Vrijdag 24 juni stonden we om 10 u vertrekkensklaar om een weekendje door te brengen in de baai van de Somme. Marnix had op dat ogenblik al een half uurtje lopen in de benen. Zijn voorbereiding op de marathon van Oostende is namelijk vorige maandag van start gegaan. Wisten jullie trouwens dat je zijn loopavonturen kunt volgen op zijn blog? Kijk even op lankarren on the run en je komt vanzelf in een sportieve wereld terecht.
Onze bestemming van dit weekend ligt op slechts een 180 km van Gistel en je waant je zelfs langs de autostrade al in vakantiestemming. Betty deed haar best en leidde ons feilloos naar de parking naast de duinen van Le Crotoy, een pittoresk vissersdorpje in Picardië. We hadden nog ruim de keuze waar we Fons konden parkeren en we stonden dan ook op een prachtige plaats net achter de duinenrij. Na een lichte lunch besloten we een wandeling te maken van 16 km die ons rond het natuurgebied van de Marquenterre zou leiden. We namen de fiets en gingen op zoek naar het beginpunt van de wandeling, die met een gele markeringsstreep zou gemarkeerd zijn.We vonden dit punt verwonderlijk vrij vlug, deden de fietsen op slot en begonnen vol goede moed aan de wat beschreven stond als een vrij vermoeiende tocht. We moesten al direct door zacht zand stappen, we kwamen met regelmaat een geel bordje tegen, het weer was lekker warm, bewolkt maar de blauwe lucht kwam er ook door piepen, dus dikke fun.Tot we aan een soort dijkje kwamen aan het strand, euh dat leek verdomd goed op de plaats waar Fons stond Hoe kon dat nu weer gebeuren J Tja een stuk wandelen op het strand dan maar, we zijn toch in beweging niet? Na een half uurtje stappen of zo zagen we een parking en we volgden dat weggetje in de hoop dat we zo terug bij de fietsen konden komen. En in ene keer, heel verrassend, kijk onze fietsen stonden daar. What a surprise!We fietsten terug naar de parking en daarna zijn we naar het dorpje gewandeld om er de boel te verkennen. Er waren heel wat restaurantjes, winkeltjes, een mooi dijk, We dronken een aperitiefje op een terras vlakbij de dijk en kochten een half kilootje wulloks aan een viskraampje.We gingen terug naar Fons en installeerden ons wat op bed met een boek en een krant, een glaasje wijn en genoten van de warmte van de zon die binnenkwam en van het zicht op de duinen. En natuurlijk ook van het gluren naar de mobilhomes die nu snel begonnen toe te stromen. De wulloks moesten blijkbaarnog gekookt worden, maar ze smaakten overheerlijk! Dat kon tellen als voorgerecht!
Na het eten sloten we de dag af met een partijtje yahtzee om dan naar goeie gewoonte als een blok in slaap te vallen.
De volgende morgen was de heer des huizes al om kwart voor negen op om de loopschoenen aan te trekken. Het was vliegende storm buiten, brr je moet maar goesting hebben om daar door te lopen. Ondertussen maakte ik me klaar en zorgde ik voor een kopje koffie en ontbijt.Marnix kwam voldaan terug met rode wangen. Daarna gingen we naar het centrum om wat inkopen te doen. Maar zon storm zeg. Maar je kan ook niet de hele tijd binnen zitten é. Dus stapten we toch de fiets op, richting Hourdel, helemaal aan de andere kant van de baai. De fietstocht zou starten in St-Valery sur Somme, maar weeral, het juiste bordje vonden we niet. Maar ik moet toegeven, Frankrijk staat niet aangeschreven als het meest fietsvriendelijke land, maar daar waren er heel wat aparte fietspaden, weg van de baan, en heel goed aangegeven welke richting je uit kon. In Hourdel moesten we even een dringende plaspauze inlassen en daarbij kwam er natuurlijk een terrasje aandoen. We keken nog even op het grote kiezelstrand, er stonden heel wat mensen bij verrekijkers. Ik waagde me ook wat dichter en werd aangesproken door een meisje. Ze vroeg of ik ook de zeehonden wilde zien. Zeehonden? Waar ? Tuurlijk! En warempel, daar lagen er een tiental te soezen.Ik vroeg ook wat die witte dingen waren dat we heel in de verte zagen, en dat bleken golven van de zee te zijn. De zee die wel 6 km ver terugtrok bij eb.
We moesten dan nog het hele eind terugfietsen. Marnix wilde een binnenweggetje proberen, nou, dat werd echt mountainbiken, op een soort smalle grasdijk langs de baai. Helemaal tot in Le Crotoy geraakten we niet op die manier want we stonden in ene keer voor een volgelopen inham. Terugkeren dan maar en terug langs de gewone weg. Pff, we moesten echt wel blijven peddelen of we gingen meer achteruit dan vooruit. We zaten er alletwee wel helemaal door toen we eindelijk weer bij Fons geraakten. Rijp om ons bed in te duiken, maar het maagje verlangde ook wat natuurlijk en het plan was op restaurant te gaan voor een lekkere fruit de mer te gaan eten. Dus hebben we alle moed samengeraapt, ons gewassen en vertrokken richting stad. En t was de moeite hoor : aperitiefje, overheerlijke visschotel en lekker dessert. En op de terugweg langs de dijk maakten we nog het slot mee van een optreden, we maakten nog een dansje en daarna werd er een groot vuur aangestoken op het strand. Tof hoor, t was echt een geslaagd avondje. Veel schaapjes werden er niet meer geteld die avond.
Op zondagmorgen werden we wakker met een stralend blauwe hemel.We maakten nog een wandelingetje op het strand en vervolgens leegden we de tanks.En toen vertrokken we huiswaarts zodat we daar ook nog wat van de zon konden genieten.
Totaal kms gereden : 377,7
Payage : 2 x 8eur30
Parking Le crotoy : gps n50,22886o1,61253, Chemin de Marais, zandgrond,35 pl, 5 euro per 24 uur
Positief : direct bij strand, alle voorzieningen, centrum op 10 minuten wandelafstand,
Deze morgen zijn we naar Maldegem gereden omdat Fons nog eens gekeurd moest worden. De vorige keer was er vanuit de fabriek een verkeerde wielbasis op het papier gedrukt, dus moest er een nieuw formulier aangevraagd worden in Frankrijk. Er was ook een opmerking dat er achteraan iets niet goed bevestigd was. Een werknemer van Lambrecht reed naar de keuring in Eeklo. Het formulier werd goed bevonden en die opmerking over de slechte bevestiging : degene die nu controleerde wist niet goed wat zijn collega de vorige keer bedoelde, vond niks verkeerd en dus werd de opmerking geschrapt. Voila, weer iets dat in orde is. Marnix voelde Fons smeken om door te rijden naar het Zuiden, maar Fonske weet natuurlijk niet dat er drie bloedjes van kinderen thuis zitten, waarvan er 2 examens hebben (alleen ééntje heeft er stress van), er ééntje ziek is (dezelfde die examens en stress heeft) en ééntje die ook wel eens graag zou hebben dat we thuis zijn zeker. En daarbij is er morgen een etentje voor de ouders ter gelegenheid van Jades 11de verjaardag. Dikke proficiat meid, kleine meisje worden vlug groot.
Vrijdag 10 juni vertrokken we richting Nederland. Ma en pa waren op visvakantie in Medemblik, Noord-Holland aan het IJsselmeer en we wilden hen een bezoekje brengen.Voor een doordeweekse vrijdag was het vrij kalm op de baan, enkel aan de verkeerswissel Brussel/Antwerpen te Gent stonden we zon 10 minuutjes aan te schuiven door een net gebeurd ongeval. Rond 12u45, met 337 km meer op de dagteller, kwamen we aan op camping Arado, in Medemblik. De mevrouw van de camping toonde ons eerst de toiletten en de douches. Ik vroeg met mijn beste Nederlandse tongval of de douches werkten met een jeton. Die mevrouw keek heel verwonderd, nou zei ze, dat werkt hier gewoon met water.Grappig wi.
We mochten een plaatsje uitkiezen op de wei en nadat we de elektriciteit hadden aangesloten, gingen we eerst soep eten in het huisje van ma en pa. We besloten nog een toerke te doen met de fiets en reden eerst naar het stadje. We vonden een bord met fietsknooppunten, stippelden er een toer uit van zon 30 km en hup, weg waren de flandriens. Het eerste stuk reden we op de dijk van het Ijsselmeer, met voor ons een stralend blauwe hemel en achter ons, pff inktzwart, niet achterom kijken dus en trappen. t Was een mooi ritje, één knooppunt stond verkeerd en één was verdwenen, maar dankzij ons feilloos oriëntatievermogen (ahum) kwamen we net voor de eerste regendruppels vielen terug aan op de camping. Na een aperitiefje en een echt warme heerlijke douche, gingen we te voet naar het stadje, want ma en pa trakteerden met een etentje in het Hof van Medemblik ter gelegenheid van hun 55ste huwelijksverjaardag. Nogmaals een dikke proficiat en merci voor het lekkere eten. Toen we het restaurant net verlaten hadden, brak er een gigantisch onweer los. We schuilden even onder een boom (nee niet echt verstandig dat weten we wel) maar met de hulp van moeders paraplu kwamen we toch nog vrij droog aan.
Na het ontbijt zijn we eerst naar het stadje gegaan. We waren nog niet goed vertrokken of we hadden al een stevige hagelbui op onze nek. Gelukkig konden we wat schuilen onder een afdakje. Hoe romantisch, samen dicht onder de paraplu, met kletterende hagelbolletjes als achtergrondmuziek.We deden wat inkopen in de Spar en op de camping maakten we Fons klaar voor vertrek. We namen afscheid van ma en pa en rond 11u30 vertrokken we richting Abbenese. Het weer onderweg was echt dat niet, de ene regenbui na de andere kregen we op ons dak. De parkeerplaats bij de boerderij Het groene Hart lag op 89 km van Medemblik. Er zijn zon 15 plaatsen voor mobilhomes, en het kost 12 euro met elektriciteit.Na het middagmaal, waarin we ondertussen de infomap doornamen, besloten we een wandeling te maken maar dan via de fietsknooppunten. Alleen het eerste stukje hadden we nog de paraplu nodig, daarna klaarde het gelukkig op. Langs de vaart kwamen we aan in Buitenkaag, daar konden we met een pontje (90 cent) overvaren naar Kaag, een dorp gelegen op een eiland in de Kagerplassen.Er wonen zon 500 mensen, slecht een aantal van hen leven van het watersporttoerisme. We namen ook nog een ander pont ( 1 euro), waar we wat langer mocht opzitten voor ons geld. Het was een heel mooie wandeling, heel gevarieerd, langs kreken, molens, op dijken, We hadden zo ongeveer 15 km in de benen toen we weer bij de boerderij arriveerden. Mijn schat zorgde voor het avondeten terwijl ik nog even kon genieten van het avondzonnetje.Rond 11u15 verlangde het hartje wat rust, mmm onder de lekker warme dons.
Voorzieningen: chemisch toilet lozen, vuil en vers water, elektriciteit
Positief: rustig, dichtbij autostrade, goed aangeduid met bordje P-mobilhomes, verharde ondergrond
Prijs : 12 eur met elektriciteit inbegrepen, 10eur zonder
Negatief: wat verder van een centrum, lawaai van opstijgende vliegtuigen (s nachts niet)
Zondag 12 juni
Na het ontbijt en de nodige was en plasbeurten, maakten we Fons vertrekkensklaar voor alweer een eindje dichter huiswaarts te rijden. Bestemming Hulst. Eerst leidde Betty ons langs een paar regionale wegen om uiteindelijk op de ring rond Rotterdam uit te komen.Een heel aantal rode knipperlichten waar je niet naast kon kijken, waarschuwden ons voor vertragend verkeer. Wat bleek? De brug, midden op de autostrade, moest draaien om een groot containerschip door te laten. Raar daar zo staan te wachten en wat een gigantische brug. De gps liet ons door de Liefkenshoektunnel rijden, kostprijs 5,5 euro. Rond 10u50 kwamen we in het vestingstadje Hulst aan, in Zeeuws-Vlaanderen. Er stonden zon 10 tal mobilhomes redelijk dicht bij elkaar, maar Fonske past overal in é.We gingen eerst even het stadje verkennen en aten een lekker pikante salade met kip. We moesten ook nog even geld bijsteken in de parkeerautomaat, we betaalden er ongeveer 5 euro tot de volgende dag.Wilde shoppers als we zijn, vulden we de namiddag daarmee en ook een terrasje mocht niet ontbreken. We maakten net voor het avondeten nog een wandeling op de vestingsmuren, helemaal rond de stad.s Avonds speelden we nog een yahtzee waar Marnix het eerste spel grandioos won met 5 yahtzees te smijten.Beginnersgeluk zeker J .
Totaal op de teller 602 km
Parkeerterrein Havenfort gps n51,27700 o4,04912, 15 plaatsen op zat/zon 2 eur per dag
Geen voorzieningen, dichtbij centrum en winkels, verharde ondergrond
Maandag 13 juni
Geslapen tot half tien, inkopen gedaan, fietsen ingeladen en vertrokken richting Gistel. Getankt in Hulst, op 607 km, prijs 1,289 per liter, 58,66 liter, totaal 75,64 eur.
Tanks geleegd in Oudenburg en rond 13 uur thuis. Home sweet home. Ja ik ga dolgraag op reis maar ik kom ook altijd graag terug thuis.
Fonske staat helemaal opgeblonken klaar voor de volgende reis.
De wekker piepte wel heel vroeg voor een zaterdagmorgen, maar we moesten als trouwe supporters voor Jade toch zien dat we op tijd in de sportzaal waren hé. Er waren clubkampioenschappen in de plaatselijke turnclub waar Jade elke zaterdagmorgen naar toe gaat. Ze had flink wat zenuwen maar deed het prima en ze werd dan ook 4de.We waren allemaal tevreden en zoals de olypische gedachte het wil : deelnemen is belangrijker dan winnen.
Rond kwart na elf al, vroeger dan voorzien, konden we de baan op, richting Vielsalm. Het was helemaal niet druk op de baan, alleen wat werken op het stuk naar Luik. We stopten even onderweg om wat te eten, en we kwamen rond14u30 aan in het vakantiepark Les Doyards te Vielsalm. Memé stond ons al op te wachten. We konden parkeren op een parking net buiten het park, naast een riviertje en onder de bomen. We stonden er wel goed. Eerste werk : een lekkere frisse pint op het terras van het parkrestaurant. Dat deed deugd.
Daarna gingen we allemaal samen naar het huisje en Aäron en Jade zijn daarna een half uurtje met de pedalo op het meer geweest. Wij maakten een wandelingetje aan het meer en verkenden even het stadje. We hebben ook nog een tijdje op het terras gezeten met de krant en het zonnetje gaf echt warmte. s Avonds had memé voor iedereen spaghettie gemaakt. Na een spelletje yahtzee gingen we rond 23 uur naar Fons.
Na een rustige nacht waarin er wel wat regendruppels vielen, stonden we rond 9u15 op. Aäron was al op weg naar de bakker en na het gezamelijke ontbijt, konden we een douche nemen. Marnix en ik hadden zin in een grote wandeling, maar wij waren dan ook de enige. Maar de kids waren in goeie handen, dus konden wij de gele wandeling die door het park liep, aanvatten. Al vrij vlug waren we van de baan weg en was het klimmen geblazen in het bos. Het was een mooie wandeling, door bossen, kleine dorpjes, met mooie vergezichten, t was mooi weer. Wat kon er nog beter? Misschien geen honden op de weg zeker, schat? En misschien betere schoenen aan onze voeten, maar ja dat is natuurlijk onze eigen schuld dikke bult J. Het laatste stuk vonden we wel geen pijltje meer, maar toen zagen we wel al de grote baan naar Vielsalm. Het begon net te regenen toen we weer in het park kwamen maar gelukkig waren we net binnen toen het pas echt bakken naar beneden kwam.
Het middageten stond al klaar, wat een luxe om je voeten onder tafel te kunnen schuiven.
Rond 15u15 zijn we huiswaarts vertrokken en na een drietal uurtjes stonden we terug in Gistel. Er was heel veel wind en je moest de teugels van Fons goed in de handen houden.
We sloten het weekendje af met een etentje in La Gare.
Nog een dank je wel aan mijn schoonouders voor de ontvangst!
Totaal aantal kms heen en terug : 550 km
Km.stand Fons : 1641
Parking : bij het binnenrijden van Vielsalm het baantje volgen naar het station, richting vakantiepark Les Doyards, net voor de ingang rechts is er een parking naast de rivier, halfverharde ondergrond. Geen voorzieningen.
Hoe doe ik het in godsnaam? Ik had net een leuk tekstje geschreven, vond dat het vloeiend uit de pen gekomen was, wilde een foto toevoegen, en hup: tekst weg. Wie me een beetje kent, weet dat ik nu serieus baal. Maar goed, helemaal hetzelfde zal het wel niet zijn, maar hier gaan we, nog eens. Fonske staat een beetje te verkommeren op zijn plaatsje en vindt dat het tijd wordt om op stap te gaan. En dat vinden wij ook. Vorig weekend stond serieus als volboekt ingekleurd in onze agenda, maar we probeerden toch zo veel mogelijk te genieten. Of wat dacht je van een lekker aperitiefje op vrijdagmiddag op de markt van Gistel? Met het heerlijk warme zonnetje erbij waanden we ons even in het zonnige zuiden, alleen , toen we even rondkeken, was er weinig exotisch op te merken. Zaterdag konden we dan Jade bewonderen op het jaarlijkse schoolfeest. Ze deed het prima op het podium en de after-party vond ze fantastisch. Veel te vroeg, volgens haar dan, gingen we naar huis , maar de volgende dag moest diezelfde jongedame alweer vroeg uit de veren want er stond een uitstap met de scouts op het programma, richting Walibi. Wij tweetjes maakten er een relaxdag van en genoten van sauna's, bubbelbaden, turks stoombad, lekker eten en zalig zonnen in de mooie tuin. Je merkt het al , ook als we niet wegkunnen met Fons , proberen we er altijd wel iets leuks van te maken. Maar het blijft natuurlijk kriebelen, dus zaterdag staat er een korte trip op het programma naar Vielsalm, waar memé en pepé een vakantiehuisje huren. Meer daarover in volgend verslagje. En nu vlug opslaan!
Donderdag pleegde ik dus heel wat telefoontjes. Mijnheer Lambrecht bevestigde me dat het wel degelijk propaan gas moet zijn. Dus nadat ik Jade van school ophaalde, reden we naar de Aveve in Koekelare waar we dus zon Twiny gasfles van Primagaz konden kopen. Die meneer was zo vriendelijk om ook te proberen of de aankoppelingskop paste en ja hoor, al leek die gasfles wel redelijk groot voor in zon kastje. Dus dat was het eerste wat we deden toen we thuiskwamen en wonder boven wonder: het past er net in.
Vrijdagmorgen hebben we dan alles ingeladen, water gevuld en rond 9u15 waren we de baan op , richting Otterlo, de Nederlands Veluwe. Net na de grensovergang hadden we wat file, het was dan ook rond half één als we Otterlo binnenreden. We volgden de bevelen van onze Betty, die letterlijk de coördinaten volgden die wij er instaken.En toen reden we in ene keer tussen de caravans, tenten, ,kortom we reden rond op een camping. We parkeerden Fons om de receptie te zoeken en te vragen waar nu eigenlijk die camperplaatsen waren.Bleek dat die plaatsen er niet meer waren. En toen hebben we maar besloten om op de camping te blijven staan.Maar het was wel schrikken toen we de prijs hoorden : 70 euro voor de 2 nachten. Hoe stom kan een mens zijn om zo zonder om te prijs te vragen gewoon twee nachten te boeken?
Maar er fluistert me steeds iemand in mijn oor dat ik moet leren in alles het positieve te zien, dus hier gaan we : ja, we kunnen nu lekker een warme douche nemen, ja we kunnen s avonds nog een tijdje met een boekje op een stoel in het zonnetje zitten, ja het is er heerlijk rustig, ja we konden Fons eens goed opladen,
Maar dat duiveltje op die andere schouder klopt toch ook nog even aan hoor : het is verschrikkelijk duur.
We merkten eigenlijk pas achteraf dat de campergids niet spreekt van een camperplaats maar wel degelijk van een camping, weliswaar zonder prijs te noemen.Weer iets wat we hopelijk geen tweede keer tegenkomen.
Na een kopje koffie met wat sandwiches begonnen we aan de Klompenwandeling van 15 km langs het Eeskotenpad. Het was een heel gevarieerde wandeling over velden, in de bossen, we moesten soms met een bankje over prikkeldraad stappen en tussen de koeien lopen. Het was ook heel goed aangegeven.Het was heel warm maar er was ook heel wat wind. En we waren dus blij toen we eindelijk terug in Otterlo dorp waren, om met een lekkere frisse pint te bekomen van de vele kilometers in onze benen.
Toen we terug op de camping waren hebben we eerst een aperitief gedronken en toen had Marnix de primeur om de eerste maaltijd in Fons te klaar te maken. Mmm lekkere ravioli. We hebben de rest van de avond zitten praten en rond 12u20 lagen we in bed.
Na een heerlijk rustige nacht stonden we rond 9u30 op, gingen we samen om een stokbrood en werd er ontbeten.Daarna gingen we te voet naar de ingang van het Veluwse Nationale Park. Daar namen we de gratis witte fiets.En volgden we steeds de buitenste routes. Er was weer een stevige wind, het was dus op sommige stukken trappen geblazen.Maar de natuur was er prachtig en het was genieten. We hebben een tijdje op het terras gezeten bij het bezoekerscentrum en daarna was het maar een klein stukje fietsen meer tot we weer aan de uitgang Otterlo waren.Terug op de camping hebben we nog even buiten gezeten/gelegen tot de zon achter de bomen verdween.Daarna werd het killer en heb ik gebakken aardappeltjes gemaakt met een hamburger en tomaatjes. En na de avondwandeling op de camping speelden we nog een spelletje yahtzee.
De volgende ochtend stonden we rond 9 u op en na het ontbijt hebben we alles opgeruimd, de tanks geleegd en zijn we rond 10u45 terug huiswaarts vertrokken.
Thuis om 13u45.
Totaal aantal kms : 578 km
Coördinaten camping De Zanding in Otterlo : n52,09423 o5, 77935
Plus : heel nette ruime camping, proper sanitair, dichtbij centrum en natuurpark
Wat een gedoe om de juiste gasfles te vinden. Nee, we hebben er nog geen dus. Ik dacht er ene te vinden bij Urbano, maar nee, de koppeling bleek niet te passen op één van hun flessen. Dus werd ik doorverwezen naar een zaak in Oostende. Ook niet, maar deze vrouw zei direct : die koppeling is voor op een primagazfles , de Twinny. Dus thuis beginnen zoeken op internet, en er blijken wel wat verdelers van dat merk in de buurt te wonen. Alleen, het gaat over propaangas en in de boek van Font Vendome staat er dat het butaan moet zijn. Nu weet ik wel, ook van het internet natuurlijk, dat er slechts minieme verschillen zijn tussen deze twee gassen. Maar ja, een miniem verschil kan ook een verschil maken é. Ik belde ook naar een verdeler die we doorkregen van Lambrecht zelf, maar die had, weliswaar van een ander merk, ook alleen maar propaan. Dus morgen eerste werk : bellen naar Lambrecht om voor eens en altijd uit te maken wat voor gas we nu eigenlijk kunnen gebruiken en welke niet. En hopelijk kunnen we dan deze keer vertrekken met brandstof om te koken en te koelen.
Vertrokken te Gistel om 10u15 met 94 km op de teller. Chauffeur van dienst : ikzelf, met Marnix als co-piloot die ondertussen de Gps instelde en nog tal van andere mogelijkheden van Betty ontdekte. Voor alle duidelijkheid: Betty is de Engelstalige gps-woman, waar ik een haat-liefde verhouding mee heb.
Na wat oponthoud net na de viaduct van Vilvoorde kwamen we eigenlijk vrij vlot rond 12u30 aan in St-Truiden, waar we ook vrij vlot de parking vonden aan de Speelhoflaan. Er zijn daar zon 20 plaatsen voorbehouden voor mobilhomes en we vonden nog net een gaatje tussen 2 grote broers van Fons. Op de gewone parking stonden er ook nog veel mobilhomes, maar we werden al vrij vlug gewaarschuwd dat er de volgende morgen rommelmarkt was.
Bedoeling was eerst een lekker kopje koffie te maken en een boterkoek te eten. Dus moesten we eerst nog de gasfles aansluiten. Ahum : probleem 1 stelde zich voor. De koppeling van onze Van bleek niet te passen op de koppeling van de blauwe campinggasfles die we kochten. Ok, dan maar geen water opwarmen en ook geen eten koken dus.Ondertussen hoorden we ook steeds getik bij de frigo. We lieten hem op programma AUT (automatisch zoeken van de beschikbare stroomvoorziening) staan, en doordat hij de hele tijd gas zocht maar dus niet vond hoorden we dus het getik. We snapten toen opeens dat de 12v van de koelkast alleen werkt als je rijdt. Gas hadden we dus niet en de electriciteitskabel was te kort om aan de stroomvoorzieningszuil te geraken. Probleem 2 dus : geen frigo.
De boterkoeken werden verorberd zonder koffie en dan was het tijd om de fietsen uit de auto te halen. De parking is vlakbij de grote Markt en vlakbij veel fietsknooppunten. We hadden een fietstocht voorzien van 42 km. Het was heerlijk fietsen tussen de vele bloesemvelden, met pittige klimmetjes en afdalingen waarin je even kon bekomen van de geleverde inspanning.We waren aangenaam verrastmidden de velden plots een lounge te ontdekken : een grote tent met strandstoelen en houten kratjes waar er kussens op lagen.Ze serveerden streekdranken waaronder Pipo fruitsappen en Binkbier, je kon er ook fietskaarten kopen, er was sanitair voorzien, kortom een prima organisatie.
Rond half vijf waren we weer op de parking en dan zijn we de stad ingetrokken om wat boodschappen te doen en nog een aperitiefje mee te pikken op een terras in de zon.Dan terug naar Fons om wat anders aan te trekken en terug naar het centrum om een restaurantje te zoeken. Tja , het meegebrachte reeds klaargemaakte stoofvlees is niet zo lekker hé koud. We aten in zon bruin café, niet zon spectaculair hoogstaand eten, maar de magen waren gevuld. Marnixkon nog net het eerste doelpunt van Anderlecht zien op de tv voor we terugkeerden naar de parking. We brachten nog een toost uit op Fons en daarna kropen we voor het eerst in het bed.
Zaterdag 16 april
We hadden alletwee een goeie nacht. Marnix sliep zelfs als eerste in, toch verwonderlijk als je weet dat ik altijd de eerste in slaap val. Er was al vrij veel volk op wandel op de rommelmarkt toen we rond 8u30 opstonden.Marnix ging broodjes halen terwijl ik me ondertussen waste. Maar : probleem nr 3 kondigde zich al vroeg aan. Geen warm water. We keken nog eens in de instructieboek en alles leek toch precies juist te staan. Maar waarom werkte het dan niet? We deden eerst een wandelingetje op de markt en rommelmarkt en gingen een koffie verkeerd drinken op de Markt.Toen we terug waren heb ik naar Lambrecht Motorhomes gebeld om raad te vragen. Ze hadden ook niet direct een oplossing of zicht op wat er fout was, dus ze zouden terugbellen. Maar ondertussen hadden we de knop al eens op uit gezet en terug aangestoken. Nu bleef het lichtje constant groen branden, terwijl het daarvoor ook soms rood flikkerde. Ik belde terug naar Maldegem en ze verzekerden ons dat het nu waarschijnlijk wel zou lukken. Wat lucht in de leiding zou de oorzaak kunnen zijn.
Dan maar een fietstocht aangevangen van 47 km, langs een even mooie route als gisteren. Bedoeling was een bezoek te brengen aan Fruitbedrijf Jacobs, maar hoe we het gepresteerd hebben weet ik niet, maar dat fruitbedrijf hebben we nergens tegengekomen. De laatste loodjes wogen toch wat zwaar, pijne dijspieren en wat zadelpijn maakten dat we toch blij waren dat we weer bij Fonske waren.
.
En onmiddellijk de test : warmwaterkraan open en ja hoera: warm water. Problem nr 3 solved!
We maakten nog een wandeling, dronken nog een teugsje aan het Begijnhof en genoten dan van een eenvoudige maar lekkere kaasschotel met een wijntje. Meer moet dat niet zijn hoor.
Vroeg naar bed: de buitenlucht en de inspanning en misschien de wijn deden duidelijk hun werk.
Zondag 17 april.
Terug goed geslapen tot rond 9 uur. Mijn persoonlijke bakker zorgde weer voor lekkere broodjes en rond 10u30 zaten we terug op de fiets. Ditmaal voor een wat kortere tocht van zon 20 km. We brachten een bezoek aan een kleinschalig fruitbedrijfPorreye. Ze kweken vooral peren maar zijn ook de producent van de Pipo-fruitsappen.We hebben een uur uitleg gekregen over de verschillende aspecten waar een fruitbedrijf mee te maken krijgt. Het was wel eens interessant en we leerden alletwee iets bij. Rond half twee hebben we op de Markt nog een Croque Haspengouw gegeten en daarna was het tijd om Fons klaar te maken voor vertrek. Bed opruimen, fietsen vastbinden, Rond 15 u vertrek richting Keerbergen om Aäron op te halen bij zijn mama.Voor we naar Gistel reden, hebben we eerst nog in Oudenburg het toilet geleegt en het water afgelaten. En toen zat het eerste weekendje er op.
Duidelijk voor herhaling vatbaar!
Totaal op de teller : 485 km
Totaal van de tocht : 391 km
GPS-coördinaten van de parking : n50,82111o5,19278
Ligging : Speelhoflaan te St-Truiden, dicht bij centrum en fietsnetwerk
Joepie, het weekend nadert met rasse schreden, de eerste uitstap is bijna een feit. Hier en daar wordt er nog wat bijgekocht. Zo hebben we het voorbije weekend gasflessen gekocht, eentje om te koken in Fons en eentje voor de braai, zo'n soort woktoestel voor op de camping. Wel duur zo'n gasfles, maar er zit ook een stuk waarborg bij, dus als het leeg is wissel je gewoon voor een volle fles. Ook een tuinslang en verlengkabel werden aangeschaft. En verder wat klein gerief : bestek, overtrekken voor de matras, wijnglazen,... En we kochten een nagelnieuwe mountainbike voor mij, omdat mijn gewone fiets wat veel plaats in nam. Vrijdag dus, dan vertrokken we normaal gezien richting Haspengauw. Nu de bloesems in volle bloei zouden moeten staan en er redelijk mooi lenteweer wordt voorspeld, moeten we ervan profiteren om deze mooie streek te verkennen. Waarschijnlijk wordt het St-Truiden, Borgloon, Tongeren, of toch daar ergens rond. Natuurlijk volgt het verslag dan na het weekend. Daaaggg!
Gisteren was het 'de' dag. Op een stralend zonnige lentedag vertrokken we rond 11 uur met de fiets . Op de dag voor de Ronde van Vlaanderen reden we onze eigen toer langs Bekegem, Zerkegem, Snellegem en St-Andries tot aan de brug van Steenbrugge waar we wat proviand insloegen. Op een bankje langs de oude spoorwegbedding dronken we een teugsje zoals ze op zijn Ostends zeggen en aten we een boterkoek. Vandaar ging het verder langs die spoorwegbedding door Ryckeveldebos tot we net voor de kliniek van Sijsele onze weg langs de grote baan moesten vervolgen. De laatste rechte lijn was het wind kop en zo'n echte Flandrien ben ik dus nog niet want mijn bobijntje was bijna op toen we rond half drie bij Lambrecht aankwamen. We werden terug hartelijk ontvangen. Fonske stond klaar en we kregen wel een uur uitleg over de werking van de auto en van het woongedeelte. Pff veel om te onthouden hoor maar we zullen het allemaal wel gaandeweg ondervinden en leren zeker?
Na nog wat paierwerk werd het tijd om de fietsen in de auto te plaatsen. Marnix gaf me het nodige duwtje om als eerste plaats te nemen achter het stuur. Even diep ademhalen, en weg waren we richting Assebroek voor een eerste tussenstop bij mijn ouders. Het rijden ging verbazend vlotjes, wat vlugger schakelen en de lengte nog wat gewoon worden, maar het ging en gaf vertrouwen. Na het bewonderen van Fonske dronken we een kopje koffie vergezeld van een taartje en daarna was het tijd voor een volgend ritje richting Oostende. Deze maal met chauffeur Marnix van dienst. Memé en Pepé keurden Fons ook goed en dan was het tijd om thuisbasis Gistel aan te doen.
Marnix had trouwens als verrassing voor suikerbonen, of beter gezegd suikerpaaseieren gezorgd. Leuke verrassing!
En nu staat Fons dus op de parking hier net voor onze deur. Welkom Fons , hopelijk beleven we heel fijn avonturen samen!
Gisteren hadden we om 17u30 een afspraak bij de verzekeringsmaatschappij Ruwelka. Alle nodige papieren werden in orde gebracht en we kregen onze voorlopige groene verzekeringskaart. Ondertussen is de nummerplaat al toegekomen bij Lambrecht en staat Fonske nu enkel nog te wachten op onze komst. Nog één dagje werken en het is zover !
Vandaag had ik contact met de baas van Lambrecht Motorhomes. Omdat we besloten onze verzekering te nemen bij Ruwelka, kan hij alles rechtstreeks met hen regelen. Wat dat 'alles' dan juist inhoudt weet ik niet zo goed, maar ik vermoed dat ze via deze verzekeringsmaatschappij het inschrijvingsbewijs aanvragen en de nieuwe nummerplaat. Maar eigenlijk hoef ik het dus ook niet te weten, wat een luxe om aan niets te hoeven denken.
Ruwelka noemt zichzelf de enige motorhomeverzekeringsspecialist van België. Ze zonden ons een heel voordelige/interessante offerte op en ze zijn dan ook nog eens toevallig gevestigd in onze woonplaats Gistel.
Afspraak op 2 april in Maldegem, dan gaan we ons Fonske halen.
Wachten duurt lang, zeggen ze. En het cliché is waar. Maar ondertussen plannen we allerlei trips. Vage plannen wel te verstaan want concrete plannen zijn er nog niet. Waar gaat de maidentrip naartoe? Marnix kwam met Gangelt op de proppen. Gangelt bij God, hoe kom je daar nu bij? Het blijkt ergens in Duitsland te liggen tussen de Maas en de Rijn, niet ver van Belgisch Limburg. En er is een mooie mobilhomeparking. Maar vast staat deze bestemming nog niet. We hebben ook al een weekendje in gedachten met Jade erbij, dat vergt dan weer een beetje een andere aanpak. Misschien dichtbij een pretpark? Memé en Pepé gaan een weekendje naar Vielsalm, misschien kunnen we hen een bezoekje brengen? En mijn ouders gaan in juni naar Medemblik, een gelegenheid om eens Noord -Holland te bezichtigen ?
Verder schuimen we internetfora af op zoek naar tips, reisverhalen, enz. En we nemen alletwee meermaals per avond de Campergids 2011 vast. Gewoon al eens erdoorbladeren laat een mens wegdromen...
Gisteren,zoals eerder aangekondigd, nog even langsgegaan bij Lambrecht Motorhomes in Maldegem. De kinderen konden voor het eerst 'De Fons' zien. Jade vond toch de buurman interessanter, tja dat was een kanjer van een mobilhome, met een echte slaapkamer in met douche, een keuken met oven en volwaardig kookgedeelte en groot dvd scherm. Maar Fons vonden ze gelukkig ook goed. Na wat wachten konden we nog wat vragen stellen aan de verkoper en uiteindelijk nog eens over de prijs praten. Het fietsrek als optie hebben we laten vallen, omdat we ze ook in de achterruimte kunnen stallen als het bed opgeklapt is. We gaan wel voor een zonneluifel en een achteruitrij-camera. En we konden nog isolatiematten voor de voor -en achterruiten uit de brand slepen. De aankoop is dus een feit. Deze week zullen we het voorschot storten en daarna wordt de auto voorzien van de opties. We hebben afgesproken dat we Fons ergens midden april zullen ophalen. En wanneer gaan we nu de eerste keer op stap?
Het idee speelde al een tijdje in ons hoofd. Ik spreek van 'ons' hoofd, want zo'n beslissing neem je natuurlijk niet in je eentje en is iets waar je beiden met 100 % moet achter staan. We, dat zijn dus mijn vriend Marnix en ik, twee reislustige mid-veertigers, met nog 3 inwonende tieners. Over welk idee spreken we nu natuurlijk? Wel, kopen we een mobilhome of niet ? Onze gewoonte is om 1 x per jaar een 10-tal dagen met de kinderen te gaan kamperen. We huren dan een tent bij Vancansoleil op een camping met alles erop en eraan en de grote must is dan een groot zwembad met zo mogelijk glijbanen. Tja, dat heb je met een paar waterratten in de familie en laat ik je alvast duidelijk maken, dat ben ik niet! Verder gaan we ook een weekje met zijn tweetjes weg. We zijn 'vaste klant' bij Ryanair en zoeken dan ook onze bestemming aan de hand van waar hun vliegtuigen landen. Zo hadden we al fantastische vakanties in Trapani (Sicilïe), St-Gilles (tegen Nimes in Frankrijk) en Zadar (Kroatie). En natuurlijk, of is dit toch niet zo evident?, zijn er nog een paar weekendjes tussendoor : de Ardennen, Pas de Calais, Bergamo, ..., je hoort het al : als we maar weg zijn.
Een mobilhome dus, of zoals de Nederlanders zo mooi zeggen, een camper. Voor mij is het een oude liefde die nooit geroest is, voor Marnix een nieuwe prille verliefdheid? Maar ondanks de onbekende manier van reizen, is hij ook razend enthousiast en nieuwsgierig.
Van één ding waren we vrij zeker. Het moest een zo'n kort mogelijk model zijn, type Van / camionette, zodat we deze ook als tweede wagen kunnen gebruiken.
En zo begon de voorzichtige zoektocht, nu toch al een paar maanden aan de gang, met avonden vol van gesurf op internet en ook weken waar we het idee wat meer op de achtergrond schoven. We vroegen brochures bij verschillende merkverdelers en ontdekten dat internet niet altijd de juiste of noem het niet altijd de meest recentste informatie gaf. Wat soms tot verwarring leidde was het aantal zit/slaapplaatsen. Zeker waren we dat er 4 zitplaatsen moesten zijn. De oudste zoon wordt 19 is niet meer zo happig om met de 'oudjes' mee te gaan. Volgende vraag was dan : hoeveel slaapplaatsen hebben we nodig. Aäron wordt er bijna 16, gaat nu nog enthousiast met ons mee, maar voor hoelang nog? En de jongste 'spring in t veld' wordt 11, van haar mogen we toch hopelijk veronderstellen dat ze er nog een tijdje met ons op uit trekt. In de type Vans dat wij voor ogen hebben , zijn er meestal 2 vaste slaapplaatsen, soms is er een optie voor een 3de bed. Onze eerst 'droomwagen' was de Knaus Boxstar Aktiv 500. Wij op een regenachtige namiddag naar Wevelgem, vol verwachting. Wat bleek : een vriendelijke verkoper legde ons uit dat er in de Aktiv 500 inderdaad 4 personen kunnen slapen, en dat op een enkel 5 meter lange auto, maar... er geen badkamer in voorzien is. Een eerste teleurstelling. Maar er stond ook een Knaus Boxstar Road buiten, 5m40 lang, met badkamer en een mogelijk om toch een 3de bed te maken. Daar was de verkoper wel een beetje minder enthousiast over, omdat het hem krap leek. Maar in elk geval vonden wij het wel een mogelijkheid. Op internet vonden we ook nog de Pössl/Globecar. De Roadscout met zijn 5m40 leek ons een gelijkwaardig iets als de Boxstar en aangezien de dichtsbijzijnde dealer in Torhout is, slecht een 25minuutjes rijden van hier, besloten we daar ook een kijkje te nemen. Tien minuten later stonden we terug buiten met een foldertje in onze handen en dat was het. Wat een service zeg! Gelukkig konden ze ons bij de hoofdverdeler in Temse beter helpen, al was het maar met een antwoord op onze vragen via mail. Er was een mogelijk om een soort dubbelbed bij te laten maken in een hefdak, mits bijbetaling van 5000 euro. Misschien was het de prijs wel waard, maar we stelden ons toch de vraag of dit bedrag het waard was voor de keren dat de kinderen alletwee zouden meegaan. We zijn toch van plan om onze zomervakantie op een camping door te brengen, dus daar kan je een tent bijzetten voor de kids. Weer denken, denken, overleggen, eventjes aan de kant leggen en af en toe toch maar eens zoeken op internet. Ik denk dat ik zowat ieder merk, iedere verdeler heb afgelopen op internet en Marnix waarschijnlijk ook, nee, niet waarschijnlijk maar zeker! Ik was al eens bij Lambrecht Motorhomes terechtgekomen, waar ze de FontVendome verdelen, een Frans merk, nog niet lang op de Belgische markt. De Bel Horizon leek me perfect, 4 volwaardige slaapplaatsen, badkamer, met zijn lengte van 5m40 net wat we zochten. Maar Marnix merkte op dat door zijn indeling, de keuken en badkamer lagen alletwee aan de achterzijde van de camionette, je hem heel moeilijk kon gebruiken om een iets groter stuk te vervoeren moest dat eens nodig zijn. Waar hij dus gelijk in had. Dus dit merk werd ook als een afgesloten hoofdstuk beschouwd. Tot ik een 14 dagen geleden toch nog eens ging kijken en merkte dat er nog een ander model van FontVendome geschikt leek, nl de Fortyvan. Nu ja, we waren geschikt om dat weekend naar Temse te gaan om de Pössl eens live te gaan bekijken. Maar wat bleek: die Pössl Roadscout was niet binnen om te bezichtigen, dus op naar Maldegem. Niet zo heel enthousiast eigenlijk, meer met het idee van we zien wel, vertrokken we. De verkoper kwam ons begroeten, zei dat hij nog even bezig was en we alvast mochten rondkijken. En daar stond hij : Fons (onze afkorting van de 'Font' Vendome). Ik denk dat het liefde op het eerste zicht was. En toen de verkoper ons alle uitleg gaf en hij eigenlijk ook echt wel positief en enthousiast over dit model sprak, waren we eigenlijk alletwee al een beetje verkocht. We probeerden dit natuurlijk niet echt te laten blijken, vroegen een prijsofferte en gingen naar huis.
En ja , rest alleen nog de vraag : doen we het of doen we het niet???
Ik ben Heidi
Ik ben een vrouw en woon in Bredene () en mijn beroep is Administratief bediende.
Ik ben geboren op 04/04/1965 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, linedance, muziek, lezen, handwerk, wandelen, geocaching.
Na een lichte lunch besloten we een wandeling te maken van 16 km die ons rond het natuurgebied van de Marquenterre zou leiden. We namen de fiets en gingen op zoek naar het beginpunt van de wandeling, die met een gele markeringsstreep zou gemarkeerd zijn.
En op de terugweg langs de dijk maakten we nog het slot mee van een optreden, we maakten nog een dansje en daarna werd er een groot vuur aangestoken op het strand. Tof hoor, t was echt een geslaagd avondje. Veel schaapjes werden er niet meer geteld die avond.
Met het heerlijk warme zonnetje erbij waanden we ons even in het zonnige zuiden, alleen , toen we even rondkeken, was er weinig exotisch op te merken. Zaterdag konden we dan Jade bewonderen op het jaarlijkse schoolfeest. Ze deed het prima op het podium en de after-party vond ze fantastisch. Veel te vroeg, volgens haar dan, gingen we naar huis , maar de volgende dag moest diezelfde jongedame alweer vroeg uit de veren want er stond een uitstap met de scouts op het programma, richting Walibi. Wij tweetjes maakten er een relaxdag van en genoten van sauna's, bubbelbaden, turks stoombad, lekker eten en zalig zonnen in de mooie tuin.
