Hallo iedereen!

De werkweek bleek een korte week te zijn. Het programma begint her en der vorm te krijgen maar het vraagt nog enkele persweeën. Er zijn enkele zaken die deze week eruit springen nl.: één van onze HIV patiënten is overleden in het algemeen ziekenhuis (nl.: Alert hospital). Weliswaar vreemd om dit van een patiënt te horen, zonder dat alle andere verpleegkundigen/personeel hiervan weten en dat 5 dagen na de gebeurtenis. Het lijkt geen belangrijk nieuws te zijn of wordt hier anders met het ‘leven’ omgegaan?

De nieuwe studenten psychologie van de AAU zijn deze week gestart. Gaat dit ons weekschema meer vorm geven?! Ook zijn we gestart met activiteiten in de OT –hopelijk komen de patiënten steeds meer volgens programma per groep.

Wat maakt onze dagen in Gefersa mooi –kjongo in het Amhaars? Een personeelslid die verrast is omdat hij niet wist dat zijn cliënten konden tekenen. Hetzelfde voor de activiteit ‘nursemeeting’ waarbij onze oudste verpleegkundige verrast was van de patiënten hun logisch redeneervermogen.

Wist je dat we deze week eens zelf een stel kazen hebben gemaakt. Het zijn nu nog maar 3 weken wachten tot we ervan kunnen genieten. Kaas, maar ook andere producten buiten Injera, kost hier dan ook meer dan in België. De kaas is ongeveer 600ETB/kg dwz 23€, om jullie een idee te geven.

Ons weekend dan! Dat begon vrijdagmorgen met alweer een stevig ontbijt waarna BRO Dawson ons richting bus zou brengen! Maaaaaar zoals wij kennen: zondag – vlaaidag kan je hier naar hartenlust spreken van vrijdag – filedag! De rit tot in de hoofdstad die normaal drie kwartier duurt liep al gauw uit tot 2 uur auto zitten! We moesten ook nog langs de bank om onze huur te betalen wat maakte dat we maar net op tijd waren voor onze bus! 13u – eten jelem – het ontbijt van 7u deze morgen zou tot aankomst van de bus in Awassa om 20u het laatste zijn wat we aten. De bus was volgens de broeders onvoorstelbaar luxueus en het comfort zou er vanaf druipen! Ik kan jullie zeggen: bij ons rijden ze met zo een bus nog van school naar het zwembad en terug. De rit van 6uur over amper 300km leek eindeloos. Airco adelem – tv auw. Amhaarse humor, lachen op 3! Maar goed wat slapen, wat muziek luisteren EN dan eens uit je raampje kijken! Mannekes, die rit was prachtig! Gelijk ze Afrika afbeelden op elk cliché beeld; Savanne, vlaktes vol dor gras met beesten, hier en daar een lemen hutje waar mensen woonden en probeerde een geit te houden, her en der die typische Afrikaanse boom gelijk in de Leeuwenkoning, … Pure natuur gelijk op de fotookes zoals ik dacht dat het nooit zou bestaan. Bedankt buschauffeur. Toen we in het drukke Awassa aankwamen was het donker maar nog steeds warm! Dit gebied is blijkbaar zéér warm en verbrande armen en neuzen zouden het gevolg zijn. We werden omsingeld door bajaj-chauffeurs die een centje bij wouden verdienen maar de  broeders van Awassa stonden ons al gouw op te wachten. We reden in hun bajaj naar het hotel: dat ding heeft echt geen deuren, Wesley moest zelfs half staan met een been buiten en wegwerkzaamheden maakte dat we af en toe zelfs moesten uitstappen! Geen getreur, de hotelkamer was geboekt, de menukaart zag er heerlijk uit en het eerste pintje kwam snel! Wij hebben daar lekker gegeten seg! Zowel de lekkerste pizza met groenten, pasta, noodles, wraps, wok, noem maar op! Ons bed wachtte en de wifi zorgde ervoor dat we even met thuis konden skypen! Het doet wel even raar een uurtje na het afleggen maar ozo tof!

Na een stevig ontbijt zaterdag met groenten, injera, zowel roerei als omelet, … gingen we op verkenning! Het puffen op de slaapkamer ’s nachts zette zich doorheen de dag verder! We maakte een mooi toertje door de stad, zochten naar een bank die visa aanvaard en deden een terrasje hier en daar. Toen zochten we, met google maps in ons achterhoofd de weg naar het grote meer dat hier ergens in de buurt zou zijn. Jawel we kwamen uit bij een keimooi pad overkoepeld met mooie bomen. Het meer aan de ene kant – terrasjes aan de andere kant.

Zondag misdag – vandaag eens niet! Wij gingen eens lekker uitslapen en op ons gemakske ontbijten. We bezochten later andere delen van de stad en botste weeral op de fantastische manier van bouwen hier! Die mannen deinzen voor niets terug! Ze lopen, klimmen hierop en bakstenen naar boven krijgen is geen enkel probleem! Nadat we de zondagswinkeltjes voorbijliepen brachten we een brachten aan de plaatselijke brouwerij. Ook weken we even van de grote wegen af, zoals we dat wel eens graag doen, en kwamen we ook nu weer door de zandweggetjes uit op een plaatselijke markt.

Maandag was onze laatste dag en deze hadden we gereserveerd om het natuurpark te bezoeken en de grote berg waarop we al dagen uitkeken te beklimmen. Na heel wat vijven en zessen over ons busticket terug huiswaarts konden we eindelijk vertrekken. We wandelde al een heel stuk en besloten om dan nog maar eerst iets te gaan eten in een resort dat we tegenkwamen. Er was ook een buffet aan de gang op het grote terras waar wij niet mochten gaan zitten. Wij moesten plaatsnemen op het balkon. Met uitzicht op het grote buffet bestelde we onze stevige maaltijd! Het wachten duurde wel even tot… we deze mannen in de mot kregen! Ongelofelijk! Die apen zaten dus in de bomen alles uit te kienen om ook maar het eten van de gasten te pikken! We hebben ons een deuk gelachen! Als iemand even niet aan het opletten was sprong er zo een aap uit de boom – sloop naar de uitgezochte tafel – sprong er razendsnel op en ripte zo snel als ie kon 1 of liefst twee bananen! Entertainment verzekerd! De grote Balu op het dak werd door de bewaker gevoederd met wel 10 bananen zodat deze nonchalant kon blijven zitten… Stel je voor! Moest je dit ooit zelf meemaken: gooi er geen appelsien naar in plaats van een banaan want die gooit ie je gewoon terug naar je hoofd! Na het lekker eten trokken we het park in. Het was prachtig! Echt waar genieten! Zeker toen we boven op de berg stonden en beneden de wilde paarden in het meer zagen lopen, miljoenen vogels zagen en de natuur ons gewoonweg stil maakte! Gelijk wij naar het bos wandelen komen zij hier aan het einde van de straat uit aan dit stuk natuur. Apen, gieren, … volgden ons pad. De weg naar huis was wel even spannend nadat we bedelende kinderen moesten weigeren om geld te geven. Vanop de berg begonnen ze stoer stenen naar beneden te gooien. Al goed waren hun armpjes nog klein.

21-02-2014 om 06:15 geschreven door Gert Wouters