Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
25-11-2009
Ibarra-Otavalo-La esperanza
Omdat mijn
paspoort ondertussen aan vernieuwing toe was en ik om tandartsredenen verplicht
was om in Colombia te blijven moest ik even de grens over van Ecuador. Om de
tocht de moeite waard te maken besloot ik daar een weekje rond te reizen voor
ik terug in Pasto moest zijn voor mijn tandartsafspraak. Van die tijd maakte ik
gebruik om Ibarra te bezoeken, een stad die me niet echt beviel (alweer het
bewijs dat de reisgidsen meestal niet echt de waarheid spreken), dus besloot ik
naar een nabijgelegen dorpje te trekken, La esperanza. Een goede keuze bleek
algauw toen ik zeer gastvrij ontvangen werd in de plaatselijke herberg. La
esperanza was een heel klein, bijzonder rustig dorpje waar je prachtige
wandelingen kon maken. Zo ook naar de watervallen..Al vanaf de eerste dag
besloot ik die te zoeken, trots omdat ik slechts een paar keer verkeerd was
gelopen kwam ik een paar uur later aan bij wat ik veronderstelde dat de beroemde
watervallen waren. Natuurlijk bleek achteraf dat ik helemaal ergens anders
geweest was (wat mij weer pijnlijk bewust maakte van mijn complete gebrek aan
oriëntatie).Bij mijn tijdelijke broer
was ondertussen wel de nieuwsgierigheid gewekt en dus gingen we de dag erna samen
nog eens gaan kijken naar mijn befaamde watervallen. Bleek dat ik (IK)
watervallen had ontdekt die hij (als gids en geboren en getogen inwoner van la
esperanza ) nog nooit had gezien. Dankzij mij heeft hij een nieuwe plek gevonden
waar hij met de toeristen naartoe kan trekken. Als bedanking nam hij me daarna
mee naar de echte place to be waar we samen rotsen beklommen en van watervallen
sprongen. Op de terugweg verzamelden we nog snel eucalyptushout om savonds kip
te kunnen braden voor het hele gezin.
Na afscheid
genomen te hebben besloot ik nog even naar Otavalo te gaan, een dorp bekend om
zijn markt. Otavalo bleek uiteindelijk geen dorp maar een stad te zijn,
volledig in het teken van de toerist. Niet bijzonder interessant en dus was ik
niet echt triestig om de dag erna terug naar mijn geliefde Colombia te reizen.