De nachten hier zijn ongelooflijk rustig. Alhoewel we omstreeks drie uur gewekt worden door enkele apen die een robbertje uitvechten op ons dak. Te zwaar uitgeweest zeker ? Moesten die niet voor de donkere thuis zijn ? Amaai die jonge gasten van tegenwoordig... Voor de rest is het een enorm contrast met Thailand en omstreken waar dag en nacht uitbundigheid troef viert en het moeilijk is nachtrust te vinden zonder stevige oordopjes. Hier blijven ze tot nu toe in een doosje opgesloten. Een nieuwe dag met enkele verassingen wordt in gang gekwetterd. We staan vroeg op. Wat later wijs ik naar een dikke zwarte spin. Zo groot als Hilde haar hand. Pakt ze Jef, en onze kotmadam holderboldert terug onder het muskietennet ter bescherming. Ik scherp mijn potlood en haal uit. Je suis Charlie, krijst de achtpoot en duikt weg tussen muur en kast op hoge poten. Dan volgt een volgende uithaal langs onder. Vergeefs. Ik had er beter een Jihadist bijgeroepen denk ik, want hier in boedistenland doen ze geen vlieg kwaad... Anuradapura was al een bloeiende hoofdstad in de vierde eeuw voor Christus. Vandaag wandelen we naar overblijfselen van tempels uit die tijd. Wat ontgoochelend. Ons sensationeel bezoek aan Angkor Wat in Cambodja in 2012 is niet te evenaren. Deze tempels van de Rode Khmer, overwoekerd in de jungle, is werkelijk een achtste wereldwonder. We vinden soelaas in de Koninklijke Tuinen. Opgericht als een van de eerste irrigatie systemen van Azie. Voor ons het leukste moment van de lange voormiddag. Enkele mooie ruines met watertjes. Een fotokader voor een plaatselijk bruidskoppel. Even uitblazen op een stenen bank. Dan spring ik krommebenend en dan trekkevoetend op, en Hilde aapt me onmiddelijk na... Een lang dun slangetje gleed nieuwsgierig over onze nagelnieuwe loopschoenen ! Goei reclamefilmke voor Decatlon...