Onlangs nog een interessante conversatie gehad met de jongste Vanlommel over het fitness gebeuren. We hadden allebei een andere mening over dit alles. Het is namelijk zo dat ik me recentelijk een fitness abonnement bij Health City in Hasselt heb aangeschaft. Sinds dat ik op kot zit doe ik slechts twee keer per week intensief aan sport. Ik doe af en toe degelijke fysieke activiteiten, waaronder onze bijna wekelijkse zaalvoetbal op vrijdagavond. Donderdag train ik en zaterdag en/of zondag speel ik wedstrijd. De training op dinsdag mis ik, dus zocht ik een alternatief om mijn goede conditie te onderhouden en tegelijk wat spierversterkende oefeningen te doen. Fitnessen is dus de ideale oplossing. Het is natuurlijk wel een feit dat je hiervoor binnen zit. Maar volgens mij kan dit net zozeer aanzien worden als een voordeel dan als een nadeel.
Mijn intentie is eigenlijk om, gedurende de periode dat ik op kot zit, sport te blijven beoefenen en terug in de juiste vorm te geraken. Altijd maar in éénzelfde kamer blijven zitten, is ook niet bevorderlijk voor mijn lichaam, noch voor mijn sociaal leven. Voorlopig ben ik slechts één keer gaan fitnessen. Er is een enorme keuze aan cardio vasculaire oefeningen en toestellen. Je kan steppen, waven, fietsen, lopen en ga zo maar door. Dergelijke activiteiten zijn uiteraard ook buiten te doen (al heb ik geen idee wat waven precies is en hoe dit ook in de natuur kan worden uitgevoerd). Daarover was deheer J. Vanlommel van mening dat je beter buiten kan sporten en hij vroeg zich af waarom ik dat niet deed. Wel, als je in een drukke stad leeft waar geen enkele atletiekpiste en voetbalveld in de nabij gelegen buurt ligt, dan ben je al snel geneigd om andere oorden op te zoeken. Daarbij komt ook nog dat ik vrij laat les heb (tot half 6 des avonds) en in de winterperiode is het dan meestal al duister ook. Het fitness complex is open tot ongeveer elf uur, dus nadat je gestudeerd hebt (lees: film zien) kan je gerust nog een nachtelijke uitstap maken en uitrazen op de fiets of loopband. Of dat nu zoveel gezonder is, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat het tegenwoordig niet meer enorm gezond is om buiten te sporten. Broeikasgassen, uitlaten van autos en weet ik veel wat nog allemaal. Volgens mij is het vaak gezonder om in een goed verluchte ruimte te sporten dan buiten in alle stinkende en gevaarlijke dampen. Maar begrijp mij niet verkeerd. Als ik de kans heb om buiten te voetballen, te lopen, te fietsen, dan doe ik dat hoor. Ik ben een buitenmens als het op sport aankomt, maar er is volgens mij niets mis met sport binnen een aantal muren.
Ik ga even verder met mijn betoog over de infrastructuur van Health City. Er waren dus toestellen om je conditie te trainen, maar er zijn uiteraard ook nog andere mogelijkheden. Groepslessen bijvoorbeeld, al zijn die meer voor de dames bedoeld. Spinning, buikspieroefeningen, aërobic, B&B (blijkbaar geen Bed & Breakfast) en wat nog. Vermoedelijk ga ik deze zaken niet meedoen al is het spinnen volgens mij wel indrukwekkend intensief en haal je daar wel voldoening uit als je zon uur fietsen achter de rug hebt.
En dan is er natuurlijk ook nog de powerzaal. De allereerste keer kregen we een rondleiding doorheen het gebouw. Van zodra je deze zaal betrad, kreeg je de blikken van tientallen struise (en verwijfde) bodybuilders over je heen. Hun activiteiten blijven dan beperkt tot het twee keer opdrukken van 100 kgen vervolgens een halfuur kijken naar hun eigen spieren in de spiegel. Dat is dus ook niet aan mij besteed. Gelukkig zijn er ook nog de toestellen waar je als gewone mens kan aan oefenen. Het is niet de bedoeling dat ik twee keer zo breed word dan ik nu al ben, maar een beetje spier kan geen kwaad. En ik moet al dat vet dat ik de laatste weken heb opgestapeld weer maar eens kwijt zien te geraken.
Ook zeer fijn is dat je in de verschillende ruimtes ook telkens getrakteerd wordt op enkele high defenition flatscreen tv schermen die je de beste programmas van het moment voorschotelt (tmf, mtv, eurosport) Je moet enkel je oortjes inpluggen en je hebt weer voor uren luister en kijkplezier. Zeer aangenaam om te sporten.
Soit, ik ga hier mijn betoog stoppen. Het heeft lang genoeg geduurd. De conclusie is dus dat er niets mis is met fitness en binnen sporten. Maar de mensen die graag in hun kamer pompen (freddy pompt niet, freddy duwt de aarde naar beneden), met gewichten oefenen of tegen de kast aandrukken, mogen dat gerust blijven doen.
Het is zover! Hans Vercammen heeft gedaan wat niemand anders durfde. Hij heeft gedaan wat hij gezegd had dat hij zou doen! Hans Vercammen heeft eindelijk de Giekes vermoewerd!
Het zat er natuurlijk aan te komen. Het pestgedrag van Gie Vanlommel kon Hans niet meer aan. Hij ging er aan onderuit. Hij ging er van kapot. En Hans had hem zovele malen gewaarschuwd! Ik gon aa oewet nog is vermoewere, zei hij hem recentelijk nog, maar Gie bleef gewoon zijn irritante zelf. Het werd Hans allemaal teveel en de stoppen sloegen door. De verminking die hierop volgde was gruwelijk. Hij werd bijgewerkt met de blote vuisten en zijn ogen werden uitgesneden. Ook zijn mondhoeken werden opengesneden (zoals The Joker in The Dark Knight) en daarna weer toegenaaid (Hannibal Lecter) om het immer durende gezaag over zijn leven te stoppen. Daarna werd hij met een mes zwaar toegetakeld en kreeg hij uiteindelijk een kogel door het hoofd.
Om geen bewijs achter te laten werd het lichaam in stukken gesneden, maar het hoofd met de typische arrogante grijns op het gezicht- en schouders werden op de plaats van delict achter gelaten.
Na alle getuigenissen tegen Gie Vanlommel, werd Hans Vercammen onmiddelijk vrijgesproken.
Uiteindelijk kunnen we maar één ding zeggen: Gie Vanlommel kreeg zijn verdiende loon!
Als zijnde leraar van de lagere school of toch alleszins op papier- interesseren de artikels over Veilig naar school mij wel. Het Nieuwsblad doet namelijk een onderzoek naar de veiligheid rondom de scholen. Maar wat maakt de omgeving rond scholen veilig voor kinderen? Gemachtigde opzichters die leerlingen helpen oversteken op zebrapaden zonder aangereden te worden door aankomende autos? Verkeerslichten? Zone 30? Me dunkt dat er vele maatregelen worden genomen om kinderen (en vaak ook ouders) te vrijwaren van ongelukken. En toch blijft die dagelijkse chaos aan scholen een vaststaand feit.
U moet de test zelf maar eens doen. Rij op een mooie ochtend rond 08u15 maar eens met de fiets of nog beter, met de auto- langs een school. U zal snel merken dat het er niet altijd even veilig aan toe gaat dan u zou hopen, alle maatregelen rond veiligheid in het achterhoofd. De meeste scholen liggen dan nog aan drukke wegen, wat het vervoer van en naar de school nog gevaarlijker maakt. Auto's die zonder aangeven stoppen om hun kind te laten uitstappen, fietsers die zomaar oversteken, ... Wanneer de scholen dan wel in een rustigere omgeving gelegen zijn, zoals bijvoorbeeld een woonwijk, dan wordt het weer een hel voor de gewone werkende mens die s morgens voorbij al die drukte moet om op tijd op zijn werk te geraken.
Ikzelf heb net mijn lerarenopleiding achter de rug, zoals velen al wel weten. Ik heb dus al vele scholen gezien en hun omgeving waarin ze gelegen zijn. Wel, ik kan u met zekerheid zeggen dat ik vaak met verstomming word geslagen hoe bepaalde scholen met veiligheid omgaan (geen opzichters, geen verkeersdrempels, geen zebrapaden). Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat het de laatste jaren fel is gebeterd. Aan elke school staan verscheidene borden of andere opzichtige constructies die autobestuurders aandachtig moeten maken voor kinderen. U kent ongetwijfeld wel die grote geel paarse totempaal met bovenaan een octopus, geplaatst aan zebrapaden, zodat ook leerlingen erop letten telkens op deze aangegeven plaatsen over te steken. Ook de gemachtigde opzichters worden de laatste jaren steevast aan oversteekplaatsen geposteerd om ongelukken te voorkomen. Gekleurde hesjes worden ook sinds kort door de school aangekocht en uitgedeeld aan leerlingen die met de fiets naar school komen. Allemaal prachtige initiatieven, maar is het genoeg?
Volgens mij is het gewoon niet voldoende. Lees de kranten er maar op na. Elke week lezen we artikels met vermelding van ongelukken van jonge kinderen. Ik zal enkele voorbeelden geven voor diegenen die geen krant lezen of journaal bekijken (bron: Het Nieuwsblad):
Er kan nog zoveel meer gedaan worden voor leerlingen om veilig naar school te kunnen gaan. Maar uiteindelijk zal dit probleem er altijd zijn. Er komen steeds meer autos op de markt (wat toch de grootste chaos veroorzaakt) en het gaat alleen nog maar drukker worden op straat. Hopelijk vinden we er ooit de geschikte oplossing voor om drukte te voorkomen en niet alleen rond scholen.
Dit blog gaat tweeledig zijn. Het eerste deel zal een kleine reflectie zijn over de wedstrijd van SKS Herentals van dit weekend en mijn persoonlijke input in het hele verhaal. Het tweede deel zal handelen over den dikke Giekes, in opdracht van Hans Vercammen. Richt al uw vragen en commentaar dus rechtstreeks aan hem.
SKS Herentals
Deze week zal ik geen verslag posten, aangezien dit toch deels plagiaat is en ik verplicht ben variatie te brengen in mijn schrijven. Dan blijft het leuk voor u en mij. Er zijn ondertussen acht wedstrijden gespeeld en we staan ondertussen vierde (ongeveer) wegens het verlies van deze week, thuis tegen Mechelen. Het is alreeds twee weken geleden dat ik nog in de basis gestart ben. Deze week heb ik eveneens twee keer een wedstrijd moeten spelen, met de reserven en eerste ploeg, dit ten gevolge van mijn slechte vorm. Het is dus wel duidelijk: ik zit niet in de vorm van mijn leven en goed spelen doe ik liever dan winnen. Zondag moest ik ongeveer een halfuur invallen, bij een 2-0 voorsprong. Vanaf de eerste minuut van mijn invalbeurt probeerde ik druk te zetten op de verdediging. Dit lukte goed, want ik had de indruk dat we een aantal degelijke kansen konden afdwingen, zonder goed af te werken. Tegen de gang van zaken kwamen de bezoekers 2-1 terug. Ik werd ook enkele keren diep gestuurd (ik loop de verdediging op een hoopje), maar telkens werd de bal iets te ver naar buiten gespeeld, zodat ik niet recht op doel kan afgaan. Eén keer maakte ik een goede loopactie en ploeggenoot S. Baeten kon dwars door de verdediging lopen en scoren. Een gevleide 3-1 voorsprong. Maar wat er dan in die laatste tien minuten gebeurde, is mij nog steeds een raadsel. Twee blunders in de verdediging, waarvan één penalty, brachten de bezoekers terug tot 3-3. Verschrikkelijk. Hoe zoiets uit handen kan gegeven worden, snap ik niet. Dat is de basis en essentie van voetbal.
Mijn grotere zorg is natuurlijk mijn persoonlijk vormpeil. Zoals ik reeds eerder vermeld heb, ik sta al ongeveer twee weken niet meer in de basis. Waarom?, vraagt u zich natuurlijk af. Het antwoord is vrij simpel: doelpunten. Het is een feit dat ik nog geen enkel doelpunt heb gescoord dit seizoen. Voor een aanvaller is dat weinig, maar goed spelen is ook belangrijk. De trainer wist me te vertellen dat ik er even niet insta, omdat ik niet scoor, terwijl er genoeg anderen zijn die óók niet scoren en toch een plaats in de basiself hebben. Zelf kan ik er kop nog staart aan krijgen, maar het enige dat ik kan doen is beter gaan spelen. Persoonlijk vind ik dat het niet mijn plaats is om de trainer te melden dat er andere spelers zijn die niet scoren, zelfs slechter spelen en er wel instaan. Dit is eveneens een oproep tot reacties. Vinden de lezers van mijn blog dat ik dit wél moet doen? Evelien, mijn vriendin, en zeer vermeldenswaardig (!), vindt dat ik assertief moet zijn en mijn stem moet laten horen. Maar haalt dat iets uit? Houdt een trainer hier rekening mee of gaat hij mij hierop afrekenen?
Vanaf deze week ga ik terug wat meer trainen. De training op donderdag volg ik in Herentals, maar dinsdag kan ik nooit trainen, wegens schoolse verplichtingen en het kotleven in Hasselt.
Daarom zoek ik hier wekelijks een fitnesscentrum te bezoeken om wat spiermassa en conditie bij te kweken. Misschien dat ik zo wel weer mijn goede vorm zal te pakken krijgen. Of misschien moet ik het wel ergens anders zoeken. Que CERA?
Dikke Giekes
Het tweede luik van dit blog handelt, zoals u in de titel kan lezen, over den dikke Giekes. Dit omwille van het feit dat de enige echte Hans Vercammen mij hiervoor de opdracht en toestemming gaf. Respect voor den Hans, dus luisteren doe ik met plezier. Wat is dat nu eigenlijk met de Giekes? Ge ziet of hoort hem nooit, maar als ge hem ziet issem meestal bier aant zuipen en de chix aant versieren. Is dit nu hoe hij zijn verdere leven zal slijten? Ik hoop het voor hem van niet. Ik wens hem alles toe, maar hij moet er in de eerste plaats zelf iets van maken. Anderen kunnen dit niet voor hem doen. Daarom zou ik graag iedereen oproepen om den dikke Giekes een hart onder de riem te steken en als je hem ziet een schouderklopje te geven. Hij heeft het al zo moeilijk om zijn leven in balans te houden. Volhouden, Gie, je komt er wel.
Voor de tweede week op rij het verslag van de wedstrijd van SKS Herentals in derde provinciale. Deze week het duel tegen Grasheide, de voorlopige leider in het klassement. Voor een wedstrijd krijg je altijd hetzelfde te horen van een trainer. Over hoe we de tegenstander naar de keel moeten grijpen bij aanvang van de wedstrijd, hoe we er voor moeten gaan en de tegenstander niet onderschatten. Stillaan begint het wel degelijk afgezaagd te worden, maar als dat nodig is om de troepen te motiveren, dan moet het maar. Blijkbaar heeft het geholpen, dat kan u in onderstaand verslag wel lezen. (ref. http://users.telenet.be/sks2/sks2005/pags/index.htm)
Na vijf wedstrijden kregen de supporters vandaag een herboren SKS te zien, en dat tijdens de tweede helft eindelijk toonde dat het tot de favorieten in derde C behoort. Vermelden we eveneens het heroptreden in het eerste elftal van Steve Stappaerts, dit na twee jaren van aanslepende kwetsuren. De eerste 45 minuten van de wedstrijd konden we merken dat beide ploegen mekaar waard waren. Langs beide kanten werden er goede combinaties gecreëerd, toch ontbrak er nog bij SKS de goede richting in de dieptepassen. In de zevende minuut trapt Gunther Sels een vrijschot van rechts en Guy Peeters komt een zucht te laat om af te ronden. Aan de overzijde neemt Grasheide een vrijtrap die op de muur uiteen spat en de rebound van Heremans wordt door doelman Laureys met de voet geweerd. Na een hoekschop voor SKS in de 39ste minuut wordt de kopbal van Stappaerts op de lijn weggekopt. In de 41ste minuut kan Van Grieken voorzetten maar Peeters aarzelt te lang en zijn schot wijkt af via de voet van een verdediger. En dan in de 44ste minuut een koude douche, bovenop de aanhoudende regen, als Neyens te veel ruimte krijgt en de bezoekers met een harde knal op voorsprong schiet, 0-1. SKS is hierdoor aangeslagen en in de slotseconden moet Laureys alweer met de voet, een poging van Heremans onschadig maken. In de tweede helft neemt SKS resoluut het heft in handen en gaat op zoek naar de gelijkmaker en meer, hun enige bekommernis zijn de gevaarlijke counters van de bezoekers. SKS combineert nu vloeiend en snel en na een uur komen er met Boumohcine en Baeten frisse krachten op het veld en enkele minuten later wordt ook de heroptredende Stappaerts door Thomas Sels vervangen. Een loeier van Pauwels wordt over de deklat getild en ook een ongelooflijke kanonbal van op meer dan 35 meter, van Guy Peeters kent hetzelfde lot. Maar in de 70ste minuut wordt SKS beloond voor het zwoegen, Van Grieken zet van rechts voor, en Boumohcine staat op de juiste plaats om af te ronden, 1-1. Amper een minuut later wordt er druk gezet op de verdediging aan de rechter hoekvlag, Peeters recupereert de bal en zet voor en de vrijstaande Karim Boumohcine tikt ongehinderd de overwinningstreffer binnen, 2-1. In het laatste kwartier trekt SKS zich niet terug om de voorsprong te verdedigen maar blijft Grasheide onder druk houden tot het verlossend eindsignaal de vreugde doet losbarsten. Na G.R Katelijne, werd de tweede moeilijke klip omzeild, nu Exc.Kessel nog op volgende zondag namiddag, en dan is het de bedoeling om het hoofd koel te houden en geen geschenken meer weg te geven.We zijn benieuwd !
Na de wedstrijd werd er weer gevierd in de kleedkamer. Plateau's met bier en cola werden aangevoerd en zatlapperij nam de bovenhand. Na de viering stond er een vreemd figuur in de opening van de deur. Een reporter van de plaatselijke radiozender met de vraag of we onze overwinningsvreugde in scéne konden zetten, zodat hij wat beeldmateriaal had voor zijn website. Goede mensen die we zijn, vervulden we zijn wens en opnieuw werd het vreugdelied ingezet. U kent het wel. Het gaat ongeveer zo: "zigge zagge zigge zagge heuj heuj heuj. zigge...heuj...zagge...heuj... zigge zagge zigge zagge heuj heuj heuj". Het klinkt u ongetwijfeld bekend in de oren. Of nog beter: "Van boven op den berg, daar staat nen indiaan, wa zei diejen indiaan? die van grashei zijn er aan... en van je héééla hééla hééla hooolala heuj..." Deze marginaal klinkende liederen gaan gepaard met hevig handengeklap, murengebonk en gelach. Niet iets dat u graag wil meemaken, maar het hoort nu eenmaal bij de overwinning, dus waarom ook niet. Volgende week meer van dat, want deze marginaliteit gaat gepaard met mijn inkomsten. HEUJ!!
Drie weken is het nieuwe academiejaar nu al bezig. Het is ook al een tijd geleden sinds ik mijn vorige blog heb geschreven. Die drie weken waren echter nodig om meer te weten te komen over deze richting en wat het nu precies inhield. Uiteraard wist ik er al wel wat af van, maar toch waren er nog enkele vraagtekens blijven hangen.
Het is me in de eerste plaats doorgedrongen dat het onderwijs een goede keuze is geweest. Ik heb nog geen spijt gehad van mijn beslissing om nog een jaar extra te studeren. Mijn twijfel aan het einde van mijn blog begin, was dus eigenlijk helemaal niet gegrond. En als ik dit al na drie weken doorheb, dan zal het wel goed zitten zeker.
Voor diegenen die het interesseren: twee dagen per week heb ik les in Hasselt, meestal op maandag en woensdag en op donderdag en vrijdag doe ik stage in Herentals. Twee weken geleden was ik voor de eerste keer geweest. De Leertuin op de Molekens is mijn uitvalsbasis geworden om kinderen te helpen in hun strijd om het verwerven van vaardigheden als lezen, schrijven, sociale vaardigheden en alle andere schoolse leerinhouden. Mijn taken zijn zeer uiteenlopend. Ik help leerlingen bij het taal (oeuvre van Herman Brusselmans lezen, woordenboeken van buiten leren, ), help ze met wiskunde (relativiteitstheorie, quantumfysica, )[1] enzovoort. Wanneer je dan achteraf dankbare leerlingen in de klas aflevert, geeft dat toch wel heel wat voldoening.
Daarnaast heb ik ook nog heel wat secundaire taken als bewakingen overnemen, splitskaarten verknippen en in sigarendoosjes opbergen, testen van het leerlingvolgsysteem in hun waarden beoordelen en lijsten maken om de zorgcoördinator het leven gemakkelijker te maken. Allemaal taken die als stagiaire noodzakelijk zijn om een degelijk cijfer op de eindevaluatie te bekomen. Kortom bazenpoeperij, zoals Frankie Loosveld het zou zeggen. Een noodzakelijk kwaad, zeg ik.
Soit, twijfelen moet ik dus niet meer doen.
[1]Uiteraard bedoel ik hier andere dingen mee als moeilijke woorden verklaren, hardop lezen, oefeningen oplossen, optellen, aftrekken en wat nog.
Weinigen zal het interesseren, velen zullen het hekelen, maar diegenen die het toch interesseert, hierna volgt een kort verslag van de wedstrijd tussen SKS Herentals en Hombeek, gespeeld op zondag 28 augustus 2008. Kleine tip: Van Genechten, dat ben ik.
Ondanks de overwinning konden de spelers van SKS de meegereisde supporters niet bekoren. In de eerste helft, tegen een bange en kwetsbare thuisploeg, zagen we alweer een steriel overwicht van SKS. Maar twee kansen voor Van Genechten in de eerste tien minuten, waarvan één tegen de paal belandde, hadden de wedstrijd een andere wending kunnen geven. Na een iets betere prestatie tegen Katelijne, verviel SKS opnieuw in een krasserig samenspel met te veel balverlies en slechte passen. Achteraan daarentegen leek het nu wel beter te kloppen, uitgezonderd enkele uitschuivers waarvan de thuisploeg gelukkig niet kon profiteren. Na de twee kansen in de beginfase, geen mogelijkheden meer voor SKS in de eerste vijfenveertig minuten om een score kans af te dwingen. Op een van de weinige tegenaanvallen van Hombeek, komen we in de 43ste minuut goed weg als het schot de paal treft. Na de rust neemt SKS opnieuw het initiatief maar door de vele slordigheden geven we de thuisploeg meer gelegenheid om uit hun defensie te komen en na 20 minuten, op voorzet van links, wordt deze aan de tweede paal aangenomen, maar de spits mikt opnieuw op de staak. In de laatste twintig minuten zien we dat SKS fysiek de betere is, en de thuisploeg doet er alles aan om de gelijke stand te verdedigen. Van Genechten komt een tikje te laat op een doorsteekpas en even later wordt zijn voorzet voor de neus van Pauwels in hoekschop verwerkt. In de 82ste minuut echter, slaagt SKS erin om een prachtige tegenaanval op te zetten, en de ingevallen Thomas Sels legt de bal op rechts in de loop van de eveneens ingevallen Van De Vel die voorzet, en Pauwels schuift de bal links van de doelman binnen, 0-1. Een namiddag, die behalve het aangename zonnetje, weinig vrolijks bleek te bieden, werd dan alsnog met de beoogde overwinning afgesloten. Volgende week zullen we, met het bezoek van koploper Grasheide, uit een ander vaatje moeten tappen om binnen bereik van de eerste plaats te blijven, want daarna volgt dan de verplaatsing naar medekoploper Exc Kessel. Zeer belangrijke week-ends komen er aan !
Aan allen die zijn gaan werken, proficiat! Aan allen die niet zijn gaan werken, ook proficiat!
Met deze wijze woorden van de burgemeester begin ik mijn column, zoals u kan lezen. Ikzelf behoor tot de tweede en tevens laatste categorie, de niet werkers. Ik word voor het zesde jaar op rij student. Er zijn wel enkele onderbrekingen geweest, maar die tellen we, gemakkelijkheidshalve, niet mee.
Er breken opnieuw spannende tijden aan. Een nieuw academiejaar, nieuwe klasgenoten, een nieuwe stad, nieuwe lessen en nieuwe stages. Vreemd om na drie jaar bij dezelfde mensen te hebben gezeten, opnieuw te moeten beginnen, al is het maar voor één jaar.
Zaterdag 30 augustus kreeg ik mijn allereerste aanbieding. Een schooltje in Antwerpen belde me op. Alvorens naar details te vragen, betrapte ik mezelf er reeds op de dame in kwestie op de hoogte te brengen van mijn keuze om verder te studeren. Dat was nu eenmaal de waarheid. Maar wat als
Wat als ik de beslissing had genomen te gaan werken. Wat als ik maandag 1 september mijn eerste schooldag als meester had moeten beginnen. Een vreemde gedachte. Gelukkig moet ik daar nu niet over nadenken.
Achteraf dacht ik daar nog even verder over na. Wat betekende dat? Wil dat zeggen dat ik niet in het onderwijs wil? Dat ik me nog niet voor de klas zie staan? Eigenlijk weet ik het zelf niet. Ik heb beslist verder te studeren, een richting die me er nog meer toe dwingt het onderwijs in te stappen, maar wil ik dat echt? Gelukkig, nog maar eens, kan ik deze beslissing uitstellen, tijd heb ik nog. Toch nog een jaar.
Op de website van AC Kamikaze heeft de Giekes mij ooit voorgesteld voor mijn column. Wie beter dan iemand anders om mij voor te stellen. Plagiaat duld ik niet, vandaar de verwijzing naar http://users.pandora.be/ackamikaze.
Steven Van Genechten zag ergens in november 1985 het levenslicht. Dit wil niet zeggen dat hij een verlichte geest is. Hij ging naar de kleuter- en basisschool op de Wijngaard en daarna liep hij school in de Burchtstraat en de Voorzienigheid in het middelbaar om zijn geest toch wat te verlichten. Terwijl hij zijn voetbalkwaliteiten verder uitbreidt bij SKS Herentals en JAVO -voetbalschool speelt, en later uitgaan, met zijn vrienden van uit de Kapittelbossen en omstreken. Redelijk traag legt hij nu zijn hogeschool te Vorselaar af : lerarenopleiding lager onderwijs. Na een ommetje bij Colruyt Herentals probeert hij het nu ergens anders.
Ondertussen zijn we weer enkele jaren verder en is het één en ander veranderd, dus voeg ik hier nog wat extra informatie toe. Ik ben ondertussen afgestudeerd aan de Hogeschool Antwerpen Campus Lier als leerkracht in het lager onderwijs. Werken was nog niet aan de orde dus heb ik beslist nog een extra jaar in te lassen alvorens het arbeidersmilieu in te duiken. Momenteel studeer ik dan ook aan de Katholieke Hogeschool Limburg in de richting 'Zorgverbreding en remediërend leren'. Daarnaast ben ik nog steeds actief bij SKS Herentals. JAVO heb ik al lang afgezworen, maar ik kan niet anders dan deze opleiding te danken voor mijn huidige positie in het eerste elftal. Meer hoeft u denk ik voorlopig niet te weten.
Dan rest me enkel nog u veel leesplezier te wensen: Veel leesplezier!
