Sao Paulo was exact wat we ervan verwacht hadden en na een heuse achtervolging met geweren te zien besloten we wijselijk in ons bed te kruipen en te hopen dat de volgende dag snel aanbrak zodat we onze tocht konden verderzetten. Zoals nachten dat wel eens doen, ging ook deze nacht snel voorbij en dus vertrokken we naar onze eerste bestemming Paraty. 

Na een grondige afweging van de voor-en nadelen wandelden we naar de plaatselijke camping, waar we savonds onze allereerste bbq/strandscampvuur hielden. De watervallen in de buurt van Paraty bleken een ideale plaats te zijn om even een dutje te doen en dus na een paar uurtjes wandelen installeerden we ons met zn allen op de rotsen voor een wedstrijdje nietsdoen (we hebben allemaal gewonnen).

 Omdat de meisjes maar twee weken konden blijven werd mij, na een paar maanden zeeer rustig reizen, een iets hoger reistempo opgelegd en dus trokken we na onze slaapwatervallen door naar de volgende bestemming. Om de spanning er een beetje in te houden besloten we ons op te splitsen in twee groepjes en Peking express gewijs om ter eerst te liften naar onze volgende bestemming. Ter plaatse aangekomen besloten we op zoek te gaan naar een bootje dat ons zou willen brengen naar een van de vele onbewoonde eilandjes in de buurt om daar een nacht door te brengen zoals we gezien hadden in het programma expeditie Robinson.

 Ieder van ons haalde op het eiland zijn beste survival skills naar boven en zo konden we die avond genieten van een gigantisch kampvuur waar we onze zelf gekochte worstje konden braden. Net zoals in het verhaal van de echte Robinson crusoe werden wij later op die nacht opgepikt door een paar locals in een wel heel luxueuze jacht. Zo vielen wij dus van het ene uiterste in het andere en ik stond versteld van onze capaciteiten om ons aan te passen aan de veranderde omstandigdheden . Een paar pintjes, uurtjes en dansjes later werden wij door onze prinsen netjes afgezet op ons strandje waar ons vuurtje nog dapper brandde. Ons in de armen knijpend kropen we gezellig dicht bij elkaar (het was tenslotte maar een heel klein strandje) in onze slaapzakken om de dag erna gewekt te worden door een prachtige zonsopgang.

 Na onze eilandervaring hadden we nog wel eens zin in een eilandje. Omdat we toch wel meer dan 5 stappen wilden kunnen zetten zonder eraf te vallen besloten we een eiland te kiezen dat een beetje groter was, Isla grande had voor ons de juiste naam en dus trokken we richting het nogal toeristische eiland. Na bekomen te zijn van al onze avonturen trokken we er op uit om het eiland ieder op onze eigen manier te verkennen. 

Na isla grande werd het tijd voor een ciudad grande, en dus vertrokken we de samba dansend richting Rio de Janeiro, Oleee. De stad was groot en niet helemaal wat ik verwacht had maar desondanks brachten we toch een paar leuke dagen door in deze carnavalstad waar we ons eigen appartmentje dat we mochten huren van op zn zachtst gezegd een ietwat vreemde vrouw. 

Ondertussen zaten onze dolle weken er bijna op en omdat niemand zin had om zijn vlucht te missen vertrokken we na Rio rechtstreeks terug naar een dorpje in de buurt van Sao Paulo. Omdat dat nu eenmaal zo hoort te zijn op de laatste avond (mijn laatste avond eigenlijk) liep er natuurlijk vannalles mis. 

We konden niet allemaal teglijkertijd vertrekken omdat ik nog wat spullen moest ophalen in Sao Paulo en dus werd er besloten dat Christel en ik de anderen later op de avond zouden terugvinden in het dorpje. Gelukkig hadden de anderen hun gsm bij zodat we hen zeker en vast konden bereiken. Zonder al te veel in detail te treden komt het er natuurlijk op neer dat we elkaar niet meer terugvonden en natuurlijk werkten ok de gsms niet meer. Ik heb niet genoeg tijd om het hele verhaal nu te vertellen maar kort gezegd komt het erop neer dat ongeveer de hele stad op de hoogte was van onze verdwijning, een aantal mensen bijna het leven hadden gelaten, enz maar dat we uiteindelijk teruggevonden werden in een hotel door Saar en scampvuur en een hele bende lokale twintigers. 

Eind goed al goed, en na een paar pintjes gedronken te hebben met onze nieuwe vrienden trokken we ons terug in het theaterzaaltje waar we mochten logeren.

 Na nog een gezellige dag en vooral een tof festival in het stadje was voor mij de tijd aangebroken om de bus te nemen naar de luchthaven waar ik die nacht mijn vlucht had richting Quito.

 Ik zou nog even langs deze weg mijn vriendjes willen bedanken voor de fantastische tijd die we samen doorbrachten in Brazilie. Het was fijn om jullie allemaal terug te zien!