Het einde is nabij! Althans studiegewijs. Nog slechts enkele weken en het studentenleven zit er definitief op. Zeg nooit nooit natuurlijk, maar het echte leven als student zal waarschijnlijk niet meer terugkomen, tenzij ik na onbepaalde tijd het onderwijs beu zou zijn. Dat is voorlopig dus nog niet aan de orde.

Zoals ik reeds zei, nog slechts enkele weken, tot het verdedigen van mijn portfolio. Dat zal het laatste wapenfeit zijn van dit schooljaar, waarna enkel nog de uitreiking van het diploma op de kalender staat. De proclamatie, zoals het in de volksmond wordt gezegd, is een verplicht nummer, maar ik zou het niet willen missen.

 ‘Veu mij telle alleen diploms’, een uitspraak van de Giekes die niet direct toepasselijk is op mij, maar dat neemt niet weg dat ik het een mooie verdienste vindt voor het zesjaar durende streven naar het moment waarop ik mijn tweede diploma in handen zal krijgen. Een ego –strelend moment.

En dan begint het pas echt. Na een welverdiende 2,5 maand verlof natuurlijk. Uitzicht op een job is er momenteel nog niet, maar dat kan elk moment veranderen. In het onderwijs vallen namelijk constant zieken, pensioengerechtigden gaan hun geld opsouperen, vrouwen raken zwanger, … en als man blijkt er nog een genetisch voordeel aan verbonden te zijn ook. We zullen zien waar het mij brengt. De directeur van mijn laatste stageschool vertrouwde mij toch al toe dat ik in zijn bovenste schuifke lag. Hopelijk kan ik daar dus ooit (lees: zo snel mogelijk) beginnen werken. Het zou de kers op de taart zijn, dan moet ik niet ver weg verhuizen om dicht bij het werk te gaan wonen. Eigenlijk ook allemaal zorgen voor later.

Als je aan onderwijzers vraagt waarom ze voor het onderwijs gekozen hebben, is ‘voor de vakanties’ een topantwoord, maar in realiteit kan men de bal niet harder misslaan. Ik geef het u op een blaadje dat een leerkracht van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat bezig is met verbeterwerk, lessen en toetsen voor te bereiden, administratie en wat nog. Akkoord, een zomervakantie biedt meer ontspanning, maar gedurende 10 maanden is het hard werken geblazen. Men moet dit niet onderschatten, net zoals ik werken in de Gamma of op’t ACV ook niet onderschat.

Gelukkig zijn die vakanties er nog om ontspanning te bieden. Een ideaal moment om hobby’s aan te vatten die tijdens het jaar niet mogelijk zijn omwille van de drukte, het klimaat of andere sportactiviteiten als ijshockey of voetbal. Een ideaal moment om op reis te gaan, een festival mee te pikken, terrasjes te doen, uit te rusten, te zwemmen en nog meer te vogelen dan tijdens het schooljaar.

Drieëntwintig zijn we nu. Stilaan begint de gedachte om alleen of samen te gaan wonen meer en meer door te breken. Al zal het nog wel enkele jaren duren voordat het zover is. Tijd is geld en in dit geval is dat een positief argument. Des te langer ik thuis zal wonen, des te groter mijn spaarboekje zal worden, mits mijn ouders mij geen enorm bedrag gaan afluizen om in hun huis te wonen. Het zijn geen onmensen, dus ik vermoed van niet.

Ik gooi het even over een andere boeg. Kwestie van niet de ganse tijd over hetzelfde onderwerp te zaniken. Over politiek weet ik niets, dus ik ga me er ook niet aan wagen. Over films en series heb ik het al genoeg gehad, doch het blijft altijd wel een interessant onderwerp.

Ik ben recentelijk in het bezit gekomen van House M.D., een ziekenhuisserie over een aan pijnstillers verslaafde diagnosticus die samenwerkt met een drietal jonge dokters. Een vermakelijke serie waarin niet alleen het diagnosticeren, maar ook humor centraal staat. Hij beledigt nogal vaak zijn collega’s waardoor hij ongelooflijk mens –onvriendelijk overkomt, maar uiteindelijk wel altijd gelijk heeft. Een goei serie!

Daarnaast ben ik ook nog begonnen aan Coupling. Het relaas van een aantal willekeurige vrienden, wiens levens op vreemde wijze in elkaar vloeien en de beste vrienden worden. Centraal staat seks, onzekerheid en humor. Ik ben er nog niet volledig van overtuigd, maar ik ga nog wel proberen wat verder te zien. Misschien wordt het nog beter naargelang de serie vordert, zoals ’t Hanske ook bij House dacht.

Wanneer ik op de trein richting Herentals of Hasselt zit en er niemand in mijn buurt is om te communiceren, durf ik mij ook nog wel eens te wagen aan een aflevering van Futurama. De meeste afleveringen heb ik op televisie al wel gezien, maar ik vind het best wel te pruimen om nog eens opnieuw te bekijken. Het futuristische Simpson –afkookskel zie ik alleszins liever dan The Simpsons zelf, dat als het ware even hard is uitgemolken als FC De Kampioenen. Al is dat misschien een overdreven gegeven.

Ik heb nog wel enkele andere series op mijn harde schijf staan, gekregen van ’t Hanske en een kotgenoot, zoals bijvoorbeeld Van Vlees en Bloed, Dexter, Band of Brothers en South Park, maar dat is voor later. Ik wacht daarnaast natuurlijk ook nog op de release van het derde seizoen van Heroes, het vierde seizoen van Prison Break en al jaren op het tweede seizoen van Dark Angel.

Het tweede seizoen van Californication (met David Duchovny) heb ik ondertussen ook al gezien en ik moet zeggen dat ik dit een geweldige serie vind. Ik was al overtuigd na het eerste seizoen, maar hij blijft verbazen. Hopelijk komt het derde seizoen ook snel naar Europa en kan ik dat via ’t Hanske bekomen.

Films zie ik de laatste tijd ook weer terug meer. Ik had me gedurende de maanden maart en april voorgenomen wat te sparen en wat minder te spenderen aan films. Ik heb me daar, tot mijn eigen verbazing en op een uitzondering na, aan kunnen houden. In Mei heb ik alweer enkele dvd’s aangekocht, zoals The Day The Earth Stood Still, We Are Marshal en Mongol. Ik ben ook nog naar X-Men Origins: Wolverine gaan zien in de cinema. Toch wel een geweldige film, al was ik daarvoor ook al fan van het genre. Nu is het enkel nog wachten op Transformers: Revenge of The Fallen, die op 24 juni van dit jaar uitkomt.

Genoeg over films en series. Laat ik toch maar aanhalen waar ik niet omheen kan. De verkiezingen op 7 juni 2009.  Mijn kennis omtrent de verschillende partijen is nihil. Wat ik wel weet is dat we moeten kiezen voor zowel het Vlaamse als het Europese parlement. Wat weet ik niet? Al de rest natuurlijk. Het boeit me echt niet, maar het is onvermijdelijk en net daarom zou ik me er misschien meer mee bezig moeten houden. Ik heb alreeds de stemtest gedaan, tot mijn eigen groot jolijt, dus de kans is groot dat de uitslag daarvan ook mijn keuze zal worden op Vlaams niveau. Op Europees niveau wou ik hetzelfde stemmen, maar misschien dat mijn voorkeur meer naar de heer Verhofstadt gaat, omdat deze man mijn sympathie wel draagt. Maar niets is zeker, dus het zal pas op die eigenste verkiezingsdag zeker zijn op wie of welke partij ik ga stemmen. Over standpunten, programma’s en belangen ga ik me niet uitspreken, want daar weet ik te weinig van af. Het zal voor de volgende verkiezingen zijn!

Voila, me dunkt dat ik weer voldoende gezeverd heb voor een tijd. Hoewel ik er niet zo vaak toe kom, schrijf ik toch al wel eens graag een prachtblog. Hopelijk is het bij deze gelukt.

Auf Wiedersehen.

25-05-2009, 22:26 geschreven door Fuzzer