Dit zal waarschijnlijk de laatste blog zij voor ik vertrek op vakantie volgende week vrijdag. Het is dan eindelijk zover... Ik kan nauwelijks wachten. Eerst nog twee dagen lesgeven en dan op woensdag is het kerstfeest en dan stoppen we ermee!!!
Dus de planning is als volgt: 19 december vertrekken we 's avonds naar Bangkok, daar slapen we dan een nactje en de volgende dag vertrekken we dan naar het dorpje van Tai in het noordoosten (tegen de grens met Laos). Daar blijven we tot 24 of 25 december en dan vertrek ik naar Chiang Mai (ik weet nog niet wie er met mij meegaat, maar mischien moet ik die trip wel alleen doen). In Chiang Mai ontmoet ik dan de andere meisjes van Belgie en vandaar gaan onze wegen samen verder. Een boottocht van drie dagen op een rivier met tussenstoppen bij de mooiste plekjes van Thailand, een jungletocht van twee dagen (waar we ook oudjaar zullen vieren), een bezoek aan Chaing Mai en Chaing Rai, en zoveel meer. De vakantie ven de andere meisjes uit Belgie zit er al op de 4de januari maar ik moet pas de 11e terug zijn. Dus wordt het voor mij ofwel nog een week Bangkok ofwel een week Sanklaburi (bij de grens met Myanmar), waar de projecten van de andere meisjes zijn. Het wordt sowieso allemaal een onvergetelijke ervaring!
Ondertussen is er niet heel veel nieuws te melden sinds de vorige keer. Alles loopt hier nog steeds fantastisch.
Vrijdag was wel een bewogen dag waar er heel veel tranen zijn gevloeid. Het was namelijk de 'missioning' van Sally. Het was vrijdag haar laatste werkdag en als vrijwilliger ka je kiezen of je zo'n zending krijgt. Het is dan een samenkomst van al het personeel en vrijwilligers in de kapel en dan wordt er gezongen en wordt er de zegening gegeven. Iedereen kan iets heel persoonlijks zeggen tegen haar en dan moet je een kaarsje afgeven, wordt er gezongen en wordt ze 'gezegend'. Op het einde heeft zij ook nog aan iedereen persoonlijk iets gezegd en het was gewoon een heel emotioeele gebeurtenis dat er heel wat traantjes zijn gevloeid bij heel wat mensen. En dus ook bij mij, want ik had Sally echt super graag. Ze was echt mijn maatje hier maar ik blijf niet alleen achter, niet getreurd ook met de anderen kom ik heel goed overeen.
's Avonds zijn we dan nog eens uitgeweest en het was allemaal heel plezant maar toen we net naar huis wilden gaan kregen we telefoon dat Laura bj de politie zat samen met Tai omdat haar handtas gestolen was. Ze waren samen op de motorbike aan het rijden en plotseling kwamen er twee mannen op een motorbike naast hen en namen de handtas van Laura mee. Gelukkig zijn ze niet gevallen ofzo maar ze is wel 6000 baht kwijt (wat hier heel veel geld is) en haar fototoestel. We zijn dan naar haar toe geweest op het politiebureau en dat was een 'speciale' ervaring. Al de politiemannen zaten daar naar een boksmatch te kijken en ze trokken zich echt niets aan van de mensen die daar zaten te wachten. Nok (iemand van de Thai staff) was aan het vertellen dat ze pas beginnen met iets te doen als je ze geld geeft, van corrupte flikken gesproken!
Ik lag om half 5 in bed en de volgende dag moest ik opstaan om 6 uur want Bo en ik moesten op visa- run om ons visa te laten verlengen. Ikheb geen oog dichtgedaan omdat ik bang was dat ik mijn wekker niet zou horen en dan het busje zou missen. Die visa- run is geregeld door het centrum en je moet alleen in het busje zitten voor ongeveer 4 uur met allemaal andere buitenlanders, ze rijden met u naar de grens in Cambodja, daar krijg je een stempel, gratis eten en drinken in een casino en moet je terug de bus in voor de 4 uur terug. Ik moet zeggen het was speciaal, de bestuurder reed SUPER hard en de wegen zijn hier niet altijd even goed, soms had ik dus het gevoel alsof mijn eten terug naar boven kwam. Gezellig.
Ik ben gisteren dan al heel vroeg terug in bed gekropen omdat ik zo moe was, vandaag dan een dagje werken voor school, inkopen doen, lessen voorbereiden en naar de kerk gaan! Ik zit hier dus niet stil...
Tot de volgende keer, na de vakantie waarschijnlijk tenzij er hier nog iets super spectaculair gebeurd dan zal ik het zeker vertellen!
Bo en Annelies in Pattaya
