Hoi hoi iedereen!

Het is alweer een lange tijd geleden dat ik nog iets van mij heb laten horen maar hier ga ik dan!

Sinds januari geef ik les in de basic English klas en dit is echt mijn ding. Wanneer de vrouwen naar mij komen dan leren ze net Engels voor twee weken en velen van hen kunnen niet lezen en schrijven.

Ik leer hen dus echt de basis dingen bij. Het geeft me echt een voldoening als ik weet dat het door mij is dat die vrouwen kunnen lezen. Ik mag een beetje stoefen he … 

Vorige week kwam er een vrouw naar me toe die zei met de tranen in haar ogen (en met gebrekkig Engels): ‘Lerares, ik ben nooit naar school gegaan.  Ik heb nooit leren lezen en schrijven. Dit centrum heeft me leren Thais lezen en schrijven. En nu heeft het centrum me ook een engel gezonden die ervoor heeft gezorgd dat ik ook Engels kan lezen en schrijven. Voor dit jaar kon ik niets en nu kan ik plots twee talen lezen en schrijven. Ik ben zo'n slechte vrouw, alles wat ik hier in deze stad doe...  Aan wat heb ik dit verdient? Ik zal u nooit vergeten …’ Dan gaf ze me een kus en een knuffel. Ik kan u verzekeren ik heb toch ook een traan moeten wegpinken toen.

Ik denk dus dat het duidelijk is dat ik me echt goed voel in de basisklas.

De verhalen die ik nu van mijn studenten te horen krijg, zijn precies erger dan ooit maar ik voel me nog steeds even machteloos...  Maar ik vind dit niet echt de juiste plek om ze te vertellen, daarvoor zal je moeten wachten (als je zelfs al wilt horen).
 

Ik heb me ook net gerealiseerd dat het einde al in zicht is.  Nog ongeveer 7 weken lesgeven en dan nog een kleine 3 weken rondreizen. HEEEEEELLLPPP!!!!!  Ik wil nog niet dat het einde daar is…  

Maar uiteraard ga ik er het beste van maken, alles is in ieder geval al goed volgepland.

Binnen 2 weken heb ik een week vakantie en dan ben ik van plan om de andere projecten van de Belgische meisjes te bezoeken. Daar kijk ik ook al naar uit want ik ben benieuwd naar hoe de anderen 6 maanden hebben geleefd.

Er zijn twee weken geleden twee nieuwe Deense meisjes aangekomen en wat 'vers bloed' was wel welkom. De situatie op het appartement steekt me echt tegen maar gelukkig heb ik Lara waar ik mee kan ontsnappen naar andere oorden.

Ik heb vorig weekend ook toerist gespeeld in Pattaya en een prachtige houten tempel bezocht, foto's volgen nog...

Ik weet eigenlijk niet goed wat schrijven want mijn geheugen laat me wat in de steek. Mijn hoofd zit ook helemaal vol met alles, waardoor ik moeilijk in slaap geraak 's nachts. Dat is dus niet zo leuk maar het is een goede training in leren loslaten...

Ik ga het voor deze keer hierbij laten, bedankt voor alle steun die ik van iedereen krijg. En als ik niet antwoord op sms-en of mails dan is het niet dat ik niet aan jullie denk hoor...  Want niets is minder waar!

kussen
 

05-02-2009 om 13:51 geschreven door FOL volunteer