|
In Kigoma, Tanzania was ik al gewoon dat Moslims smorgens (lees: een gat in de nacht)
met slecht kwalitatieve Bose luidsprekers over de stad hun gezangen
verspreidden. Ik moet vaststellen dat de
Orthodoxe kerk, hier in Gefersa, deze nachtrust verstorende activiteit ook hun
eigen heeft gemaakt. Dit heeft wel het
grote voordeel dat ik tot heden mijn reiswekker niet uit mijn valies heb
gehaald. En tot mijn spijt ik er dus niemand een pleziertje mee kan doen. Tja,
Het geloof is hier sterk, zowel bij de Orthodoxe gemeenschap als bij de
moslims. Religieuze symbolen zijn zeer
belangrijk. Zo draagt de ambulance van
het rehabilitatie centrum een weloverwogen groen kruis met gelijke benen. Gelijke benen om niet te lijken op het kruis
van Christus, groen om niet te worden geassocieerd met het bloed van Christus want dat zou allemaal te hard worden
geassocieerd met het Orthodoxe geloof en zou er geen Moslim zich willen begeven
in de ambulance! Op sommige ambulances staat
er zelfs langs het groene gelijkbenige kruis een groene halve maan. Dit om de kerk in het midden te houden, zeg
maar
Ook varkens mogen hier uit geloofsovertuiging noch door moslims noch door orthodoxen worden
geconsumeerd. Kortom, alle eenhoevige
dieren, ook paarden, mogen niet op tafel belanden. Ik merkte dat er al
verschillende dagen op onze weg naar Addis Abeba een ezel dood lag. Op de vraag waarom dit niet wordt opgeruimd,
kreeg ik het verbazende antwoord dat alle dieren, of het nu een hond, een paard,
of wat dan ook is, als het dier zijn
leven op straat gelaten heeft, wordt gezien als onrein. En daar moet een mens vanaf blijven, niet
waar? Het kadaver zal na enkele dagen
wel door hyenas of jakhalzen tijdens de nacht worden verwerkt. En inderdaad, bij nauwere observatie de dagen
erna, merkte ik dat er dagelijks wel een stuk minder ezel te bespeuren was.
Er zijn 2 bedrijven die cliënten van het rehabilitatie
centrum te werk stellen, van één bedrijf
zijn de eigenaars Moslims. Hier merk ik
dat het niet evident is om de eigenares te overtuigen om het stigma rond mental
health te doorbreken en te bespreken binnen haar vrouwen moslim gemeenschap. De reden is me niet zo gekend, maar ze wil
wel proberen om haar moslim vriendinnen te overtuigen om bij een volgende anti
stigma campagne in het centrum mee te komen luisteren. Dat is een goede stap. In het Moslim bedrijfje, waar men lekstokken
maakt, werken overwegend vrouwen. De 3
mannen die er werken staan in voor het stoken van de glucose (foto) en de
bediening van de machine die de lollies maakt (foto). De vrouwen staan in voor
de verpakking van de lekstokken. Ook
onze 2 cliënten zijn vrouwen die er de hele dag door de plastic papiertjes rond
de lekstokken draaien en dichtbranden met het kaarsje dat voor hen brand (foto). Als hun zakje vol is en dat is een
behoorlijke zak krijgen ze povere 10
Birr (40 eurocent). De twee dames lijken
zeer tevreden over hun werk, en met grote trots en fierheid tonen ze hun armzalige
werkplaats in een van de met ijzeren platen gebouwde werkruimte. De vrouwen, een 15tal, zitten er naast elkaar
en terwijl ze hun bandwerk doen, babbelen ze er oplos en hebben geen oog meer
voor de honderden zoemende wespen die naar het zoet op zoek zijn. Het lijkt er gezellig aan toe te gaan maar de
werk- en de hygiënische omstandigheden doen bij mij toch vragen rijzen. Dit kan ik niet zeggen van het tweede
bedrijf. Hier worden 3 soorten pasta
gemaakt : spirelli, vermicelli en penne . De hygiënische omstandigheden komen nabij JCI
normen en de 2 mannelijke cliënten vervoeren de afgewerkte pasta in zakken van naar
schatting - 50 kg. Vanuit het opslag depot vinden de zakken
pasta hun weg naar de kleinhandelaars
overal ten velde. 2 bedrijven die reeds
meewerken aan de integratie en rehabilitatie van de cliënten. Mooi, heel mooi. Na 3 maanden werken in de bedrijven zullen we voor onze cliënten zoeken
naar een nieuwe job, nabij de familie zodat
we hem/haar terug huiswaarts kunnen oriënteren.
Aan dit laatste is wel nog wel wat werk J.
26-10-2013 om 16:39
geschreven door Gert Wouters 
|
