Voor de tweede week op rij het verslag van de wedstrijd van SKS Herentals in derde provinciale. Deze week het duel tegen Grasheide, de voorlopige leider in het klassement. Voor een wedstrijd krijg je altijd hetzelfde te horen van een trainer. Over hoe we de tegenstander naar de keel moeten grijpen bij aanvang van de wedstrijd, hoe we er voor moeten gaan en de tegenstander niet onderschatten. Stillaan begint het wel degelijk afgezaagd te worden, maar als dat nodig is om de troepen te motiveren, dan moet het maar. Blijkbaar heeft het geholpen, dat kan u in onderstaand verslag wel lezen. (ref. http://users.telenet.be/sks2/sks2005/pags/index.htm)
Na vijf wedstrijden kregen de supporters vandaag een herboren SKS te zien, en dat tijdens de tweede helft eindelijk toonde dat het tot de favorieten in derde C behoort. Vermelden we eveneens het heroptreden in het eerste elftal van Steve Stappaerts, dit na twee jaren van aanslepende kwetsuren. De eerste 45 minuten van de wedstrijd konden we merken dat beide ploegen mekaar waard waren. Langs beide kanten werden er goede combinaties gecreëerd, toch ontbrak er nog bij SKS de goede richting in de dieptepassen. In de zevende minuut trapt Gunther Sels een vrijschot van rechts en Guy Peeters komt een zucht te laat om af te ronden. Aan de overzijde neemt Grasheide een vrijtrap die op de muur uiteen spat en de rebound van Heremans wordt door doelman Laureys met de voet geweerd. Na een hoekschop voor SKS in de 39ste minuut wordt de kopbal van Stappaerts op de lijn weggekopt. In de 41ste minuut kan Van Grieken voorzetten maar Peeters aarzelt te lang en zijn schot wijkt af via de voet van een verdediger. En dan in de 44ste minuut een koude douche, bovenop de aanhoudende regen, als Neyens te veel ruimte krijgt en de bezoekers met een harde knal op voorsprong schiet, 0-1. SKS is hierdoor aangeslagen en in de slotseconden moet Laureys alweer met de voet, een poging van Heremans onschadig maken. In de tweede helft neemt SKS resoluut het heft in handen en gaat op zoek naar de gelijkmaker en meer, hun enige bekommernis zijn de gevaarlijke counters van de bezoekers. SKS combineert nu vloeiend en snel en na een uur komen er met Boumohcine en Baeten frisse krachten op het veld en enkele minuten later wordt ook de heroptredende Stappaerts door Thomas Sels vervangen. Een loeier van Pauwels wordt over de deklat getild en ook een ongelooflijke kanonbal van op meer dan 35 meter, van Guy Peeters kent hetzelfde lot. Maar in de 70ste minuut wordt SKS beloond voor het zwoegen, Van Grieken zet van rechts voor, en Boumohcine staat op de juiste plaats om af te ronden, 1-1. Amper een minuut later wordt er druk gezet op de verdediging aan de rechter hoekvlag, Peeters recupereert de bal en zet voor en de vrijstaande Karim Boumohcine tikt ongehinderd de overwinningstreffer binnen, 2-1. In het laatste kwartier trekt SKS zich niet terug om de voorsprong te verdedigen maar blijft Grasheide onder druk houden tot het verlossend eindsignaal de vreugde doet losbarsten. Na G.R Katelijne, werd de tweede moeilijke klip omzeild, nu Exc.Kessel nog op volgende zondag namiddag, en dan is het de bedoeling om het hoofd koel te houden en geen geschenken meer weg te geven.We zijn benieuwd !
Na de wedstrijd werd er weer gevierd in de kleedkamer. Plateau's met bier en cola werden aangevoerd en zatlapperij nam de bovenhand. Na de viering stond er een vreemd figuur in de opening van de deur. Een reporter van de plaatselijke radiozender met de vraag of we onze overwinningsvreugde in scéne konden zetten, zodat hij wat beeldmateriaal had voor zijn website. Goede mensen die we zijn, vervulden we zijn wens en opnieuw werd het vreugdelied ingezet. U kent het wel. Het gaat ongeveer zo: "zigge zagge zigge zagge heuj heuj heuj. zigge...heuj...zagge...heuj... zigge zagge zigge zagge heuj heuj heuj". Het klinkt u ongetwijfeld bekend in de oren. Of nog beter: "Van boven op den berg, daar staat nen indiaan, wa zei diejen indiaan? die van grashei zijn er aan... en van je héééla hééla hééla hooolala heuj..." Deze marginaal klinkende liederen gaan gepaard met hevig handengeklap, murengebonk en gelach. Niet iets dat u graag wil meemaken, maar het hoort nu eenmaal bij de overwinning, dus waarom ook niet. Volgende week meer van dat, want deze marginaliteit gaat gepaard met mijn inkomsten. HEUJ!!
Drie weken is het nieuwe academiejaar nu al bezig. Het is ook al een tijd geleden sinds ik mijn vorige blog heb geschreven. Die drie weken waren echter nodig om meer te weten te komen over deze richting en wat het nu precies inhield. Uiteraard wist ik er al wel wat af van, maar toch waren er nog enkele vraagtekens blijven hangen.
Het is me in de eerste plaats doorgedrongen dat het onderwijs een goede keuze is geweest. Ik heb nog geen spijt gehad van mijn beslissing om nog een jaar extra te studeren. Mijn twijfel aan het einde van mijn blog begin, was dus eigenlijk helemaal niet gegrond. En als ik dit al na drie weken doorheb, dan zal het wel goed zitten zeker.
Voor diegenen die het interesseren: twee dagen per week heb ik les in Hasselt, meestal op maandag en woensdag en op donderdag en vrijdag doe ik stage in Herentals. Twee weken geleden was ik voor de eerste keer geweest. De Leertuin op de Molekens is mijn uitvalsbasis geworden om kinderen te helpen in hun strijd om het verwerven van vaardigheden als lezen, schrijven, sociale vaardigheden en alle andere schoolse leerinhouden. Mijn taken zijn zeer uiteenlopend. Ik help leerlingen bij het taal (oeuvre van Herman Brusselmans lezen, woordenboeken van buiten leren, ), help ze met wiskunde (relativiteitstheorie, quantumfysica, )[1] enzovoort. Wanneer je dan achteraf dankbare leerlingen in de klas aflevert, geeft dat toch wel heel wat voldoening.
Daarnaast heb ik ook nog heel wat secundaire taken als bewakingen overnemen, splitskaarten verknippen en in sigarendoosjes opbergen, testen van het leerlingvolgsysteem in hun waarden beoordelen en lijsten maken om de zorgcoördinator het leven gemakkelijker te maken. Allemaal taken die als stagiaire noodzakelijk zijn om een degelijk cijfer op de eindevaluatie te bekomen. Kortom bazenpoeperij, zoals Frankie Loosveld het zou zeggen. Een noodzakelijk kwaad, zeg ik.
Soit, twijfelen moet ik dus niet meer doen.
[1]Uiteraard bedoel ik hier andere dingen mee als moeilijke woorden verklaren, hardop lezen, oefeningen oplossen, optellen, aftrekken en wat nog.
Weinigen zal het interesseren, velen zullen het hekelen, maar diegenen die het toch interesseert, hierna volgt een kort verslag van de wedstrijd tussen SKS Herentals en Hombeek, gespeeld op zondag 28 augustus 2008. Kleine tip: Van Genechten, dat ben ik.
Ondanks de overwinning konden de spelers van SKS de meegereisde supporters niet bekoren. In de eerste helft, tegen een bange en kwetsbare thuisploeg, zagen we alweer een steriel overwicht van SKS. Maar twee kansen voor Van Genechten in de eerste tien minuten, waarvan één tegen de paal belandde, hadden de wedstrijd een andere wending kunnen geven. Na een iets betere prestatie tegen Katelijne, verviel SKS opnieuw in een krasserig samenspel met te veel balverlies en slechte passen. Achteraan daarentegen leek het nu wel beter te kloppen, uitgezonderd enkele uitschuivers waarvan de thuisploeg gelukkig niet kon profiteren. Na de twee kansen in de beginfase, geen mogelijkheden meer voor SKS in de eerste vijfenveertig minuten om een score kans af te dwingen. Op een van de weinige tegenaanvallen van Hombeek, komen we in de 43ste minuut goed weg als het schot de paal treft. Na de rust neemt SKS opnieuw het initiatief maar door de vele slordigheden geven we de thuisploeg meer gelegenheid om uit hun defensie te komen en na 20 minuten, op voorzet van links, wordt deze aan de tweede paal aangenomen, maar de spits mikt opnieuw op de staak. In de laatste twintig minuten zien we dat SKS fysiek de betere is, en de thuisploeg doet er alles aan om de gelijke stand te verdedigen. Van Genechten komt een tikje te laat op een doorsteekpas en even later wordt zijn voorzet voor de neus van Pauwels in hoekschop verwerkt. In de 82ste minuut echter, slaagt SKS erin om een prachtige tegenaanval op te zetten, en de ingevallen Thomas Sels legt de bal op rechts in de loop van de eveneens ingevallen Van De Vel die voorzet, en Pauwels schuift de bal links van de doelman binnen, 0-1. Een namiddag, die behalve het aangename zonnetje, weinig vrolijks bleek te bieden, werd dan alsnog met de beoogde overwinning afgesloten. Volgende week zullen we, met het bezoek van koploper Grasheide, uit een ander vaatje moeten tappen om binnen bereik van de eerste plaats te blijven, want daarna volgt dan de verplaatsing naar medekoploper Exc Kessel. Zeer belangrijke week-ends komen er aan !
Aan allen die zijn gaan werken, proficiat! Aan allen die niet zijn gaan werken, ook proficiat!
Met deze wijze woorden van de burgemeester begin ik mijn column, zoals u kan lezen. Ikzelf behoor tot de tweede en tevens laatste categorie, de niet werkers. Ik word voor het zesde jaar op rij student. Er zijn wel enkele onderbrekingen geweest, maar die tellen we, gemakkelijkheidshalve, niet mee.
Er breken opnieuw spannende tijden aan. Een nieuw academiejaar, nieuwe klasgenoten, een nieuwe stad, nieuwe lessen en nieuwe stages. Vreemd om na drie jaar bij dezelfde mensen te hebben gezeten, opnieuw te moeten beginnen, al is het maar voor één jaar.
Zaterdag 30 augustus kreeg ik mijn allereerste aanbieding. Een schooltje in Antwerpen belde me op. Alvorens naar details te vragen, betrapte ik mezelf er reeds op de dame in kwestie op de hoogte te brengen van mijn keuze om verder te studeren. Dat was nu eenmaal de waarheid. Maar wat als
Wat als ik de beslissing had genomen te gaan werken. Wat als ik maandag 1 september mijn eerste schooldag als meester had moeten beginnen. Een vreemde gedachte. Gelukkig moet ik daar nu niet over nadenken.
Achteraf dacht ik daar nog even verder over na. Wat betekende dat? Wil dat zeggen dat ik niet in het onderwijs wil? Dat ik me nog niet voor de klas zie staan? Eigenlijk weet ik het zelf niet. Ik heb beslist verder te studeren, een richting die me er nog meer toe dwingt het onderwijs in te stappen, maar wil ik dat echt? Gelukkig, nog maar eens, kan ik deze beslissing uitstellen, tijd heb ik nog. Toch nog een jaar.
Op de website van AC Kamikaze heeft de Giekes mij ooit voorgesteld voor mijn column. Wie beter dan iemand anders om mij voor te stellen. Plagiaat duld ik niet, vandaar de verwijzing naar http://users.pandora.be/ackamikaze.
Steven Van Genechten zag ergens in november 1985 het levenslicht. Dit wil niet zeggen dat hij een verlichte geest is. Hij ging naar de kleuter- en basisschool op de Wijngaard en daarna liep hij school in de Burchtstraat en de Voorzienigheid in het middelbaar om zijn geest toch wat te verlichten. Terwijl hij zijn voetbalkwaliteiten verder uitbreidt bij SKS Herentals en JAVO -voetbalschool speelt, en later uitgaan, met zijn vrienden van uit de Kapittelbossen en omstreken. Redelijk traag legt hij nu zijn hogeschool te Vorselaar af : lerarenopleiding lager onderwijs. Na een ommetje bij Colruyt Herentals probeert hij het nu ergens anders.
Ondertussen zijn we weer enkele jaren verder en is het één en ander veranderd, dus voeg ik hier nog wat extra informatie toe. Ik ben ondertussen afgestudeerd aan de Hogeschool Antwerpen Campus Lier als leerkracht in het lager onderwijs. Werken was nog niet aan de orde dus heb ik beslist nog een extra jaar in te lassen alvorens het arbeidersmilieu in te duiken. Momenteel studeer ik dan ook aan de Katholieke Hogeschool Limburg in de richting 'Zorgverbreding en remediërend leren'. Daarnaast ben ik nog steeds actief bij SKS Herentals. JAVO heb ik al lang afgezworen, maar ik kan niet anders dan deze opleiding te danken voor mijn huidige positie in het eerste elftal. Meer hoeft u denk ik voorlopig niet te weten.
Dan rest me enkel nog u veel leesplezier te wensen: Veel leesplezier!
