigiriya rock aan de honderden pelgrims en toeristen. Ons ingangsticket kost minder dan een tiende dan dit van de wereldberoemde heilige rots. Aan de Pidurangala tempel schuiven ook enkele bedevaarders aan met bloemen en fruit. Deze offerandes verhuizen naar een oranje getooide monnik die in een grot aan een altaar kalasjnikov ratelend met de goden brabbelt. Die zullen alvast geen honger lijden... Over hoge trappen bereiken we een liggende Boeddha in oude baksteen. Hij heeft geen honger zeker ? We dwarsen voet voor voet een steile rotskloof. Daar blokkeert een reus uit Wales. Hoogtevrees doet hem bevend om hulp bedelen. Aangezien onze hoogheid nog in zijn stenen bed ligt, schiet ik erop af en haal hem uit zijn netelige positie. De beloning op de top is enorm. Beneden onder ons strekt een wijdse jungle zich mijlenver uit tot een mistige wazigheid aan de einder. Hier en daar parelt een meertje dorstlessend op een immense schildersdoek van verscheidene tinten groen door elkaar geklad. Enkele regendruppels bewijwateren dit groots mystiek spektakel. En daar, niet veraf, torent Sigiriya rock als het hoogtepunt van Sri Lanka in statige hoogheid uit boven de nog natte groene olieverven van de jungle...
Na het inchecken verkennen we de omgeving. De rijstkorrels aan de halmen worden dikker. Dat kan je duidelijk zien op de foto van onze kamikaze race hieronder. Een oude schuur van riet en palmbladeren bakent het nieuwe territorium af voor de volgende dagen. Net voor slapen gaan, betrappen we weer een clandestiene medebewoner, die zich ditmaal ophoudt in de badkamer. Een zwarte pad... Hij vraagt asiel aan maar krijgt prompt een waskom over zich heen gekieperd. Ik zal hem morgen wel verlossen uit zijn plastieken cel en terug over de grens zetten want religieuze regels beletten erger. Daar is ie het echter niet mee eens. Geregeld springt hij op tot tegen de bodem van de over hem gedraaide bak. Poek. En poek. Domme, terug uit bed. Poek. Een tweede grotere tubberware over het eerste wasbekken dempt het nachtlawaai tot een flauw poekje, voldoende om in te slapen. De volgende dag wijst onze kotbaas een plekje aan in de voortuin waar ik de Singalese sprookjesprins zijn vrijheid gun. We krijgen pikante gemberthee geserveerd. Voor het kruikje leeg is, zit de pad al terug aan de eerste deur. Ha ha. Het is de luxe kamer, waar airco is geinstalleerd en het water warm is... Dat hebben wij toch niet nodig ! Zie je wel dat de pad van koninklijke bloede is : als een rasechte Laurent glipt hij binnen bij weelde en verwennerij...
We kregen in Negombo van een jong Spaans koppel een tip. Een gouden tip zou blijken. Als de Singalese Shumacher ons uit zijn bus gooit staan we er alleen voor. Waar in godsnaam ligt het guesthouse van de Spanjolen ? Tientallen keren slingert men naar onze oren : Hello, sir, you want tuk tuk ? No, sir, me foot foot, naar mijn wandelschoenen wijzend. Overigens slang bestendig, weet je nog ? Ik ga op zoek naar... Bob Marley ! Den ene wijst naar links, en den andere naar rechts. Ze kennen deze speciale man wel maar waar hangt hij uit ? Mijn speurtocht is al drie kwartier aan de gang en plots achter mijn rug hese tut tut geluiden van een tuk tuk. Ik draai me om en loop lachend naar Bob toe. Echt waar, een reincarnatie van de legendarische reggae zanger ! Via de gsm tam tam had iemand opgeroffeld dat er een Westerse zilverhaar naar hem op zoek was. De disc-jockey in mij pinkt dra enkele traantjes weg van ontroering als we met het krakkemikkig gemotoriseerd driewielerke terugdraaien om Hilde op te pikken, voorbeeldig op wacht bij onze rugzakken. Onderweg braakt de echte Bob krakend uit de reuzegrote boxen achter op de tuk tuk, de ene song na de andere uit. Voor mij zal reggae muziek voortaan nooit meer hetzelfde zijn ! En dan zijn huisje. Relax guesthouse. Het ligt ver buiten de drukte van Dambulla, een belangrijk handelsknooppunt. In de stilte van de jungle wijk...
Een formule 1 piloot aan het stuurwiel van een bus ronselt ons en verderop wat Singalezen om ons naar een volgende bestemming te zigzaggen. Dat moet fout aflopen... Mijn muziekdoos koptelefoont heerlijke zwoele tonen in mijn oren. I am going up the country. Een oude kraker van Canned Heat. Ingeblikte hitte. Toepasselijk hier in de tropen. I am going to some place where I have never been before. I am gonna leave the city. Just exactly where we are going to stay, I cannot say... Rijstvelden scheren voorbij. Een gehuchtje wacht. Tuut tuut. Tuut. De bus schreeuwlelijkt naar iedereen. Euh, waar is mijn rempedaal gebleven ? Een tuk tuk wil de baan kruisen. Gierende rubber, stinkende remblokken en een kleine doef. Ocharme, nu is..tuk tuk stuk. Maar grote zus bust verder zonder omkijken.
De voorbije dagen kenmerkten zich door een windstilte. Een guesthouse zonder wi-fi. Een internetcafe dat vroegtijdig sluit. En een dag later een verjaardagsfeestje heeft voor de dochter... Bijgevolg een verkeerde volgorde van dagverslagen, fotookes apart verzonden,...Heel wat potverdommekes rollen uit mijn paternoster van ongeduld en tandengeknars op de grond... Op onze rustdag enkele plensbuien. Een goede timing, toch ? Een middagmaaltje met pindakaas uit onze Belgische voorraad :- Waarom noemen ze dat pinda kaas ?- Tja, dat moet je aan de Nederlanders vragen, liefste.- Ze zouden dat beter pinda pasta noemen.- Jij zou pas een slimme Hollander zijn ! Op de terugweg fladdert een klein bolleke watten met lang bekje op bovenhangend elektriciteitsnetwerk. Waaw. Een kolibrie. Als enkele muzieknoten op een toonladder... Dat is geleden van Sint-Maarten op de Caraiben dat we een honingvogeltje zagen ! De uitbater van ons guesthouse verwent ons met vers versneden stukken onwelriekend fruit bestrooid met peper : een soort grote lichi met grote pitbollen. Ondanks de geur toch ontzettend sappig en smaakvol. Op de laatste avond in dit heilig stadje komt Charlie ook weer gedag zeggen. De superspin kruipt over het gordijn... We zijn echter al wat bekeerd tot Boeddha en gunnen dit griezelig beesie nog een lekker lang leven !
We logeren al enkele dagen in Sundara Guesthouse. Na een verplaatsing bestaat mijn taak erin op zoek te gaan naar logies. Na een tiental pogingen bots ik op een deftig uithangbord. Er logeert blijkbaar niemand en ik ruik mijn kans. Stevige onderhandelingen en een uurtje later nemen we er een kamer voor vier dagen... enkel voor ons alleen ! Onze nest ligt in een groene hoek, een open kooi als het ware, met vele exotische vogels. Het is van onze Zuidafrikaanse reis geleden dat we ganse dagen zo konden genieten van turelurende kwetteraars en wielewalende pluimballen. Een ganse dag vogelmuziek en salsa-trillers waarbij mijn werkloze koptelefoon jaloers in de rugzak kreunt. In dit guesthouse moet je extra betalen voor keukengebruik. Bovendien is er in Sri Lanka nergens een gasflesje te verkrijgen voor ons Thais kookvuurtje. Dus op zoek naar kruimels zoals onze gevederde vrienden. Een eethuisje nodigt uit en wordt onze vaste stek voor ons verblijf in Anuradapura. Gewokte groentes met noedels en ei krullen lekkere herinneringen aan Laos in de stoofpan. Een van de kopzorgen vooraf was het vinden van brood. Ten onrechte. Overal lekkere bakkerijtjes. Gisteren nog gesnoept van een kokoscake. A propos, het drankje waaraan Hilde sneukelde op haar verjaardag was een andere soort kokos, meer oranje i.p.v. donkerbruin. Met dorstlessend sap. Neen, opa, zonder alcohol. ... Op de middag lunchen we vaak brood met ontzettend sappige ananassen of heerlijk aromatische bananen. We drinken vaak Ceylonthee, streekproduct uiteraard. Het draait uit op een regelrechte gezondheidskuur. Helaas een moeilijkheid hier is internet waardoor onze verslagen wat op zich lieten wachten. Ons reisverslag is nog steeds te volgen via bloggen.be/ilde Jef
Zondag wordt wolkdag. De voormiddag wordt bijeen gepuzzeld met een gestrekte wandeling langs het immense stuwmeer, de watervoorziening van het stadje. Hilde krijgt haar verhoopte tropische regenbui : zeven druppels en wat muggenpis. Aan deze zoemende stoorzenders, muggen, is hier vooral bij valavond geen gebrek. We bereiken helaas niet het park dat we gisteren opgemerkt hebben vanuit de bus. Maar we zullen rijkelijk beloond worden voor de vroeger dan verwachte ommekeer. Even verder nemen we plaats op wat rotsblokken aan het water naast een stevige houten knaap met een flinke kruin en lange luchtwortels. Hilde haar karma staat gunstig. Ze bestelt een fijne verfrissing op dit terrasje van wilde stenen. Vlot bediend vanuit de waterhoek met een stevige bries die in de tropische warmte meer deugd doet dan een ijskoude cola... Pats. Daar valt een Singalese visdief met een sierlijke duik in de natte. Vlak voor onze verbaasde oogbollen. Hij slaat druppend terug op en zwenkt tweemaal in het rond net boven onze hoofden. Vervolgens zet onze kelner zich op een tak in de boom naast ons. Zijn roestbruin pakje, zwart omlijnd, schittert als gensters in een houtvuur. Zijn hagelwitte kop glimt van trots onder onze bewonderende blikken. Met immens plezier betaal ik de rekening van zero roepies voor dit knap staaltje natuurplezier ! Een duizend bladzijden dikke roman over de geschiedenis van de Boeren in Zuid-Afrika boeit me uitermate sinds ons vertrek vanuit Belgenland en verstrooit de namiddag onder het gebladerte van een breed vertakte reus, geworteld in de voortuin van Sundara guesthouse. De lectuur wordt onderbroken door een wielewaal die speels zijn toilet maakt tussen het groen. Een zwarte kop met rode bek in een fel gele donzen jas : hij brengt zon in schaduw... Later wandelen we naar de wekelijkse markt, als kermis voor de plaatselijke bevolking en enkele schaarse westerlingen. Dat is een van onze favoriete telkens weerkerende bezigheden op onze reizen. Ondergedompeld tussen wirrewarrende kraampjes, snuivend aan geurende kleurenschermen, genieten van grap en scherts in een taaltje dat we niet verstaan... Na onze ogen strelen we onze buik als we binnenduikelen in ons eetkraam voor een dagelijkse portie vers gewokte noedels...
Een vlijtig spanningsveld tijdens ons vroeg ontwaken als bij twee studentjes met een dagje schoolreis voor de boeg. Alleen missen we hier ons moeke om onze boterhammekes met omelet te bereiden... Een gammele bus hoest ons naar Mihintale, een heiligdom uit dezelfde periode als Anuradhapura. De tempel ligt op een hoogte, via trappen te bereiken. Het bedevaartsoord is nog erg populair. Eerst bezoeken we een tussenplatform waar we onder de indruk raken van de eerste stupa in de Singalese geschiedenis. Een bouwstenen bolhoed waarrond altaren in de vier windstreken met frontons van gebeeldhouwde olifantjes. Verderop schuilen we onder een overhangende rots met oeroude inscripties. Dan penselen we het leeuwenbassin in het fototoestel en genieten van de bedevaarders die, op de puffende steilte van trapstenen uit vroege eeuwen, lotusbloemen naar Boedha dragen. Helaas, het wordt brood met bananen. Maar een zeldzame piknikbank onder een schaduwrijke groene boomluifel bezorgt ons weer dierenpret. Een kleine varaan waggelt voorbij. In een nabije boom speelt een soort wombatachtige eekhoorn en enkele apen willen graag een graantje meepikken... en lonken gretig naar ons broodbeleg. Geen angst, lieve schat, ik ben vijfmaal groter dan onze langgestaarte soortgenoten. Maar jij hebt geen lange scherpe tanden !
De nachten hier zijn ongelooflijk rustig. Alhoewel we omstreeks drie uur gewekt worden door enkele apen die een robbertje uitvechten op ons dak. Te zwaar uitgeweest zeker ? Moesten die niet voor de donkere thuis zijn ? Amaai die jonge gasten van tegenwoordig... Voor de rest is het een enorm contrast met Thailand en omstreken waar dag en nacht uitbundigheid troef viert en het moeilijk is nachtrust te vinden zonder stevige oordopjes. Hier blijven ze tot nu toe in een doosje opgesloten. Een nieuwe dag met enkele verassingen wordt in gang gekwetterd. We staan vroeg op. Wat later wijs ik naar een dikke zwarte spin. Zo groot als Hilde haar hand. Pakt ze Jef, en onze kotmadam holderboldert terug onder het muskietennet ter bescherming. Ik scherp mijn potlood en haal uit. Je suis Charlie, krijst de achtpoot en duikt weg tussen muur en kast op hoge poten. Dan volgt een volgende uithaal langs onder. Vergeefs. Ik had er beter een Jihadist bijgeroepen denk ik, want hier in boedistenland doen ze geen vlieg kwaad... Anuradapura was al een bloeiende hoofdstad in de vierde eeuw voor Christus. Vandaag wandelen we naar overblijfselen van tempels uit die tijd. Wat ontgoochelend. Ons sensationeel bezoek aan Angkor Wat in Cambodja in 2012 is niet te evenaren. Deze tempels van de Rode Khmer, overwoekerd in de jungle, is werkelijk een achtste wereldwonder. We vinden soelaas in de Koninklijke Tuinen. Opgericht als een van de eerste irrigatie systemen van Azie. Voor ons het leukste moment van de lange voormiddag. Enkele mooie ruines met watertjes. Een fotokader voor een plaatselijk bruidskoppel. Even uitblazen op een stenen bank. Dan spring ik krommebenend en dan trekkevoetend op, en Hilde aapt me onmiddelijk na... Een lang dun slangetje gleed nieuwsgierig over onze nagelnieuwe loopschoenen ! Goei reclamefilmke voor Decatlon...
