|
Vrijdag 24 juni stonden we om 10 u vertrekkensklaar om een weekendje door te brengen in de baai van de Somme. Marnix had op dat ogenblik al een half uurtje lopen in de benen. Zijn voorbereiding op de marathon van Oostende is namelijk vorige maandag van start gegaan. Wisten jullie trouwens dat je zijn loopavonturen kunt volgen op zijn blog? Kijk even op lankarren on the run en je komt vanzelf in een sportieve wereld terecht.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Onze bestemming van dit weekend ligt op slechts een 180 km van Gistel en je waant je zelfs langs de autostrade al in vakantiestemming. Betty deed haar best en leidde ons feilloos naar de parking naast de duinen van Le Crotoy, een pittoresk vissersdorpje in Picardië. We hadden nog ruim de keuze waar we Fons konden parkeren en we stonden dan ook op een prachtige plaats net achter de duinenrij.  Na een lichte lunch besloten we een wandeling te maken van 16 km die ons rond het natuurgebied van de Marquenterre zou leiden. We namen de fiets en gingen op zoek naar het beginpunt van de wandeling, die met een gele markeringsstreep zou gemarkeerd zijn. We vonden dit punt verwonderlijk vrij vlug, deden de fietsen op slot en begonnen vol goede moed aan de wat beschreven stond als een vrij vermoeiende tocht. We moesten al direct door zacht zand stappen, we kwamen met regelmaat een geel bordje tegen, het weer was lekker warm, bewolkt maar de blauwe lucht kwam er ook door piepen, dus
dikke fun. Tot we aan een soort dijkje kwamen aan het strand, euh dat leek verdomd goed op de plaats waar Fons stond
Hoe kon dat nu weer gebeuren J Tja een stuk wandelen op het strand dan maar, we zijn toch in beweging niet? Na een half uurtje stappen of zo zagen we een parking en we volgden dat weggetje in de hoop dat we zo terug bij de fietsen konden komen. En in ene keer, heel verrassend, kijk onze fietsen stonden daar. What a surprise! We fietsten terug naar de parking en daarna zijn we naar het dorpje gewandeld om er de boel te verkennen. Er waren heel wat restaurantjes, winkeltjes, een mooi dijk,
We dronken een aperitiefje op een terras vlakbij de dijk en kochten een half kilootje wulloks aan een viskraampje. We gingen terug naar Fons en installeerden ons wat op bed met een boek en een krant, een glaasje wijn en genoten van de warmte van de zon die binnenkwam en van het zicht op de duinen. En natuurlijk ook van het gluren naar de mobilhomes die nu snel begonnen toe te stromen. De wulloks moesten blijkbaar nog gekookt worden, maar ze smaakten overheerlijk! Dat kon tellen als voorgerecht!
Na het eten sloten we de dag af met een partijtje yahtzee om dan naar goeie gewoonte als een blok in slaap te vallen.
De volgende morgen was de heer des huizes al om kwart voor negen op om de loopschoenen aan te trekken. Het was vliegende storm buiten, brr je moet maar goesting hebben om daar door te lopen. Ondertussen maakte ik me klaar en zorgde ik voor een kopje koffie en ontbijt. Marnix kwam voldaan terug met rode wangen. Daarna gingen we naar het centrum om wat inkopen te doen. Maar zon storm zeg. Maar je kan ook niet de hele tijd binnen zitten é. Dus stapten we toch de fiets op, richting Hourdel, helemaal aan de andere kant van de baai. De fietstocht zou starten in St-Valery sur Somme, maar weeral, het juiste bordje vonden we niet. Maar ik moet toegeven, Frankrijk staat niet aangeschreven als het meest fietsvriendelijke land, maar daar waren er heel wat aparte fietspaden, weg van de baan, en heel goed aangegeven welke richting je uit kon. In Hourdel moesten we even een dringende plaspauze inlassen en daarbij kwam er natuurlijk een terrasje aandoen. We keken nog even op het grote kiezelstrand, er stonden heel wat mensen bij verrekijkers. Ik waagde me ook wat dichter en werd aangesproken door een meisje. Ze vroeg of ik ook de zeehonden wilde zien. Zeehonden? Waar ? Tuurlijk! En warempel, daar lagen er een tiental te soezen. Ik vroeg ook wat die witte dingen waren dat we heel in de verte zagen, en dat bleken golven van de zee te zijn. De zee die wel 6 km ver terugtrok bij eb.
We moesten dan nog het hele eind terugfietsen. Marnix wilde een binnenweggetje proberen, nou, dat werd echt mountainbiken, op een soort smalle grasdijk langs de baai. Helemaal tot in Le Crotoy geraakten we niet op die manier want we stonden in ene keer voor een volgelopen inham. Terugkeren dan maar en terug langs de gewone weg. Pff, we moesten echt wel blijven peddelen of we gingen meer achteruit dan vooruit. We zaten er alletwee wel helemaal door toen we eindelijk weer bij Fons geraakten. Rijp om ons bed in te duiken, maar het maagje verlangde ook wat natuurlijk en het plan was op restaurant te gaan voor een lekkere fruit de mer te gaan eten. Dus hebben we alle moed samengeraapt, ons gewassen en vertrokken richting stad. En t was de moeite hoor : aperitiefje, overheerlijke visschotel en lekker dessert.  En op de terugweg langs de dijk maakten we nog het slot mee van een optreden, we maakten nog een dansje en daarna werd er een groot vuur aangestoken op het strand. Tof hoor, t was echt een geslaagd avondje. Veel schaapjes werden er niet meer geteld die avond.
Op zondagmorgen werden we wakker met een stralend blauwe hemel. We maakten nog een wandelingetje op het strand en vervolgens leegden we de tanks. En toen vertrokken we huiswaarts zodat we daar ook nog wat van de zon konden genieten.
Totaal kms gereden : 377,7
Payage : 2 x 8eur30
Parking Le crotoy : gps n50,22886o1,61253, Chemin de Marais, zandgrond,35 pl, 5 euro per 24 uur
Positief : direct bij strand, alle voorzieningen, centrum op 10 minuten wandelafstand,
Negatief : geen
Totale aantal kms : 2860
|
