Vandaag moest ik gebruik maken van het Vilvoords
Zilvermobiel om naar Ortho-Vigo te Zellik te gaan.
Met het openbaar vervoer is dit onmogelijk
bereikbaar.Want deze firma ligt vlak
naast de autostrade, en er rijdt geen enkele bus daar naartoe.
Helaas, doordat ik niet genoeg leefgeld meer had, kon ik
natuurlijk niet alles betalen.De
rekening was 16,89 euro.Zelf had ik nog
net 10 euro bij en heb dit dan ook betaald.Nu zit ik helemaal zonder leefgeld.Straks ga ik eens kijken of hij nu eindelijk iets gestort heeft, want
anders ga ik mij bijzonder kwaad maken.
Vandaag ga ik ook een brief naar de vrederechter te
Vilvoorde opzenden wat ik zoal betaal, en heb kopies bijgestoken van alle
uitgaven dat ik deze week allemaal betaald heb.Hou dit bij in een speciaal boekhoudingsprogramma, nl. Speedbalance.Deze bewijzen gaan naar de vrederechter te
Vilvoorde want ik ga me zeker en vast niet laten doen door mijn
bewindvoerder.Want zo verder doen,
sorry, dit is er voor mij echt over.
Zoals facturen van Proximus, Watergroep, Luminus, enz
betaalt hij dit van mijn leefgeld.
Dit kan gewoon weg niet.Want heb ook mijn uitgaven die ik moet betalen.
Sinds dat ik onder bewindvoering zit, heb ik normaal
domiciliëring van het leefgeld.
Blijkbaar heeft hij nu ook al deze domiciliëring
stopgezet, waardoor ik in grote financiële problemen kom.Zelf hou ik mijn boekhouding bij van hetgeen
ik uitgeef van het leefgeld, nl. op Speedbalance.
Doe nochtans geen onnodige uitgaven.Van het OCMW te Vilvoorde krijg ik helaas ook
niets omdat mijn bewindvoerder vreselijk liegt tegenover een personeelslid.
Blijkbaar wil hij niet dat ik één keer per dag warm kan
eten.Dan doe ik dit maar.Maar als mijn leefgeld op is, kan ik zelfs
geen brood halen.Hij kan nog minimum 1
keer per dag warm eten.Eigenlijk
verdient hij dit niet.Hij zou dan ook
beter hetzelfde moeten meemaken, dat hij het één keer inziet wat hij bij mij en
ook andere mensen veroorzaakt.
Hierbij bewijzen, zoals kopie van treinticket, kopie van
rekening Lidl.Alsook bewijs dat ik mijn
boekhouding perfect bij hou.Want
moestdeze morgen naar een begrafenis en
kan toch niet overal in het land de bus nemen.Dan ben ik heel lang onderweg.Wil hij dit, sorry maar soms kan dit niet anders.Vermijd zoveel mogelijk het nemen van een
trein.Maar als het niet anders kan,
moet ik wel trein nemen omdat ik dan iets sneller ter plaatse ben.Want de broer van mijn schoonbroer werd deze
morgen begraven, en dit was te Kortrijk-Dutsel bij Holsbeek.Als ik van Vilvoorde enkel bussen neem, ben
ik minimum 4 uur onderweg.Dan zou ik de
eerste bus moeten nemen, nl. rond 6 uur.
Dit ben ik niet van plan.Ik wil ook nog een beetje rusten.
Graag had ik dan ook onmiddellijke stopzetting van mijn
bewindvoerder.
het grootste probleem is dat er jongeren en ook andere mensen die veel ouder zijn, die psychisch lijden, en de oorzaak wordt soms veroorzaakt door iets wat tijdens hun jeugd gebeurd is. En velen voelen dit als een angstprobleem en ze lopen naar verscheidene therapeuten, maar ze krijgen de benodigde hulp niet echt. Psychologen, psychiaters luisteren wel maar die kunnen helaas niets meer doen aan dit onrecht. En hierdoor belanden de meeste jongeren in de psychiatrie. Ben zelf in een psychiatrisch ziekenhuis verbleven (vrijwillig opgenomen) maar de benodigde hulp wordt er niet echt aangeboden. Bij sommigen misschien maar bij mensen die introvert zijn, is dit heel moeilijk hoor. Mensen uit hun kot lokken om iets te zeggen, is dan heel moeilijk bij deze personen. Emoties/gevoelens, en andere zaken zijn toch ook belangrijke zaken voor deze mensen. Ben verleden week woensdag naar een Rode Neuzendag actie geweest en vond dit zeer fijn. Want er waren verscheidene optredens en die hebben het allemaal gratis gedaan voor deze actie. Maar eigenlijk zou er meer aandacht aan moeten besteed worden, zowel voor jongeren als voor ouderen. Deze mensen hebben het al zo moeilijk voor begrip. Want ook deze mensen worden juist gepest op school. Daar moet aandacht aan besteed worden. STOP PESTEN!!!!!
Woon momenteel nog steeds onder zelfstandig begeleid
wonen onder studiowonen met andere mensen met een NAH (niet-aangeboren
hersenletsel).
Weer word ik eens niet aanvaard door 2 mensen gewoon
omdat deze mensen mijn emoties & gevoelens niet begrijpen.Sinds verleden weekend ben ik heel
negatief.Bowlingtornooi was een enorme
teleurstelling.Maandag naar de bank
geweest om te zien of er geld gestort was op mijn leefgeldrekening.Helaas was er niets gestort.Ben dan naar het OCMW te Vilvoorde geweest
voor financiële steun.Echter, van hen
heb ik ook niets gehad omdat mijn bewindvoerder weer goed aan het liegen was
tegen een OCMW-medewerkster.
Hierdoor ben ik weer in de negativiteit beland en geraak
er weer heel moeilijk bovenop.Dinsdag
naar neurologe geweest voor verhoging van mijn anti-depressiva. Zij heeft dan gebeld naar iets anders, zodat
deze me misschien konden helpen.Helaas,
zij hebben ook geen ambulante begeleiding.Toen ik begin dit jaar vrijwillig was opgenomen in een psychiatrisch
ziekenhuis, verklaarde de verantwoordelijke aan de neurologe dat ik problemen
had wanneer het heel druk was en hierdoor mij teveel terug trek.Zelf weet ik dit, als het teveel druk op me
legt, trek ik me heel vaak terug.Ben
einde maart ontslagen omdat ik het zelf wou.
Vandaag naar herstelacademie geweest en verleden week
vrijdag ook.Door alles wat er me bezig
houdt, is er geen verbetering.Ooit zal
het terug positiever zijn.Maar wat ik
wel weet, dat ik hulp nodig heb om er terug uit te geraken.En die hulp is gewoon naar een andere
voorziening gaan, waar ik al drie keer ben geweest, en die me wel aanvaarden
zoals ik ben.Maar ipv zelfstandig
begeleid wonen overschakelen naar beschermd wonen.
Voor ik ergens heen ga - Overal tegelijk aan denken - Ook voor de ander denken - Alles checken wat ik kan checken - Houvast proberen te vinden in tijden/afspraken - Blijven denken, niet los kunnen laten - Onzekerheid over onduidelijkheden - Verandering? Weer van voor af aan beginnen met bovenstaand - Blijven denken, blijven checken - Onzeker en geirriteerd worden - Brein wordt chaotischer - Willen dat, wat het ook is, maar begint zodat deze stress kan stoppen - Het wordt later? Vergroting van alle denken, prikkeling, onzekerheid en irritatie - Niet meer willen, gevoel niet meer te kúnnen Lichamelijk Buikpijn, veel naar de wc, strak voorhoofd, gespannen nek/rug, misselijk, hoofdpijn, rillen, steeds moeier, huilerig
Als ik ergens ben - Veel denken en tegelijkertijd proberen te verwerken hoe een gesprek/situatie loopt - Teveel indrukken {prikkels} zoals gesprek, geluiden, beweging, smaak, licht, etc - Hoofd wordt chaotisch, ik raak ongeconcentreerd - Onzeker worden, weg willen, onhandig worden, slecht communiceren, bitchy worden - Alles in de gaten willen houden om grip te krijgen op wat er gebeurt, wat niet lukt - Geirriteerd raken, stil worden, acute moeheid - Hoofd is één grote chaos; ik. moet. weg. Lichamelijk Strak voorhoofd, gespannen kaken, misselijk, duizelig, hoofdpijn, zweten, hogere hartslag, vuisten maken, rillen, oorsuizen, plots heel moe, huilerig, stimmen
Wanneer gaat het de grens over - Heel erg zweten, hardkloppingen, hyperventileren --> paniekaanval - Volledig terugtrekken, onbereikbaar worden - Janken en niet kunnen stoppen - Kwaadheid, boos worden op de ander {of mezelf} - Smijten, trappen
Wat helpt {van tevoren} - Duidelijke afspraken, geen last minute aanpassingen - Weten wat ik kan verwachten; hoeveel mensen/wie, het gebouw, hoe lang duurt het, etc. - Weten dat het ok is als ik weg wil/niet lang blijf/stil ben. etc
Wat helpt als het dan toch niet goed gaat? - RUST ZOEKEN! - Huilen; rustige plek zoeken, rustig praten, knuffel, uit laten pruttelen - Kwaad; weet ik niet :-/ - Uit de prikkelende omgeving gaan helpt altijd - Vaak moet ik het zelf even uitzoeken, praten/vragen/adviseren kan nieuwe tevele prikkels geven, maar niet alleen zijn kan wel fijn zijn evengoed.
Twee keer per week ga ik naar de kinesist.Daar
voel ik mij gelukkig, omdat hij tenminste mijn problemen begrijpt.
Want mijn bewindvoerder heb ik grote problemen mee.Hij begrijpt me dat ik af wil van mijn bewindvoerder
omdat hij, spijtig genoeg, regelmatig vergeet verscheidene facturen te betalen.
Kinesist, Proximus, water, Luminus, en ook de studio
huur.
Twee jaar geleden was ik uit de schulden, en plotseling
heeft hij opnieuw schulden gemaakt zonder dat ik op de hoogte werd
gesteld.Omdat ik me dat teveel aan
trek, trek ik het regelmatig niet.Waardoor ik in een crisis val.
Deze morgen gehoord dat mijn bewindvoerder eindelijk een
factuur betaald heeft, kiné-onkosten van augustus.Dat werd ook inmiddels tijd want de onkosten
had hij al heel lang terug getrokken van het ziekenfonds.Vond het zeer bizar dat hij dit constant
vergeet te betalen.Zoals de
waterfactuur komen daar altijd interesten bij, en dus betaald hij deze factuur
samen met de interesten, op kosten van mij.
Verleden jaar heb ik hem eens gemaild dat hij zelf de
interesten kon betalen van weet niet meer welke factuur.Want de interesten waren al in de honderden
euros.Toen heb ik me nog eens heel
kwaad gemaakt via mail omdat ik beter ben in het schrijven dan mondeling iets
te zeggen.Hij heeft dan geantwoord dat
ik niet boos mocht zijn op hem, maar wat wil je.Iedere keer is er iets met hem.
En iedere zaterdag ga ik sporten met een sportclub voor
mensen met een beperking.Ofwel speel ik
bowling, ofwel boccé.Omdat ik graag
sport doe, voelt dit als een enorme uitlating voor mij.En dan maak ik veel plezier.Gewoon lol maken, dat voelt als een enorme
opluchting iedere zaterdagmorgen.
Gisteren was ik gaan zien voor vrijwilligerswerk te gaan
beginnen bij een voorziening voor mensen met een beperking.De sociaal assistent was afwezig en de andere
medewerkers waren in vergadering.
Heb dan met haar ouders gepraat over wat ik zoal moet doen.Die zeiden me vooral gewoon een babbeltje
slaan, even gaan wandelen met haar in de rolstoel.Oké, zei ik.Ik kan vanaf volgende week beginnen.En welke dagen verkiezen jullie? Liefst donderdagnamiddag indien het
mogelijk is.
Ben dan akkoord gegaan.
Vandaag belde ze dat ze de vrijwilligersdienst niet
moesten hebben.Niettegenstaande ze al
verscheidene vrijwilligers hebben ingeschakeld.En na een tijdje annuleren ze dit.
Eigenlijk ben ik veel te goed want had het openbaar
vervoer genomen om op deze plek te geraken maar ben verkeerd gewandeld waardoor
ik nog een hele afstand meer heb moeten wandelen.Nochtans ken ik de voorziening waar ze
verblijft.Het is een voorziening voor
mensen met een zwaar motorische beperking maar heb daar totaal geen enkel
probleem mee.
Maar iedere keer aanvragen en dan de dag erna annuleren,
begint toch stilaan mijn voeten uit te hangen.
Heb zelf een motorische beperking en.Voel me regelmatig achtergelaten op deze
wereld en vanaf verleden week maandag ben ik terug heel negatief over mijn
eigen, omdat ik veel te veel wil doen voor mensen met beperkingen.Ben veel te braaf, en zeg bijna iedere keer ja.
Nee zeggen is voor mij heel moeilijk.Neem anti-depressiva maar op
18/01/2017 ga ik naar de psychiater om een hogere dosis te krijgen.Want deze medicatie helpt me niet meer.En zit enorm veel te piekeren.Waardoor ik moeite heb om in slaap te
geraken.
Pro Deo advocaat tegen mijn voorlopige bewindvoering - stoppen van bewindvoering
Wie kan beroep doen op een pro-deo advocaat? Rechtzoekenden waarvan het inkomen zich bevindt onder bepaalde grenzen. U vindt de inkomensgrenzen hieronder in de tabel (cijfers geldig vanaf 1 september 2015).
Alleenstaand
volledige kosteloosheid
max. 953,00 netto/maand
gedeeltelijke kosteloosheid
tussen 953,00 en 1.224,00 netto/maand
Gehuwd, samenwonend of alleenstaand met persoon ten laste
volledige kosteloosheid
max. 1.224,00 netto/maand (=gezinsinkomen)
voorbeeld
1 persoon
1.390,74
2 personen
1.557,48
3 personen
1.724,22
gedeeltelijke kosteloosheid
tss 1.224,00 en 1.493,00 netto/maand (=gezinsinkomen)
voorbeeld
1 persoon
1.659,74
2 personen
1.826,48
3 personen
1.993,22
(+ 166,74 pp ten laste)
Rechtzoekende waarvan vermoed wordt dat hij onvermogend is:
degene die bedragen geniet uitgekeerd als leefloon of als maatschappelijke bijstand, op voorlegging van de geldige beslissing van het betrokken openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn;
degene die bedragen geniet uitgekeerd als gewaarborgd inkomen voor bejaarden, op voorlegging van het jaarlijks attest van de Rijksdienst voor Pensioenen;
degene die een vervangingsinkomen voor gehandicapten geniet, op voorlegging van de beslissing van de minister tot wiens bevoegdheid de sociale zekerheid behoort of van de door hem afgevaardigde ambtenaar;
hij die een kind ten laste heeft dat gewaarborgde kinderbijslag geniet, op voorlegging van het attest van de Rijksdienst voor Kinderbijslag voor Werknemers;
de huurder van een sociale woning die huur betaalt die overeenkomt met de helft van de basishuur;
de minderjarige op voorlegging van zijn identiteitskaart of van enig ander document waaruit zijn staat blijkt;
Rechtzoekende waarvan vermoed wordt dat hij onvermogend is, behoudens tegenbewijs (weerlegbaar vermoeden):
de vreemdeling, voor wat betreft de indiening van het verzoek tot machtiging van verblijf, of van een administratief of rechterlijk beroep tegen een beslissing die genomen werd met toepassing van de wetten betreffende de toegang, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen, op voorlegging van bewijsstukken;
de asielaanvrager of de persoon die verklaart of vraagt om als vluchteling te worden erkend of die een aanvraag indient van het statuut van ontheemde, op voorlegging van bewijsstukken;
de persoon tijdens de procedure van collectieve schuldenregeling, op voorlegging van de beschikking van toelaatbaarheid, ongeacht de aard van de procedure;
de persoon geconfronteerd met overmatige schulden met het oog op de inleiding van een procedure van collectieve schuldenregeling en mits een schriftelijk ondertekende verklaring van de overmatige schulden;
de gedetineerde;
de beklaagde bedoeld in de artikelen 216quinquies tot 216septies van het Wetboek van strafvordering;
de geesteszieke die het voorwerp heeft uitgemaakt van een maatregel voorzien in de wet van 26 juni 1990 betreffende de bescherming van de persoon van de geesteszieke.
Wat moet u voorleggen?
identiteitskaart of paspoort
samenstelling van uw gezin
recent bewijs van uw (vervangings)inkomen en van de personen waarmee u samenwoont, voor zelfstandigen onder meer de laatste BTW aangifte OF recent bewijs dat u behoort tot de rechtzoekende die wordt vermoed onvermogend te zijn (zie hoger de 11 categorieën van punt B).
Vandaag was ik naar de bank geweest om te zien of er geld
gestort was op mijn leefgeldrekening.Echter, zoals altijd helaas niets gestort.Op 3 weken tijd maar 70 euro op doen, sorry
maar dit vind ik er erg over.Gelukkig
had ik drie weken geleden nog een beetje gespaard, zodat ik de 3 weken kon rond
komen.Zelf dacht ik naar een
gezondheidsbeurs te gaan gisteren, na het bowlingtornooi maar doordat alle
emoties los kwamen en ik ook geen geld meer had ben ik echter niet naar deze
beurs geweest.
Blijkbaar mag ik niet ergens naartoe om eens gezellig te
genieten.Waarom, weet ik helaas niet.
Blijkbaar vind mijn bewindvoerder het leuk om alle
onkosten af te trekken van mijn leefgeld, dus ook de achterstand van de
studiohuur.Zelf wist ik daar totaal
niets van, dat hij een achterstand had van zo eventjes maar 8 maanden.Woon onder zelfstandig begeleid wonen onder
Oikonde Mechelen te Vilvoorde.En nu
trekt hij alle onkosten af van mijn leefgeldrekening, ook onder andere
elektriciteit, water, gas.Zelf was ik
natuurlijk ook niet op de hoogte gesteld dat hij dit zomaar ineens aftrekt van
mijn leefgeld.Dan vraag ik me af wat de
bewindvoerder nog doet voor mij. Hij
heeft de schulden opgebouwd want twee jaar geleden was ik uit de schulden en
toen heeft hij dan maar me opnieuw in schulden gestoken, studiohuur niet
betaald.
Door dit alles heb ik weer momenteel een emotionele crisis, ook omdat het
binnenkort ook 1 jaar geleden is dat mijn vriendin het heeft uitgemaakt, nl. op
24/12/2015, Dag van Kerstavond.Ik
dacht dat deze dag was vreugde en plezier beleven, echter het is een
nachtmerrie geworden.En nu zit ik weer
in een emotionele crisis door al deze voorvallen.Ook heb ik een moeilijke jeugd gehad.
Gisteren was het bowlingtornooi en heb helaas, doordat ik
in een emotionele crisis zat, niet het resultaat kunnen halen dat ik voor ogen
had.Ben eventjes alleen gaan zitten
omdat het wenen heel dichtbij was.Ik
dacht zelfs op een bepaald moment er mee te stoppen omdat alles teveel werd
voor mij, het lawaai, de omgeving, mijn ex-vriendin.Want die speelt ook bowling.Toen we nog samen waren heeft zij me les
gegeven en toen speelde ik veel beter als nu.
Hopelijk geraak ik zo snel mogelijk uit die emotionele
crisis.Weet, rond de Kerstperiode zal
ik het moeilijk hebben.Heb wel verleden
vrijdag ee brief verstuurd naar de voorziening te Aalst dat ik Katrien nog
steeds heel graag zie en dat ik haar, met begeleiding van anderen wil zien.Hopelijk wil de voorziening eens praten dat
ik zeer gelukkig was met Katrien.
Was vandaag naar bowlingtornooi van mijn club geweest,
Omnisportclub t Vosje.Met goede moed
kwam ik daar naartoe.In Bowling Stones te Wemmel.
Reeds bij de opwarming had ik gevoeld dat dit mijn dag
niet ging zijn.Nochtans, regelmatig
speel ik slechte opwarmingen terwijl het beter ging tijdens het tornooi.Maar helaas vandaag, kreeg ik op mijn emoties
geen vat op.
Nog nooit heb ik zo slecht gespeeld als vandaag.Op een bepaald moment gooide ik mijn ballen
zonder omkijken waar ze zouden vallen.Het kon me zelfs niks meer schelen.Als ik me wel concentreerde ging het veel beter natuurlijk.Maar doordat ik mijn emotionele kant teveel
liet opmerken, begon ik slechter en slechter te spelen.
Zelfs op een bepaald moment dacht ik er de brui aan te
geven, omdat het absoluut niet ging.Heb
wel doorgezet maar ben gewoon even alleen gaan zitten, om mij toch nog te
concentreren.
Wou dit tot een goed eind brengen, omdat ik wou doorzetten.Nochtans stond weer bijna te wenen omdat het
me allemaal teveel geworden was.Iemand
heeft me echt gesteund, om dit tot een goed eind te brengen want anders had ik
er de brui aan gegeven.Met dank aan
deze persoon, Immeke.
Het omgevingslawaai had me bijna de das omgedaan.Weet, bij een tornooi is heel veel lawaai en
hierdoor heb ik dan regelmatig de bal gegooid zonder om te kijken, waar deze
zou belanden.Of het in de goot was, of
niet.Het kon me toen niets
schelen.
Aan het eind van het tornooi ben ik eerst eventjes naar
buiten gegaan, om terug op mijn positieven te komen.Zelf heb ik terug mijn andere orthopedische
schoenen aangedaan, want de nieuwste waren gemaakt voor het bowlen.Tijdens de medaille-uitreiking zei er iemand
dat de inlegzolen beschikbaar waren bij de organisatie.Ik was ze vergeten in te pakken maar had er
geen aandacht aan besteed.Ik dacht dat
deze in mijn rugzak waren.Toen ik mijn
rugzak open deed, bleek het inderdaad dat het mijn inlegzolen waren.Heb ze kunnen recuperen dankzij de
organisatie, ook waarvoor dank.
Zonder jullie, had ik zeker en vast problemen. En ook iemand die bowling speelde, sorry voor
mijn gedrag maar, wat zou ik toch doen zonder jullie? Hartelijk bedankt Josée,
Simonne en Immeke.
Weet, op mijn emotionele vlak werk ik momenteel en moet
ik nog heel veel aan werken.Maar, ik
weet wel, zelfstandig begeleid wonen is niets meer voor mij.Het is allemaal teveel geworden, en hopelijk
ooit, ergens volgend jaar, kan ik beschermd gaan wonen omdat ik alles teveel
aan trek, en teveel aandacht schenk aan mensen die het niet verdienen om die
aandacht te besteden.Maar ben altijd zo
geweest.En hierdoor beland ik dan
regelmatig in de negatieve zijde terwijl ik eerder toch probeer positief te
zijn tegenover anderen.Bij
bowlingtraining is er natuurlijk niet zoveel lawaai en, omdat ik de andere
deelnemers ken, vertrouw ik hen ook.Dat
speelt ook natuurlijk een rol.
Zelf was ik gedurende 8 jaar
voetbalscheidsrechter en moest normaal een tornooi gaan fluiten in Stade
Leuven, nu OHL genaamd.Er was toen een
veteranentornooi en ik moest normaal enkele matchen fluiten.Mijn vader had op 24/05/2001 een beroerte
gehad en ik moest normaal mijn moeder ophalen zodat ze mijn vader kon
bezoeken.Twee weken ervoor had mijn
moeder een lichte hartinfarct gehad en moest ze een week in het ziekenhuis
verblijven.Echter, daar ik niet
opdaagde hebben ze me eerst getelefoneerd op mijn huistelefoon en nadien op
mijn gsm.Deze lagen op mijn bureau en
ik kon er absoluut niet aan.Mijn broer
die in hetzelfde huis woonde zoals mijn moeder kwam dan eens kijken waar ik
bleef.Ik was 36 jaar.
Zelf was mijn vader een dictator en als hij
thuis kwam van zijn werk, zat hij in de zetel en stond enkel recht als er eten
op tafel gebracht werd.Toen had ik nog
3 zusters en 1 broer.Eén zuster, met
wie ik heel nauw contact had, is overleden aan anorexia en is gecremeerd eind
januari 2016.
Ben
op 30 maart 49 jaar geworden. Met Katrien lukte het uitstekend. Denk te weten
waarom het zo goed klikte tussen ons.Op
school werd ik vreselijk gepest en durfde absoluut niets terug doen. Ben zo
opgevoed dat ik niks deed. Regelmatig verscheen ik ook op school met een blauw
oog of iets gebroken.Mijn vader was
directeur van een transportbedrijf en als hij thuis kwam zette hij zich direct
in de zetel en vroeg aan één van de kinderen, meestal ik, fles bier uit de frigo
te halen en voor hem te
zetten.
Per dag dronk hij minstens één bak bier per dag en daarbij nog rode wijn en
cognac. Op een bepaald moment was het me teveel geworden, en zei ik tegen hem
dat hij dit maar zelf uit de frigo moest halen. Hij werd kwaad natuurlijk en
begon me te slaan. Waardoor ik ofwel een blauw oog had of iets gebroken.
Ook
was hij actief in gehandicaptensector als vrijwilliger. Hij was voorzitter van
Inclusie Vlaanderen regio Midden-Brabant Druivenstreek. Regelmatig waren er
vergaderingen thuis. Als er dan vergaderingen waren, moesten wij op onze kamer
studeren. Eén van mijn zusters (heb er drie & 1 broer) is door een
bestuurslid verkracht toen ze nog minderjarig was. Toen de vergadering gedaan
was en ze het zei tegen mijn vader heeft die haar weggelachen en hij zei dat er
nooit iemand
iets
zou doen. Nu woont ze in de Marollen te Brussel en is ze zelfs, wanneer ze
meerderjarig was, nog twee maal verkracht door mensen die al in de gevangenis
gezeten hadden voor verkrachting.Omdat
ze door hen zwanger werden gemaakt, en de kinderen absoluut wilden houden,
heeft ze 10 kinderen. Drie zijn in het buitenland gaan studeren en de oudste is
nog steeds bij haar, omdat hij
weigert
tweetalig te zijn en hij een beetje lijkt zoals mijn broer, een beetje lui en
iedere keer moesthij zijn zin krijgen.
Wat bij zijn moeder, mijn zuster, niet in goede aarde kwam natuurlijk. Door aldie verkrachtingen lijdt ze al jaren aan
anorexia. Eén van haar dochters heeft geprobeerd psychologie te studeren maar
doordat ze heel weinig geld had om verder te studeren aan deuniversiteit is ze beginnen te werken.
Zowel
zij als ikzelf zijn uit het huis gevlucht, omdat we niks meer wilden te maken
hebben met mijn vader. Ik ben dan alleen gaan wonen, ongeveer 3 km. van mijn
ouders. Na 10 jaar alleen te wonen was mijn moeder eerst opgenomen in het
ziekenhuis wegens een hartaanval en twee weken later mijn vader. Beroerte.
Omdat mijn moeder niet kon rijden, ben ik iedere dag chauffeur geweest om mijn
vader te gaan bezoeken. Per week werkte ik ongeveer tussen de 55 à 60 uur/week
in
een privé-bedrijf. Mijn werk deed ik graag.
Drie
dagen nadat mijn vader een beroerte heeft gehad, heb ik zelf een zware beroerte
gehad. Terwijl ik de revalidatie bezig was, heeft mijn vader
nog
verscheidene beroertes gekregen en hij leed ook aan verregaande longkanker,
uitgezaaid. Op zijn sterfbed hebben bijna alle kinderen sorry gezegd tegen hem
maar ik niet ondanks dat mijn moeder en één van mijn zusters aandrong. Nooit in
mijn leven zou ik sorry zeggen tegen hem, hij moest sorry zeggen tegen mij voor
hetgeen hij mij allemaal heeft aangedaan.
Via
mijn psychologe, dienst Geestelijke Gezondheidszorg Ahasverus, ben ik er
stilaan bovenop gekomen. Op mijn vorig werk hebben ze mij ook buiten gepest
doordat ik constant het saaie werk moest doen wat niemand wou doen, ook
jobstudenten niet. Eén jobstudent heeft het eens een kwartier volgehouden met
dit werk mee te doen en toen zei hij: 'sorry, maar dit werk doe ik niet. Ik
leer
gewoon niets bij'. Gedurende 9 jaar heb ik dit vol gehouden, maar na 7 jaren
heb ik mijn eerste depressie gehad, en ben twee maanden thuis gebleven. Bij de
dokter kreeg ik slaappillen omdat ik onder zo zware stress stond van het werk,
dat ik niet kon slapen. Uiteindelijk, na twee maanden rust, ben ik terug gaan
werken. En zoals gedacht hebben de ex-collega's mijn werk niet over genomen en
werd ik opgestapeld met een hoop werk om in te halen. Eén ex-collega zei dan
tegen mij dat dit op één week af moest zijn wat ze allemaal verzameld hadden op
twee maanden tijd.
Heb
natuurlijk niks durven zeggen maar was bijzonder kwaad. Maar deed mijn werk
terwijl er sommigen een hele dag aan het babbelen waren. Na terug bijna één
jaar gewerkt te hebben (werkte daar dan ondertussen 8 jaar) heb ik terug een
zware depressie gehad omdat het me allemaal teveel was en ze voortdurend aan
het profiteren waren van mijn goedheid. Had bijna mijn ex-vriendin geslagen en
toen besefte ik, sorry dit was de druppel die de emmer deed overlopen. Enkele
excollega's bij het onthaal hadden gezegd dat ze van mij aan het profiteren
waren maar had dit natuurlijk eerst niet door. Werd onderbetaald tot en met
want werkte er 19 uur/week en kreeg zelfs minder als een werkloze. 600 euro
bruto. Heb regelmatig gevraagd om loonsverhoging, maar iedere keer zeiden ze
tegen mij, sorry er is geen geld. Maar ondertussen werden er ex-collegas nog een
beetje verder verantwoordelijk en kregen ze meer loon natuurlijk maar ik kreeg
geen
loonsverhoging.
Ben dan naar de vakbond geweest, ACOD. Die zeiden vlakaf tegen mij: aangezien
jij de enige is met een handicap die daar werkt dat ze daar geen inspanningen
voor deden.Ben direct van vakbond
veranderd. Was kwaad.
Maar
tijdens mijn jeugd, toen ik nog thuis woonde, wou ik eigenlijk sportstudies
doen maar mijn vader heeft me verplicht secretariaat te doen omdat hij wou dat
ik hem op volgde.
Daar vond hij me dan, op de grond.Zelf kon ik absoluut niet meer recht
staan.Aangezien ik toen alleen woonde
in een studio te Buken, en de deur op slot was, hebben ze een slotenmaker moeten
bellen zodat de ambulanciers binnen konden.Hij had ondertussen mijn moeder gebeld die direct de ambulance heeft
gebeld.Ik lag in een subcoma, want ik
wist totaal van niks meer.Toen de
ziekenwagen er was en ze binnen konden, hebben ze mij direct naar de spoed
gebracht.Ik lag er gedurende 3 dagen op
intensieve zorgen aangezien ze voor mijn leven vreesden.Daarna hebben ze mij naar een kamer
gebracht.Daar zagen ze, na verloop van
tijd, dat ik ook niet meer kon slikken.Dus moesten ze mijn maaltijd malen. .Terwijl ik in UZ Gasthuisberg verbleef hebben ze de kinesist opgestart.Ook kon ik niet meer spreken, totaal
niets.Logo heb ik 4 keer gehad in UZ
Gasthuisberg.
Gedurende twee weken heb ik in UZ
Leuven-Gasthuisberg doorgebracht en toen hebben ze me via de ziekenwagen naar
UZ Pellenberg gebracht.
In UZ Pellenberg heb ik 6 maanden
gerevalideert.Ook, in het begin kon ik
nog steeds niet eten.Dus, daar ook
moesten ze mijn maaltijd malen.Regelmatig
kwamen de neurologen & verpleegster langs om me in mijn bed om te
draaien.Want zelf kon ik dit niet.De maandagmorgen ben ik dan langsgeweest bij
de logopediste en bij de kinesist.De
dag erna zijn de oefeningen begonnen.Bij de kinesitherapeuten moest ik terug zorgen dat ik terug kon rechtstaan
wat voorlopig onmogelijk was.
De kinesiste heeft dan verscheidene oefeningen
gedaan rond mijn rechterbeen.Terwijl
hebben ze me in een rolstoel gezet en ik kon die gelukkig met mijn linkervoet
bewegen.De kinesisten kwamen regelmatig
langs om mij ook op te halen.Twee keer
per dag moest ik naar de kiné.Ook moest
ik iedere dag naar de logopediste om terug de taal te leren.Dat was ontzettend moeilijk maar bleef
volhouden.
Regelmatig, s avonds trok ik me op, uit
mijn rolstoel, want wou dat ik zo snel mogelijk terug kon stappen.Ook moest ik regelmatig langs bij de psychiater.De kinesist had gezien dat ik mijn
rechtertenen niet meer kon bewegen, dus hebben ze een aangepaste voetheffer
moeten voorzien.Na enkele dagen was dit
gereed.
Na enkele maanden kon ik terug rechtstaan,
eerst met een rollator, en na een hele tijd zonder.Dit lukte wonderwel.
Na 6 maanden revalidatie in UZ Pellenberg
ben ik doorverwezen naar Cepos te Duffel.Daar zijn ze vooral gespecialiseerd in cognitieve therapie.
Daar heb ik ook logo en kiné gehad maar
vooral cognitieve therapie, vraagstukken oplossen, geheugentraining.Wat betreft geheugentraining ben ik bijzonder
tevreden dat ik dit gedaan heb, aangezien ik nogal slordig ben met mijn agenda
in te vullen, onthou ik heel veel.
Terwijl ik in het Cepos te Duffel verbleef
vroegen ze me of ik thuis moest koken voor mezelf en de was doen en strijken,
wat dus bleek dat ik dit normaal ook thuis moest doen.
Iemand heeft me toen leren strijken, nadat
we de wasmachine en de droogkast opgezet hadden.Om de twee weken moest ik koken voor mezelf. Regelmatig, als ik veel te veel klaargemaakt
had, ging dit dan naar het personeel, zoals bvb. Lasagne.Ik had veel te veel lasagne over die ik zelf
klaargemaakt had, en heb dan de rest aan het personeel gegeven.
Midden mei verleden jaar ben ik plotseling
compleet achteruit gegaan, toen heb ik gedurende 4 dagen in UZ Gasthuisberg bij
dienst neurologie verbleven.Er zijn
onderzoeken gedaan maar ze vonden echter niets.Mijn rechterbeen was ineens heel zwak en mijn rechterhand, kon mijn
vingers niet meer spreiden.Na 4 dagen
bij dienst neurologie zei de assistente-neurologe me dat ik naar huis mocht.
De week erna moest ik wel bij de neuroloog
zijn.Die vroeg me vlakaf:waarom ben je
naar huis gegaan zonder mijn toestemming?Ik zei hem dan dat zijn assistente me naar huis heeft gestuurd.Zelf heeft hij geprobeerd me terug te laten
revalideren in UZ Pellenberg maar aangezien ze niets vonden konden ze me niet
opnemen.
De dokters hebben me dan gedurende 30 dagen
kinesitherapie voorgeschreven.Maar na
30 dagen was het nog steeds niet beter en ben ik naar de huisdokter
gegaan.Daar heeft ze me doorverwezen
naar het ziekenhuis te Vilvoorde omdat ik nog steeds mijn vingers aan mijn
rechterhand niet kon spreiden.
Na enkele dagen ben ik dan naar AZ Jan
Portaels geweest waaruit bleek dat ik al verscheidene kleine beroertes heb
gehad, onzichtbaar voor de scanner.Na 1
week hebben ze de revalidatie opgestart.Eerst kiné energo maar omdat ik
ook moeilijker kon spreken moest ik ook bij de logopediste langsgaan. Daaruit blijkt dat ik het heel moeilijk heb
met werkwoorden, in de verleden tijd d of t.Regelmatig maak ik nog steeds fouten.De logopediste heeft me één woord opgeschreven t kofschip Deze
letters zijn allemaal in de verleden tijd met een t.
Ook na 2 maanden hebben ze me doorverwezen
naar de gangrevalidatie omdat de kinesisten zagen dat ik aan de rechterzijde
van mijn rechtervoet liep.De voetheffer
dat ik had kon ik nog een beetje mee wandelen maar moest vreselijk opletten dat
ik niet zou vallen.Twee keer ben ik
gevallen en heb ik totaal opnieuw moeten beginnen aangezien mijn rechterbeen
& -hand weer zwak was.Ondertussen
heb ik ook een rollator gekregen van het ziekenfonds om extra steun, dat ik
niet meer zou vallen.
Na verloop van tijd kreeg ik een brief van
UZ Pellenberg dat ze me doorverwezen naar Virgo-Ortho voor aangepast schoeisel
met aangepaste beugel.Deze heb ik dan
aangevraagd en na verloop van tijd waren ze gereed.Ik heb deze dan gaan afhalen met Vilvoords
Zilvermobiel, omdat ik al een hele tijd woon te Vilvoorde en daarna zijn we
direct naar het ziekenhuis te Vilvoorde gereden.Heb het aangepast schoeisel met beugel
aangedaan en ze vonden dit veel beter, aangezien ik terug kan wandelen, zet
mijn zool rechtop en wandel niet meer langs de rechterzijde van mijn schoen.
Verleden jaar heb ik gedurende 2 weken
intensieve revalidatie gevolgd in UZ Jette.Elke dag kiné & ergotherapie.Ook elke dag logo zodat ik weer beter kon praten.Nu zeg ik regelmatig woorden met af en toe
een stop, memento noemt dit.Zodat ik
makkelijker verstaanbaar ben.
Echter, doordat ik niet regelmatig oefen
met mijn rechterarm & -hand begint alles weer compleet te verkrampen.Regelmatig hou ik mijn hand in een vuist en
kan dit soms dan niet lossen.Iets
lossen, bvb. wanneer ik aardappelen aan het schillen ben, kan ik absoluut weer
niet meer lossen niettegenstaande de stagiair-ergotherapeut me iets had verteld
dat het gemakkelijkste was om te lossen en zei.Zeg 1 2 3 los en liet dit dan ook los.Maar na enkele maanden kan ik weer absoluut
niet meer lossen, zelfs al zeg ik het.De neurologe weet het en zal dit met mij bespreken op 24/06/2012 om
terug ergotherapie te krijgen.
In 2013heb ik dan een vriendin leren
kennen, die te Aalst woont.Katrien Van
Goethem.Zij heeft autismeen ze had me uitgenodigd op haar
facebook.Omdat ik revalideerde in het
ziekenhuis te Jette, mocht ik nog niet buiten.Na 3 weken intensief gerevalideerd te hebben, kon ik dan eindelijk naar
huis en de week erna ben ik naar haar geweest.Het was liefde op het eerste zicht.Samen hebben we 3 fantastische jaren bij elkaar gebleven.Ze was een fantastische, humoristische en
vooral vrolijke vrouw met wie ik 3 jaren dolgelukkig ben geweest.Tot verleden jaar, dat ik telefoon kreeg van
haar sociaal begeleidster, dat het plotseling gedaan was tussen ons.Dit verbaasde me ontzettend, want ik had dit
helemaal niet verwacht.Het probleem was
dat het net Dag van Kerstavond was op 24/12/2015.Dezelfde nacht belde ze me op dat het aan
haar moeder lag, omdat haar moeder tegen onze relatie was.Samen hebben we gedurende 2 uur gepraat en
natuurlijk ook vreselijk geweend, omdat we elkaar nog steeds heel graag zagen.
Zaterdag 23/01/2016, overleed één van mijn
zusters.Ik was ondertussen opgenomen in
een psychiatrisch ziekenhuis, omdat ik met mezelf in de knoop lag.Ik had samen met omnisportclub t Vosje
bowlingtornooi te Herentals.De dag
erna, nadat ik terug kwam bij het psychiatrisch ziekenhuis, s avonds, is mijn
ander zuster me komen zeggen dat één van mijn zusters was overleden.52 jaar was ze.Ze leed aan anorexia en ik had het meest
contact met haar.Op 28/01/2016 moest ik
naar Levensvreugde Verblijven komen, om definitief afscheid te nemen van
Katrien.Dit was echter een droevig
moment.Eerst heb ik met de sociaal
assistente gepraat hoe ik me voelde en één van de leugens die ik verteld had,
verleden jaar in april, ineens de waarheid zei.Ze dacht wel dat ik loog omdat ze voelde dat er iets scheelde aan
Katrien, maar niet echt de waarheid wou vertellen.Dan hebben we een tijdje met elkaar gepraat
maar helaas zei ze niets maar wel constant wenen.Omdat we voelden dat het nog steeds klikte.
Haar affectie t.o.v. mij deed
wonderen.Voelde me eindelijk vrij want zelf
was ik ontzettend verlegen.Katrien wist
dit.Zelf weet ik dat ik haar nooit iets
gedaan zou hebben wat haar vorige vriend haar misdaan heeft.Nooit van mijn leven.Wou heel gelukkig zijn.Want toen ze me bowlinglessen gaf, scoorde ik
plotseling veel meer punten, als vroeger.Nu dat het gedaan is, zijn mijn resultaten bergaf aan het gaan.Maar wil haar echt terug, en ga er alles aan
doen om haar terug te krijgen.Nog nooit
heb ik iemand zo lief gehad als op Katrien.
Momenteel woon ik onder zelfstandig
begeleid wonen te Vilvoorde maar heb al drie voorzieningen bezocht voor
beschermd wonen.De laatste
voorziening, O.C. De Beweging, interesseert me wel.Alleen, zonet zei de verantwoordelijke van
Oikonde Mechelen me dat ik nooit het statuut beschermd wonen ga krijgen omdat
ik veel te zelfstandig ben.De
eenzaamheid, gevoelens van leegte ligt me ontzettend zwaar.Dit begrijpt blijkbaar niemand.Meer psychosociale contacten moet ik hebben.
Het V.A.P.H. doet natuurlijk weer eens
moeilijk.Kunnen ze eens niet aanvaarden
dat ik meer sociale contacten wil en meer begeleiding.
Mensen met NAH en/of ASS hebben het al
moeilijk om alles te verwerken, wat er zoal gebeurd is tijdens hun jeugd.En dat maakt het zo moeilijk om te overleven.
Zelf bezit ik een heel sterke persoonlijkheid maar helaas
doordat ik veel te sterke persoonlijkheid heb, laat ik regelmatig over me
lopen.
Steeds zoekt iemand aandacht van de begeleiding, en dat
lukt hem iedere keer.Omdat ik me nogal
genegeerd voel, ligt dit voor mij volledig anders.Ben nogal passief, en zeg veel JA.
Ben zelf wel nogal actief, en meestal veel te
actief.Hierdoor vergeet ik meestal het
uur, en sta dan s morgensvroeg nogal moe op.
Maar eens zelf aandacht vragen aan de begeleiding is zelf
voor mij heel moeilijk.Facturen scan
ik liever zelf naar mijn bewindvoerder zodat ik kan zien wat er zoal uitgegeven
is.Alleen ken ik geen grijze zone.Het is enkel zwart of wit.Regelmatig kom ik dan in aanvaring met mijn
bewindvoerder omdat hij me niet au serieux neemt.Hij is bewindvoerder van mensen met dementie,
maar dement ben ik helemaal niet.Heb
een NAH, en ASS.
Vandaag naar neurologe geweest en die had voorgesteld om ambulante dienst Pharos. Voor mensen die in zichzelf gekeerd zijn en moeilijk kunnen verwoorden. Deze namiddag heeft er iemand me gecontacteerd en helaas doen ze dit ook niet. Enkel psychiaters in UZ Brussel of in 'De Bres' Vilvoorde. Maar heb geen psychiaters nodig. Heb iemand nodig die me begrijpt waarom ik me regelmatig neerslachtig voel. In Sint-Alexius te Grimbergen (psychiatrisch ziekenhuis) hebben ze me begrepen dat ik niet tegen de drukte kan want dan zonder ik me nog meer af. Momenteel is het daar enorm druk. Liever niet. Allemaal wat er tijdens mijn jeugdperiode is gebeurt. Moeilijke jeugdperiode door allerlei problemen. Gewoon omdat ik probeer heel vriendelijk te zijn tegenover anderen en laat me teveel doen. En nog van alles. Deze namiddag naar de herstelacademie geweest i.v.m. 'Back-up plan' en was daar ook nogal negatief t.o.v. mijn eigen. Dacht dan nog naar een tentoonstelling te gaan ergens anders maar mijn hoofd stond er niet naar. Teveel gedaan deze week en heb het weer eens moeten bekopen. Weet, als ik veel te veel doe, bekoopt me dit altijd. Maar helaas ken mijn eigen. Ben altijd zo geweest.
Mensen met ASS doen altijd zoveel mogelijk, dat ze dit iedere keer moeten bekopen dat ze de week erna eventjes rustiger moeten doen. Maar mijn weekend staat vol en volgende week ook al. Eigenlijk veel te drukke agenda. Zou moeten minderen.
Voor mensen die moeilijk gevoelens kunnen verwoorden
Deze morgen naar UZ Brussel, dienst neurologie
geweest. Voor eventueel aanpassing aan anti-depressiva.
Dr. Ann Desmedt heeft naar Sint-Alexius gebeld voor
eventuele ambulante revalidatie. Maar daar doen ze dit niet.
Wat ze wel opgemerkt hebben, dat ik absoluut niet tegen de
drukte kan. Daarom hebben ze iets anders voorgesteld, een nieuw project.
Project Faros vanuit Sint-Alexius.
In de loop van volgende week gaan ze me contacteren.
MCT Pharos kan me ook helaas ook niet verder helpen.
Ben sinds vandaag weer herstelacademie aan het volgen. Back-Up plan! Had het eventjes weer moeilijk maar heb toch doorgezet. Want de ervaringsdeskundigen van de herstelacademie zeiden, als het moeilijk wordt voor U, ga gerust eventjes naar buiten. Dan gaan we wel apart spreken met jou.
Maar ik weet wel, niemand kan iets doen wat betreft mijn moeilijke jeugdsituatie waarin ik gezeten heb. Zelfs psychiaters kunnen mijn problemen niet oplossen.
Zolang ik geen geschiktere woonvorm vindt, blijf ik me regelmatig terug trekken uit de wereld.
Stilaan weer een burn-out aan het krijgen door iemand
Wat helemaal weer niet leuk zal zijn, zijn de feestdagen in het verschiet. Dacht 'Dag van Kerstavond' samen te vieren met een facebookgroep 'Single Life Belgium' maar helaas mijn bewindvoerder heeft weer een stokje voor gestoken.
Geen betaling ontvangen.
Dit hadden ze op de groep 'Evenementen' naar alle leden gestuurd:
Tot 01/12/2016 moest er iets betaald worden voor Dag van
Kerstavond niet alleen te vieren.Echter, niettegenstaande hij 2 herinneringen heeft gekregen voor deze
avond niets gestort.
Bedankt klotebewindvoerder om deze avond weer naar de
vaantjes te helpen.
Het ging om dit:
Facebookgroep:
Single Life Belgium
Hallo, wie geeft zin om met ons samen kerstavond te vieren??
uur: 19 u
plaats: Goljer, Kapellestraat 55 9800 Astene (Deinze)
Einde van inschrijven 1 dec, wel op voorhand te betalen met overschrijving op
naam van:
rekeningnr: BE55 0013 2031 0244
vermelding: je naam en kerstavond goljer 2016
Wie na 10 dec afzegt kan niet meer reken op een teruggave van zijn geld!!!!!!
menu:
Een bruisend aperitief
vergezeld van een wachtbordje...
Tomatenroomsoep
of
Pompoenroomsoepje
Hakketak
Gallisch spit met als extra eend en hert
Dessertbuffet
Koffie met versnaperingen
Om de avond gezellig af te sluiten :
een Filliers koffie
De prijs: 58 per volwassen persoon
(kinderen: 2,5 per levensjaar of mensen met gastric bypass op vetoon van
geldig bewijs 30 euro)
Wijnen en frisdranken en pintjes à volonté inbegrepen
Ook kunnen vegetariers er genieten van het lekkere eten .
Dus, kan weer Dag van Kerstavond helemaal alleen vieren.Dit is wreed plezant.Helaas zal ik weer aan de dag van verleden
jaar moeten denken waarop Katrien het heeft uitgemaakt.
Denk er regelmatig aan.Dit omdat
haar moeder en haar broer me niet willen accepteren.
Zal weer heel plezant worden, deze dagen, Dag van Kerstavond, Kerstmis
en Oudejaarsavond.Helemaal op mijn
eentje vieren.
Morgen moet ik bij neurologie zijn i.v.m. de dosis anti-depressiva dat
ik moet nemen want deze helpen totaal niks meer.Denk dat ik zwaardere moet hebben en andere
medicatie.
Het probleem dat ik ook heb, dat ik dit helaas ook niet kan kopen
aangezien mijn zakgeld bijna helemaal op is.Nog 10 euro.En moet daarmee tot
volgende week woensdag rondkomen.Nu
maandag komt Familiehulp voor mij en er moeten dringend boodschappen worden
gedaan, maar met welk geld?
En nu zondag heb ik bowlingtornooi te Wemmel van t Vosje,
inschrijvingsgeld 5 euro.
En drank dan? Want bij Bowling Stones moeten we de drank daar gaan
kopen en niet eigen drank meenemen.Daar
denkt hij natuurlijk niet aan.
En ook overmorgen wil ik naar Gezondheidssalon te Brussels Expo gaan,
Paleis 1.
Dit, omdat mijn bewindvoerder maar 1 keer deze maand mijn leefgeld heeft
gestort en de andere 3 weken helemaal niets.Waar is hij mee bezig?
Hoe kan het dat een volwassene ineens autisme blijkt te hebben? Soms realiseert een ouder van een kind met autisme zich dat er wel heel veel overeenkomsten zijn met de eigen jeugd: problemen op school, sociale onhandigheid en een vertraagde taalontwikkeling. Een belangrijk criterium voor de diagnose autismespectrumstoornis (ASS) is dat de kenmerken al op jonge leeftijd aanwezig moesten zijn. Vaak blijkt uit verhalen van ouders en familieleden dat er wel iets aan de hand was, maar nog niet voldoende werd (h)erkend. In de loop der jaren heeft de normaal- of hoogbegaafde volwassene met autisme geleerd om bijzonder gedrag te camoufleren of compenseren, maar dit kost veel moeite en energie.
Bovendien wordt het maatschappelijke leven steeds complexer. Mensen met autisme lopen daardoor sneller vast in het dagelijkse leven dan vroeger het geval was. Door de verbeterde diagnostiek en de toegenomen bekendheid wordt autisme steeds vaker herkend bij volwassenen die vroeger omschreven zouden worden als bijzonder, egoïstisch, lui of dom. Ook werd in het verleden nogal eens een verkeerde diagnose gesteld, zoals een depressie of schizofrenie.
Partners van mensen met een vermoeden van autisme hebben vaak allang in de gaten dat er iets aan de hand is. Een juiste diagnose kan wederzijds begrip bevorderen en de relatie hechter maken. Het geeft een beter begrip van het eigen handelen en de mogelijkheid tot het volgen van training, behandeling en therapie. Onderstaande opsomming is dan ook net als bij de andere leeftijdscategorieën slechts een indicatie. Bij sterke vermoedens van autisme is het dan ook raadzaam om een doorverwijzing naar een psychiater te vragen bij de huisarts. Deze kan aan de hand van onderzoek vaststellen of er inderdaad sprake is van autisme.
Kenmerken autisme bij volwassenen
Maakt weinig oogcontact met anderen
Herkent non-verbale signalen niet altijd
Begrijpt dubbele boodschappen niet, neemt taal vaak letterlijk
Over- of juist ondergevoelig voor sensorische prikkels (geluid, licht, smaak, tast)
Moeite om leven te organiseren en structureren, toekomstplannen te maken
Problemen bij het voeren van de thuisadministratie
Werkt slecht in teamverband
Werkt vaak onder het eigen niveau
Realiseert zich vaak niet wat de drijfveren van de ander zijn, weinig inlevingsvermogen
Vasthoudend aan eigen overtuiging, niet snel bereid tot het sluiten van compromissen
Komt bij spanning moeilijk uit zijn/haar woorden, gaat stotteren of klapt dicht
Problemen met aangaan en onderhouden van vriendschappen en relaties
Kan slecht inschatten welk gedrag sociaal acceptabel is en slaat vaak de plank mis.
Houdt niet van geklets over ditjes-en-datjes, beperkt communicatie tot de essentie
Hoort niet altijd alles wat er gezegd wordt en vergeet dingen die de interesse niet hebben
Sterke behoefte aan routine en regelmaat
Sterke behoefte aan duidelijke instructies, met name op het werk
Sterk vasthoudend aan eigen planning, raakt van slag als deze door anderen verstoord wordt
Kan slecht tegen veranderingen in de leefomgeving
Brengt graag veel tijd alleen door
Kan helemaal opgaan in een bepaalde activiteit of hobby, op het obsessieve af
Obsessieve rituelen, zoals boeken altijd in zelfde volgorde neerzetten
Appreciatie van andere bewoners hier, laat heel veel te
wensen over.Iemand zet iedereen tegen
me op waardoor ik nog meer in de kou gelaten voel.Bij O.C. De Beweging heeft tenminste iedereen
recht op zijn eigen leven.In de
voorziening verblijven mensen met NAH en autismeproblemen.
Daar is er begeleiding 1 begeleiding t.o.v. 2
mensen.
Hier wordt er gewoon niet geluisterd.Hierdoor trek ik me nog meer weg.Er wonen nog 4 mensen met een hersenletsel en
één iemand is een echte narcist, die denkt dat hij alles te zeggen heeft.Sorry, maar ik trap niet in zijn val.
Dingen weg doen naar de Kringloopwinkel zonder dat ik op
de hoogte was, en die in mijn bezit waren.Voel ik me dan geapprecieerd.NEE, integendeel.Iedere keer
zijn eigen zin moeten hebben, daar is hij goed in.
Ook vroeger, toen er nog een gezamenlijke keuken was,
kwam Familiehulp iedere vrijdagmorgen van 8 tot 12 uur.Dan kookte ik met Familiehulp voor
verscheidene dagen.En iedere keer,
moest hij de keuken hebben, om 10.30 uur, want hij moest koken.En dan moest ik maar weg.Dit kon gewoon niet.Hij was een hele dag thuis dus kon hij in de
namiddag koken voor hem.En hij wou dit
niet, en het gezin dat de begeleiding overgenomen had, had hij ook rond zijn
vingers gedraaid.Dus, ik moest maar
weg.Hij heeft Familiehulp iedere
dinsdag en dan stoorde ik hem toch niet.
Maar gewoon aanvaarden dat ook andere mensen
recht hebben dat kan en kon hij niet
Momenteel neem ik als anti-depressiva Cymbalta 60 mgram
in.
Echter, doordat ik met van alles zit en zoveel opkrop
(teveel eigenlijk) zou de medicatie moeten aangepast worden, ofwel iets anders,
ofwel zwaardere.
Bestaat er zwaardere medicatie? Want eigenlijk trek ik het
gewoon niet meer, ook door het eenzaam gevoel.
Graag had ik dan ook een afspraak. Ik dacht dat ik bij
Dokter Ann Desmedt was bij dienst Neurologie. Misschien best overleggen
met dienst psychiatrie wat de mogelijkheden zijn.
Omdat ik constant het eenzaam gevoel heb, en gewoon geen knuffels meer krijg van iemand doet dit verschrikkelijk pijn.
Heb op mijn 35ste een zware beroerte
gehad.Gedurende 1 ½ jaar heb ik bij
verscheidene ziekenhuizen gerevalideerd.Via het Cepos te Duffel kwam ik in aanraking met iets voor zelfstandig
begeleid wonen te Vilvoorde.Omdat ik
toen gewerkt had te Jette kwam ik dan ook hiervoor in aanmerking.Want woonde toen nog helemaal alleen, maar
had steun via het OCMW te Kampenhout.
Via Joblink te Halle heb ik eerst geprobeerd om mijn oud
werk terug te herbeginnen maar daar vergeleken ze me met de persoon die ik
vroeger was, en helaas doordat ik ook woordvindingsproblemen had, hebben ze me
ontslagen dan.Ook omdat er al iemand
anders in mijn plaats was aangenomen, wat normaal was natuurlijk.
Dan heb ik opleiding gevolgd bij Joblink te Halle en na
een tijdje kwam ik in aanmerking voor ergens te gaan werken als
receptionist.Gedurende 3 maanden heb ik
geprobeerd en ze waren heel tevreden over mij.Ben dan aangenomen als receptionist (Thomas More Hogeschool te
Mechelen).
Gedurende 19 uur per week werkte ik daar, en de rest werd
uitbetaald door het ziekenfonds.
Het tweede jaar daar werkzaam werd ik plotseling
doorgestuurd naar de bibliotheek bij Campus De Vest.Ik las absoluut niet graag.Omdat ik niets kende van bibliotheekwerk
kreeg ik de taken wat voor een ander te saai werd bevonden.Ook moest ik voor een opleiding samen met de
andere collegas naar de KUL (Katholieke Universiteit Leuven) omdat ze een
ander systeem gingen uitproberen.Maar
het probleem was dat ik niet in alle opleidingen was ingeschreven, enkel
hetgeen wat er belangrijk was voor mij, was ik ingeschreven.Maar toen kon ik al niet volgen.Voor mij veel te ingewikkeld.
Het zesde jaar dat ik daar werkte, heb ik dan een gesprek
gehad met de directie omdat ik voelde dat ik achteruit werd gestoken ten
opzichte van mijn collegas.Nochtans
deed ik altijd mijn werk, maar nogal precies.Als het niet goed was, herbegon ik terug.Wat voor sommige collegas blijkbaar teveel
was.Moest de boeken zo snel mogelijk
beschikbaar stellen want op de pc stonden ze al beschikbaar, wat ik natuurlijk
ook niet wist.Heb dan aan mijn
collegas voorgesteld om eventueel op de pc in behandeling te zetten maar dit
wilden ze natuurlijk niet.Ook omdat ik
nog steeds als receptionist uitbetaald werd stak me helemaal tegen.Zelf vroeg ik loonsverhoging maar iedere keer
was het hetzelfde liedje er was geen geld.De collegas die na mij werden aangenomen kregen aangename taken en
verscheidene taken zodat ze niet iedere keer op dezelfde plaats zaten.Maar ik zat constant op dezelfde plaats en
dat stak me enorm tegen.Maar ik deed
mijn werk zoals voorzien.Echter, een
collega dacht constant dat ze de baas was tegenover mij en irriteerde me
constant.Constant kreeg ik opmerkingen
van haar kan dit niet vlugger? Terwijl zij meer aan het babbelen was, i.p.v.
te werken.Op een bepaald moment heb ik
het haar eens gezegd, dat ze i.p.v. te babbelen meer moest werken.Ze riep dan ineens dat ik daar geen zaken mee
had met wat zei deed, dat ik maar vlugger moest werken.De bom is dan ontploft want zelf deed ik al
heel veel overuren om zoveel mogelijk de achterstand af te werken maar dit
was voor haar niet goed genoeg.Omdat ik
echt genoeg had van het constante saaie werk heb ik de dag erna mij op
ziekteverlof gezet een bore-out omdat ik echt genoeg had van dit werk.Gedurende 2 maanden ben ik dan thuis gebleven
en nadien ben ik terug gaan werken.Zelf
dacht ik dat mijn collegas het werk dat ik moest doen, grotendeels gingen
opvangen.
Integendeel.Het werk hebben ze gewoon twee maanden laten
liggen omdat niemand dit wou doen, zelfs jobstudenten niet.Ooit is er een jobstudent geweest en na 10
minuten is hij terug vertrokken omdat hij daar niets van leerde.Dit was zijn taak niet.Maar zelf had ik het al vijf jaar vol
gehouden. De collega waar ik constant
opmerkingen van kreeg zei dan ja, dat moet op één week af terwijl ze het twee
maanden hebben laten liggen.Zelf zei ik
dan ik zal wel zien hoe de achterstand op te halen maar dat ze dan maar
moesten meehelpen i.p.v. gedurende twee maanden te laten liggen.Want ook constant was er iets met de
kopieertoestellen en ik moest altijd maar gaan zien wat er scheelde i.p.v. dat
de collegas eens keken wat ze konden doen.Mijn collega zei dan sorry, maar je moest dan maar niet ziek
zijn.Ik dacht bij mijn eigen hou u
eens met jouw zaken bezig i.p.v. mij te commanderen, maar ik zweeg
natuurlijk.Het jaar erna nog steeds
hetzelfde probleem en ben beginnen te wenen omdat het me teveel geworden was
omdat ik voelde dat er naar mij niet geluisterd werd.De dokter heeft mij dan weer twee maanden
thuis gezet.Maar het werd erger en
erger.Het negende jaar heb ik dan zelf
mijn beslissing genomen, om mijn ontslag te geven.Zelf heb ik het wel eerst nagevraagd bij het
ziekenfonds hoe dat zat wanneer ik mijn ontslag gaf en ze betaalden me dan 100
% i.p.v. 50 % uit.Was dit zo beu dat
er van mij geprofiteerd werd, dat ik zelf mijn ontslag heb gegeven.
De laatste dag kreeg ik een papier Gewerkt als
receptionist.Was bijzonder kwaad want
had gedurende jaren gewerkt in de bibliotheek en kreeg geen appreciatie
daarvan.
Ook had ik drie jaar geleden een vriendin leren kennen,
die in een voorziening was te Aalst, voor mensen met een verstandelijke
beperking.Eigenlijk zat ze daar niet op
haar plaats want verstandelijk was ze helemaal niet.Ze heeft autisme maar ze weet goed genoeg
wat ze allemaal doet.Gedurende twee
jaar waren we heel gelukkig en vroeg aan haar of ze wou kennis maken met mijn
familie en zei dan ja, dit zou ik heel graag hebben.Maar omdat ze verlengd minderjarig was, heb
ik het dan eerst gevraagd aan haar familie (haar moeder en haar broer) en die
waren enorm boos want ze wilden absoluut dat ze geen kennis maakte met mijn familie.Ook moest ze ineens kiezen tussen regelmatig
haar hondje zien om de twee weekends of voor altijd in de voorziening blijven
en mij blijven zien.Omdat ze haar
hondje niet kan missen wat begrijpelijk is voor mensen met autisme heeft ze
voor haar hondje gekozen.Echter,
doordat ik haar absoluut niet kan vergeten ben ik in de miserie geraakt
natuurlijk.Want, ze heeft het
uitgemaakt via haar sociaal begeleidster en spijtig genoeg ook op de verkeerde
dag, in de namiddag van 24/12/2015 Kerstavond.Toen ben ik in de zwaarste depressie beland
en twee weken erna ben ik vrijwillig opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis
te Grimbergen.Gelukkig hadden ze daar
allerlei therapieën, zodat ik een beetje alles kon vergeten.Tot op een bepaald ogenblik één van mijn
zusters kwam zeggen dat een andere zuster met wie ik nauw contact had, was
overleden.En ze ging gecremeerd worden
op 30/01/2016.Twee dagen ervoor ben ik
met de sociale dienst van de voorziening waar mijn ex verblijft gaan praten, en
een leugen dat ik verteld had in april 2015 uit te praten.De sociaal begeleidster dacht wel dat ik loog
omdat ze dit voelde dat er iets niet klopte met wat ik gezegd had.
Ik ben dan eventjes samen geweest met mijn ex maar die
zweeg in alle talen wat normaal was.Beiden weenden heel erg, omdat we elkaar niet meer konden zien.Want had aan de sociale dienst van
Levensvreugde Verblijven gevraagd dat ik iets zelf wou zeggen dat mijn zuster
overleden is en twee dagen erna is gecremeerd en dit heeft ze goed kunnen
verzwijgen.Heb het dan zelf tegen mijn
ex gezegd dat ik twee dagen erna definitief afscheid ging nemen van mijn zuster
met wie ik nauw contact had.Toen ze
terug aan het werk moest zijn, ging het niet met haar omdat ze enorm weende en
ze is naar haar kamer gestuurd.
Zelf heb ik dan op 30/01 definitief afscheid genomen van
mijn zuster met wie ik nauw contact had.Dit was echter heel zwaar voor mij.Constant wenen.De dag erna ben
ik terug in het psychiatrisch ziekenhuis geweest, tot einde maart.Zelf heb ik toen de beslissing genomen dat ik
het zelfstandig begeleid wonen niet meer aan kan en dat ik beschermd wonen
wil, en heb dit ook aan de sociale dienst gezegd maar ze wilden me niet geloven
en constant probeerden ze het tegendeel te bewijzen dat ik wel zelfstandig
begeleid wonen kan doen.Maar kan dit
gewoon niet meer aan.Eenzaamheid begint
me veel te veel te worden omdat ik me regelmatig terug trek wanneer ik het heel
moeiijk heb.
Wanneer ik met andere mensen sport, dan gaat dit maar
wanneer ik terug thuis ben en helemaal alleen ben, dan begint de eenzaamheid
alles veel te veel te doen.En dit wil
ik bijbeschermd wonen beter te
doen.Omdat ik meer beschermd ga
worden, dat ik me niet meer achteruit gesteld ga voelen.Want helaas krop ik heel veel op tot het
plotseling allemaal teveel wordt.En dan
moet het eruit.