Hier blijft het even wennen. De laatste dagen waren het trainingsdagen rond rehabilitatie voor de staf van het ziekenhuis.  Interessant, daar ik nu een beetje voeling krijg met het niveau van de verpleegkundigen.  En ja, dat valt mee.  Hoewel er natuurlijk de culturele verschillen zijn rond aanpak.  Ma bon… dat nemen we er bij.  De 5 verpleegkundigen –van de 6- die ik ontmoet heb zijn jonge gasten, pas afgestudeerd en nog maar een achttal maanden aan het werk in Gefersa.  Ze zijn gemotiveerd en ik zie er naar uit om er mee samen te werken.

Gisteren had ik met Prof. Dr. Solomon Rataemane en Dr. Carmen Ferrer een onderhoud  rond wat nu de prioriteit is in het centrum.  Wat kan ik hier doen?   Antwoordt: “Start slow and low”… dus met kleine dingen des levens.  Ik zal er even enkele opsommen: een ergotherapeutisch activiteit zoals tekenen en schilderen, een tuin aanleggen, er is een weverij en deze mogelijks wat uitbouwen, wandelen, koffie drinken en samen de krant lezen (dat zal voor mij wel wat moeilijker zijn J),  een koor starten,  1 x per week een spelletjes (vb rummicub) s’avond organiseren, sport activiteiten, …   kortom een therapieprogramma opstellen op maat van de patiënt of groep van patiënten .

Ons onderhoud ging door in Addis Abeba.  Dit was mijn eerste kennismaking met de grootstad.   Files zijn te vergelijken met deze van Aarschot tot Kortenberg, alleen hier zijn ze zeer ongestructureerd , het is één chaos.  Ik zou hier niet graag een rijbewijs halen, het zou een Now or Never opdracht kunnen zijn.  De 2-baans weg van Aarschot tot K’berg zou door de Ethiopiër omgebouwd zijn tot een  4-baans weg vol toeterende auto’s.  En toeteren, ja dat kunnen ze. Opvallend vond ik de discrepantie tussen héél arm en rijk.  Zo zag vb. iemand in lompen gekleed, onverzorgd en bedelend zitten naast een man in confectiepak bellend met zijn smart Phone.  Ik ontmoette Lucy in het Nationaal Museum en zag er de eerste wagen van Ethiopië.

Vandaag heb ik wat tijd om mijn plannen voor de volgende weken op te lijsten.  Ik ben niet mee naar de kerk.  De reden is een biologische gevecht ter hoogte van gastro-intestinaal gestel.  En… elk nadeel heeft zijn voordeel, nu heb ik tijd om wat te schrijven en een straaltje internet te zoeken.

06-10-2013 om 09:54 geschreven door Gert Wouters  

06-10-2013 om 00:00 geschreven door Gert Wouters  

Beste thuisfront

Ik ben aangekomen in Gefersa. De vlucht verliep prima, helaas het binnen smokkelen van een beamer werd in de luchthaven niet erg gewaardeerd.  Dit verhaal zal nog wel een vervolg krijgen.

Gefersa ligt op ongeveer 2400 m hoogte en ook dat mag ik geweten hebben.  Het is hier koud! Momenteel loopt het regenseizoen op zijn einde, dus nat is het hier ook.  De eerste dagen hier lijken op wat grijze herfstdagen maar dan zonder vallende bladeren.

Ik ben onmiddellijk in de groep van Gefersa gegooid.  De eerste dag, na een super korte nachtrust, kreeg ik veel informatie over het reilen en zeilen van het centrum. Nu probeer dit alles een beetje een plaats te geven en uit te zoeken waar ik mijn prioriteiten ga moeten leggen voor mijn aanwezigheid.  Last minut is er nog een collega uit België meegereisd. Ze was hier reeds 3 maanden en het help me om de structuren en netwerken vlugger onder de knie te krijgen. 

Gisteren, vandaag en morgen volg ik, samen met een groot deel van de staf van Gefersa, een 3 daagse rond Psychosociale Rehabilitatie.  Dit wordt gegeven door Prof. Dr. Solomon Rataemane van Zuid-Afrika en Dr. Carmen Ferrer Dufol van Spagne.  Het is fijn te horen dat hun kijk op rehabilitatie de zelfde is als de onze in Belgische.  Dit voorkomt verrassingen.

De internet verbindingen zijn niet zo ‘toppie’.  Zeker als je moet buitenstaan, zoekend naar een ‘verbindingsstraaltje’ … en bij dit weer… brrrr

04-10-2013 om 21:36 geschreven door Gert Wouters