|
Naar aanleiding van een Skype gesprek met de studenten, die
me zullen komen vergezellen en hopelijk vooral komen versterken in mijn opdracht
te Gefersa, kwam van hun de vraag of ik
last had van een cultuur shock. Het werd
even stil. Ik wist niet goed wat zeggen. Ik onderwijs hen wel in cultuurshock, maar ik
had er zelf nu niet bij stil gestaan, althans niet bewust. Ik heb al wat Afrika
ervaring, voornamelijk in Kigoma (Tanzania).
Maar heb ik nu, hier, in Ethiopië al een cultuurshock? Het is hier anders in Gefersa dan in Kigoma,
dat is me duidelijk. Het klimaat
dat lijkt meer op het onze, het is te zeggen,
hier op mijn berg in Gefersa lijkt het dagelijks een zonnige herfst dag met
hoge temperaturen tot de avond valt. Het
eten
dat valt reuze mee. De kok maakt
heerlijke Injera met bijhorende pittige sausjes
, soms frietjes in alle maten ,
er is vlees, maar daar kunnen ze me hier niet mee verleiden daar ik de hygiënische
omstandigheden van de gemiddelde slagerij ken.
Ik ben wel verschoten van het massale olie en zout verbruik in de
keuken.
Maar, tijdens de multidisciplinaire vergaderingen proberen
we guidelines uit te werken. Deze gaan
over alcohol, drugs en seksueel misbruik bij de patiënten. Hoe dienen we te reageren op zulk gebeuren,
welke houding kunnen we hierin als hulpverlener aannemen, enz. Tijdens
deze bespreking ben ik wel verschoten van mogelijke acties die kunnen worden
ondernomen. Vooral collectieve straffen, iedereen over de zelfde kam scheren,
is de gang van zaken. Iemand zijn handen
vastbinden gedurende enkele minuten tot uren, lijkt even gewoon als dat er
thuis water uit de kraan komt. En het
zijn niet enkel de oudere hulpverleners die voor deze maatregel willen gaan. Ook sommige jonge, kersverse verpleegsters
delen deze middeleeuwse praktijk als de ideale behandeling. Geruststellend was de uitspraak van de General
Manager, later aan tafel toen ik mijn verbolgenheid niet kon wegsteken, dat
sinds de aanwezigheid van de broeders, deze maatregel niet meer in voege is. Ik heb het tijdens mijn aanwezigheid in
Gefersa ook nog niet gezien. Een ander
verhaal : indien een patiënt een crimineel feit zou plegen, kan je de politie
verwittigen, maar deze zal niet komen, laat staan de patiënt voor de rechtbank
brengen. Want
. he is mental ill. Bangelijke gedachte! Ik word er haast paranoïde van. Van paranoia gesproken, het is me opgevallen
dat er hier een soort achterdocht heerst tussen de mensen. Ik kan het nog niet zo goed omschrijven
en
ben nog op zoek wat dit betekend. Maar
geloof me
ik voel me hier veilig en op mijn gemak. Gelukkig zijn de patiënten hier niet zo
vijandig.
Elke dag leer ik hier van alles bij: vb dat je de piepschuim
verpakking van je nieuwe LCD-tv perfect kunt recycleren. Neem wat benzine, verbrokkel je piepschuim
erin en je krijgt de perfecte silicone om je keukentablet te dichten. De indringende benzine geur moet je wel
enkele dagen verdragen
maar daarna heb je de perfecte dichting. Of spreekwoorden en uitdrukkingen zijn soms
hilarisch. Als iets heel moeilijk is,
zegt men: het is als een nat schaap vooruit trekken. Ik heb nog nooit een nat schaap vooruit getrokken
maar naar het schijnt is dat moeilijk. J
Of tijdens een gesprek met een Rwandese neuroloog over de 2de wereld
oorlog, kwam hij met de overtuiging dat Hitler na het uitroeien van de Joden-
alle zwarten zou vermoorden, in een gat dumpen en na enkele jaren zou dat
aardolie opleveren.
Tot de volgende
30-11-2013 om 13:59
geschreven door Gert Wouters 
|
