Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen en eerst het goede nieuws vertellen. Het doktersbezoek heeft uitgewezen dat ik geen hypochonder ben. Na wikken en wegen heeft mijn dokter beslist om medicatie voor te schrijven voor mijn hoge bloeddruk. Uiteraard is dit geen probleem van vandaag alleen, zo lichtzinnig schrijft hij geen pillen voor. Tja, ook al spaar je het zout op de patatten, een dubbele erfelijke belasting sleep je altijd en overal mee.
Mijn halve marathonplannen komen gelukkig niet in het gedrang. Dankzij mijn sportieve levensstijl is mijn polsslag in rust lager dan gebruikelijk bij mensen met een verhoogde bloeddruk. Tegen mijn loopambities heeft de dokter geen enkel bezwaar, wel houdt hij er rekening mee bij het bepalen van de soort medicatie. Ik moet even wennen aan het idee dat ik, op zo jonge leeftijd, al dergelijke medicamenten moet slikken. Zal ik er ooit vanaf geraken? De dokter sluit dit niet volledig uit, ik denk er het mijne van.
Bij mijn thuiskomst lees ik tijdens het ontbijt (ik ben nuchter naar de dokter gegaan om ook bloed te laten trekken) de bijsluiter. Misschien is het beter om de rubriek 'bijwerkingen' over te slaan, maar ik kan het toch niet laten. Ik ben niet zo hypochondrisch van aard, dat dit me compleet uit mijn evenwicht zal brengen. Wijselijk onthoud ik er alleen van dat ik er mogelijks blozende kaken van kan krijgen. Gelukkig geen rode neus, dat zou ik veel erger vinden. Zo, nu ga ik even naar de overkant van de straat om mijn ouders voor deze vroegtijdige erfenis te bedanken. :wink:
|