Gisteren ben ik terug naar het ziekenhuis geweest voor een check- up en alles was in orde! Het verband is er zelfs af en het litteken is echt heel klein vind ik zelf... Zoiets moet gevierd worden natuurlijk. Op het centrum was er een verjaardagsfeestje voor iedereen die in oktober jarig is. Samen gezellig eten en daarna nog een taart met chocolade, brownies, ijs en veel slagroom! Toch was het feestje nog niet afgelopen. Daarna werd het deken opengespreid en was het spelletjestijd. Ze spelen hier heel graag UNO en Rummikub, met Thaise regels weliswaar maar ik ben toch kunnen winnen, en aangezien ik niet al te best tegen mijn verlies kan was ik gelukkig. Het feest was nog steeds niet afgelopen, het was eigenlijk nog niet begonnen maar wat er daarna allemaal gebeurde kon ik zelfs niet voorspellen. Ik zal het proberen te reconstrueren!! Samen met Sally hebben we een songtaew genomen naar het centrum en daar hadden we afgesproken met twee personeelsleden van het centrum, iemand uit de keuken (Nok) en de lerares uit het kapsalon (Faen). Eerst hebben we in een bar gewoon wat pool gespeeld, Faen heeft alle falangs (buitenlanders) daar afgedroogd en de leuze was: 'Winner stays, loser pays' dat betekende dus veel gratis drank. Het was daar ook dat ik kennismaakte met de Thaise whisky Samsung. Het begin van een geweldige avond. Dus we zitten aan de bar te praten, zingen, dansen, de talloze honden te strelen en pool te spelen als er plotseen man afkomt met een gigantische slang rond zijn nek, dat was even schrikken. Daarna loopt er plost een baby- olifant op de straat, dat was wel heel zielig. We besloten om de bar te verlaten en naar Walking street te gaan. Dat is de buurt van Pattaya waar de ene bar na de andere volgt, de ene biedt ladyboys aan, de andere garandeert dan weer alleen european girls aan en in de volgende vindt je kinderen (!). Wat ik daar allemaal heb gezien kan ik momeneel nog heel moeilijk onder woorden brengen maar staat voor de rest van mijn leven op mijn netvlies gebrand denk ik. Deze blog is ook niet de geschikte plaats om hierover te vertellen. De beestenboel was ook nog niet gedaan, je kon er nog beertjes en apen zien op straat. We zijn een bar binnengestapt waar er een live band rockmuziek aan het spelen was en daar kwam iedereen gelukkig voor de muziek en niet voor iets anders. Wel ja,... Ik heb daar een Belg leren kennen, ik ben wel zijn naam al vergeten, die Samsung toch ook. Hij was daar met zijn Thaise vriendin, leefde al anderhalf jaar in Thailand en deed iets met computers. Ze kwamen net terug van een vakantie in Belgie en zijn vriendin zei dat ze nog nooit zo veel kou had gehad! Ik heb haar nummer en we ging me bellen om samen eens iets te doen. Ik ben benieuwd... Na die bar hadden we kriebels in de benen en besloten we om die eruit te dansen. We zijn dan een andere bar binnengestapt waar onze benen hun kriebels verloren. Even later zijn Nok en Faen vertrokken en gingen Sally en ik nog even doorgaan! We zijn dan een discotheek binnengeweest waar we de resterende kriebels eruit hebben geschud. Om half zes en talloze samsung- cokes besloten we dan om het nachtleven van Pattaya te verlaten en richting bed te vertrekken. Onderweg konden we de zon nog zien opkomen en even later kropen we moe maar heel tevreden ons bed in. Tot hier dus mijn eerste 'uitje' in Pattaya. Maandag begin ik eindelijk met lesgeven, ik kan nauwelijks wachten. Momenteel heb ik een beetje haarpijn en geraak ik heel moeilijk op gang maar na een dafalgan zal dat hopelijk al wel wat beter gaan! En ik ben zo blij dat mijn sleutelbeen dat allemaal uithoudt!!!
Nu wacht er een koudwaterdouche, want met warm water douchen is hier uitgesloten.
Sawaddee ka! (ik weet zelf niet echt hoe ik het moet schrijven, elke keer staat het hier anders)
Tegen de volgende keer is er weer zoveel gebeurd dat ik niet echt weet waar te beginnen...
Met mij gaat het ondertussen al veel beter, de pijn is echt veel minder en ik kan steeds langer zonder te moeten rusten! Goed nieuws dus. Vorige week was het Sports Day op het centrum. Al de vrouwen waren opgedeeld in 4 groepen (rood, geel, blauw en groen) en konden de hele voormiddag deelnemen aan spelletjes. Die spelletjes kan je vergelijken met spelletjes die we in Belgie op de jeugdbeweging spelen, bijvoorbeeld zaklopen en waterballonnenvolleybal. Per kleur was er ook een dansteam (ik zat in het gele team) en gewapend met pompons en gekleurde rokjes begaf iedereen zich dan op de dansvloer en kon er gedanst worden. Ik heb ook meegedaan met 1 hand en iedereen vond dat heel leuk. Ik iets minder want het was HEEEELLL warm en we zijn niet gewonnen... Het was gewoon heel fijn om te zien hoe de vrouwen zich amuseerden en zich volledig uitleefden met spelletjes die wij hier eigenlijk met kinderen spelen. En ik sta er telkens van te kijken hoe vaak die vrouwen lachen en plezier maken, terwijl hun leven helemaal niet om te lachen is. Ik kan er alleen maar van leren... Vrijdag hadden we dan een vrije dag, laten we zeggen dat we "de brug" maakten. Vrijdag moest ik dan nog wel wat uitrusten van de vorige dag en was het een luie dag, het was ook veel te warm om iets te doen. Zaterdag was dan ook weer een hoogdag. Er werden namelijk 2 zusters gevierd die 25 jaar zuster waren. Wij waren ook uitgenodigd op het feest en samen met Bo, Fiona (een volunteer uit Singapore) en de Thai staff kropen we in 2 minibusjes en was het richting Bangkok! De Thai staff had zich SUPER mooi uitgedost met verse bloemen en kralen in hun haar. Ook waren ze heel mooi geschminkt en hadden ze wat meer traditionelere kledij aangetrokken. Eerst was er dan een mis en daarna een buffet voor alle aanwezigen. We hebben daar ook de twee andere meisjes uit Bangkok gezien en konden we nog eens goed bijpraten. Foto's volgen later.... Dan rond 20u terug de minibus in en weer richting Pattaya. Het was een zeer leuke dag geweest dus ik ben dan weer blij mijn bed in gekropen. Zondag had ik me voorgenomen om eens aan mijn schoolwerk te beginnen maar ja dat is dus weer niet gelukt. Typisch, mar van uitstel komt geen afstel. In de voormiddag ben ik met Sally (een Deense volunteer) gaan winkelen in de supermarkt en daar moesten we daarna toch even van bekomen zeker . In de supermarkt was er zelfs ' The Cow who laughs' en nutella choco. Aan dat laatste heb ik wonderwel kunnen weerstaan, het eerste niet. We hebben onszelf daarna getrakteerd op ijs en frisdrank. Daarna hebben we effectief wel wat 'gewerkt' en de les voor de volgende dag voorbereid. Die volgende dag is dan vandaag, mijn eerste lesdag!! Amai, ik was zo blij dat ik eindelijk iets kon doen. Ik heb dus samen met Sally dan de basic klas gegeven. De respons van de vrouwen was heel goed (die is eigenlijk altijd goed) en morgen sta ik er alleen voor want Sally gaat dan op 'visa- run'. Spannend.
Wat kan ik jullie nog allemaal meedelen, buiten dat ik hier heel graag ben. Dat ik zo snel mogelijk van die brace wil verlost zijn en weer 'normaal' kan doen. Dat ik het eten en het 'SWENSENS' ijs hier geweldig vind. Ik heb me nog niet echt een objectief beeld kunnen vormen over wat ik hier allemaal zie gebeuren op straat met de vrouwen, ik weet alleen dat ik de vrouwen hier enorm bewonder... Elke nacht zijn zij op de straat, werken tot 6u 's morgens in de bars, gaan dan slapen voor een paar uur en komen dan naar de les om Engels te leren zodat ze de toeristen beter kunnen 'entertainen'. Terwijl zij het net zijn die die vrouwen zo in de miserie helpen. En dit gebeurt altijd met een lach op hun gezicht. Ach, waarover hebben wij toch te klagen? Alles zet me hier zeker aan het denken en na die 6 maanden, kom ik terug met andere normen en waarden, dat weet ik nu al zeker.
Ik heb gemerkt dat er wat problemen zijn met mijn gsm nummer. Je moet dus als je mij wil bereiken eerst de landcode van Thailand indrukken. Dus dat komt neer op: +66800483925.
hier ben ik weer... Ik heb ondertussen ook een Thais gsm nummer en dat is voor het geval iemand mij wil contacteren. Mijn Belgisch nummer is dus buiten gebruik. Dit is het Thais nummer:
eenmaal aangekomen kon ik nog maar aan 1 ding denken: dit is de eindhalte. Met behulp van weeral een kaartje hebben we het centrum probleemloos gevonden. Het was een zeer hartelijk onthaal door de hele staff en later door de andere vrijwilligers. Ik had meteen een heel goed gevoel bij de sfeer die er hing in het centrum en was blij dat ik er was. Bo en ik werden meteen meegenomen door twee van de vrijwilligers om naar de plaatselijke markt te gaan. Het avontuur kon beginnen... De markt bleek heel Thais te zijn, dit was duidelijk een wijk waar niet veel westerlingen kwamen. Die avond hebben ze meteen voor ons gekookt en 's avonds zijn we dan nog een klein stapje in de wereld gaan zetten. Een kleintje want de jetlag, de lange reis en de hitte speelde ons toch wel parten. We hadden ook te horen gekregen dat we de eerste week vrij hadden en konden we dus doen wat we wilden. We trokken dinsdagmorgen echter meteen onze leraarsplunje aan en gingen de anderen observeren. Ik kon niet wachten om zelf te beginnen. In de namiddag ben ik inkopen gaan doen in big C's, de grootste supermarkt die ik ooit al heb gezien. Die avond ben ik vroeg in bed gekropen want door de warmte had ik de nacht ervoor nauwelijks geslapen.
Ik moet zeggen dat ik het tot dan toe echt geweldig vond en dat ik alleen maar blij was. Ik zou nog zoveel willen zeggen maar dat zal voor een andere keer zijn want mijn schouder begint nu echt wel pijn te doen...
Tot gauw.
Door het ongeval is mijn fototoestel ook stuk gegaan dus zal het een hele tijd duren vooraleer ik foto's kan posten. Ik zal het aan Bo vragen!
Eerst en vooral mijn excuses voor het niet echt updaten van deze blog. Ik heb denk ik wel een goed excuus. Ik zal maar meteen met de deur in huis valen, mijn verjaardag vier ik dit jaar niet alleen in Thailand maar ook in het ziekenhuis. Voor degenen die het nog niet weten, ik heb mijn sleutelbeen gebroken en moest geopeeerd worden. Ik ben op straat aangereden en ben tegen een betonnen mur gevlogen. De operatie is goed gegaan en iedereen draagt hier heel veel zorg vor mij. Ik mag morgen (zondag) naar huis en ben dit berichtje aan het typen op de laptop van het ziekenhuis. Die zusters zijn hier zo vriendelijk voor mij, ik voel me hier net in een 5- sterrenhotel. Net heb ik heel veel bezoek over de vloer gehad van de andere volunteers en van enkele van de Thai staff. Echt super.
Natuurlijk is dit niet de manier waarop ik mijn verjaardag wilde vieren maar ja,.. niets aan te doen.
Het was de bedoeling dat ik maandag kon beginnen met lesgeven maar ik vrees dat ik toch nog even moet wachten. Ik moet voor ongeveer 6 weken een brace dragen en daarna nog fysiotherapie voor mijn schouder. Ach het komt allemal wel in orde, wordt hier heel goed omringd en moet gewoon geduld uitoefenen denk ik.
Dank u wel voor alle lieve telefoontjes en aangezien ik hier toch niets anders te doen heb, zal ik de blog ook nog aanvullen met wat er de vorige dagen is gebeurd.
Zoveel meegemaakt, zoveel te vertellen. Ik zal beginnen bij het begin en dat is onze vliegreis. Die is wat mij betreft vlekkeloos verlopen! Naar Londen zaten we weliswaar in een claustrofobisch klein vliegtuig waar we een uur vertraging mee hadden maar alles verliep goed. Van Londen naar Bangkok zaten we dan weer in het tegeneovergestelde en zeer leuxues vliegtuig, inclusief gratis kousen, dekentje en tv- scherm in de zetel. Natuurlijk was dat alles en meer dan wat we nodig hadden. Eenmaal aangekomen in Bangkok overviel de hitte mij meteen, meteen zoveel mogelijk kleren uitgedaan en op naar de paspoortcontrole. Toen we op onze valiezen stonden te wachten bleken er twee niet mee te zijn gekomen. Die van Katelijne en Bo. Allerlei paperassen ingevuld en vertrokken met de belofte dat die bagage er zo snel mogelijk zal zijn! We hebben toen afscheid genomen van de twee 'Bangkok- meisjes' en zijn met ons 4 verdergegaan op zoek naar een bus die ons naar the big city zou brengen. We hebben die uitstekend gevonden en mijn zenuwen gierden ondertussen door mijn lijf. Ik hoopte steiekem dat dat bij de anderen ook zo zou zijn... (Ik heb het niet durven vragen). Toen de bus halt hield was het nog heel eventjes stappen naar de guesthouse waar er wonderwel nog plaats was hoewel we al meer dan een uur na check- in tijd waren aangekomen. We zijn dan nog even de stad ingetrokken om rustig iets te gaan eten en evente kuieren langs de vele kraampjes. ( btw Sien: ik heb ongeveer dezelfde tas als jou nu). Iets na middernacht lagen we in ons bed hopend op een goede nachtrust maar daar dachten de hanen en de hitte anders over. Ach ja, dat hoort er allemaal bij. De volgende ochtend was het alweer vroeg dag voor Bo en ik, we namen afscheid van de twee anderen, die nog wat slaapdronken waren (zij hadden blijkbaar wel goed geslapen, was ik dan de enige die die hanen had gehoord?). Vlotjes hielden we een taxi tegen die duidelijk blij was dat hij twee buitenlands meisjes mocht vervoeren. Tegen 130 km per uur op de Bangkokse autosnelwegen liet hij ons op zijn gsm fier allerlei foto's zien van zijn thaiboksen. Ik kon alleen maar denken: HOU JE HANDEN OP HET STUUR! Toen we uiteindelijk toch veilig en wel aangekomen waren aan het busstation was het in 1 rechte lijn naar Pattaya! Geweldig was het...
Bo en Annelies in Pattaya
Hij was daar met zijn Thaise vriendin, leefde al anderhalf jaar in Thailand en deed iets met computers. Ze kwamen net terug van een vakantie in Belgie en zijn vriendin zei dat ze nog nooit zo veel kou had gehad! Ik heb haar nummer en we ging me bellen om samen eens iets te doen. Ik ben benieuwd... Na die bar hadden we kriebels in de benen en besloten we om die eruit te dansen. We zijn dan een andere bar binnengestapt waar onze benen hun kriebels verloren. Even later zijn Nok en Faen vertrokken en gingen Sally en ik nog even doorgaan! We zijn dan een discotheek binnengeweest waar we de resterende kriebels eruit hebben geschud. Om half zes en talloze samsung- cokes besloten we dan om het nachtleven van Pattaya te verlaten en richting bed te vertrekken. Onderweg konden we de zon nog zien opkomen en even later kropen we moe maar heel tevreden ons bed in. Tot hier dus mijn eerste 'uitje' in Pattaya. 
. In de supermarkt was er zelfs ' The Cow who laughs' en nutella choco. Aan dat laatste heb ik wonderwel kunnen weerstaan, het eerste niet. We hebben onszelf daarna getrakteerd op ijs en frisdrank. Daarna hebben we effectief wel wat 'gewerkt' en de les voor de volgende dag voorbereid. Die volgende dag is dan vandaag, mijn eerste lesdag!! Amai, ik was zo blij dat ik eindelijk iets kon doen. Ik heb dus samen met Sally dan de basic klas gegeven. De respons van de vrouwen was heel goed (die is eigenlijk altijd goed) en morgen sta ik er alleen voor want Sally gaat dan op 'visa- run'. Spannend. 
