Eenzaam voelen is af en toe een rustpauze voor mensen die hoogsensitief zijn.  Maar de constante eenzaamheid begint enorm te knagen. 

Waarom krijg ik eens geen knuffels meer? Ben ik niet goed genoeg? Blijkbaar wel dus.

Gewoon elkaar kunnen knuffelen en beetje plezier maken maar zelfs dit krijg ik niet.

21-11-2016 om 09:32 geschreven door Philip De Smet  

Heb op mijn 35^ste een zware beroerte gehad.  Gedurende 1 ½ jaar heb ik bij verscheidene ziekenhuizen gerevalideerd.  Via het Cepos te Duffel kwam ik in aanraking met iets voor zelfstandig begeleid wonen te Vilvoorde.  Omdat ik toen gewerkt had te Jette kwam ik dan ook hiervoor in aanmerking.  Want woonde toen nog helemaal alleen, maar had steun via het OCMW te Kampenhout.

Via Joblink te Halle heb ik eerst geprobeerd om mijn oud werk terug te herbeginnen maar daar vergeleken ze me met de persoon die ik vroeger was, en helaas doordat ik ook woordvindingsproblemen had, hebben ze me ontslagen dan.  Ook omdat er al iemand anders in mijn plaats was aangenomen, wat normaal was natuurlijk.

Dan heb ik opleiding gevolgd bij Joblink te Halle en na een tijdje kwam ik in aanmerking voor ergens te gaan werken als receptionist.  Gedurende 3 maanden heb ik geprobeerd en ze waren heel tevreden over mij.  Ben dan aangenomen als receptionist (Thomas More Hogeschool te Mechelen).

Gedurende 19 uur per week werkte ik daar, en de rest werd uitbetaald door het ziekenfonds.

Het tweede jaar daar werkzaam werd ik plotseling doorgestuurd naar de bibliotheek bij Campus De Vest.  Ik las absoluut niet graag.  Omdat ik niets kende van bibliotheekwerk kreeg ik de taken wat voor een ander te saai werd bevonden.   Ook moest ik voor een opleiding samen met de andere collega’s naar de KUL (Katholieke Universiteit Leuven) omdat ze een ander systeem gingen uitproberen.   Maar het probleem was dat ik niet in alle opleidingen was ingeschreven, enkel hetgeen wat er belangrijk was voor mij, was ik ingeschreven.  Maar toen kon ik al niet volgen.  Voor mij veel te ingewikkeld. 

Het zesde jaar dat ik daar werkte, heb ik dan een gesprek gehad met de directie omdat ik voelde dat ik achteruit werd gestoken ten opzichte van mijn collega’s.  Nochtans deed ik altijd mijn werk, maar nogal precies.  Als het niet goed was, herbegon ik terug.  Wat voor sommige collega’s blijkbaar teveel was.  Moest de boeken zo snel mogelijk beschikbaar stellen want op de pc stonden ze al beschikbaar, wat ik natuurlijk ook niet wist.  Heb dan aan mijn collega’s voorgesteld om eventueel op de pc in behandeling te zetten maar dit wilden ze natuurlijk niet.  Ook omdat ik nog steeds als receptionist uitbetaald werd stak me helemaal tegen.  Zelf vroeg ik loonsverhoging maar iedere keer was het hetzelfde liedje ‘er was geen geld’.  De collega’s die na mij werden aangenomen kregen aangename taken en verscheidene taken zodat ze niet iedere keer op dezelfde plaats zaten.  Maar ik zat constant op dezelfde plaats en dat stak me enorm tegen.  Maar ik deed mijn werk zoals voorzien.  Echter, een collega dacht constant dat ze de baas was tegenover mij en irriteerde me constant.  Constant kreeg ik opmerkingen van haar ‘kan dit niet vlugger?’ Terwijl zij meer aan het babbelen was, i.p.v. te werken.  Op een bepaald moment heb ik het haar eens gezegd, dat ze i.p.v. te babbelen meer moest werken.  Ze riep dan ineens dat ik daar geen zaken mee had met wat zei deed, dat ik maar vlugger moest werken.  De bom is dan ontploft want zelf deed ik al heel veel ‘overuren’ om zoveel mogelijk de achterstand af te werken maar dit was voor haar niet goed genoeg.  Omdat ik echt genoeg had van het constante saaie werk heb ik de dag erna mij op ziekteverlof gezet ‘een bore-out’ omdat ik echt genoeg had van dit werk.  Gedurende 2 maanden ben ik dan thuis gebleven en nadien ben ik terug gaan werken.  Zelf dacht ik dat mijn collega’s het werk dat ik moest doen, grotendeels gingen opvangen.

 Integendeel.  Het werk hebben ze gewoon twee maanden laten liggen omdat niemand dit wou doen, zelfs jobstudenten niet.  Ooit is er een jobstudent geweest en na 10 minuten is hij terug vertrokken omdat hij daar niets van leerde.  Dit was zijn taak niet.  Maar zelf had ik het al vijf jaar vol gehouden.   De collega waar ik constant opmerkingen van kreeg zei dan ‘ja, dat moet op één week af’ terwijl ze het twee maanden hebben laten liggen.  Zelf zei ik dan ‘ik zal wel zien hoe de achterstand op te halen maar dat ze dan maar moesten meehelpen i.p.v. gedurende twee maanden te laten liggen’.  Want ook constant was er iets met de kopieertoestellen en ik moest altijd maar gaan zien wat er scheelde i.p.v. dat de collega’s eens keken wat ze konden doen.  Mijn collega zei dan ‘sorry, maar je moest dan maar niet ziek zijn’.  Ik dacht bij mijn eigen ‘hou u eens met jouw zaken bezig i.p.v. mij te commanderen’, maar ik zweeg natuurlijk.  Het jaar erna nog steeds hetzelfde probleem en ben beginnen te wenen omdat het me teveel geworden was omdat ik voelde dat er naar mij niet geluisterd werd.  De dokter heeft mij dan weer twee maanden thuis gezet.  Maar het werd erger en erger.  Het negende jaar heb ik dan zelf mijn beslissing genomen, om mijn ontslag te geven.  Zelf heb ik het wel eerst nagevraagd bij het ziekenfonds hoe dat zat wanneer ik mijn ontslag gaf en ze betaalden me dan 100 % i.p.v. 50 % uit.   Was dit zo beu dat er van mij geprofiteerd werd, dat ik zelf mijn ontslag heb gegeven.

De laatste dag kreeg ik een papier ‘Gewerkt als receptionist’.  Was bijzonder kwaad want had gedurende jaren gewerkt in de bibliotheek en kreeg geen appreciatie daarvan. 

Ook had ik drie jaar geleden een vriendin leren kennen, die in een voorziening was te Aalst, voor mensen met een verstandelijke beperking.  Eigenlijk zat ze daar niet op haar plaats want verstandelijk was ze helemaal niet.  Ze heeft ‘autisme’ maar ze weet goed genoeg wat ze allemaal doet.  Gedurende twee jaar waren we heel gelukkig en vroeg aan haar of ze wou kennis maken met mijn familie en zei dan ‘ja, dit zou ik heel graag hebben’.  Maar omdat ze verlengd minderjarig was, heb ik het dan eerst gevraagd aan haar familie (haar moeder en haar broer) en die waren enorm boos want ze wilden absoluut dat ze geen kennis maakte met mijn familie.  Ook moest ze ineens kiezen tussen regelmatig haar hondje zien om de twee weekends of voor altijd in de voorziening blijven en mij blijven zien.  Omdat ze haar hondje niet kan missen wat begrijpelijk is voor mensen met ‘autisme’ heeft ze voor haar hondje gekozen.  Echter, doordat ik haar absoluut niet kan vergeten ben ik in de miserie geraakt natuurlijk.  Want, ze heeft het uitgemaakt via haar sociaal begeleidster en spijtig genoeg ook op de verkeerde dag, in de namiddag van 24/12/2015 ‘Kerstavond’.  Toen ben ik in de zwaarste depressie beland en twee weken erna ben ik vrijwillig opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis te Grimbergen.  Gelukkig hadden ze daar allerlei therapieën, zodat ik een beetje alles kon vergeten.  Tot op een bepaald ogenblik één van mijn zusters kwam zeggen dat een andere zuster met wie ik nauw contact had, was overleden.  En ze ging gecremeerd worden op 30/01/2016.  Twee dagen ervoor ben ik met de sociale dienst van de voorziening waar mijn ex verblijft gaan praten, en een leugen dat ik verteld had in april 2015 uit te praten.  De sociaal begeleidster dacht wel dat ik loog omdat ze dit voelde dat er iets niet klopte met wat ik gezegd had. 

Ik ben dan eventjes samen geweest met mijn ex maar die zweeg in alle talen wat normaal was.  Beiden weenden heel erg, omdat we elkaar niet meer konden zien.  Want had aan de sociale dienst van ‘Levensvreugde Verblijven’ gevraagd dat ik iets zelf wou zeggen dat mijn zuster overleden is en twee dagen erna is gecremeerd en dit heeft ze goed kunnen verzwijgen.  Heb het dan zelf tegen mijn ex gezegd dat ik twee dagen erna definitief afscheid ging nemen van mijn zuster met wie ik nauw contact had.  Toen ze terug aan het werk moest zijn, ging het niet met haar omdat ze enorm weende en ze is naar haar kamer gestuurd.

Zelf heb ik dan op 30/01 definitief afscheid genomen van mijn zuster met wie ik nauw contact had.  Dit was echter heel zwaar voor mij.   Constant wenen.  De dag erna ben ik terug in het psychiatrisch ziekenhuis geweest, tot einde maart.  Zelf heb ik toen de beslissing genomen dat ik het zelfstandig begeleid wonen niet meer aan kan en dat ik ‘beschermd wonen’ wil, en heb dit ook aan de sociale dienst gezegd maar ze wilden me niet geloven en constant probeerden ze het tegendeel te bewijzen dat ik wel ‘zelfstandig begeleid wonen’ kan doen.  Maar kan dit gewoon niet meer aan.  Eenzaamheid begint me veel te veel te worden omdat ik me regelmatig terug trek wanneer ik het heel moeiijk heb.

Wanneer ik met andere mensen sport, dan gaat dit maar wanneer ik terug thuis ben en helemaal alleen ben, dan begint de eenzaamheid alles veel te veel te doen.  En dit wil ik bij  ‘beschermd wonen’ beter te doen.  Omdat ik meer ‘beschermd’ ga worden, dat ik me niet meer achteruit gesteld ga voelen.  Want helaas krop ik heel veel op tot het plotseling allemaal teveel wordt.  En dan moet het eruit.

20-11-2016 om 16:05 geschreven door Philip De Smet  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

20-11-2016 om 15:58 geschreven door