We zijn al reeds in week 10.  Het gaat vooruit, ik verschiet er zelf van….  Ik heb de indruk dat de werkweken hier vlugger gaan.  Maar dat zal wel niet.  Ik wil het eerder toeschrijven aan alle uitdagingen, groot en klein, die me hier dagelijks mijn ‘office’ binnen waaien.  Verpleegkundigen die hun ontslag willen nemen owv bedreigingen of het implementeren van de organisatie vorm ‘patiënten toewijzing’.  Dit laatste is vrijdag op het management team goed gekeurd. Nu het in de praktijk brengen. Dat zal nog ‘piepen’ worden.  Gelukkig heb ik de ‘bedreigde’ verpleegkundigen kunnen overhalen om me hiermee te helpen.  Dus dit verhaal wordt zeker vervolgd.

De foto van de kookpot met het geitenhoofd, is niet voor patiënten, maar wel voor de broeders … en helaas ikzelf.  Ondanks mijn transformatie tot Ethiopisch vegetariër, kon ik het niet laten om mee te eten van dit hoofd.  De bereidingswijze ga ik jullie besparen.  Wel wil ik meegeven dat het 3 dagen duurt voor een geitenhoofd de tafel kan bereiken.  En ja, ik moet bekennen : het was lekker, ten minste zolang ik niet deze foto  voor me zie of het gedacht  van een geiten kop te zitten verorberen kon weren.

Vanmorgen, na mijn wekelijks bezoek aan de heilige mis, samen met de Superior (Broeder overste), kippen gaan kopen in Asko. (foto)  Deze hebben we zorgvuldig uitkozen en terwijl ik deze blog schrijf, is broeder Dawson deze een kopje kleiner aan het maken.  Ja ja, vanavond zullen deze hanen niet meer zo luid kraaien als ze op onze borden verschijnen …

Een 3^de foto is er eentje van een patiënt, in typische Gefersa  patiënten klederdracht, die dagelijks mijn ‘office’ binnenloopt.  Hij leest dan alle provincie hoofdsteden van de Ethiopische landkaart die mijn bureau siert.  Daarna vraagt hij pen en papier om te schrijven.  In grote letters schrijft hij in foutloos Engels telkens het zelfde levensverhaal.   En fier dat hij dan is!  Helaas merk ik dat het toelaten van een patiënt in je bureau een rariteit is.  Elke passant die mijn openstaande ‘office’deur passeert, wilt me van deze brave man verlossen.  Telkens weer moet ik hen overtuigen dat zijn aanwezigheid mij niet stoort.

08-12-2013 om 14:33 geschreven door Gert Wouters