Aan allen die zijn gaan werken, proficiat! Aan allen die niet zijn gaan werken, ook proficiat!
 
Met deze wijze woorden van de burgemeester begin ik mijn column, zoals u kan lezen.  
Ikzelf behoor tot de tweede en tevens laatste categorie, de niet –werkers. Ik word voor het zesde jaar op rij student. Er zijn wel enkele onderbrekingen geweest, maar die tellen we, gemakkelijkheidshalve, niet mee.

Er breken opnieuw spannende tijden aan. Een nieuw academiejaar, nieuwe klasgenoten, een nieuwe stad, nieuwe lessen en nieuwe stages. Vreemd om na drie jaar bij dezelfde mensen te hebben gezeten, opnieuw te moeten beginnen, al is het maar voor één jaar.  

Zaterdag 30 augustus kreeg ik mijn allereerste aanbieding. Een schooltje in Antwerpen belde me op. Alvorens naar details te vragen, betrapte ik mezelf er reeds op de dame in kwestie op de hoogte te brengen van mijn keuze om verder te studeren. Dat was nu eenmaal de waarheid. Maar wat als…

 Wat als ik de beslissing had genomen te gaan werken. Wat als ik maandag 1 september mijn eerste schooldag als ‘meester’ had moeten beginnen. Een vreemde gedachte. Gelukkig moet ik daar nu niet over nadenken.

Achteraf dacht ik daar nog even verder over na. Wat betekende dat? Wil dat zeggen dat ik niet in het onderwijs wil? Dat ik me nog niet voor de klas zie staan? Eigenlijk weet ik het zelf niet. Ik heb beslist verder te studeren, een richting die me er nog meer toe dwingt het onderwijs in te stappen, maar wil ik dat echt? Gelukkig, nog maar eens, kan ik deze beslissing uitstellen, tijd heb ik nog. Toch nog een jaar.

15-09-2008, 00:00 geschreven door Fuzzer