05-02-2010, 20:09 geschreven door freeke_nanna  

De dag nadien reisden we naar Latacunga, waar we onze tijd voornamelijk doorbrachten met kaartspelletjes. Om is te testen of jullie wel effectief onze blog lezen en niet enkel naar de mooie foto’s kijken mag je als bewijs een flauw mopje in ons gastenboek schrijven...dit is het moment van de waarheid.. We besloten van hieruit het Pisayambe meer te bezoeken en vertrokken met de bus richting van het .... park uit. Doordat we eigenlijk te laat begonnen aan onze wandeling (die weer voornamelijk bergop was) geraakten we de eerste dag slechts tot aan de refugio aan de ingang van het park. De vriendelijk parkwachter was blij een beetje gezeldschap te hebben en boodt ons aan in het huis te slapen in plaats van onze tent op te stellen. Toen de zon achter de bergen verdween en de temperatuur per seconde leek te dalen waren we super blij dat we een warm bed ter beschikking hadden. De dag nadien konden we meerijden met enkele werkmannen tot aan het meer, dat zo droog stond dat het bijna gehalveerd was. Uiteindelijk bleek de terugwandeling door de groene bergen veel meer de moeite te zijn dan het meer zelf.

Op dit moment zitten we in Cuenca, een gezellige stad waar we de kleinste hoofdjes ooit zagen. De Jivaro (amazonen-indianenstam) hadden de traditie de hoofden van hun vijanden te krimpen tot de grootte van een tennisbal en deze dan rond hun nek te dragen als talisman. Behalve deze culturele uitstap in Cuenca deden we niet veel meer dan rondkuieren in de stad met enkele vrienden.

05-02-2010, 20:02 geschreven door freeke_nanna  

05-02-2010, 19:57 geschreven door freeke_nanna  

Zumbahua bleek een klein, door bergen omringd, afgelegen dorpje te zijn. Na een dagje uitrusten van de omslachtige reis, besloten we een rustige wandeling te gaan doen. Deze rustige wandeling draaide uit op een steile klim op één van de nabije bergen wat ons prachtig uitzicht over de vallei en de cañon opleverde. Nadat Dustin zich terug bij ons gevoegd had trokken we verder naar Quilotoa, een meer dat onstaan is door de implosie van een vulkaan. De wandeling rondom dit meer bleek een grotere uitdaging te zijn dan we dachten. Telkens we dachten er bijna te zijn bleek dat er nog een berg beklommen moest worden. De avond brachten we door aan de kachel van het gezellige hostal met enkele andere wandelaars en enkele Ecuatorianen.

05-02-2010, 19:52 geschreven door freeke_nanna  

05-02-2010, 19:19 geschreven door freeke_nanna  

Het uitzoeken van onze volgende bestemming bleek iets langer te duren dan gepland, we zagen de toeristen de komende week komen en gaan in Otavalo. Uiteindelijk besloten we naar Cayambe te gaan. We hadden gehoord over inca ruines die je hier kon bezoeken. We wandelden tot aan de ruines, welke tot onze teleurstelling niet veel meer waren dan enkele muren (stenen) bovenop een berg, of zo leek het toch van beneden bekeken  .

Onze volgende bestemming was Mindo, het bekendste dorpje van de grote en mooie ‘bosque nublado’ streek. Dit zijn immense bossen die bijna constant door een lichte nevel omringd worden. De streek staat vooral bekend als de beste ‘bird spotting’ plek van de wereld. Wat zoveel betekent als “vroeg uit bed om te gaan wandelen in de bossen” iets waar we niet volledig in slaagden door de regen en omdat ik (nanna) de wekker had afgedrukt. Uiteindelijk waren we toch voor 8 uur op pad richting de vele watervallen in de streek. Ondanks het late uur zagen we toch een vrouwelijke quetzal, een toekan en enkele eekhoorns. In Mindo namen we afscheid van onze vriend Dustin voor enkele dagen, hij ging Quito bezoeken terwijl wij verder trokken naar Zumbahua.

05-02-2010, 19:13 geschreven door freeke_nanna  

05-12-2009, 04:57 geschreven door freeke_nanna  

De volgende dag vertrokken we naar Quito waar we afscheid namen van onze Colombiaanse vrienden. Misschien komt het doordat ons geliefde Colombia nu echt wel achter ons lag of misschien gewoon omdat we ons zo dicht bij de luchthaven bevonden, maar toen we daar aan het busstation stonden met al onze zakken begonnen we te overwegen eens te gaan nahoren hoeveel het zou kosten om naar DF Mexico City te vliegen. Omdat we onze vrienden en familie geen hartinfarct wilden bezorgen, besloten we toch maar gewoon in Quito te blijven. Quito bleek een mooi historisch centrum te hebben dat we uitvoerig bezochten (lees ‘een beetje kuieren’). Ook bezochten we de lokale botanische - en vlindertuin en ‘la mitad del mundo’ (een simpel monument dat ongeveer 200 meter naast de evenaar staat...)

Na Quito trokken we naar Otavalo, een stadje wat bijna op spuug-afstand van de Colombiaanse grens ligt. In Otavalo hadden we afgesproken met onze vriend Dustin die we ontmoet hadden tijdens ons kort verblijf in Belize en met wie we in guatemala ook een tijdje hadden samen gereisd. Otavalo is bekend voor zijn artisanale markt. Dit dorpje bleek een groot gevaar te zijn voor ons, zeker aangezien onze rugzakken ondertussen al uitpuilen met gerief. Behalven het rondlopen op de markten waar we onze zelfcontrole op de proef stelden, deden we ook enkele uitstapjes. We beklommen de Fuya Fuya, een berg van 4200 meter, na door een auto te zijn afgezet op 3700 meter natuurlijk.

We bezochten de ingang van het Condorpark en keerden direct terug toen we begrepen dat we vogels in een kooi te zien gingen krijgen. Deze kleine misvatting leverde ons toch nog een mooie wandeling op.  We probeerden Otavalo te verlaten, maar belandde gewoon in een ander hotel dat dichter bij de busterminal lag terwijl we onze nieuwe bestemming probeerde uit te zoeken.

05-12-2009, 04:32 geschreven door freeke_nanna  

05-12-2009, 04:29 geschreven door freeke_nanna  

Uiteindelijk zijn we er dan toch in geslaagd om na een vijf-tal maanden Colombia te verlaten. Om de bruuske overgang te verzachten vertrokken we samen met enkele Colombiaanse vrienden naar de Ecuadoriaanse kust. Na een bustocht door prachtige natuurgebieden belandden we in het toeristische stadje Atacames. Zoals de meesten onder jullie wel al hebben gemerkt zijn wij meestal een krak in het vermijden van toeristische stadjes, desondanks besloten we enkele dagen te blijven. Na twee maanden in het toch wel frisse Pasto te hebben gewoond deed het deugd om nog eens in de zee te zwemmen en de zon te voelen.

Na enkele dagen luieren op het strand trokken we verder naar Puerto Lopez om ‘boobies’ te gaan zoeken. We hadden gehoord over een natuurpark waar je deze blauwvoetige vogels (of wat dacht je dat het waren?) kon gaan spotten. Toen we in Puerto Lopez aankwamen bleek dat je niet enkel de inkom voor het park moest betalen , zoals wij veronderstelden,maar dat je enkel bij de vogels kon geraken door een veel te dure tour te boeken. De teleurstelling was bijzonder groot, omdat tours ten eerste in het algemeen niet leuk zijn en ten tweede omdat ze gewoon veel te duur waren, geen boobies voor ons dus.

Om de trent van de laatste maanden verder te zetten besloot ik (Nanna) nogmaals ziek te worden. Blijkbaar hoeven zeevruchten aan de kust niet altijd vers te zijn.

Omdat dansende boobies nu eenmaal niet gemakkelijk te vergeten zijn besloten we een waardige plaatsvervanger te zoeken. We hadden gehoord over een schildpaddenstrand niet al te ver weg en besloten daar de nacht te gaan doorbrengen, om schildpadden te gaan spotten die snachts hun eieren kwamen leggen.

Arme Nanna kon jammer genoeg het ziekenbed nog niet direct verlaten en hield de wacht in het hotel terwijl Freeke en Jorge op schildpadden-avontuur vertrokken. ’s Nachts kwamen ze de echte biologen tegen die het strand kwamen onderzoeken. Na de eerder amusante conversatie: “weten jullie wel dat kamperen hier verboden is?”, zij: “ja dat weten we” biologen: “ah ok, dan is het goed”, besloten ze hun schuld in te lassen door te helpen met de nachtelijke patrouilles. Jammer genoeg kregen ze geen schildpadden te zien die nacht. De dag nadien werden ze echter rijkelijk beloond voor hun inspanningen: reeds lang nadat de biologen het strand verlaten hadden spotten zij ineens een nest kleine schildpadjes die hun weg naar zee aan het zoeken waren. Een prachtige ervaring die door de biologen later met jaloezie onthaald werd.

Na het zien van deze kleine schattige diertjes besloten we onze kansen nog eens te wagen , deze keer met de hele bende én met toestemming van de organisatie. Deze tweede nacht hadden we geen geluk en een beetje teleurgesteld keerden we terug naar het stadje.Daar  mochten we nog eens mee met de biologen naar de vismarkt waar zij de lokale visvangst gingen nakijken. Deze vangst bestond tot onze verbijstering uit een 20-tal hoogzwangere haaien, roggen, zwaardvissen, enz. De plaatselijke bevolking weigert stil te staan bij de gevolgen die hun manier van vissen kan hebben op de zee, hun eigen job en voedsel. Door de foetussen en bedreigde diersoorten te fotograferen en te indexeren hopen de biologen van de organisatie Equilibrio Azul ( zij zoeken trouwens nog vrijwilligers) de overheid te kunnen sensibiliseren om in te grijpen. Hopelijk werpen hun inspanningen vruchten af!

05-12-2009, 04:22 geschreven door freeke_nanna  

05-12-2009, 04:19 geschreven door freeke_nanna  

Via via kwamen we in contact met Sonia, een vrouw die verantwoordelijk is voor de organisatie Luna-arte. Deze organisatie stelt zijn deuren open voor kinderen en volwassenen met leerproblemen, mentale achterstand , motorische problemen, enz. In samenwerking met een psycholoog, kunstenaars en zelfs oud-leerlingen worden aan de kinderen verschillende vormen van therapie gegeven: muziektherapie, creatieve therapie (schilderen, toneel, dans, enz). Verder wordt hen ook aangeleerd om voor zichzelf te zorgen (alleen de bus nemen, zonder hulp eten, enz) en krijgen ze aan hun niveau aangepaste lessen. Het resultaat dat zij met deze kinderen behalen is op zijn minst indrukwekkend te noemen. Hyperactieve kinderen werken geduldig aan hun kunstwerk, kinderen met downsyndroom schilderen al dansend de prachtigste schilderijen. De werken die door de kinderen gemaakt worden worden ook verkocht en de opbrengst gaat gedeeltelijk naar de organisatie en gedeeeltelijk naar de kinderen zelf. Op die manier leren zij zelf ook een beetje hoe ze voor inkomsten kunnen zorgen.

Onlangs heeft de organisatie een prachtige boerderij gekocht waar ze van plan zijn cavias te kweken (een lekkernij hier), koeien te houden, kruiden te planten, fruit te telen, enz. Dit vanzelfsprekend met de hulp van de kinderen (op die manier heeft ieder kind de mogelijkheid om zijn eigen talenten te zoeken en ontwikkelen) en op die manier kan de organisatie ook zelfbedruipend worden. Tot nu toe overleven zij door een minimale bijdrage van de overheid en vooral veel creativiteit van hun kant.

Luna-arte is een van de vele mooie projecten die je hier kan terugvinden en wij hebben alvast tonnen respect voor Sonia (die een beetje de moeder is van het project en alle kinderen), alle medewerkers en de kinderen en volwassenen die elke dag naar daar gaan om bij te leren over kunst, rekenen en het leven zelf.

Wie graag een beetje meer informatie wil over deze organisatie kan altijd is een kijkje nemen op de volgende website:

www.fundalunaarte.es.ug

05-12-2009, 04:15 geschreven door freeke_nanna  

05-12-2009, 04:12 geschreven door freeke_nanna  

Tussen mijn tandartsafspraken door maakt ik nog een reisje naar Tumaco (een kuststad) waar ik een paar heerlijke dagen doorbracht in boca grande. een strand dat enkel en alleen met een lancha te bereiken en waar op dit ogenblik (laagseizoen) geen ziel te bespeuren was. Surfen op boomstronken, lange strandwandelingen maken, genieten van de zon, er zijn ergere dingen in het leven. Na deze zalige dagen trokken Jorge en ik terug naar Pasto waar ik klaar was om nogmaals gemarteld te worden door mijn tandarts.

Terwijl Freeke uitstapjes maakte naar de omliggende streken hield ik, Nanna, me voornamelijk bezig met ziek-zijn en naar Chachagui gaan. In Chachagui verbleef ik op een Maloca, het huis van een shamaan, waar ik deelmocht nemen aan verschillende ceremonies. Er was op die moment een soort van bijeenkomst bezig met shamanen van vershillende streken. Zonder al de verschillende soorten rituelen en ceremonies in geuren en kleuren te vertellen kan ik zeggen dat het leerrijke dagen waren in de Maloca.

05-12-2009, 04:07 geschreven door freeke_nanna  

25-11-2009, 22:38 geschreven door freeke_nanna  

Omdat mijn paspoort ondertussen aan vernieuwing toe was en ik om tandartsredenen verplicht was om in Colombia te blijven moest ik even de grens over van Ecuador. Om de tocht de moeite waard te maken besloot ik daar een weekje rond te reizen voor ik terug in Pasto moest zijn voor mijn tandartsafspraak. Van die tijd maakte ik gebruik om Ibarra te bezoeken, een stad die me niet echt beviel (alweer het bewijs dat de reisgidsen meestal niet echt de waarheid spreken), dus besloot ik naar een nabijgelegen dorpje te trekken, La esperanza. Een goede keuze bleek algauw toen ik zeer gastvrij ontvangen werd in de plaatselijke herberg. La esperanza was een heel klein, bijzonder rustig dorpje waar je prachtige wandelingen kon maken. Zo ook naar de watervallen..Al vanaf de eerste dag besloot ik die te zoeken, trots omdat ik slechts een paar keer verkeerd was gelopen kwam ik een paar uur later aan bij wat ik veronderstelde dat de beroemde watervallen waren. Natuurlijk bleek achteraf dat ik helemaal ergens anders geweest was (wat mij weer pijnlijk bewust maakte van mijn complete gebrek aan oriëntatie).  Bij mijn tijdelijke broer was ondertussen wel de nieuwsgierigheid gewekt en dus gingen we de dag erna samen nog eens gaan kijken naar mijn befaamde watervallen. Bleek dat ik (IK) watervallen had ontdekt die hij (als gids en geboren en getogen inwoner van la esperanza ) nog nooit had gezien. Dankzij mij heeft hij een nieuwe plek gevonden waar hij met de toeristen naartoe kan trekken. Als bedanking nam hij me daarna mee naar de echte place to be waar we samen rotsen beklommen en van watervallen sprongen. Op de terugweg verzamelden we nog snel eucalyptushout om savonds kip te kunnen braden voor het hele gezin.

Na afscheid genomen te hebben besloot ik nog even naar Otavalo te gaan, een dorp bekend om zijn markt. Otavalo bleek uiteindelijk geen dorp maar een stad te zijn, volledig in het teken van de toerist. Niet bijzonder interessant en dus was ik niet echt triestig om de dag erna terug naar mijn geliefde Colombia te reizen.

25-11-2009, 22:36 geschreven door freeke_nanna  

25-11-2009, 22:28 geschreven door freeke_nanna  

Omdat we ondertussen al helemaal in de sfeer van het dagtrippen waren geraakt besloten we bij terugkomst samen met Nanna nog een paar keer op expeditie te trekken. Een van deze tochten was onze onderneming om naar “laguna verde” te gaan. Dit meer lag aan een vulkaan en om er te geraken moest je eerst een ferme wandeling maken in de koude en de regen. Ik begon spontaan terug dagmerries te krijgen over onze laatste keer dat we een vulkaan beklommen in Purace en door de kou onze tocht hadden moeten stopzetten. Maar bon, ik was niet alleen dus ik had een reputatie om hoog te houden en dus hield ik maar vol tot het einde. En zoals steeds was de inspaning ook weer helemaal de moeite. Het meer was prachtig en effectief heel groen J . Het meer lag in een krater en rondomrond zag je overal rook van de warmte die uit de bergen kwam die bedekt waren met zwavel. Een lust voor het oog en een iets minder aangename sensatie voor de neus. Alleszins konden we dan toch even onze handen verwarmen en verbranden vooraleer we begonnen aan onze wandeltocht terug naar Tuquerres.

Omdat we ondertussen al echte dagtrippers zijn geworden maakten we ook geen enkel bezwaar toen Vincente voorstelde om een tocht te ondernemen naar watervallen in de buurt van Pasto. Graag, dachten we en samen met Jorge,Vincente, zijn zoon en diens vriendin vertrokken vol goeie moed naar onze bestemming. De wandeling bleek uiteindelijk redelijk kort te zijn wat ons dan weer voldoende tijd gaf om te genieten van het adembenemende landschap. De waterval was indrukwekkend en de omgeving errond werkte rustgevend. Omdat ondertussen voor het eerst nog eens het zonnetje doorbrak maakte niemand er bezwaar tegen om een middagje in de buurt te blijven hangen om van de zon en de natuur te genieten.

25-11-2009, 22:23 geschreven door freeke_nanna  

25-11-2009, 22:17 geschreven door freeke_nanna  

Toen arme Nanna weer helemaal gezond was (lichamelijk dan toch) gingen we op uitstap naar het beroemde Laguna de lacocha.  Dit meer is befaamd voor zijn grootte en voor het eiland dat je kan bezoeken. Met een bootje vaarden we naar het eiland waar je kon gaan wandelen en vreemde boom- en vogelsoorten bewonderen. Na zo´n kwartiertje stappen vielen we bijna in het koude water aan de andere kant van het eiland. Een beetje teleurgesteld door de laguna in het algemeen genoten we toch van de mooie uitzichten voor we terugkeerden naar Pasto.

Terwijl Nanna verder Nanna dingen deed trok ik er nog een paar dagen opuit om Chachagui te bezoeken, een klein vakantiedorpje met een prachtige canyon! Veel meer dan de canyon was er niet te bezichtigen, maar het was al voldoende voor mij om na de belgisch achtige koude dagen in Pasto eventje te genieten van de zon en...het zwembad!

Verder bracht ik ook nog een paar dagen door in Taminango waar ik opnieuw zeer hartelijk ontvangen werd door de familie van Jorge, die mij weer ongelofelijk verwenden met smakelijke maaltijden e.d.

25-11-2009, 22:14 geschreven door freeke_nanna