Sinds enkele dagen, zit ik weer in een zwart gat. Omdat ik veel te veel om anderen geef en niet naar mijn eigen lichaam luister.
Doordat ik hoogsensitief ben, probeer ik me steeds aan anderen aan te passen. Hierdoor sluit ik me weer op, en leef in 'mijn eigen cocon'.
Weet dat dit niet de juiste oplossing is, en wil meer buiten komen. Maar niemand geeft om mij. Altijd maar 'ja' knikken.
Hierdoor leef ik dan in een zwart gat omdat niemand naar me luistert.
Voel de prikkelingen in mijn lichaam enorm, teveel overprikkelingen.
Steeds wanneer ik eens een evenement zet, kan niemand mee of zeggen ze op het laatste ogenblik af. Waarom? Omdat ik me nog eenzamer zal voelen?
Regelmatig zet ik iets op fb, en zet dan een evenement. Maar, als je geen jonge vrouw bent, ziet niemand meer naar me om. Sommige leden hebben liever dat jonge vrouwen iets organiseren, en liefst zo knap mogelijk.
Probeer te genieten van het leven, maar meestal ben ik dan de enige die naar ergens naartoe ga.
Gevoelens van vreugde en levenswijsheid, heb ik momenteel niet. Omdat ik veel opkrop.
Ook gevoelens qua liefde voor iemand. Ik denk dat ik nooit de ware zal ontmoeten. Heb het al lang opgegeven.
Ik lach heel veel, maar als er een afstand is, is dit blijkbaar onmogelijk. Hierdoor trek ik me dan meer en meer terug.
Weet, psychologen hebben me gezegd dat ik naar buiten moet komen, maar met wie? Wil het liever niet alleen doen. Alles doen om de eenzaamheid zoveel mogelijk te verdrijven, wil ik toch liever met anderen doen. Maar blijkbaar zitten ze liever voor hun pc, dan dat ze eens naar buiten komen.
Bore en burn-out
