Morgen, het tweede jaar, dat ik Valentijn, alleen zal zijn. Voel me gewoon weer leeg. Precies of ik niks waard ben. En heb zo even op 'www.mijnvaph.be' bekeken hoeveel uren begeleiding per jaar ik kan krijgen. Gewoon schandalig hoe ze de mensen met een beperking uitbuiten. Nog geen uur per week. En degene van Familiehulp die wel graag komt naar mij, maar waar ik ook steeds minder uren krijg. Stilaan vraag ik mij af wat nog de betekenis is van mijn leven. Deed voor iedereen goed, maar waar sta ik. 'Nee' zeggen is moeilijk voor mij want heb een NAH en ervoor had ik al ass.
Bore en burn-out
